1. - Archiwum BIP - Uniwersytet Warszawski

PROTOKÓŁ NR 15
POSIEDZENIA SENATU UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO
W DNIU 14 STYCZNIA 2004 ROKU
1. Przyjęcie porządku obrad.
Posiedzenie Senatu otworzył Rektor Węgleński i zaproponował
uzupełnienie porządku obrad w punkcie 6. Sprawy bieżące o podpunkty:
6.3.
Powierzenie
prof.
Witoldowi
Wołodkiewiczowi
(OBTA)
opracowania recenzji dotyczącej Ks. Kardynała Zenona Grocholewskiego —
kandydata do tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu im. A. Mickiewicza.
6.4. Powierzenie prof. Zbigniewowi Osińskiemu (Wydział Polonistyki)
opracowania recenzji dotyczącej Petera Brooka — kandydata do tytułu doktora
honoris causa Uniwersytetu im. A. Mickiewicza.
6.5. Powierzenie prof. Romanowi Kuźniarowi (Wydział Dziennikarstwa
i Nauk Politycznych) opracowania recenzji dotyczącej prof. Romano Prodiego
— kandydata do tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Marii CurieSkłodowskiej.
6.6. Powierzenie prof. Jackowi Wiśniewskiemu (Wydział Neofilologii)
opracowania recenzji dotyczącej Seamusa Heaneya — kandydata do tytułu
doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Zaproponowany porządek obrad został przyjęty i w dalszej części
przedstawiał się następująco:
2. Informacje Rektora.
3. Zasady rekrutacji na rok akademicki 2005/2006 („nowa matura”) – dyskusja
wstępna.
1
4. Sprawy organizacyjne.
4.1.
Wyodrębnienie Instytutu Orientalistycznego ze struktury Wydziału
Neofilologii.
4.2.
Wniosek Wydziału Biologii o przekształcenie w Instytucie
Biochemii Zakładu Biochemii Roślin oraz Zakładu Biochemii Lipidów i Błon
Komórkowych w jedną jednostkę o nazwie Zakład Biochemii Roślin.
4.3.
Wniosek Wydziału Prawa i Administracji o przekształcenie:
− w Instytucie Nauk Prawno-Administracyjnych, Zakładu Prawa Finansowego
w Katedrę Prawa Finansowego;
− w Instytucie Prawa Karnego, Zakładu Studiów Porównawczych Prawa
Karnego w Katedrę Prawa Karnego Porównawczego;
− Studenckiego Ośrodka Pomocy Prawnej „Kliniki Prawa” w wydziałową
Pracownię – Klinika Prawa.
5. Prezentacja Instytutu Studiów Społecznych.
6. Sprawy bieżące.
6.1.
Powierzenie prof. Piotrowi Węgleńskiemu (Wydział Biologii)
opracowania
recenzji dotyczącej prof. Andre Goffeau — kandydata do tytułu doktora honoris
causa Uniwersytetu Wrocławskiego, oraz przyjęcie recenzji o kandydacie.
6.2.
Przyjęcie recenzji prof. Włodzimierza Siwińskiego, dotyczącej
prof. Józefa Sołdaczuka — kandydata do tytułu doktora honoris causa
Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.
7. Wolne wnioski.
2
2. Informacje Rektora.
Rektor Węgleński powitał nowego przewodniczącego Zarządu Samorządu
Studentów UW w kadencji 2003–2004 – Mariusza Samulaka (Wydział
Historyczny), oraz poinformował o nowym składzie ZSS UW:
− Ewa Dębowska (WFiS) – Przewodnicząca Sekcji ds. Studenckich,
− Piotr Dopierała (Wydział Biologii, MISMaP) – Przewodniczący Sekcji
Zagranicznej,
− Piotr Obidziński (WNE) – Przewodniczący Sekcji Kulturalnej,
− Szymon Szadkowski (MISMaP) – Przewodniczący Sekcji Socjalnej.
W dalszej części poinformował zebranych o następujących sprawach:
– Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej postanowieniem z dnia 11 grudnia
2003 r. nadał tytuł naukowy:
2) profesora nauk ekonomicznych:
− dr. hab. Janowi Jakubowi Michałkowi (WNE);
3) profesora nauk humanistycznych:
− dr hab. Marii Kazimierze Halamskiej (Instytut Ameryk i Europy),
− dr. hab. Krzysztofowi Michalskiemu (WSNSiR),
− dr. hab. Pawłowi Piotrowi Wieczorkiewiczowi (Wydział Historyczny);
4) profesora nauk matematycznych:
− dr hab. Elżbiecie Annie Pol (WMIM).
− 17 XII 2003 r. – spotkanie rektorów uczelni warszawskich.
− 18 XII 2003 r. – opłatek akademicki.
− 1 I 2004 r. – zmarł prof. Witold Cezariusz Kowalski (Wydział Geologii),
prorektor UW w latach 1968–1969.
− 9 I 2004 r. – prof. Wyrzykowski (WPiA) został odznaczony Krzyżem
Zasługi I klasy Republiki Federalnej Niemiec; zakończenie siódmego kursu
prawa niemieckiego i europejskiego oraz rozpoczęcie nowego cyklu
wykładów w ramach Szkoły Prawa Niemieckiego odbyło się z udziałem
3
gościa honorowego prof. Udo Di Fabio (sędziego Federalnego Sądu
Konstytucyjnego).
− 13 I 2004 r. – jubileusz siedemdziesięciolecia prof. Jerzego Kolendy
(Wydział Historyczny); spotkanie Klubu Absolwentów.
− 20 I 2004 r. – odbędzie się wykład z cyklu „8 wykładów na Nowe
Tysiąclecie” prof. Zbigniewa Szawarskiego „Życie za życie, czyli dylematy
współczesnej bioetyki”.
− Przyznane zostały stypendia naukowe nauczycielom akademickim na rok
akad. 2003/2004.
Rektor poinformował o zmianach w prawie podatkowym:
− Nowelizacja ustawy o podatku dochodowymod osób fizycznych zwiększa
opodatkowanie stypendystów wyjeżdżających za granicę. Dotychczas
stypendysta mógł odliczyć od podatku koszty wyjazdu w wysokości diet
pobieranych przez cały okres pobytu w danym kraju. Zmniejszono kwotę
zwolnioną od podatku do wysokości diety za jeden miesiąc. Ponadto
stypendysta po powrocie z zagranicy w ciągu 20 dni ma obowiązek zapłacić
20% zaliczki na poczet podatku.
− W
br.
Uczelnia
powinna
zapłacić
podatek
od
wynajmowanych
nieruchomości w kwocie ok. 400 tys. zł. W 2003 r. UW nie zapłacił takiego
podatku, argumentując, że pieniądze pochodzące z wynajmu przeznaczone
były w całości na cele statutowe. Niektóre szkoły wyższe podatek od
nieruchomości zapłaciły.
Kwestor poinformował, że z informacji przesłanych przez ZUS wynika, że
w 2002 r. Uniwersytet przekazał składki tylko za 8 miesięcy Kwestor
poinformował, że Uniwersytet przekazał składki za cały rok i ZUS zobowiązał
się wysłać pracownikom UW poprawione deklaracje o składkach za rok 2002.
Prorektor Maciejewski poinformował:
4
– 16 I 2004 r. upływa termin składania w UW wniosków o granty badawcze
(w KBN – 31 I 2004 r.). Do 11 I 2004 r. wpłynęło tylko 5 wniosków
z całego UW.
– Do 15 I 2004 r. należy zgłosić kandydatury do zespołów Komitetu Badań
Naukowych V kadencji. Prorektor Maciejewski podkreślił, że niewielki
procent osób uprawnionych do głosowania bierze udział w wyborach, co jest
niekorzystne dla Uniwersytetu.
– Senatorowie
otrzymali
materiały
dot.
funduszy
strukturalnych
(szczegółowych informacji udziela Biuro ds. Wspomagania Rozwoju UW).
Zwrócił uwagę na dwa projekty: projekt rewitalizacji Traktu Królewskiego
realizowany przez Ministerstwo Kultury oraz drugi projekt dot. organizacji
Centrum Zaawansowanych Technologii pod nazwą BioInfoMed.
– UW dostanie z KBN pieniądze na badania statutowe. Pieniądze te będzie
można przeznaczyć wyłącznie na aparaturę. Pieniądze otrzymają jednostki,
które mają kategorię wyższą niż druga.
Rektor Węgleński poprosił o zadawanie pytań punktu 2.
