D - Sąd Rejonowy | W Ostrołęce

Sygn. akt V GC 399/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 listopada 2014 roku
Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Maciej Mulewski
Protokolant: sekr. sądowy Emilia Górna
po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2014 roku w Ostrołęce
na rozprawie sprawy z powództwa
firmy (...) z siedzibą w C. (Włochy)
przeciwko
M. U. (nr NIP: (...)
o zapłatę 3.650,30 euro
orzeka:
1. zasądza od pozwanego M. U. na rzecz powoda(...)
z siedzibą w C. (Włochy) kwotę 3.138,16 euro (trzy tysiące sto trzydzieści osiem 16/100) z odsetkami liczonymi w
stosunku rocznym
w wysokości:
- 11,10% od dnia 17.07.2008 roku do dnia 31.12.2008 roku;
- 9,50% od dnia 01.01.2009 roku do dnia 30.06.2009 roku;
- 8,00% od dnia 01.07.2009 roku do dnia 30.06.2011 roku;
- 8,25% od dnia 01.07.2011 roku do dnia 31.12.2011 roku;
- 8,00% od dnia 01.01.2012 roku do dnia 31.12.2012 roku;
- 8,75% od dnia 01.01.2013 roku do dnia 30.06.2013 roku;
- 8,50% od dnia 01.07.2013 roku do dnia 31.12.2013 roku;
- 8,25% od dnia 01.01.2014 roku do dnia 30.06.2014 roku;
- 8,15% od dnia 01.07.2014 roku do dnia zapłaty;
z uwzględnieniem ewentualnych dalszych zmian wysokości odsetek za opóźnienie, liczonych według stopy
obowiązującej w prawie włoskim
w odniesieniu do transakcji handlowych;
2. oddala powództwo w pozostałej części;
3. pozostawia referendarzowi sądowemu szczegółowe rozliczenie kosztów procesu, ustalając że powód wygrał sprawę
w 86%.
SSR Maciej Mulewski
Sygn. akt. V GC 399/13
UZASADNIENIE
Powód firma (...). z siedzibą w C. ( Włochy ) w pozwie złożonym przeciwko M. U. domagał się zapłaty kwoty 3.650,30
euro wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17.07.2008 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu , w tym kosztami
zastępstwa adwokackiego.
W uzasadnieniu pozwu powód wskazał że firma (...) ..w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedała
pozwanemu towar o łącznej wartości 11.167,50 euro . Ze względu na zwrot przez pozwanego części towaru z
poprzednich dostaw firma (...) w dniu 01.11.2009 r. wystawiła pozwanemu notę kredytową , która obniżyła
jego zadłużenie o kwotę 7.517,20 euro. Rozliczenie noty kredytowej z wystawionymi fakturami powoduje , że do
uregulowania pozostała kwota 3.650,30 euro. Dalej w pozwie wskazano , że w dniu 01.07.2010 r. doszło do fuzji
poprzez wcielenie firmy (...) do przedsiębiorstwa powoda(...) , w wyniku czego podmiotem praw i obowiązków
spoczywających na firma (...) stał się powód – (...)
Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 26.06.2013 r. w sprawie sygn. akt V GNc 713/13
Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.
W ustawowym terminie pozwany M. U. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty , zaskarżając go w całości i domagając się
oddalenia powództwa.
W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zarzucił , że rozliczył się z firmą (...) , reprezentowaną przez F. V., przed fuzją
obu firm w dniu 01.07.2010 r. Podniósł , że powód nie uwzględnił poniesionych przez pozwanego kosztów wystawy
urządzeń firmy (...) na Targach (...) oraz wartości urządzeń uszkodzonych w czasie transportu i zareklamowanych
z powodu ujawnionych wad. Nadto powołując się na treść art. 118 k.c. w zw. z art. 120 k.c. pozwany podniósł zarzut
przedawnienia roszczeń powoda.
