Dokument Roboczy Służb Komisji

KOMISJA
EUROPEJSKA
Bruksela, dnia XXX r.
[…](2013) XXX draft
DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI
Wytyczne dotyczące dyrektywy 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej,
zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i
2006/32/WE
Arykuł 5: Wzorcowa rola budynków instytucji publicznych
COURTESY TRANSLATION OF SWD(2013) 445 FINAL
PL
PL
SPIS TREŚCI
A.
Wprowadzenie ............................................................................................................................ 1
B.
Zakres obowiązków .................................................................................................................... 1
C.
Ustalanie podstawy obliczania wartość docelowej (wykaz lub podejście
alternatywne) .............................................................................................................................. 2
D.
Przykłady wariantów prowadzących do osiągnięcia docelowego wskaźnika
renowacji na poziomie 3 % ......................................................................................................... 5
EN
EN
ARTYKUŁ 5: WZORCOWA ROLA BUDYNKÓW INSTYTUCJI PUBLICZNYCH
A.
1.
WPROWADZENIE
W art. 5 dyrektywy 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności
energetycznej1 („dyrektywa EED” lub „dyrektywa”) zobowiązuje się państwa członkowskie
do zapewnienia, aby od dnia 1 stycznia 2014 r. 3 % całkowitej powierzchni ogrzewanych lub
chłodzonych budynków będących własnością instytucji rządowych oraz przez nie
zajmowanych co roku poddawano renowacji w celu spełnienia minimalnych wymagań
dotyczących charakterystyki energetycznej, które każde państwo członkowskie ustaliło w
zastosowaniu art. 4 dyrektywy 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej
budynków („dyrektywa EPBD”)2. Wdrażanie art. 5 dyrektywy EED opiera się zatem na
prawidłowej transpozycji dyrektywy EPBD. Oprócz tego głównego obowiązku określonego
w ust. 1–5 w artykule tym przewidziano również „podejście alternatywne” (ust. 6).
Celem niniejszego dokumentu jest zapewnienie państwom członkowskim wytycznych
dotyczących stosowania art. 5 dyrektywy EED. Dokument wyraża poglądy służb Komisji, nie
zmienia on skutków prawnych dyrektywy i nie narusza wiążącej interpretacji art. 5 określonej
przez Trybunał Sprawiedliwości.
ZAKRES OBOWIĄZKÓW
B.
2.
W art. 2 pkt 9 dyrektywy EED „instytucje rządowe” definiuje się jako „wszelkie jednostki
administracyjne, których właściwość obejmuje całe terytorium państwa członkowskiego”.
Stosując tę definicję w praktyce, państwa członkowskie mogą korzystać z następujących
źródeł:

załącznika IV do dyrektywy w sprawie zamówień publicznych (2004/18/WE3), który
zawiera wykaz centralnych organów rządowych wszystkich państw członkowskich;

danych dotyczących rachunków publicznych, które gromadzone są przez Eurostat na
podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2009 o stosowaniu Protokołu w sprawie
procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego
Wspólnotę Europejską4.
W wytycznych dotyczących rozporządzenia Rady nr 479/2009/WE, ESA95 5 (europejski
system rachunków narodowych i regionalnych), w pkt S.1311 zawarta jest następująca
definicja „instytucji rządowych na poziomie centralnym”: „wszystkie ministerstwa i inne
instytucje centralne, których kompetencje obejmują zwykle całe obszary gospodarcze,
1
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie
efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw
2010/8/WE i 2006/32/WE, Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1. 1
2
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki
energetycznej budynków (wersja przekształcona), Dz.U. L 153 z 18.6.2010, s. 13.
3
Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114–240.
4
Dz.U. L 145 z 10.6.2009, s. 1.
5
http://circa.europa.eu/irc/dsis/nfaccount/info/data/esa95/en/een00081.htm.
EN
EN
z wyjątkiem zarządzania funduszami zabezpieczenia społecznego. Do podsektora S.1311
zaliczone są te instytucje nienastawione na przynoszenie dochodu, które podlegają kontroli i
są głównie finansowane przez rząd oraz których kompetencje obejmują cały obszar
gospodarczy.”.
Definicja ta różni się od definicji zawartej w dyrektywie EED, gdyż ta ostatnia nie odnosi się
wprost do „instytucji centralnych” i nie wyłącza „zarządzania funduszami zabezpieczenia
społecznego”. Państwa członkowskie mogłyby więc zasadniczo stosować wykaz centralnych
organów rządowych sporządzony do celów rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2009 jako
podstawę do ustalenia, które instytucje objęte są zakresem stosowania art. 5 dyrektywy EED
z uwzględnieniem wspomnianych wyżej różnic.