Prof. Nawrocki zapytał, czy pieniądze, które zostały w KBN pochodzą
z Funduszu Wspierania Nauki. Poinformował ponadto, że w Krajowym Punkcie
Konsultacyjnym IPPT działa jednostka obsługująca fundusze strukturalne, która
informuje o możliwości ich wykorzystania przez jednostki naukowe. Uznał, że
fundusze strukturalne powinny być obsługiwane wspólnie przez Biuro
ds. Wspomagania Rozwoju UW i Biuro Obsługi Badań.
Prorektor Maciejewski odpowiedział, że nie posiada informacji skąd
pochodzą fundusze, w najbliższym czasie uzyska te informacje. W uzupełnieniu
poinformował, że planowane jest zorganizowanie konferencji z udziałem
przedstawicieli MENiS i Ministerstwa Gospodarki, zajmujących się funduszami
strukturalnymi. Wyjaśnił, że funduszami strukturalnymi zajmuje się Biuro ds.
Wspomagania Rozwoju UW, ponieważ pracownicy zostali przeszkoleni pod
tym kątem, a Biuro Obsługi Badań jest zbyt obciążone innymi zadaniami.
5
Dziekan Jackowski zwrócił się do rektora o włączenie WMIM do prac
nad przygotowaniem projektu BioInfoMed. Wskazał, że na WMIM działają
dwie grupy zajmujące się tematyką związaną z projektem: grupa prof. Tiuryna
zajmująca się informatycznymi aspektami biologii oraz grupa prof. Lachowicza
i dr. Foryś zajmująca się metodami matematycznymi i komputerowymi
związanymi z leczeniem nowotworów. Grupy te współpracują z licznymi
ośrodkami w kraju i zagranicą. Dziekan Jackowski uznał, że przedstawiciele
WMIM powinni byli zostać zaproszeni do udziału w przygotowaniu projektu
BioInfoMed.
Rektor Węgleński w odpowiedzi poinformował, że projekt BioInfoMed
powstał ponad rok temu, zawiązano wówczas konsorcjum pomiędzy instytutami
PAN,
Akademią
Medyczną
oraz
Wydziałem
Biologii,
Chemii
i Interdyscyplinarnym Centrum Modelowania Matematycznego UW (ICM).
Stroną informatyczną zajmuje się prof. Niezgódka, stroną biotechnologiczną –
prof. Żylicz, stroną medyczną – prof. Gaciąg. Nic nie stoi na przeszkodzie, by
zainteresowane zespoły z UW wyszły z inicjatywą tworzenia innych tego typu
projektów.
Prof. Białynicki-Birula uznał, że w strukturze organizacyjnej projektu
BioInfoMed istnieje rada zarządzająca projektem i zapewne są w niej
przedstawiciele UW. Zdaniem prof. Białynickiego-Biruli, przedstawiciele UW
powinni reprezentować interesy Uniwersytetu jako całości, dbając o udział
wszystkich kompetentnych środowisk.
Odpowiadając na argumenty Rektora Dziekan Jackowski. podkreślił, że
na spotkania rady projektu BioInfoMed zapraszał Rektor, i WMIM nigdy
takiego zaproszenia nie otrzymał. Informatyka jako dyscyplina badawcza jest
reprezentowana w UW jedynie na Wydziale MIM. Skoro projekt nazywa się
BioInfoMed, a Info oznacza informatykę, to nie jest właściwe pominięcie
WMIM w jego przygotowaniu. Rektor wyjaśnił, że BioInfoMed zajmować się
będzie projektami o charakterze aplikacyjnym. Projektem tego typu zajmuje się
6
przede wszystkim ICM. Jeżeli są na Wydziale MIM zespoły zainteresowane
aplikacjami i chciałyby je wykonywać w ramach BioInfoMed, to nic nie stoi na
przeszkodzie, by zgłosiły proponowane przez siebie projekty poprzez prof.
Niezgódkę.
Prof. Nawrocki zauważył, że w UW powinny być podejmowane
działania na rzecz integrowania badań naukowych prowadzonych w UW.
Przypadek ICM i WMIM wskazuje na rozpraszanie badań, co jest niekorzystne.
Dziekan Ryć zauważył, że środki finansowe otrzymuje nie UW, tylko
określony projekt badawczy. Uczelnia może przedstawić szereg projektów
z różnych dyscyplin i wskazać na możliwość ich pewnej konsolidacji. Jest to
kwestia zasadnicza – jeśli nie będą zgłaszane projekty, nie będzie środków
finansowych. Dziekan Ryć uznał, że Uczelnia nie powinna koncentrować się na
kilku projektach – im więcej projektów, tym lepiej. Jako przykład zgłaszania
projektów podał projekt inwestycyjny, zgłoszony przez Wydział Zarządzania
w ramach funduszy strukturalnych, dotyczący modernizacji kampusu Wydziału
Zarządzania.
Ponadto
poinformował,
że
na
Wydziale
Zarządzania
zorganizowano podyplomowe kursy z zakresu przygotowywania projektów
w ramach funduszy strukturalnych.
Dziekan Jackowski zapytał, jakie były losy uchwały Senatu UW
w sprawie Ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym” – czy została ona
przekazana Prezydentowi RP lub Ministrowi Edukacji Narodowej i Sportu.
Rektor Węgleński odpowiedział, iż uchwała Senatu w sprawie ustawy
„Prawo o szkolnictwie wyższym” została przekazana do prof. Woźnickiego
i była przedmiotem rozważań na posiedzeniu Zespołu Prezydenckiego. Punkt
dotyczący podwójnego zatrudnienia został włączony do projektu ustawy
w brzmieniu zaproponowanym przez Senat UW.
Prof. Winczorek zapytał, czy Zespół Rektorski ustalił już sposób
wykonania uchwały Senatu w sprawie wieloetatowości oraz czy została już
powołana Komisja ds. konfliktu interesów.
7
Rektor Węgleński poinformował, że sprawa ta zostanie przedstawiona na
następnym posiedzeniu Senatu.
Student Samulak poinformował, że 12 stycznia 2004 r. Parlament
Studentów UW uchwalił regulamin Samorządu Studentów UW.
3. Zasady
rekrutacji na rok akademicki 2005/2006 („nowa matura”) –
dyskusja wstępna.
Prorektor Wąsowicz na wstępie przypomniał, że najpóźniej w marcu br.
Senat będzie musiał przyjąć ogólną uchwałę dotyczącą rekrutacji na rok
akademicki 2005/2006, a w maju przyjąć uchwałę szczegółową. Poinformował,
że 21 stycznia br. odbędzie się spotkanie dziekanów z przedstawicielami
Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w sprawie nowej matury. Senatorowie
otrzymali przygotowane przez Senacką Komisję ds. Studenckich, Dydaktyki
i Wychowania materiały do dyskusji, dotyczące rekrutacji na rok akademicki
2005/2006 (zał. nr 1). Jednym z zasadniczych problemów rekrutacji na rok akad.
2005/2006 jest to, w jakim zakresie włączyć w tę rekrutację maturę 2005.
W celu przybliżenia Senatorom tej problematyki, prorektor Wąsowicz poprosił
zaproszonego
gościa
prof.
Zbigniewa
Marciniaka
z
Wydziału
MIM
o przedstawienie założeń nowej matury.
Prof. Marciniak przypomniał, że nowy egzamin maturalny jest
wprowadzony po to, by zapewnić konieczność zdawania tylko raz egzaminu
z danego przedmiotu, zamiast oddzielnie w szkole i na uczelni.
Poinformował,
że
szczegółowe
informacje
na
temat
egzaminu
maturalnego można znaleźć na stronie internetowej Centralnej Komisji
Egzaminacyjnej (CKE): www.cke.edu.pl. Następnie przedstawił główne
założenia:
– kto zdaje nową maturę – od 2005 r. – tylko licealiści, od 2006 r. – uczniowie
techników, od 2007 r. – uczniowie szkół średnich dla dorosłych;
8
– kto jest zwolniony z egzaminu maturalnego – tylko laureaci i finaliści
niektórych olimpiad przedmiotowych (listę tych olimpiad corocznie ustala
dyrektor CKE);
– podstawowe informacje – egzamin maturalny składa się z dwóch części:
ustnej (uczeń zdaje przed nauczycielami swojej szkoły) i pisemnej (jednakowej
w całym kraju, zdawanej przed egzaminatorami zewnętrznymi). Egzamin
maturalny zdaje się z trzech przedmiotów obowiązkowych (język polski, język
obcy nowożytny i jeden przedmiot wybrany z listy 10 przedmiotów) oraz 1–3
przedmiotów dodatkowych. Przedmioty obowiązkowe można zdać na poziomie
podstawowym lub rozszerzonym, przedmioty dodatkowe zdaje się tylko na
poziomie rozszerzonym. Egzamin maturalny uważa się za zdany, gdy uczeń
otrzyma co najmniej 30% punktów z każdego przedmiotu obowiązkowego na
poziomie podstawowym (oddzielnie dla egzaminu ustnego i pisemnego). Na
świadectwie znajdzie się informacja jaki procent możliwych do uzyskania
punktów osiągnął uczeń w każdej części egzaminu.