Pismem procesowym z dnia 16.09.2013 r. strona powodowa podtrzymała powództwo , ustosunkowując się do
zarzutów pozwanego zgłoszonych w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Powód podniósł , że nigdy nie otrzymał od
pozwanego reklamacji na dostarczony towar i nie uzgadniał z nim zwrotu kosztów udziału w (...) Jednocześnie
powód wskazał , że wbrew twierdzeniom pozwanego F. V. nie był reprezentantem powoda w okresie gdy powstało
zobowiązanie dochodzone w niniejszym postępowaniu , jak również nie był nim później - jednoznacznie wynika to
z zaświadczenia o wpisie firmy (...) do rejestru firm , zgodnie z którym jedyną osobą upoważnioną do reprezentacji
(...)jest od 10.05.2007 r. E. B. – prezes zarządu powoda. Wobec powyższego jakiekolwiek uzgodnienia co do potrącenia
należności z tytułu faktur ( z których pierwsza jest z dnia 15.07.2008 r. ) gdyby takowe były poczynione a czemu
powód zaprzeczył , mogły być podejmowane jedynie przez w/w , co według powoda nie miało miejsca. Odnośnie
zarzutu przedawnienia powód wskazał , że strony nie dokonały wyboru innego prawa , wobec czego zgodnie z art. 4
ust. 1 lit a Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr 593/2008 z dnia 17.06.2008 r. w sprawie prawa
właściwego do zobowiązań umownych ( Rzym I) zastosowanie znajdzie prawo siedziby sprzedawcy , a więc prawo
włoskie . Zgodnie z prawem włoskim ogólny termin przedawnienia roszczeń z tytułu umowy sprzedaży wynosi 10 lat .
Sąd ustalił następujący stan faktyczny :
Pozwany M. U. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał zakupu we włoskiej firmie (...) towaru o
łącznej wartości 11.167,50 euro , zgodnie z fakturami :
- nr (...) z dnia 15.07.2007 r. na kwotę 3.545,00 euro ,
- nr (...) z dnia 17.10.2007 r. na kwotę 238,85 euro ,
- nr (...) z dnia 05.11.2007 r. na kwotę 2.965,50 euro ,
- nr (...) z dnia 13.12.2007 r. na kwotę 1.512,06 euro ,
- nr (...)z dnia 06.02.2008 r. na kwotę 1.466,20 euro ,
- nr (...) z dnia 16.07.2008 r. na kwotę 5.915,50 euro.
/ w/w faktury – k.64-84 /
Pozwany uregulował w części należność z faktury nr (...) do kwoty 48,00 euro , z faktury nr (...) do kwoty 2.273,84
euro. Nadto w związku ze zwrotem części towaru z poprzednich dostaw firma (...) wystawiła pozwanemu w dniu
01.11.2009 r. notę na kwotę 7.517,20 euro. W związku z tym pozwanemu do uregulowania z w/w faktur pozostała
kwota 3.650,30 euro.
/ bezsporne /
Od 10.05.2007 r. przedstawicielem firmy (...) , uprawnionym do jej reprezentacji był E. B..
/ wypis z rejestru z tłumaczeniem firmy (...) – k. 32- 61 /
W styczniu 2008 r. pozwany M. U. uczestniczył w Targach (...) 2008 organizowanych przez (...) Sp. z o.o. , w trakcie
których wystawiał stoisko firmy (...) . Z tego tytułu pozwany został obciążony fakturą VAT nr (...) z dnia 15.01.2008 r.
na kwotę 4.294,40 zł oraz poniósł koszt czterech kart wstępu na łączną kwotę 100,00 zł. Zgodnie z ustnymi ustaleniami
pozwanego z reprezentantem firmy (...) , koszty wystawy w/w stoiska pozwany i firma (...) mieli ponieść po ½ .
/ faktura VAT nr (...) - k. 115 , karta informacyjna – k. 116 , potwierdzenie zgłoszenia uczestnictwa – k. 114 , karty
wstępu – k.112-113 , zeznania świadka F. V. k. 180-181 /
W dniu 01.07.2010 r. doszło do fuzji poprzez wcielenie firmy (...) do firmy powoda (...)