3.
Jak wskazano wyżej, w wytycznych Komisji dotyczących rozporządzenia Rady (WE) nr
479/2009 wyjaśnia się, że do celów tego rozporządzenia do „instytucji rządowych na
poziomie centralnym” zalicza się te instytucje nienastawione na przynoszenie dochodu, które
podlegają kontroli rządu i są głównie finansowane przez rząd oraz których kompetencje
obejmują cały obszar gospodarczy. Instytucje rządowe na poziomie centralnym nie
ograniczają się więc do ministerstw, lecz obejmują jednostki, które są od nich bezpośrednio
zależne pod względem zwierzchnictwa (tj. nie są w pełni autonomiczne) i finansowania.
W rozporządzeniu Rady (WE) nr 479/2009 i towarzyszących mu wytycznych określa się
kryteria możliwe do zastosowania przez państwa członkowskie w celu ustalenia zakresu
„instytucji rządowych na poziomie centralnym” w kontekście dyrektywy EED, lecz w
żadnym razie nie są to kryteria wiążące, gdyż dyrektywa EED nie zawiera odniesienia do
rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2009 ani do załącznika IV do dyrektywy w sprawie
zamówień publicznych w kontekście definicji „instytucji rządowych”.
4.
Państwa członkowskie, określając zakres obowiązku ciążącego na nich na mocy art. 5
dyrektywy EED, powinny uwzględnić motyw 17 dyrektywy EED, który stanowi, że
„obowiązek renowacji powierzchni pomieszczeń w budynkach instytucji rządowych dotyczy
jednostek administracyjnych, których właściwość rozciąga się na całe terytorium państwa
członkowskiego. Jeżeli w danym państwie członkowskim i w przypadku danego uprawnienia
nie istnieje odpowiednia jednostka administracyjna, której właściwość obejmowałaby całe
terytorium państwa, obowiązek ten powinien dotyczyć tych jednostek administracyjnych,
których właściwość łącznie obejmuje całe terytorium państwa”. Motyw ten uwzględnia
federalną strukturę niektórych państw członkowskich i dotyczy tych państw członkowskich,
w których w odniesieniu do określonych uprawnień (takich jak uprawnienia w dziedzinie
zdrowia czy edukacji) nie istnieją centralne organy rządowe, które sprawowałyby kontrolę lub
zapewniały główne źródło finansowania.
C.
5.
USTALANIE
PODSTAWY OBLICZANIA
PODEJŚCIE ALTERNATYWNE)
WARTOŚĆ
DOCELOWEJ
(WYKAZ
LUB
W celu wypełnienia obowiązków wynikających z art. 5 państwa członkowskie mają do
wyboru jedną z dwóch metod. Główny obowiązek określony jest w art. 5 ust. 1, a podejście
„alternatywne”/ obowiązek „alternatywny” w art. 5 ust. 6. Oczekuje się, że wypełnienie
jednego z tych obowiązków doprowadzi do równoważnej docelowej poprawy charakterystyki
energetycznej budynków, a wybrane podejście określi zasadniczo tylko sposób osiągnięcia tej
wartości docelowej.
EN
EN
6.
Na mocy głównego obowiązku (podejście „podstawowe”) charakterystyka energetyczna i
powierzchnia wszystkich budynków6, do których art. 5 ma zastosowanie, będą musiały zostać
określone w wykazie podanym do wiadomości publicznej zgodnie z art. 5 ust. 5, z
wyłączeniem budynków zwolnionych zgodnie z art. 5 ust. 2. Realizację tego zadania ułatwi
fakt, że już obecnie na mocy art. 12 dyrektywy EPBD od państw członkowskich wymaga się,
aby wydawały świadectwa charakterystyki energetycznej dla budynków zajmowanych przez
organy publiczne i często odwiedzanych przez obywateli. Wspomniany wymóg wynikający z
dyrektywy EPBD ma zastosowanie od dnia 9 stycznia 2013 r. do budynków o całkowitej
powierzchni użytkowej powyżej 500 m2 oraz od dnia 9 lipca 2015 r. do budynków o
całkowitej powierzchni użytkowej powyżej 250 m2. Zgodnie z art. 11 dyrektywy EPBD
świadectwa charakterystyki energetycznej muszą zawierać:


charakterystykę energetyczną budynku oraz wartości referencyjne, takie jak minimalne
wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej, aby umożliwić właścicielom lub
najemcom budynku lub modułu budynku dokonanie porównania i oceny jego
charakterystyki energetycznej;
zalecenia dotyczące optymalnej pod względem kosztów lub opłacalnej ekonomicznie
poprawy charakterystyki energetycznej budynku lub modułu budynku.