Prof. Nawrocki poinformował, że materiały Komisji, przygotowane
głównie przez członkinie Komisji – mgr Miłkowską i dr Rosner, składają się
z dwóch części: rejestru najważniejszych problemów dotyczących rekrutacji,
związanych z nową maturą, i możliwych sposobów przeprowadzenia rekrutacji
na rok akademicki 2005/2006 oraz stanowiska Komisji. Wspólna rekrutacja dla
UW daje szansę pozyskania bardzo dobrych studentów. Dotychczasowe zasady
rekrutacji
odmienne
na
poszczególnych
wydziałach
sprawiają,
że
w postępowaniu rekrutacyjnym odpadają uczniowie dobrzy, którzy nie mają już
szans starać się o przyjęcie na inny kierunek. Należy więc myśleć o rekrutacji na
cały Uniwersytet lub szukać grup wydziałów, które mogłyby prowadzić wspólną
rekrutację, aby ranking dotyczył kilku jednostek. Prof. Nawrocki przedstawił
najważniejsze niewiadome i problemy związane z nową maturą (zał. nr 1, str. 1)
oraz możliwe sposoby przeprowadzenia rekrutacji (zał. nr 1, str. 3.). Problem
stanowi określenie parytetu miejsc dla kandydatów z nową i starą maturą. Na
9
koniec swojego wystąpienia prof. Nawrocki przedstawił stanowisko Komisji
Senackiej ds. Studenckich, Dydaktyki i Wychowania (zał. nr 1, str. 5.).
Prorektor Wąsowicz otworzył dyskusję, prosząc o ograniczenie się do
propozycji przedstawionych przez Komisję. Podkreślił, że jest to dyskusja
wstępna, która nie musi kończyć się żadną konkluzją w postaci stanowiska
Senatu.
W dyskusji głos zabrali:
Prof. Mencwel przedstawił doświadczenia Instytutu Kultury Polskiej,
który od 5 lat przy postępowaniu rekrutacyjnym bierze pod uwagę świadectwa
maturalne oraz rozmowę kwalifikacyjną. Podkreślił, że należy zrezygnować
z egzaminu centralnego, tym bardziej że nie da się przeprowadzić jednego dla
całego UW egzaminu bezprzedmiotowego. Prof. Mencwel opowiedział się za 1.
propozycją Komisji – jednakową (wspólną) rekrutacją dla wszystkich
kandydatów, ubiegających się o przyjęcie w danej jednostce rekrutującej.
Student Samulak zwrócił uwagę na trudności interpretacyjne zapisu
wyniku
egzaminu
maturalnego,
szczególnie
w
przypadku
poziomu
rozszerzonego. Podkreślił także, że nie wiadomo, jaki poziom będą
reprezentowały poszczególne komisje egzaminacyjne, z czym mogą wiązać się
rozbieżności w sposobach oceniania. Student Samulak poparł 1. propozycję
Komisji – jednakową (wspólną) rekrutacją dla wszystkich kandydatów. Taki
sposób rekrutacji pozwoliłby porównać wyniki egzaminów maturalnych
z wynikami postępowania kwalifikacyjnego.
Student Orłowski zaproponował, aby zaufać wynikom „nowej matury”
już w roku 2005. Zdaniem studenta Orłowskiego zachowanie parytetu miejsc
dla osób ze starą i z nową maturą nie stwarza niebezpieczeństwa, gdyż można
określić liczbę potencjalnych kandydatów ze starą maturą na podstawie
średniego odsetka kandydatów przyjętych na studia, którzy zdali maturę
w latach poprzednich. Student Orłowski podkreślił, że maturzyści, zdający nową
maturę, którzy będą zmuszeni do zdawania dodatkowych egzaminów
10
wstępnych, mogą poczuć się oszukani, gdyż obiecywano im, że nowa matura
będzie jednym egzaminem uprawniającym do ubiegania się o przyjęcie na
wyższą uczelnię. W związku z tym będą szukali takich uczelni, które
z egzaminów wstępnych zrezygnują.
Rektor Węgleński podkreślił, że należy pamiętać także o tych uczniach
liceów, którzy na podstawie wyników nowej matury nie będą mieli szansy
dostania się na studia.
Prof. Winczorek zauważył, że trzeba liczyć się z niżem demograficznym
i ze spadkiem liczby kandydatów na studia wyższe. Nie można stawiać
kandydatom zbyt dużych wymagań, ponieważ jest wiele szkół konkurencyjnych.
Nie można z góry zakładać, że nowa matura nie będzie odzwierciedlała
rzeczywistej wiedzy maturzystów i należy jej zaufać. Przypomniał, że na studia
płatne przyjmuje się na podstawie świadectw maturalnych. W związku z tym
trzeba zastanowić się, czy omawiane zasady rekrutacji dotyczą tylko studiów
dziennych, czy także studiów płatnych.
Dziekan Jackowski przypomniał genezę wprowadzenia nowej matury
jako narzędzia do rekrutowania na wyższe uczelnie: przedstawiciele środowiska
akademickiego (KRASP) podpisali umowę z ministrem edukacji, która stała się
podstawą do ograniczenia autonomii uczelni wyższych w ustalaniu kryteriów
rekrutacji. W związku z tym Uczelnie zobowiązane są do uznania nowej matury
jako podstawowego kryterium przyjęcia na studia. Należy jednak przewidzieć
związane z tym trudności. Ocenia się, że wyniki punktowe matury
z poszczególnych przedmiotów mogą być obarczone błędem w granicach 15%.
Podstawowym problemem, przed jakim stoi Uczelnia, to liczba kandydatów
przyjmowanych na poszczególne kierunki. Łatwiej bowiem dokonać rekrutacji
nie gubiąc diamentów na te kierunki, gdzie przyjmuje się wielu kandydatów
(np. WPiA rekrutuje na I rok 450 studentów), trudniej tam, gdzie przyjmuje się
tylko kilkadziesiąt osób. W związku z tym dziekan Jackowski zaproponował,
aby zastanowić, czy nie można by rekrutować na grupy kierunków. W trakcie
11
studiowania studenci wybieraliby odpowiedni kierunek, który chcieliby
skończyć. Dziekan Zauważył, że egzaminy centralne pełniły
były próbą
wprowadzenia standardowej matury wtedy, kiedy matura nie była standardowa.
Podkreślił także, że jest przeciwny testom predyspozycji do studiowania na
poszczególnych kierunkach. Podstawą przyjęcia na studia powinny być wyniki
w szkole średniej. Zwrócił uwagę, że przy nowych zasadach rekrutacji rośnie
rola wspólnej rejestracji kandydatów. Można spodziewać się, że więcej
kandydatów będą aplikować na kilka kierunków. Wspólna rejestracja UW służy
temu, aby kandydatom było łatwiej kandydować jednocześnie na kilka
kierunków w Uniwersytecie, niż na jeden w UW, a drugi w innej uczelni.
Prorektor Wąsowicz podkreślił, że wydziały będą musiały zastanowić się,
które z przedmiotów maturalnych będą brały pod uwagę w postępowaniu
kwalifikacyjnym. Maturzyści mogą zdawać egzamin maturalny maksymalnie
z 6 przedmiotów. Pozostaje problem rekrutacji kandydatów ze starą maturą.
Dziekan Harris podkreśliła, że na Wydziale Neofilologii istnieją
3 specjalności. Wynik egzaminu wstępnego decyduje o tym, czy student jest
przyjęty na bezpłatne studia, czy na studia płatne prowadzone według tego
samego programu i na tym samym poziomie. W pierwszych latach
wprowadzania nowej matury dziekan Harris nie przewiduje rezygnacji z pewnej
formy ustalania rankingu miejsc na podstawie postępowania rekrutacyjnego
ustalonego przez Wydział Neofilologii.
Dziekan Wiśniewski zwrócił uwagę, że z pewnością nie da się znaleźć
jednego uniwersalnego modelu rekrutacji dla wszystkich jednostek UW. Poparł
dziekana Jackowskiego w sprawie oceny dotychczasowych egzaminów
centralnych, które także w wypadku WNE spełniły ważną funkcję. Stwierdził,
że także w wypadku testów predyspozycji można myśleć o egzaminach
wspólnych w ramach kilku wydziałów. Zalecił pewien stopień ostrożności
w przyjmowaniu wyników nowej matury, przy czym stopień ostrożności można
uzależnić od relacji liczby kandydatów do liczby miejsc – im jest ona wyższa,
12
tym większa powinna być ostrożność. Zwrócił ponadto uwagę, że szkoły będą
zainteresowane jak najlepszymi wynikami matur, nauczyciele mogą więc
podpowiadać swoim uczniom na egzaminie maturalnym.