/ wypis z rejestru z tłumaczeniem firmy (...)– k.9- 31 , wypis z rejestru z tłumaczeniem firmy (...) – k. 32- 61 /
Sąd zważył , co następuje :
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie do kwoty 3.138,16 euro.
W sprawie bezsporne było , że pozwany M. U. w latach 2007 – 2008 dokonał zakupu we włoskiej firmie (...) towaru
o łącznej wartości 11.167,50 euro , z której po częściowej zapłacie oraz rozliczeniu zwrotu towaru z wcześniejszych
dostaw, do zapłaty pozostawała pozwanemu kwota 3.650,30 euro.
Zgodnie z art. 27 § 1 pkt 1 p.p.m , jeżeli – tak jak w niniejszej sprawie – strony nie mają siedziby w tym samym państwie
i nie dokonały wyboru prawa , do zobowiązania z umowy sprzedaży rzeczy ruchomych stosuje się prawo państwa , w
którym w chwili zawarcia umowy ma siedzibę sprzedawca.
Dlatego w sprawie zastosowanie winno mieć prawo włoskie. Zgodnie z normą art. 1470 włoskiego kodeksu cywilnego
umowa sprzedaży zdefiniowana jest jako umowa , której przedmiotem jest przeniesienie własności rzeczy lub innego
prawa w zamian zapłaty ceny. Kwestia przedawnienia w prawie włoskim regulowana jest przez przepisy Księgi V .
Podstawowy okres przedawnienia , zwany także ,, przedawnieniem zwyczajnym ” , wynosi 10 lat i ma on zastosowanie
zawsze w sytuacji braku reguły szczególnej dotyczącej dawności ( art. 2946 włoskiego kodeksu cywilnego ) oraz
dla roszczeń o krótszym terminie przedawnienia , które zostały zasądzone prawomocnym orzeczeniem sądu ( art.
2953 włoskiego kodeksu cywilnego ) . Szczególny , krótszy termin przedawnienia ( roczny ) znajduje zastosowanie
m.in. do roszczeń kupców o zapłatę ceny za towary sprzedane osobom niezajmującym się handlem ( art. 2955
włoskiego kodeksu cywilnego ) , co zgodnie z orzecznictwem włoskich sądów dotyczy roszczeń wynikających z umów
sprzedaży zawartych pomiędzy profesjonalistą a konsumentem , mających za przedmiot rzeczy przeznaczone do
użytku prywatnego konsumenta lub jego rodziny. W konsekwencji do roszczeń z tytułu sprzedaży profesjonalnej
zastosowanie znajduje art. 2946 włoskiego kodeksu cywilnego , przewidujący 10-letni termin przedawnienia /vide
Justyna Balcarczyk - Kolizyjne ujęcie kwestii przedawnienia w umowach sprzedaży zawartych z włoskim sprzedawcą
- Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego , Europejskiego i Porównawczego , vol. VIII , A.D. MMX oraz
wyrok SN z 17.10.2008 ,I CSK 105/08/.
Mając powyższe na uwadze zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia nie zasługiwał na uwzględnienie .
Roszczenia powoda objęte żądaniem pozwu były wymagalne w latach 2007 – 2008 , a powód wniósł pozew w 2013
r. Podobnie zarzut dotyczący uszkodzenia i wad części zakupionych towarów nie był skuteczny , albowiem pozwany
nie powołał żadnych dowodów na jego poparcie.
Sąd podzielił natomiast w części zarzut pozwanego dotyczący braku rozliczenia kosztów wystawy urządzeń firmy (...)
na Targach (...). Przesłuchany w charakterze świadka F. V. / k.180-181 / potwierdził fakt ustnych ustaleń pozwanego
z reprezentantem firmy (...) . Zgodnie z tymi ustaleniami pozwany i firma (...) mieli ponieść koszty wystawy stoiska
po 1/2 .