7.
Świadectwa charakterystyki energetycznej pozwolą zatem państwom członkowskim ustalić,
które budynki nie spełniają minimalnych wymagań dotyczących charakterystyki
energetycznej i jakie środki należy podjąć w celu doprowadzenia tych budynków do
wymaganego poziomu efektywności.
8.
Dwa przepisy dyrektywy dopuszczają elastyczność przy stosowaniu głównego obowiązku
(podejście „podstawowe”):
 art. 5 ust. 3 umożliwia państwu członkowskiemu, które dokonało renowacji więcej niż
3 % całkowitej powierzchni budynków instytucji rządowych w danym roku, zaliczenie
nadwyżki na poczet rocznego wskaźnika renowacji za dowolny rok z trzech
poprzednich lub z trzech następnych lat;
 art. 5 ust. 4 umożliwia państwom członkowskim zaliczenie w poczet rocznego
wskaźnika renowacji budynków instytucji rządowych:
o nowych budynków zajmowanych przez nie i będących ich własnością w
zamian za konkretne budynki instytucji rz¹dowych rozebrane w dowolnym
z dwóch poprzednich lat lub
o budynków sprzedanych, zburzonych lub wycofanych z użycia w dowolnym
z dwóch poprzednich lat z uwagi na intensywniejsze wykorzystanie innych
budynków.
9.
Zgodnie z podejściem „alternatywnym”/ obowiązkiem „alternatywnym”, określonym w
art. 5 ust. 6, wartość docelową w zakresie oszczędności energii można oszacować na
podstawie odpowiednich standardowych wartości zużycia energii – wyrażonych w kWh lub
innych jednostkach energii – w referencyjnych budynkach instytucji rządowych przed
renowacją i po renowacji oraz zgodnie z oszacowaną powierzchnią ich zasobów.
Oszczędność energii osiągniętą w ramach podejścia alternatywnego można kumulować, co
oznacza, że państwa członkowskie są zobowiązane osiągnąć łączne roczne oszczędności
6
W niniejszym dokumencie konsultacyjnym słowo „powierzchnia” zostało użyte jako równoznaczne z
wyrażeniem „całkowita powierzchnia użytkowa”. Faktyczna definicja powierzchni do celów tego artykułu musi
zostać sformułowana w sposób zapewniający spójność ze świadectwami charakterystyki energetycznej
stosowanymi w danym państwie członkowskim lub regionie.
EN
EN
przez cały okres 2014–2020. Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 6 wszystkie oszczędności muszą
być osiągnięte w budynkach instytucji rządowych.
10.
Główna zasada określona w dyrektywie przewiduje, że wielkość oszczędności energii
osiągnięta w ramach podejścia „alternatywnego” musi odpowiadać wielkości oszczędności
energii osiągniętej poprzez wskaźnik renowacji wynoszący 3 % (podejście „podstawowe”).
W dyrektywie dopuszcza się oszacowanie oszczędności energii osiągniętych w ramach
podejścia „podstawowego” przy zastosowaniu wartości standardowych. Chociaż sporządzenie
wykazu budynków należących do instytucji rządowych i zajmowanych przez te instytucje
nie jest obowiązkowe w ramach podejścia alternatywnego, należy zauważyć, że najlepszym
sposobem zapewnienia równoważności jest zastosowanie wykazu, o którym mowa
w art. 5 ust. 5, jako podstawy do obliczenia „alternatywnej” wartości docelowej (tj. wyrażonej
w postaci zaoszczędzonej energii, a nie pod względem powierzchni poddanej renowacji),
ponieważ w ten sposób zapewnia się większą dokładność niż poprzez ustalanie wartości
docelowej na podstawie danych szacunkowych. W związku z tym państwa członkowskie
mogą sporządzić i stosować wykaz niezależnie od tego, czy zdecydują się na osiągnięcie
wartości docelowej w ramach podejścia „alternatywnego” czy też w ramach podejścia
„podstawowego”.
11.