Dziekan Ulicka zgodziła się z zastrzeżeniami dziekana Wiśniewskiego co
do wiarygodności wyników nowej matury. Zwróciła uwagę na konieczność
zdefiniowania pojęcia „egzamin predyspozycyjny”. Należy zastanowić się, czy
chodzi o predyspozycje zawodowe, czy o predyspozycje do studiowania w UW.
Egzamin taki prawdopodobnie powinien składać się z kilku części. Dziekan
Ulicka
poparła
idę
egzaminu
wspólnego
i
odrębnego
postępowania
kwalifikacyjnego dla kandydatów ze starą i nową maturą, czyli propozycję nr 2
w materiałach przedstawionych przez Komisję.
Student Samulak podkreślił, że wątpliwości mogą budzić wyniki z części
ustnej egzaminu maturalnego, która będzie odbywała się w szkole i będzie
oceniana przez nauczycieli. Kryteria oceniania mogą być nierówne. Szkoły będą
zainteresowane dobrymi wynikami matur, tym bardziej, że szkoły oceniane są
na
podstawie
współczynnika
absolwentów
studiujących
na
wyższych
uczelniach.
Prorektor Wąsowicz zauważył, że w postępowaniu rekrutacyjnym nie
trzeba brać pod uwagę części ustnej egzaminu maturalnego. Można uznać, że
pod uwagę bierze się tylko część pisemną (zewnętrzną), ocenianą przez
niezależne komisje.
Prof. Nawrocki podkreślił, że celem Komisji było zasygnalizowanie
problemu
i
wskazanie
możliwych,
choć
nie
jedynych,
sposobów
przeprowadzenia rekrutacji. Uznał, że zasady rekrutacji powinny być stabilne
i nie powinny co rok ulegać istotnym zmianom. Ważne, aby pamiętać
o kandydatach ze starą maturą i uważać, aby ich nie skrzywdzić. Warto
zastanowić się podczas dyskusji na wydziałach, z jakimi innymi jednostkami
można podjąć wspólne działania rekrutacyjne.
13
Rektor Węgleński podziękował Komisji i jej Przewodniczącemu za
przygotowanie materiału. Zaapelował do dziekanów o szybkie podejmowanie
decyzji na Radach Wydziałów. Uznał, iż system, który wypracuje UW, będzie
zapewne przyjęty dość powszechnie w innych uczelniach. Podkreślił, że
egzamin wstępny powinien być na UW, a nie na kierunki studiów.
5. Prezentacja Instytutu Studiów Społecznych.
Dyrektor Instytutu Studiów Społecznych (ISS) – prof. SiemieńskaŻochowska – przedstawiła działalność Instytutu, omawiając następujące
kwestie:
• sylwetka Instytutu:
ISS został powołany w styczniu 1991 r. przez rektora UW – prof.
Wróblewskiego, w wyniku porozumienia podpisanego w 1990 r. przez
University of Michigan, ministra edukacji narodowej i rektora UW. ISS
powołany został jako placówka badawcza, której zadaniem jest inicjowanie
i realizowanie
badań
podstawowych
o
charakterze
interdyscyplinarnym
i porównawczym. Zorientowany na zagadnienia społeczne, ISS skupia badaczy
z obszaru socjologii, psychologii, ekonomii i badań politycznych, współpracuje
jednak również z przedstawicielami nauk ścisłych, co zaowocowało badaniami
unikatowymi w skali całego kraju. Istotnym zadaniem ISS jest również
propagowanie zaawansowanych standardów metodologicznych w zakresie
zbierania, archiwizowania i przetwarzania danych społecznych, co ułatwiać ma
współpracę polskich naukowców z badaczami w innych krajach oraz
komunikowanie
międzynarodowej
społeczności
uczonych
wyników
prowadzonych w Polsce badań.
ISS od początku istnienia był jednostką kategoryzowaną przez KBN. Do
2001 r. miał kategorię A lub 1 (najwyższą). W 2002 r. wg nowych zasad oceny
parametrycznej
otrzymał
kategorię
„M”.
14
Nie
posiadając
na
etatach
samodzielnych pracowników naukowych ani wystarczającej ilości adiunktów
nie może ubiegać się o przywrócenie kategorii 1.
W grudniu 2003 r. działalność badawcza Instytutu realizowana była
w następujących 7 jednostkach organizacyjnych:
– Ośrodek Badań Socjologicznych
– Ośrodek Badań Psychologicznych
– Ośrodek Badań Ekonomicznych
– Ośrodek Badań Politycznych
– Ośrodek Badania Układów Złożonych
– Ośrodek Badań nad Migracjami
– Interdyscyplinarny Zespół Badań nad Społecznymi Problemami Płci
• stała współpraca z zagranicą:
– Inter-university Consortium for Political and Social Research (ICPSR)
– Survey Research Center ISR
– World Value Survey
– Gendering Elite
– Stypendyści Fulbrighta i innych programów stypendialnych
– stali partnerzy
• działalność dydaktyczna:
– Studia Doktoranckie – w 1996 r. zostały utworzone przy WNE
Międzywydziałowe Interdyscyplinarne Studia Doktoranckie prowadzone przez
ISS. Do tej pory studia ukończyło 9 osób, 3 uzyskały stopień naukowy doktora,
a 4 osoby mają otwarte przewody doktorskie. 7 osób pobierało stypendia
z funduszy przyznanych na ten cel przez Fundację im. Stefana Batorego.
W grudniu 2003 r. na studiach doktoranckich znajdowały się 24 osoby, w tym
4 przyjęte w roku akad. 2001/2002, i 18 przyjętych w roku akad. 2003/2004.
Wśród tych osób jedna ma otwarty przewód doktorski. 3 osoby pobierają
stypendia płacone ze środków ogólnouczelnianych.
– szkoły letnie, seminaria i inne formy działalności dydaktycznej
15
– Warsaw International Summer Education (WISE)
– wykłady wolnodostępne
– międzywydziałowy program zajęć dla doktorantów
– Studia Podyplomowe „Psychologia zmian postaw i zachowań”.
• działalność badawcza:
– Polski Generalny Sondaż Społeczny – współpraca z amerykańskim
General Social Survey (GSS, National Opinion Research Center, University
of Chicago), niemieckim, ogólnokrajowym programem badań sondażowych
(ALLBUS, Zentrum fur Umfragen, Methoden und Analysen, Mannheim), InterUniversity Consortium for Political and Social Research, University
of Michigan, Ann Arbor i ZentralArchiv, Uniwersytetem w Kolonii.
– Międzynarodowe badania porównawcze ISSP (International Social
Survey Programme)
– Archiwum Danych Społecznych – działa w ramach Umowy o wspólnym
prowadzeniu
programu
badawczego
w
zakresie
archiwizacji
danych
społecznych, zawartej między UW a Instytutem Filozofii i Socjologii PAN
W ISS od chwili jego powołania realizowane były:
– 44 projekty własne (tzw. granty KBN)
– 2 projekty zamawiane finansowane przez KBN
– 220 tematów w ramach badań statutowych
– 44 tematy w ramach badań własnych
– 1 projekt w ramach V Programu Ramowego UE
– 34 projekty finansowane przez krajowe i zagraniczne instytucje
• wybrane projekty badawcze:
– badania przestrzeni społecznej metropolii warszawskiej (Warsaw Area
Study – WAS) – Interdyscyplinarny projekt badawczy „Studium Metropolii
Warszawskiej” został zamówiony i sfinansowany przez Urząd m st. Warszawy.
Koordynatorem programu i jego głównym wykonawcą był ISS. Przedsięwzięcie
składało się z: dużych badań sondażowych „Mieszkańcy Warszawy o sobie
16
i swoim mieście” przeprowadzonych przez Centrum Badania Opinii Społecznej
na reprezentatywnej próbie mieszkańców stolicy, pięciu mniejszych badań
monograficznych
poświęconych
(m.in. migracjom,
identyfikacji
z
wybranym
problemom
społecznym
miastem,
uprzedzeniom
etnicznym,
zarządzaniu miastem), badań strategii gminnych oraz przedsiębiorczości
ekonomicznej, utworzenia otwartej, zintegrowanej przestrzennej bazy danych
o Warszawie i jej mieszkańcach.