W ocenie Sądu nie ma podstaw aby kwestionować wiarygodność zeznań w/w świadka . Świadek wcześniej był
przedstawicielem ustawowym i udziałowcem firmy (...) , a następnie jej agentem handlowym . Z zeznań świadka
wynika , że towarzyszył panu B. na Targach (...) i słyszał ustalenia stron odnośnie podziału kosztów wystawy stoiska.
Zeznania świadka były jasne , logiczne i zdaniem Sądu zasługiwały na uwzględnienie.
Pozwany wykazał koszty związane z wystawą przedmiotowego stoiska na łączną kwotę 4.394,40 zł / kwota 2.294,40
zł z faktury VAT nr (...) z dnia 15.01.2008 r. – k.115 oraz kwota 100 zł za zakup czterech kart wstępu – k.112-113 / ,
dlatego ½ tych kosztów tj. kwotę 2.197,20 zł należało rozliczyć z roszczeniem dochodzonym pozwem . Pozostałe
koszty wskazane w załączniku do sprzeciwu / k. 111 / nie zostały przez pozwanego wykazane . Pozwany nie przedstawił
żadnych dowodów na potwierdzenie faktu poniesienia tych kosztów i ich wysokości.
Z racji tego , że strona powodowa sformułowała swoje roszczenie w walucie euro , celem rozliczenia uznanych roszczeń
pozwanego Sąd dokonał przeliczenia kwoty 2.197,20 zł na kwotę w euro wg. średniego kursu NBP na dzień złożenia
pozwu ( 1 € = 4,2902 zł ) . Kwota 2.197,20 zł stanowi równowartość 512,14 euro.
Kierując się w/w argumentacją Sąd uwzględnił powództwo do kwoty 3.138,16 euro ( 3.650,30 euro – 512,14 euro ) .
Podstawą prawną orzeczenia jest powołany wyżej art. 1470 włoskiego kodeksu cywilnego . O wysokości stopy odsetek
należnych powodowi również należało orzec zgodnie z prawem włoskim . Wysokość odsetek za opóźnienie według
prawa włoskiego jest ustalana w odniesieniu do stopy bazowej ustalanej przez Europejski Bank Centralny, do której
dodaje się 7 punktów procentowych, a od dnia 1.07.2013r. 8 punktów procentowych. Kalkulator odsetek dostępny jest
na stronie internetowej pod adresem : http://www.avvocati.it/strumento/5/interessi-moratori. Na tej podstawie Sąd
ustalił, że : od dnia 17.07.2008 r. do dnia 31.12.2008 r. odsetki wynosiły 11,10 % , od dnia 01.01.2009 r. do 30.06.2009
r. – 9,50 % , od dnia 01.07.2009 r. do 30.06.2011 r. – 8 % , od dnia 01.07.2011 r. do 31.12.2011 r. – 8,25 % , od dnia
01.01.2012 r. do 31.12.2012 r. – 8,00 % , od dnia 01.01.2013 r. do 30.06.2013 r. – 8,75 % , od dnia 01.07.2013 r. do
31.12.2013 r. – 8,50 % , od dnia 01.01.2014 r. do 30.06.2014 r. – 8,25 % , a od dnia 01.07.2014 r. wynoszą 8,15 % .
Biorąc pod uwagę w/w stopy odsetek za opóźnienie obowiązuje w prawie włoskim , należało orzec jak w pkt 1 wyroku .
Dalej idące roszczenie odsetkowe podlegało oddaleniu .
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Ponieważ powództwo zostało uwzględnione w 86 %
powodowi należy się od pozwanego zwrot 86 % poniesionych kosztów procesu. Jednocześnie na podstawie art. 108 §
1 zd. 2 k.p.c. szczegółowe wyliczenie kosztów pozostawiono referendarzowi sądowemu.
/-/ SSR Maciej Mulewski