Jeżeli jednak państwa członkowskie zdecydują się na zastosowanie standardowych wartości
do celów obliczania „»alternatywnej« wartości docelowej w zakresie oszczędności energii”
zgodnie z art. 5 ust. 6 akapit drugi, mogą one zastosować elementy określone w dyrektywie
EPBD oraz związaną z nimi metodę obliczania poziomów optymalnych pod względem
kosztów7, a mianowicie:
 rodzaje budynków referencyjnych;
 wartości referencyjne dotyczące zużycia energii w poszczególnych rodzajach budynków
referencyjnych przed renowacją;
 wartości referencyjne dotyczące optymalnego pod względem kosztów zużycia energii w
każdym rodzaju budynków referencyjnych, wobec których zastosowano zdefiniowane
środki w zakresie efektywności energetycznej.
12.
W ramach metody obliczania poziomów optymalnych pod względem kosztów do
zdefiniowanych środków w zakresie efektywności energetycznej zalicza się tylko te środki,
które dotyczą przegród zewnętrznych, elementów budynków i systemów technicznych.
W związku z tym oszczędności wynikające ze zmiany zachowań będą mierzone/szacowane
z zastosowaniem innych wiarygodnych metod, takich jak badana oszczędność lub mierzona
oszczędność.
13.
Podejście „alternatywne” pozwala na łączenie różnych sposobów zmniejszania zużycia
energii w budynkach instytucji rządowych (zmiany zachowań, „gruntowne” renowacje,
„powierzchowne” renowacje itp.).
14.
Dyrektywa EED przewiduje, że państwa członkowskie mogą zastosować pewne mechanizmy
elastyczności określone w art. 5 ust. 3 i 4 do celów osiągnięcia docelowego wskaźnika
renowacji (podejście „podstawowe”). . Art. 5 ust. 6 stanowi, że stosując podejście
„alternatywne”, państwa członkowskie będą musiały do 2020 r. osiągnąć wartość
7
Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 244/2012 z dnia 16 stycznia 2012 r. uzupełniające dyrektywę
2010/31/UE i ustanawiające ramy metodologii porównawczej do celów obliczania optymalnego pod względem
kosztów poziomu wymagań minimalnych dotyczących charakterystyki energetycznej budynków i elementów
budynków, Dz.U. L 81 z 21.3.2012, s. 18.
EN
EN
oszczędności energii, która jest przynajmniej równa wartości osiąganej poprzez uzyskanie
wskaźnika renowacji na poziomie 3 % zgodnie z art. 5 ust. 1. Oznacza to, że – tak samo jak
na podstawie art. 5 ust. 3 − na poczet wartości docelowej w odniesieniu do danego roku
można zaliczyć nadwyżkę oszczędności z poprzednich lub następnych lat. Podobnie,
ponieważ w ramach podejścia „alternatywnego” wartość docelowa zostanie ustalona pod
względem energii, mechanizmy elastyczności określone w art. 5 ust. 4 (zastępowanie
nieefektywnych energetycznie budynków budynkami efektywnymi oraz przenoszenie
personelu do budynków o mniejszej powierzchni) będą prowadziły do zmniejszenia zużycia
energii i w ten sposób de facto będą także dostępne w tym przypadku.
15.
Państwa członkowskie, które wybrały podejście „alternatywne”, będą musiały powiadomić
Komisję do dnia 31 grudnia 2013 r. o alternatywnych środkach, które planują przedsięwziąć,
określając sposób, w jaki zamierzają uzyskać równoważną poprawę charakterystyki
energetycznej budynków stanowiących własność ich instytucji rządowych. Jeżeli chodzi o
metody powiadamiania, państwa członkowskie powinny przekazać informacje o swoich
przepisach prawnych transponujących dyrektywę do prawa krajowego za pomocą bazy
danych dotyczącej uchybień. Aby zapewnić sprawne przekazywanie informacji, należy
zachęcać do stosowania bazy danych dotyczącej uchybień w odniesieniu do innych
powiadomień wymaganych na mocy dyrektywy, takich jak te określone w art. 5 ust. 6.
D.
PRZYKŁADY
WARIANTÓW PROWADZĄCYCH
WSKAŹNIKA RENOWACJI NA POZIOMIE 3 %
DO
OSIĄGNIĘCIA
DOCELOWEGO
16.
