UCHWAŁA NR .................... RADY GMINY MALECHOWO z dnia
Transkrypt
UCHWAŁA NR .................... RADY GMINY MALECHOWO z dnia
UCHWAŁA NR .................... RADY GMINY MALECHOWO z dnia .................... 2014 r. w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Malechowie. Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594; poz. 1318, z 2014 r. poz 379) oraz art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) Rada Gminy Malechowo uchwala, co następuje: § 1. 1. Po zapoznaniu się z treścią skargi wniesioną przez Panią Elżbietę Dziuba - Kowalik na działalność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Malechowie oraz stanowiskiem Komisji Rewizyjnej w sprawie zarzutów zawartych w skardze, Rada Gminy Malechowo uznaje skargę za bezzasadną. 2. Uzasadnienie faktyczne i prawne rozpatrzenia skarg oraz pouczenie art. 239 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego zawiera załącznik do uchwały. wynikające z treści § 2. Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącej Rady Gminy, upoważniając do powiadomienia skarżącej o sposobie załatwienia skargi. § 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Id: F04F4FC8-47BF-488F-9A2A-433636414762. Przyjęty Strona 1 Załącznik do Uchwały Nr .................... Rady Gminy Malechowo z dnia....................2014 r. Uzasadnienie W dniu 24.03.2014r. wpłynęła do Wójta Gminy Malechowo skarga Pani Elżbiety Dziuba-Kowalik, dotycząca nierozpatrzenia przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej wniosku o pomoc z dnia 25.10.2013r. oraz niewystarczających kwot zasiłków przyznawanych przez Ośrodek Pomocy Społecznej na pokrycie kosztów leczenia, żywności itp. Wójt Gminy, zgodnie z kompetencjami i przyjętymi zasadami, przekazał przedmiotową skargę do zbadania Komisji Rewizyjnej. Na posiedzeniu w dniu 15.04.2014r. Komisja Rewizyjna badająca skargę, poprosiła Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Malechowie o ustosunkowanie się do zarzutów w skardze oraz przedstawienie dokumentacji w ww. sprawie. Po wysłuchaniu wyjaśnień i zapoznaniu się z dokumentacją stwierdzono: Pani Elżbieta Dziuba-Kowalik w dniu 25.10.2013r. złożyła podanie do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej o pomoc w formie „ubezpieczenia zdrowotnego i pomoc finansową na żywność, środki czystości i umożliwienie mi dalszego leczenia”. W dniu 31.10.2013r. pracownik socjalny przeprowadził aktualizację wywiadu środowiskowego, podczas którego w/w nie wyraziła zgody na jego podpisanie oraz złożenie oświadczeń o dochodach jednorazowych, uzyskanych w ciągu ostatnich 12 miesięcy (dotyczy głównie oświadczenia o dochodach z pracy dorywczej w okresie letnim lipiec – wrzesień). Odmowa złożenia stosownych oświadczeń oraz dokumentów uniemożliwia dokonanie właściwej oceny sytuacji skarżącej przez pracownika socjalnego. W dniu 07.11.2013r. została wydana decyzja odmawiająca pomocy w formie zasiłku na zakup żywności, środków czystości i na leczenia. Przyczyną odmowy przyznania pomocy było zastosowanie art.107 ust.4a ustawy o pomocy społecznej, który stanowi „Nie wyrażenie zgody na przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego przez osoby lub rodziny ubiegające się o świadczenia z pomocy społecznej lub na jego aktualizację przez osoby lub rodziny korzystające ze świadczeń z pomocy społecznej stanowi podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej”. Dnia 22.11.2013r. ww. odwołała się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie. W wyniku rozpatrzenia odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. W wyniku ponownego rozpatrzenia podania z dnia 25.10.2013r. oraz uzupełnienia niezbędnej dokumentacji przez panią Elżbietę Dziuba-Kowalik o zaświadczenia lekarskie i oświadczenie o dochodach, Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej wydał w dniu 22.01.2014r. decyzję, przyznającą pomoc społeczną, na zaspokojenie potrzeb wskazanych w podaniu w formie zasiłku celowego w wysokości 100 zł jednorazowo. Od powyższej decyzji ww. odwołała się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie. Na posiedzeniu w dniu 18.02.2014r. Kolegium utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Nieprawdą zatem jest stwierdzenie przez panią Dziuba-Kowalik, że na wniosek z dnia 25.10.2013r. nie otrzymała żadnej pomocy. Pani Elżbieta Dziuba-Kowalik w skardze kwestionuje także wysokość przyznanego zasiłku okresowego w wysokości 121 zł miesięcznie w okresie od stycznia do czerwca 2014r. Decyzja w sprawie przyznania zasiłku okresowego została wydana przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w dniu 13.02.2014r. Ww. odwołała się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie. Kolegium na posiedzeniu w dniu 25.03.2014r. orzekło o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy. W odwołaniu pani Dziuba-Kowalik kwestionowała wysokość przyznanego świadczenia. Skarżąca obszernie przedstawiła swoją sytuację zdrowotną oraz materialno-bytową. Na tamten czas uzyskiwała dochody w postaci alimentów od byłego męża w wysokości 300 zł. W myśl art. 38 ust.2 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej zasiłek okresowy ustala się do wysokości różnicy miedzy kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej, tj. 542 zł, a dochodem tej osoby, tj. 300 zł przy czym zgodnie z ust.3 tego artykułu minimalna wysokość przedmiotowego zasiłku nie może być niższa niż 50% różnicy. Jak wynika z powyższego, kwota przyznanego świadczenia Id: F04F4FC8-47BF-488F-9A2A-433636414762. Przyjęty Strona 1 wynika z wyliczeń kryterium dochodowego. Ponadto z treści art.3 ustawy wynika, iż celem pomocy społecznej nie jest pełne utrzymanie osób i rodzin, ale wsparcie tymczasowe, które winno mieć charakter przejściowy i nie może być traktowane jako stałe źródło dochodu. Ww. jest klientem pomocy społecznej od wielu lat, korzystała i korzysta z różnych form wsparcia. Na posiedzenie Komisji Rewizyjnej została zaproszona także pani Elżbieta Dziuba-Kowalik, która zabierając głos, nie wniosła żadnych innych okoliczności niż te, które przedstawiła w skardze. Biorąc powyższe wyjaśnienia pod uwagę Komisja Rewizyjna zbadała skargę i postanowiła uznać ją jako bezzasadną. W związku z art.239 kpa „w przypadku gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, została uznana za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności – organ właściwy do jej rozpatrzenia może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią adnotacją w aktach sprawy – bez zawiadamiania skarżącego”. Id: F04F4FC8-47BF-488F-9A2A-433636414762. Przyjęty Strona 2