Ćwiczenia na siatce Wulfa Określenie położenia punktu (biegunu
Transkrypt
Ćwiczenia na siatce Wulfa Określenie położenia punktu (biegunu
Ćwiczenia na siatce Wulfa Do obliczeń krystalograficznych i konstrukcji geometrycznych związanych z wykorzystaniem rzutu stereograficznego stosuje się tzw. siatki Wulfa. Siatka ta jest rzutem stereograficznym powierzchni kuli podzielonej co 2° kołami wielkimi (południkami) i kołami małymi (równoleżnikami) na jedną z płaszczyzn południkowych. Przy konstrukcjach rysunkowych nakładamy na siatkę przezroczystą kalkę, na której zaznaczamy linią ciągłą koło projekcji, wykreślamy prostopadłe osie w ten sposób aby środek ich przecięcia pokrywał się ze środkiem siatki Wulfa (w tym miejscu za pomocą pineski kalka przytwierdzona jest do siatki i twardego podłoża). Opisujemy osie, które pokrywają się ze średnicami NS i WE siatki, na końcach osi zaznaczamy wartości kąta ϕ. Na rysunku 1 przedstawiono kalkę rysunkową przygotowaną do pracy na siatce Wulfa. Rys. 1. Przygotowanie kalki rysunkowej do pracy na siatce Wulfa. Określenie położenia punktu (biegunu) na siatce Wulfa Położenie biegunów (dowolnego punktu) na kole projekcji określa się za pomocą współrzędnych kątowych ϕ i ρ (rysunek 2 i 3 ). Rys. 2. Współrzędne kątoweϕ i ρ punktu P Rys. 3. Projekcja dowolnego punktu P z ilustracją sposobu odczytywania jego współrzędnych kątowych ϕ i ρ. Kąt ϕ odczytujemy wzdłuż okręgu koła rzutu, zgodnie z kierunkiem biegu wskazówki zegara (od 0-360o). Jeżeli: - punkt leży na okręgu koła projekcji, to wartość kąta ϕ odczytuje się bezpośrednio; - punkt znajduje się wewnątrz koła projekcji wówczas przez ten punkt należy poprowadzić promień ze środka koła projekcji do przecięcia z okręgiem i odczytać wartość ϕ (rys. 2), lub poprzez obrót kalki sprowadzić punkt na średnicę WE siatki wówczas kąt ϕ równy jest kątowi między punktem przecięcia promienia przechodzącego przez ten punkt z okręgiem i punktem E. Kąt ρ odczytujemy wzdłuż średnicy siatki Wulfa od środka koła projekcji (ρ = 0o) w stronę okręgu koła rzutu, kąt ten przyjmuje wtedy wartości od 0 do 900 i oznaczamy go na płaszczyźnie projekcji kółeczkiem ○. Następnie wracając po tym samym promieniu w kierunku środka projekcji kąt ρ przyjmuje wartości od 90 do 1800 i oznaczamy go na płaszczyźnie projekcji krzyżykiem х. Jeżeli: - punkt leży na średnicy NS lub WE siatki Wulfa, to kąt ρ odczytujemy bezpośrednio wzdłuż tej średnicy; - punkt znajduje się w innym położeniu, wówczas należy punkt sprowadzić na średnicę WE lub NS przez obrót kalki względem środka projekcji na tle nieruchomej siatki Wulfa i odczytać wzdłuż niej kąt ρ. Pomiar kątów między biegunami stereograficznymi Za pomocą siatki Wulfa mierzymy kąt pomiędzy dwoma biegunami stereograficznymi (kąt miedzy normalnymi do dwóch ścian kryształu). W tym celu należy: - kalkę nałożyć współśrodkowo na siatkę Wulfa i przez jej obrót dokoła środka doprowadzić interesujące nas dwa bieguny do takiego położenia, aby znalazły się na jednym południku (kole wielkim), - w takim położeniu kąt między tymi biegunami , a tym samym kąt między płaszczyznami sieciowymi reprezentowanymi przez te bieguny, równy jest odległości tych dwóch biegunów mierzonej wzdłuż południka. Miarą jest liczba równoleżników przecinających ten południk na odcinku między mierzonymi punktami Rys.4 . Sposób pomiaru kątów za pomocą siatki Wulfa; a) położenie punktów (biegunów) na rzucie stereograficznym, b) wzajemne położenie siatki Wulfa i kalki podczas pomiaru kąta. Zadanie 1. Wyznaczyć na płaszczyźnie projekcji stereograficznej punkty P1 i P2 o współrzędnych kątowych φ i ρ odpowiednio: P1 (φ1 = 450 i ρ1 = 600), P2 (φ2 = 1900 i ρ2 = 1200) Zadanie 2. Znaleźć współrzędne kątowe φ i ρ dowolnego punktu P zaznaczonego na płaszczyźnie projekcji stereograficznej. Zadanie 3. Zmierzyć kąt Φ pomiędzy punktami wyznaczonymi w zadaniu 1. Zadanie 4. Wyznaczyć na płaszczyźnie projekcji stereograficznej punkty P1 (φ1 = 470 i ρ1 = 610 ), P2 (φ2 = 1400 i ρ2 = 460), P3 (φ3 = 2110 i ρ3 = 1160), P4 (φ4 = 3040 i ρ4 = 1080), P5 (φ5 = 800 i ρ5 = 900) i P6 (φ6 = 2600 i ρ6 = 900). Zmierzyć kąt Φ pomiędzy wszystkimi możliwymi parami tych punktów.