• konferencje, seminaria, wykłady:
– krajowe
– międzynarodowe
• publikacje ISS:
– publikacje książkowe
– artykuły, rozdziały
– working papers.
Instytut organizuje co roku od jednej do kilku konferencji naukowych,
wydaje tomy pokonferencyjne, wiele publikacji jest w języku angielskim.
Rozszerzone informacje nt. ISS zawarto w materiale przedstawionym
Senatorom: „ISS UW – prezentacja dorobku okresu 1991–2003”.
Rektor Węgleński poprosił o zadawanie pytań do punktu 5.
Dziekan Bartelski zauważył, że w zestawieniu środków finansowych
otrzymanych na realizację projektów badawczych własnych widoczny jest
spadek liczby grantów. Zapytał, czym to jest spowodowane.
Prof. Siemieńska-Żochowska poinformowała, że środki z KBN stanowią
tylko część źródeł finansowania. Instytut otrzymuje także inne granty, np.:
Fundacji Sorosza, Unii Europejskiej.
Dziekan Bartelski zapytał, jaka suma była przeznaczona na projekt:
„Studium Metropolii Warszawskiej”.
Prof. Siemieńska-Żochowska nie miała przy sobie danych. Obiecała, że
dostarczy je dziekanowi w najbliższym czasie.
17
Dziekan Wiśniewski podkreślił, że współpraca WNE i ISS układa się
bardzo dobrze. Uznał działalność ISS za niezwykle potrzebną, ponieważ dzięki
niej poszerza się środowisko badawcze – ekonomiści mogą prowadzić badania
z socjologami, psychologami itd. Na uwagę zasługuje także powołanie
Międzywydziałowych Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich, które są
bezpłatne i dają szansę młodym naukowcom dojścia do własnego grantu.
Prof. Białynicki-Birula podkreślił, że działalność ISS jest bardzo
pożyteczna i Komisja Senacka ds. Rozwoju Kadr Naukowych i Dydaktycznych
w swoich postanowieniach wskazywała na potrzebę powoływania w UW tego
rodzaju instytutów badawczych. Zapytał także, co oznacza stwierdzenie, że
niektórzy pracownicy ISS są na zasadzie afiliowania oraz kto płaci pensję tym
pracownikom i czy prowadzą działalność dydaktyczną na swoich wydziałach.
Rektor Węgleński zapytał, czy autorzy publikacji podają jako swoją
afiliację ISS czy wydział.
W odpowiedzi prof. Siemieńska-Żochowska poinformowała, że wszyscy
profesorowie i adiunkci są pełnoetatowymi pracownikami wydziałów i mają
pełne obciążenie dydaktyczne na wydziałach. Praca w ISS jest pracą dodatkową.
Pieniądze pobierają wówczas z grantu za wykonywany projekt badawczy. Jeśli
chodzi o publikacje, to w zależności od wkładu, jaki jest w konkretną
publikację, w sprawozdaniach zapisywany jest procentowy udział, czyli określa
się precyzyjnie, kto finansuje badania, kto publikację.
Dziekan Jackowski zapytał, jaki jest udział w opublikowanym dorobku
ISS prac wspólnych autorów z różnych jednostek, czego należałoby oczekiwać
ze względu na interdyscyplinarny charakter instytutu Dziekan Jackowski
zauważył, że w przedstawionym Senatowi spisie publikacji takich prac nie jest
wiele. W spisie jest za to dużo prac w języku polskim (nawet w “Tygodniku
Powszechnym”, który nie jest czasopismem naukowym), co z kolei trudno
pogodzić z międzynarodowym charakterem instytutu.
18
Prof. Siemieńska-Żochowska poinformowała, że przedstawiony spis
publikacji nie jest pełny. Są to tylko publikacje wybrane, które mają pokazać
wachlarz publikacji, dlatego też są tu publikacje drukowane w renomowanych
pismach naukowych, a także czasopismach popularnych. Drukowanie publikacji
ISS np. w „Tygodniku Powszechnym” ma na celu dotarcie do jak najszerszego
kręgu odbiorców. Są publikacje, które oparte są tylko na autorach z danej
dziedziny, choć niekoniecznie z jednej jednostki organizacyjnej, jak również
prace pod redakcją osób zajmujących się różnymi dziedzinami. Często nazwisko
redaktora tomu nie pokazuje struktury specjalizacji osób, które piszą w tym
tomie.
Dziekan Kądzielawa poinformowała, że Wydział Psychologii od dawna
współpracuje
z
ISS
i
pracownicy
wydziału
cenią
sobie
możliwość
uczestniczenia w interdyscyplinarnych programach badawczych. Z współpracy
tej korzystają także doktoranci i studenci.
Rektor Węgleński podziękował prof. Siemieńskiej-Żochowskiej za
prezentację.
4. Sprawy organizacyjne.
4.1.
Wyodrębnienie Instytutu Orientalistycznego ze struktury Wydziału
Neofilologii.
Prof. Garlicki przedstawił wniosek: sprawa wyodrębniania Instytutu
Orientalistycznego ze struktury Wydziału Neofilologii trwa od 5 lat. Składa się
na to kilka przyczyn: część pracowników Instytutu Orientalistycznego nie czuje
się dobrze na Wydziale Neofilologii; Instytut Orientalistyczny otrzymał
uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego, a więc pełnię praw
akademickich. Pierwotnie proponowano, aby Instytut Orientalistyczny wraz
z Instytutem Lingwistyki Stosowanej utworzył nowy wydział. W tej chwili
istnieje koncepcja, aby jedynie wyodrębnić Instytut Orientalistyczny ze
struktury Wydziału Neofilologii. Tak wyodrębniony Instytut miałby szansę
19
w ciągu 2 lat przekształcić się w wydział. Komisja Senacka ds. Organizacji
i Rozwoju UW w swojej uchwale (zał. nr 2) proponuje wyodrębnienie Instytutu
z zastrzeżeniem zawartym w ostatnich zdaniach uchwały, które brzmią:
„Komisja uważa jednak, że przed przedłożeniem Senatowi Uniwersytetu
Warszawskiego wniosku o wyodrębnienie się Instytutu Orientalistycznego ze
struktury Wydziału Neofilologii, Rada Wydziału Neofilologii powinna podjąć
stosowną uchwałę w tej sprawie, przy czym jednocześnie wskazany powinien
zostać status Instytutu Orientalistycznego po jego wyodrębnieniu.”
Rektor Węgleński poinformował, iż na Radzie Naukowej Instytutu
Orientalistycznego 13 stycznia br. opowiedziano się za stworzeniem wydziału
wraz z innymi zainteresowanymi jednostkami UW.
Rektor Wegleński otworzył dyskusje nad punktem 4.1. Głos zabrali:
Prof. Białynicki-Birula podkreślił, że należy się zastanowić, jakie skutki
dla
Wydziału
Neofilologii
będzie
miało
wyodrębnienie
Instytutu
Orientalistycznego. Chodzi tu między innymi o skutki finansowe. Należy także
zdefiniować ewentualne przyszłe zadania nowego wydziału. Nie można bowiem
wyodrębnić Instytutu Orientalistycznego, nie myśląc perspektywicznie o tym,
jakie będą dalsze losy Instytutu. Prof. Białynicki-Birula nie zauważył
merytorycznej konieczności wyodrębniania Instytutu.
Rektor Węgleński wyjaśnił, że merytoryczne uzasadnienie projektu było
prezentowane na posiedzeniu Komisji i prof. Garlicki zapewne mógłby je
Senatowi przedstawić.
Dziekan Bieliński zauważył, że nowy wydział byłby czwartym wydziałem
filologicznym. Należy w związku z tym zastanowić się, czym ten wydział
miałby się zajmować, skoro ma tylko uprawnienia do nadawania stopni
w dziedzinie filologii. Ewentualne rozprawy doktorskie i habilitacyjne na temat
kultury krajów, którymi zajmują się orientaliści, muszą być przeprowadzane
przez Wydział Historyczny. Dziekan Bieliński jest przeciwny idei dzielenia
wydziałów. Może to wywołać niepożądane skutki ze strony innych wydziałów.
20
Należy raczej dążyć do łączenia się różnych jednostek, a nie dzielenia.
