BADANIE PROCESU PRZENIKANIA INHIBITORÓW KOROZJI

BADANIE PROCESU PRZENIKANIA INHIBITORÓW
KOROZJI STALI W BETONIE
POD WPŁYWEM POLA ELEKTRYCZNEGO
Patrycja Gosiewska
Kierujący pracą:
dr inż. Stanisław Kuś
Opiekun naukowy pracy:
dr inż. Elżbieta Święcicka - Füchsel
Wprowadzenie
Żelbet jest to połączenie betonu i stali zbrojeniowej oparte głównie na przyczepności
mechanicznej. Głównie w obecności tlenu i wody, ale także innych czynników
zewnętrznych na powierzchni stali może wystąpić korozja. Jest wiele znanych metod
opóźniających proces korozji. Stosuje się m.in. powłoki ochronne chroniące powierzchnię
betonu lub inhibitory korozji. Azotany(III) są znanymi i często stosowanymi inhibitorami
korozji.
Wyniki i dyskusja
Zawartość azotanów(III) oznaczano różnymi metodami analitycznymi: miareczkową i za
pomocą spektrofotometrii UV-VIS. Próbki pobierano z modelowego układu pomiarowego,
składającego się z dwóch komór akceptorowej i donorowej, w których znajduje się roztwór
wodorotlenku wapnia o różnym stopniu nasycenia. Pomiędzy komorami znajduje się
membrana betonowa, gdzie zachodzi migracja inhibitorów korozji z komory donorowej do
akceptorowej wywołana polem elektrycznym. W trakcie badań wstępnych zauważono
obecność azotanów(V) i chromianów(VI) w roztworze. Azotany(V) powstały w wyniku
utleniania azotanów(III). Uzyskane wyniki wykazały spadek stężenia azotanów(III) w
komorze donorowej wraz z ich migracją przez warstwę żelbetu oraz wzrost stężenia w
komorze akceptorowej. Azotany(V) oznaczano w komorze akceptorowej, gdzie następuje
wzrost ich stężenia.
Wnioski
Zarówno metoda miareczkowa jak i spektrometryczna pozwala na oznaczenie
azotanów(III) w próbkach. Jednak metoda cerometryczna daje bardziej precyzyjne wyniki.
Metoda spektrofotometryczna w UV jest metodą szybką. Jest ona obarczona błędami
spowodowanymi zmętnieniem próbki i ma niższą czułość niż pozostałe metody. Metoda
Griessa natomiast pozwala na oznaczenie małych ilości azotanów(III). Jest to metoda o
dużej czułości.
Literatura
1. P. E. Jackson, “Ion Chromatography in Environmental Analysis”, Encyclopedia of
Analytical Chemistry, 2779–2801, 2000.
2. B. Narayana , K. Sunie, “A Spectrophotometric Method for the Determination of
Nitrite and Nitrate”, Eurasian J. Anal. Chem. 4(2), 204-214, 2009.
3. W. A. Bashir, S. Flamerz, “Photometric determination of nitrite”, Talanta, 28, 697-699,
1981.
4. S. Nouroozi, R. Mirshafian, „Flow injection kinetic spectrophotometric method for the
determination of trace amounts of nitrite”, Talanta ,79 , 1149–1153, 2009.
5. A. A. Ensafi, A. Kazemzadeh, „Simultaneous determination of nitrite and nitrate in
various samples using flow injection with spectrophotometric detection”, Anal. Chim.
Acta, 382, 15±21, 1999.
6. J. Karpińska, „Derivative spectrophotometry—recent applications and directions of
developments”, Talanta, 64, 801–822, 2004.
7. E. Pospiech, A. Frankowska, “Azotany III i V, ich zastosowanie i przyszłość w
przetwarzaniu mięsa”, Medycyna Wet., 65 (12), 2009.
8. M. Jaśniok, A. Zybura, „Zabezpieczenie i regeneracja zagrożonych korozją konstrukcji
z betonu (cz. I) O przeciwkorozyjnym działaniu otuliny betonowej na zbrojenie”, Przegląd
budowlany, 1, 2007.
9. M. Jaśniok, A. Zybura, „Zabezpieczenie i regeneracja zagrożonych korozją konstrukcji
z betonu (cz. II) Zabezpieczenie prętów zbrojeniowych powłokami ochronnymi oraz
inhibitorami”, Przegląd budowlany, 2, 2007.
/Czytelny podpis Kierującego pracą/