Poniższe przykłady mają na celu praktyczne zilustrowanie możliwego sposobu ustalenia i
osiągnięcia wskaźnika renowacji na poziomie 3 % w ramach podejścia „podstawowego” i
podejścia „alternatywnego”, które określone są w art. 5 dyrektywy EED. Zawarte w
przykładach symbole i dane mają charakter wyłącznie ilustracyjny.
17.
Przykład 1. Podejście „podstawowe” z zastosowaniem różnych mechanizmów
elastyczności
18.
Obliczanie wartości docelowej
EN
Budynki Powier
zchnia
(w m2)
Klasa
1
2
3
4
5
6
B
C
D
B
E
A
2000
10000
7200
600
30000
3000
Budynki poniżej
minimum w przyp
adku
nowych
budynków
/
ważniejszych reno
wacji (uznawane za
należące do klasy
B)
Całkowita
powierzch
nia
budynków
poniżej
minimum
v
v
10000
7200
v
30000
EN
7
88
300
600
E
E
v
v
300
Ogółem:
47500
W tym przykładzie wartość docelowa dla danego jednego roku wynosi: 3% * 47500 =
1425 m2.
19.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 akapit piąty państwa członkowskie muszą zapewnić priorytetowe
traktowanie renowacji budynków o najgorszej charakterystyce energetycznej, jeżeli jest to
opłacalne i technicznie wykonalne. Opłacalność należy co do zasady zapewnić poprzez fakt,
że zgodnie z dyrektywą EPBD docelowy poziom charakterystyki energetycznej może zostać
oparty na metodzie obliczania poziomów optymalnych pod względem kosztów.
20.
W ramach scenariusza przedstawionego w przykładzie 1 oznacza to, że budynki nr 5 i 7
należy potraktować priorytetowo. Jednocześnie zgodnie z art. 5 ust. 4 państwa członkowskie
mogą jednak zaliczyć w poczet ich rocznego wskaźnika renowacji nowe budynki zajmowane
przez nie i będące ich własnością w zamian za konkretne budynki instytucji rządowych
rozebrane w dowolnym z dwóch poprzednich lat lub budynki sprzedane, zburzone lub
wycofane z użycia w dowolnym z dwóch poprzednich lat z uwagi na intensywniejsze
wykorzystanie innych budynków. Zakładając, że budynek nr 4 został zbudowany w zamian za
konkretny budynek instytucji rządowej rozebrany w dowolnym z dwóch poprzednich lat, jego
powierzchnia może zostać zaliczona na poczet wartości docelowej. Zakładając, że
budynek nr 8 został sprzedany w dowolnym z dwóch poprzednich lat oraz że jego personel
został przeniesiony do jednego z budynków nr 1–7, powierzchnia tego budynku może także
zostać zaliczona na poczet wartości docelowej. Zaliczenie powierzchni tych dwóch budynków
oznaczać będzie, że do osiągnięcia wartości docelowej w danym roku pozostało 225 m2
[1425 – (600 + 600)].
21.
Powstają więc dwa następujące warianty prowadzące do osiągnięcia wartości docelowej:
wariant 1: renowacja budynku nr 7. Roczna wartość docelowa zostanie osiągnięta;
wariant 2: renowacja budynku nr 5. Biorąc pod uwagę powierzchnię tego budynku, możliwe
jest obliczenie oszczędności wynikających z tej renowacji w tym roku oraz kolejnych trzech
latach.
22.
Przykład 2. Obowiązek alternatywny/ podejście alternatywne: obliczanie wartości
docelowej w zakresie oszczędności energii przy użyciu oszacowań i wartości
standardowych oraz warianty prowadzące do jej osiągnięcia
23.
Obliczanie wartości docelowej
a. Rodzaje
publicznych
b. Zużycie
energii
c. Optymalne
pod względem
d. Szacowana
całkowita
Oszczędność
energii ogółem
8
W tym przykładzie zakłada się, że budynek 8 został sprzedany w dwóch poprzednich latach przez centralne
organy rządowe, dlatego jego powierzchni nie wlicza się do „mianownika” (całkowita powierzchnia posiadana i
zajmowana przez instytucje rządowe na dzień 1 stycznia niespełniająca minimalnych wymagań dyrektywy
EPBD).