Dziekan Harris zwróciła uwagę, że wyodrębnienie się Instytutu
Orientalistycznego może mieć negatywne skutki dla UW: w sferze badań
naukowych odbije się to na ograniczeniu możliwości kontaktów, a także na
zmniejszeniu liczby profesorów w Radzie Wydziału Neofilologii. Obecny skład
Rady Wydziału Neofilologii jest korzystny ze względu na przeprowadzanie
habilitacji i podejmowanie ważnych decyzji naukowych. W sferze dydaktyki
wyodrębnienie Instytutu nie powinno przynieść żadnych zmian, ponieważ
wszystkie instytuty prowadzą własną dydaktykę. Odejście Orientalistyki
odbierze
jednak
studentom
możliwość
ukończenia
orientalistyki
jako
dodatkowej specjalności w obrębie jednego wydziału, a taką możliwość
Wydział Neofilologii daje studentom. Dziekan Harris wyraziła zrozumienie dla
chęci usamodzielnienia się przez Instytut Orientalistyczny, ale jednocześnie
podkreśliła, że nie jest to korzystny model z punktu widzenia interesów Uczelni,
która powinna dążyć do tworzenia jednostek większych, organizacyjnie
sprawniejszych i bardziej przyjaznych studentom. Kończąc Dziekan Harris
poinformowała,
że
ostatni
wniosek
Instytutu
Orientalistycznego
o wyodrębnienie z Wydziału Neofilologii został przesłany Komisji Senackiej ds.
Organizacji i Rozwoju bez poinformowania o tym wniosku Rady Wydziału
Neofilologii oraz dziekana. Z tego powodu Komisja potraktowała tę sprawę
w kategoriach konfliktu.
Prof. Głąb zwrócił uwagę na finansowe konsekwencje wyodrębnienia
Instytutu
Orientalistycznego.
Wydziały
mają
dużą
samodzielność
w podejmowaniu decyzji, także finansowych. Małe wydziały mają częściej
kłopoty finansowe, dlatego też tworzenie kolejnego małego wydziału może być
niekorzystne. Wydział Neofilologii jest w tej chwili jednym z większych
wydziałów w UW i ma dobrą kondycję finansową. Jest to czwarty w kolejności
wydział UW, który zarabia i uzyskuje dochody na płatnych studiach. Należy się
zastanowić, która część Wydziału – neofilologiczna czy orientalistyczna –
21
przynosi dochody.
Student Samulak zapytał, jaki wpływ na życie studentów będzie miało
wyodrębnienie
się
Orientalistyki.
Ponadto
zgodził
się
z
wnioskami
przedstawionymi przez prof. Białynickiego-Birulę.
Prof. Mencwel podkreślił, że wniosek Instytutu Orientalistycznego ma
uzasadnienie merytoryczne. Podał przykład kulturoznawstwa, które nie jest
dziedziną naukową, pomimo że istnieją kierunki kulturoznawcze. Pokazał
rozwiązanie jakie zastosowano na Wydziale Polonistyki, na którym istnieją dwie
komisje: literaturoznawcza I i literaturoznawcza II. Jedna z tych komisji jest
nastawiona na kwestie kulturoznawcze. Nie skorzystano z takiego rozwiązania
na Wydziale Neofilologii i to może stało się jedną z przyczyn konfliktu.
Dziekan
Richling
wyraził
sprzeciw
wobec
wniosku
Instytutu
Orientalistyczny. Wyraził opinię, że na UW jest zbyt dużo wydziałów i należy
raczej dążyć do łączenia ich, a nie dzielenia. Ponadto wyraził sprzeciw wobec
podejmowania jakiejkolwiek decyzji w tej sprawie na obecnym posiedzeniu
Senatu. Zdaniem dziekana Richlinga senatorowie zbyt mało wiedzą o sprawie.
W tej chwili wiadomo jedynie, że ma powstać jakiś wydział, ale nie wiadomo,
czym dokładnie ten wydział będzie się zajmował.
Prof. Nawrocki poparł ostatnią część wystąpienia dziekana Richlinga.
Sprawa jest godna rozważenia, ale należy podać konkretne propozycje
w jakiego typu jednostkę ma się wyodrębnić Instytut Orientalistyczny i czym
ma się zajmować. Wtedy Senat mógłby zająć stanowisko.
Rektor Węgleński zauważył, że sprawa Instytutu Orientalistycznego
stawała już na Senacie. Ponieważ okazała się bardzo trudna, skierowano ją do
Komisji Senackiej ds. Organizacji i Rozwoju UW, która zajmowała się tą
sprawą bardzo długo. Głosy padające w dyskusji dezawuują pracę Komisji.
Propozycja Komisji warunkowego wyodrębnienia Instytutu Orientalistycznego
wydaje się być słuszna. Warunkiem tym jest przedstawienie przyszłego
programu działania Instytutu, który Senat musiałby zaakceptować.
22
Prof. Garlicki jeszcze raz zwrócił uwagę na ostatnie zdanie uchwały
Komisji, które określa warunki wyodrębnienia się Instytutu Orientalistycznego.
Podkreślił, że Komisja Senacka ds. Organizacji i Rozwoju UW zakończyła już
swoją pracę nad tą sprawą i teraz komisje senackie: ds. Budżetu i Finansów,
Prawno-Statutowa oraz ds. Studenckich, Dydaktyki i Wychowania powinny
przedstawić Senatowi swoje opinie i dopiero po tych opiniach Senat będzie
mógł pełniej zająć się wnioskiem Instytutu Orientalistycznego. Taki jest
wydźwięk uchwały Komisji.
Dziekan Tomaszewski zgłosił formalny wniosek o zawieszenie dyskusji.
Należy bowiem poczekać, aż Instytut Orientalistyczny przedstawi konkretne
propozycje swojej przyszłej działalności i wówczas można powrócić do sprawy.
Dziekan Rzepliński stwierdził, że wniosek o zawieszenie dyskusji zachęci
Instytut Orientalistyczny do lepszego przygotowania wniosku, podczas gdy
większość dyskutantów wypowiedziała się przeciw wyodrębnieniu Instytutu
Orientalistycznego z Wydziału Neofilologii.
Prof.
Mencwel
wyraził
sprzeciw
wobec
wypowiedzi
dziekana
Rzeplińskiego i poparł wniosek dziekana Tomaszewskiego.
Rektor Węgleński zarządził głosowanie nad wnioskiem dziekana
Tomaszewskiego
o
zawieszenie
dyskusji
nad
wnioskiem
Instytutu
Orientalistycznego o wyodrębnienie się z Wydziału Neofilologii.
Wyniki głosowania: za wnioskiem – 30 głosów; przeciw – 1;
wstrzymujących się – 10.
4.2.
Wniosek Wydziału Biologii o przekształcenie w Instytucie
Biochemii Zakładu Biochemii Roślin oraz Zakładu Biochemii Lipidów
i Błon Komórkowych w jedną jednostkę o nazwie Zakład Biochemii Roślin.
Dziekan Kozłowski skomentował wniosek.
Rektor Węgleński zarządził głosowanie. Wniosek przyjęto jednogłośnie.
23
4.3.
Wniosek Wydziału Prawa i Administracji o przekształcenie:
− w Instytucie Nauk Prawno-Administracyjnych, Zakładu Prawa Finansowego
w Katedrę Prawa Finansowego;
− w Instytucie Prawa Karnego, Zakładu Studiów Porównawczych Prawa
Karnego w Katedrę Prawa Karnego Porównawczego;
− Studenckiego Ośrodka Pomocy Prawnej „Kliniki Prawa” w wydziałową
Pracownię – Klinika Prawa.
Dziekan Tomaszewski skomentował wniosek. Rektor Węgleński zarządził
głosowanie. Wnioski przyjęto jednogłośnie.
6. Sprawy bieżące.
6.1.
Powierzenie prof. Piotrowi Węgleńskiemu (Wydział Biologii)
opracowania recenzji dotyczącej prof. Andre Goffeau — kandydata do tytułu
doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego, oraz przyjęcie recenzji
o kandydacie.
Rektor Węgleński zarządził głosowanie. Wniosek przyjęto jednogłośnie.
6.2.
Przyjęcie
recenzji
prof.
Włodzimierza
Siwińskiego
(WNE),
dotyczącej prof. Józefa Sołdaczuka — kandydata do tytułu doktora honoris
causa Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.
Rektor Węgleński zarządził głosowanie. Wniosek przyjęto jednogłośnie.
6.3.
Powierzenie
prof.
Witoldowi
Wołodkiewiczowi
(OBTA)
opracowania recenzji dotyczącej Ks. Kardynała Zenona Grocholewskiego —
kandydata do tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu im. A. Mickiewicza.
Dziekan Tomaszewski zwrócił uwagę na konflikt interesów, ponieważ
prof. W. Wołodkiewicz jest rektorem jednej z prywatnych szkół prawa
w Warszawie.
24
Rektor Węgleński zarządził głosowanie.
Wyniki
głosowania:
za
wnioskiem:
26
głosów,
przeciw
–
1,
wstrzymujących się – 9.
6.4.
Powierzenie prof. Zbigniewowi Osińskiemu (Wydział Polonistyki)
opracowania recenzji dotyczącej Petera Brooka — kandydata do tytułu doktora
honoris causa Uniwersytetu im. A. Mickiewicza.
Rektor Węgleński zarządził głosowanie. Wniosek przyjęto jednogłośnie.
6.5.
Powierzenie prof. Romanowi Kuźniarowi (WDiNP) opracowania
recenzji dotyczącej prof. Romano Prodiego — kandydata do tytułu doktora
honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Rektor Węgleński zarządził głosowanie.
Wyniki
głosowania:
za
wnioskiem:
32
głosów,
przeciw
–
1,
wstrzymujących się – 5.
6.6. Powierzenie prof. Jackowi Wiśniewskiemu (Wydział Neofilologii)
opracowania recenzji dotyczącej Seamusa Heaneya — kandydata do tytułu
doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Rektor Węgleński zarządził głosowanie.
Wyniki głosowania: za wnioskiem: 32 głosów, przeciw – 0 wstrzymujące
się – 3.
7. Wolne wnioski.
Dziekan Harris zwróciła się do prorektor Chałasińskiej-Macukow
i Kwestora Piotrowskiego, aby w 2004 r. wydziały wcześniej otrzymały
informacje o tym, że w grudniu nie będzie wypłat pensji i wypłat z tytułu umów
o dzieło. W 2003 r. taka informacja była przekazana zbyt późno. Wielu
pracowników Wydziału Neofilologii było niezadowolonych, ponieważ nie
otrzymali pieniędzy.
25
Kwestor wyjaśnił, że wstrzymanie wypłat spowodowane było zmianą
przepisów – PIT należy wystawić do 31 stycznia. W związku z tym w grudniu
przyspieszono termin wypłat z tytułu prac zleconych, o czym pełnomocnicy
Kwestora byli poinformowani. Natomiast pensja dla nauczycieli akad.
wypłacana jest. pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca.
Rektor Węgleński zamknął obrady.
Przewodniczący
Senatu Uniwersytetu Warszawskiego
Rektor
prof. dr hab. Piotr Węgleński
Protokołowała
Magdalena Trysińska
26
Załącznik nr 1
Materiały dla Senatorów UW
dotyczące rekrutacji na rok akademicki 2005/2006
(opracowane przez Senacką Komisję ds. Studenckich, Dydaktyki i Wychowania)
Nowa rekrutacja. W procesie rekrutacji 2005 r. na Uniwersytet Warszawski –
tak jak na wszystkie wyższe uczelnie państwowe – będą musiały nastąpić generalne
zmiany w stosunku do lat ubiegłych. W 2005 r. wszyscy maturzyści liceów
ogólnokształcących będą po raz pierwszy na skalę masową zdawać nowy egzamin
maturalny. Zgodnie z ustawą (znowelizowany art.141 ustawy o szkolnictwie
wyższym) nie można prowadzić w czasie rekrutacji 2005 na uczelnie wyższe
egzaminów z przedmiotów maturalnych (tzn. dublujących maturę).
To będzie bardzo trudna rekrutacja. Będzie trudna z powodów
merytorycznych i organizacyjnych. Ale jednocześnie może stać się początkiem
nowego myślenia o rekrutacji, być może uda się doprowadzić za lat parę do
przyjmowania studentów na Uniwersytet, a nie na Wydział. Aby taki cel kiedyś
osiągnąć, trzeba już teraz myśleć o rekrutacji 2005 nie tylko w doraźnych kategoriach
jednego roku, ale ze świadomością dalszej przyszłości. Już teraz wypracowywać
i testować metody ku temu prowadzące. Może okazać się, że nowa matura to nie
zagrożenie, a szansa, choć niewątpliwie początki mogą być bardzo trudne.
Ideą twórców nowej matury było i jest uczynienie z niej wyłącznego kryterium
dla rekrutacji na wyższe uczelnie. Jednak na obecnym etapie rozstrzygnięcie takie
budzi sprzeciwy w wielu środowiskach akademickich. Zbyt wiele jest wątpliwości
i niewiadomych, niepokój powiększa fakt, że nie było właściwie żadnych działań
pilotażowych testujących jakość i skuteczność tego egzaminu. Trudno bowiem uznać
za takie maturę przeprowadzoną wedle nowego systemu w 2002 r. Wybrała ją
wówczas (na zasadach dobrowolności) nieduża grupa młodzieży, całkowicie
niereprezentatywna: dobrzy uczniowie najlepszych liceów w kraju.
Najważniejsze niewiadome i problemy związane z nową maturą to:
1. Nieznana jakość egzaminu maturalnego. W chwili obecnej, bez analizy
pierwszego roku, a może nawet kilku lat wyników matur nie można odpowiedzieć
na pytanie czy wyniki będą rzeczywiście odzwierciedlać wiedzę i umiejętności
kandydatów i na ile mogą zastąpić tradycyjne egzaminy wstępne.
2. Nieznana rozdzielczość wyników matury.
3. Niemożność ustalenia (a priori) odpowiedniości pomiędzy wynikami nowej matury
a wszelkimi formami egzaminów wstępnych dotychczas stosowanymi na UW, jak
również niemożność porównania wyników nowej matury z wynikami starych
matur (które są zupełnie innymi egzaminami).
4. Problemy związane z możliwością aplikacji przez jednego kandydata na wiele
uczelni i kierunków, zwłaszcza tam, gdzie nowa matura byłaby jedynym kryterium
przyjęcia. W ostatnim okresie kandydaci na UW rejestrowali się średnio na 2–3
kierunki (dotyczy tylko rejestracji centralnej). W 2005 można spodziewać się
znacznego wzrostu tego współczynnika. Poza problemami organizacyjnymi może
27
wystąpić bardzo niekorzystne zjawisko utraty niezłych kandydatów
i przyjmowanie dużo słabszych (najlepsi z niezakwalifikowanych kandydatów
pójdą do innych szkół, a miejsca zwolnione przez zakwalifikowanych, którzy
jednak wybrali co innego, zajmą w konsekwencji słabsi kandydaci).
Drugim wielkim problemem rekrutacji 2005 będzie problem starych
matur:
Przypuszczalnie ok. 30% kandydatów w rekrutacji 2005 będzie legitymowało
się starą maturą (być może nawet więcej, przy czym mogą być istotne różnice na
poszczególnych wydziałach). Znaczący odsetek kandydatów ze starą maturą będzie
występował przez pierwsze 3-5 lat. Przygotowując zasady rekrutacji 2005 powinno
brać się pod uwagę przynajmniej trzyletnią perspektywę. Należy jednak założyć (na
podstawie danych z poprzednich lat), że kandydaci ze starą maturą będą się
pojawiać corocznie jeszcze przez kilkadziesiąt lat (oczywiście ich liczba będzie
znacząco maleć) i nie wolno będzie ich pomijać.
O ile więc będą uwzględniane wyniki nowej matury, zaistnieje potrzeba
przeprowadzenia podwójnej rekrutacji: konieczne jest stworzenie odrębnej ścieżki dla
“starych matur” w taki sposób, aby uzyskać możliwie porównywalne wyniki dla obu
grup.
Decyzje rekrutacyjne podejmą w najbliższych miesiącach (do 31. V 2004
r.) rady wydziałów i senaty wyższych uczelni.
Jak będzie to rozstrzygane – nie wiadomo, ale pierwsze oficjalne i nieoficjalne
deklaracje wskazują, że w wielu wypadkach będzie to szukanie kompromisu. Nie
sposób bowiem negować ogromnego wysiłku reformy: nauczycieli i uczniów.
Uwzględnianie nowych matur jest zatem oczywiste. Jednak ze względu na wyżej
wskazane wątpliwości wydaje się, że nie będą one jedynym kryterium przyjęcia na
studia, a elementem rekrutacji.
Regulacje tyczące rekrutacji 2005 r. będą więc z konieczności kompromisem,
być może rozwiązaniem tymczasowym, tylko na ten rok, do uzyskania choć
wstępnych informacji o jakości i funkcjonowaniu nowego systemu egzaminów
maturalnych. Jednak powinny też służyć wypracowaniu zasad przydatnych
w olejnych rekrutacjach. Tak więc do najważniejszych problemów, które będzie
trzeba rozstrzygnąć w r. 2005 należeć będą:
• stosunek do nowych matur (uwzględnianie ich wyników, kryteria punktowe)
•
ew. sposoby dodatkowej rekrutacji
•
sprawa starych matur, tak aby w miarę możliwości unikać krzywdzącego systemu
parytetów miejsc
•
stosunek do prowadzenia testów i egzaminów predyspozycyjnych w systemie
centralnym, bądź w blokach przedmiotowych.