EN
EN
budynków
referencyjnych
(kWh/m2)
kosztów zużycie
energii z
zastosowaniem
zdefiniowanych
środków w
zakresie
efektywności
energetycznej
(kWh/m2)
250
150
Biura
360
Budynki
200
oświatowe i
szpitale
Budynki
150
100
mieszkalne
Inne
100
70
„Mianownik” w ramach podejścia „alternatywnego”
powierzchnia
danej kategorii
budynków,
wyrażona w
tys. m2
(GWh)
Wzór
obliczenia:
(b-c)*d/1000
500000
200000
55000
10000
500000
25000
300000
9000
99000
Wynik: w tym przykładzie roczna wartość docelowa wynosi: 3 % * 99 000 GWh =
2 970 GWh (szacowana ilość zaoszczędzonej energii przy założeniu, że 3 % budynków
instytucji rządowych zostałoby poddanych renowacji w celu osiągnięcia optymalnych pod
względem kosztów poziomów zużycia energii).
24.
Zgodnie z pkt 3 niniejszego dokumentu państwa członkowskie mogą uznać za stosowne
skorzystanie z wykazu, aby ustanowić alternatywną wartość docelową. W takim przypadku
stosuje się następujący wzór podobny do wzoru przedstawionego w powyższej tabeli:
gdzie:
„b” oznacza zużycie energii w każdym budynku niespełniającym wymogów dyrektywy
EPBD;
„c” oznacza minimalne zużycie wymagane na mocy dyrektywy EPBD;
„d” oznacza powierzchnię każdego budynku niespełniającego wymogów dyrektywy EPBD.
25.
Podwariant pierwszy w ramach podejścia alternatywnego: osiągnięcie wartości
docelowej poprzez wykorzystanie pełnego potencjału opłacalnego oszczędzania dzięki
gruntownym renowacjom
a. Rodzaje
publicznych
budynków
referencyjnych
EN
b. Zużycie
energii
(kWh/m2)
c. Zużycie
energii po
wykorzystaniu
pełnego
potencjału
opłacalnego
oszczędzania
(kWh/m2)
d. Powierzchnia
poddana
renowacji (w
tys. m2)
Energia
zaoszczędzona
ogółem (GWh)
Wzór
obliczenia:
(b-c)*d/1000
EN
Biura
Budynki
oświatowe i
szpitale
Obiekty
sportowe
Inne
Wartość docelowa
360
170
20
20
5000
1000
1700
150
150
20
5000
650
100
20
5800
470
2970
Wynik: roczną wartość docelową osiągnięto dzięki przeprowadzeniu renowacji około 1 %
powierzchni pomieszczeń (kolumna „d” w tabeli pierwszej w przykładzie 2 podzielona przez
kolumnę „d” w tabeli drugiej w przykładzie 2) przy zużyciu energii na poziomie niemal
zerowym (w tym przypadku założono, że wynosi ono 20 kWh/m2).
26.
Podwariant drugi w ramach podejścia alternatywnego: osiągnięcie wartości docelowej
poprzez zmiany zachowań
a. Rodzaje
publicznych
budynków
referencyjnych
b. Zużycie
energii
(kWh/m2)
c. Zużycie
energii po
wprowadzeniu
zmian
zachowań
(kWh/m2)
Biura
Budynki
oświatowe i
szpitale
Obiekty
sportowe
Inne
Wartość docelowa
360
170
Energia
zaoszczędzona
ogółem (GWh)
Wzór
obliczenia:
(b-c)*d/1000
324
153
d. Powierzchnia
budynków
wymagająca
wprowadzenia
zmian
zachowań (w
tys. m2)
47222
8823
150
135
43000
650
100
90
47000
470
2970
1700
150
Wynik: zakładając, że zmiany zachowań prowadzą do zmniejszenia zużycia energii średnio
o 10 %, należy wprowadzić je w około 10 % budynków będących własnością instytucji
rządowych oraz przez nie zajmowanych (kolumna „d” w tabeli pierwszej w przykładzie 2
podzielona przez kolumnę „d” w tabeli trzeciej w przykładzie 2).
Powyższe przykłady osiągania wartości docelowej w ramach podejścia „alternatywnego”
nie są wyczerpujące, ponieważ możliwe jest wypełnienie obowiązku poprzez dowolne
połączenie renowacji o różnych poziomach intensywności, zmian zachowań lub sposobów
zarządzania budynkami, które ma wpływ na zużycie energii i prowadzi do oszczędności
równoważnych z tymi, które zostałyby osiągnięte poprzez przeprowadzenie renowacji 3 %
odpowiednich budynków w celu spełnienia minimalnych wymagań dotyczących
charakterystyki energetycznej ustalonych w zastosowaniu dyrektywy EPBD.
EN
EN