28
Możliwe sposoby przeprowadzenia rekrutacji na rok akademicki 2005/2006
1. Jednakowa (wspólna) rekrutacja dla wszystkich kandydatów, ubiegających się
o przyjęcie w danej jednostce rekrutującej (szerzej: w określonej grupie jednostek),
czyli jednolite egzaminy wstępne dla kandydatów ze starą i z nową maturą.
►zalety: organizacyjne – oczywiste (mniejsze koszty, prostsze) merytoryczne –
pełna porównywalność wyników, czyli przyjęcie najlepszych kandydatów, brak
sztucznego podziału na dwie grupy miejsc (kandydatów);
►wada: konieczność opracowania egzaminów wstępnych w zgodzie z art.141
ustawy o szkolnictwie wyższym (np. testy predyspozycji).
2. Wspólny egzamin + odrębne postępowania kwalifikacyjne (dla kandydatów z nową
i starą maturą).
Część postępowania kwalifikacyjnego (50%, może tylko 40% całości; decyduje
jednostka rekrutująca) wspólna dla wszystkich kandydatów (np. test predyspozycji),
a pozostała część oddzielna dla obu grup: np. stary (dotychczasowy) egzamin
wstępny dla kandydatów ze starą maturą, a dla kandydatów z nową maturą
przyznanie punktów wg wyników na maturze (przeliczenie zgodnie z wymaganiami
wydziałów). Na podstawie obu części postępowania kwalifikacyjnego stworzona
jedna lista rankingowa wszystkich kandydatów.
►zalety: część egzaminów wspólna dla obu grup (częściowa porównywalność
wyników), wprowadzenie testu predyspozycji, rozwiązanie kompromisowe,
uwzględniające interes obu grup kandydatów;
►wady: konieczność porównania trudno porównywalnych danych, czyli wyników
starego egzaminu z wynikami nowej matury, konieczność przeprowadzenia
podwójnej rekrutacji (opracowania nowego, wspólnego egzaminu).
3. Rozwiązanie pośrednie (wstępnie wybrane przez UJ, tylko na 2005).
Jeden wspólny egzamin wstępny, obowiązkowy dla kandydatów ze starą maturą, zaś
nieobowiązkowy, ale dostępny dla kandydatów z nową maturą. Ostateczny wynik to
większa z dwóch wartości: liczby punktów z egzaminu wstępnego oraz
sumarycznego wyniku matury (przeliczenie wyników matury na punkty wg decyzji
jednostki).
►zalety: organizacyjne – jeden egzamin (czyli taniej, prościej); porównywalność
wyników (tych kandydatów, którzy przystąpią do egzaminu), możliwość porównania
wyników matury z wynikami egzaminu (dotyczy kandydatów z nową maturą, którzy
przystąpią do egzaminu), możliwość ubiegania się o przyjęcie wszystkich
kandydatów z nową maturą, w tym takich, którzy nie zdawali egzaminów maturalnych
z wymaganych przedmiotów, na wymaganym poziomie oraz takich, którym matura
nie poszła najlepiej (w tej grupie też mogą być naprawdę dobrzy kandydaci).
►wady: w istocie jest to utrzymanie tradycyjnych egzaminów wstępnych, generalne
negowanie idei nowej matury. Rozwiązanie to może budzić wątpliwości prawne.
4. Dwie oddzielne kwalifikacje: dla kandydatów ze starą maturą (np. dotychczasowe
egzaminy wstępne lub testy predyspozycji) oraz z nową maturą (tylko wynik matury).
►zaleta (?): brak konieczności przygotowania nowego sposobu rekrutacji (tylko
dotychczasowe egzaminy + konkurs nowych matur);
29
►wady: organizacyjnie - dwa tryby rekrutacji, merytorycznie: zawierzenie wynikom
nowej matury, konieczność ustalenia parytetu miejsc lub porównania
(nieporównywalnych) egzaminów wstępnych z egzaminami maturalnymi.
5. Kwalifikacja wyłącznie na podstawie świadectw dojrzałości, czyli wyników starej
i nowej matury. Możliwe chyba tylko w tych jednostkach, w których liczba
kandydatów nie jest zbyt duża.
►zaleta: tanie i proste;
►wady: zawierzenie wynikom matury (starej i nowej), konieczność ustalenia parytetu
miejsc lub porównywania trudno porównywalnych wyników starej i nowej matury (jak
wyżej).
Sposoby określenia parytetu miejsc:
a) proporcjonalnie do liczby kandydatów, a może tylko tych kandydatów, którzy
przystąpili do egzaminu (w ten sposób wykluczy się martwe dusze z grona
starych maturzystów, ale nie z grona nowych),
b) na podstawie danych z rekrutacji z ostatnich kilku lat (z poszczególnych
wydziałów lub globalnie), czyli na podstawie średniego odsetka kandydatów
przyjętych na studia, którzy zdali maturę w latach poprzednich.
Stanowisko Komisji Senackiej ds. Studenckich, Dydaktyki i Wychowania
Komisja Senacka ds. Studenckich, Dydaktyki i Wychowania stoi na stanowisku, że
w postępowaniu rekrutacyjnym na rok akademicki 2005/2006 nowe matury nie
powinny być jedynym kryterium przyjęcia na studia. Komisja jest także przeciwna
wprowadzaniu parytetu miejsc, czyli sztucznego podziału miejsc (a tym samym
kandydatów) na dwie grupy.
Po dogłębnej analizie sytuacji, zdając sobie sprawę, że żadne z przedstawionych
rozwiązań nie jest rozwiązaniem optymalnym, Komisja postuluje wybór drugiego
z przedstawionych powyżej rozwiązań (wspólny egzamin + odrębne postępowania
kwalifikacyjne).
Wydaje się, że proponowane rozwiązanie jest rozwiązaniem perspektywicznym
(chodzi zwłaszcza o najbliższe 3-5 lat, gdy odsetek kandydatów ze starą maturą
będzie znaczący). Po zebraniu doświadczeń z rekrutacji 2005 zmianie ulegnie
zapewne proporcja dwóch części postępowania kwalifikacyjnego (wspólnej oraz
odrębnej) oraz nastąpi ulepszenie wspólnego egzaminu, być może wypracowanie
kilku centralnych egzaminów dla wszystkich kierunków studiów. Natomiast ogólne
zasady rekrutacji mogłyby pozostać niezmienne na przestrzeni kilku lat, co byłoby
korzystne zarówno z punktu widzenia uczelni, jak i przyszłych kandydatów.
30
Załącznik nr 2
UCHWAŁA NR 12
KOMISJI SENACKIEJ DS. ORGANIZACJI I ROZWOJU UW
z dnia 7 stycznia 2004 r.
w sprawie wyodrębnienia się Instytutu Orientalistycznego
ze struktury Wydziału Neofilologii
Na podstawie § 26 ust. 2 i 3 Regulaminu Senatu Uniwersytetu
Warszawskiego, ustanowionego Uchwałą nr 358 Senatu UW z dnia
18 października 2000 r., postanawia się, co następuje:
Komisja Senacka ds. Organizacji i Rozwoju UW po zapoznaniu się
z dostępnymi materiałami, po rozmowach z Dziekanem Wydziału Neofilologii,
Dyrektorem Instytutu Orientalistycznego i byłymi Dziekanami i Prodziekanami
Wydziału Neofilologii oraz po przeprowadzonej dyskusji pozytywnie opiniuje
wniosek o wyodrębnienie się Instytutu Orientalistycznego ze struktury Wydziału
Neofilologii, uznając celowość takiego wyodrębnienia.
Istotnymi przesłankami za wyodrębnieniem Instytutu Orientalistycznego
są:
− nabycie uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora
habilitowanego,
− odrębność w programach nauczania i ich realizacji, a także w dziedzinie
badań naukowych w stosunku do innych kierunków studiów,
− istniejąca już obecnie duża samodzielność organizacyjna Instytutu
Orientalistycznego.
Komisja uważa jednak, że przed przedłożeniem Senatowi Uniwersytetu
Warszawskiego wniosku o wyodrębnienie się Instytutu Orientalistycznego ze
struktury Wydziału Neofilologii, Rada Wydziału Neofilologii powinna podjąć
stosowną uchwałę w tej sprawie, przy czym jednocześnie wskazany powinien
zostać status Instytutu Orientalistycznego po jego wyodrębnieniu.
Przewodniczący
Komisji Senackiej ds. Organizacji i Rozwoju UW
prof. A. Garlicki
31