Fizyka kwantowa - Instytut Fizyki AJD, Częstochowa
Transkrypt
Fizyka kwantowa - Instytut Fizyki AJD, Częstochowa
Kod przedmiotu 13.2-08-20-C/02 LICZBA PUNKTÓW ECTS Nazwa przedmiotu FIZYKA KWANTOWA Jednostka prowadząca Instytut Fizyki Kierunek studiów Fizyka, studia stacjonarne II stopnia, specjalność nanofizyka Rok, semestr, formy zajęć i liczba godzin Kierownik i realizatorzy Formy zajęć Rok Semestr wykład I I 15 Konwersatorium laboratorium ćwiczenia 15 3 Punkty ECTS 3 dr Michał Piasecki Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Ramowy program przedmiotu Równanie Schrödingera dla jednej cząstki: interpretacja funkcji falowej, prąd prawdopodobieństwa, stany stacjonarne dla cząstki swobodnej, w polu sił zewnętrznych, naładowanej w polu elektromagnetycznym Postulaty mechaniki kwantowej. Operatory hermitowskie i obserwable operator liniowy, równość operatorów, komutator, operatory hermitowskie, układ zupełny funkcji, stałe ruchu, zaleŜne od czasu równanie Schrödingera , funkcja delta Diraca Zasada nieoznaczoności Heisenberga Cząstka w nieskończonej studni potencjału Oscylator harmoniczny Orbitalny moment pędu operator orbitalnego momentu pędu we współrzędnych kartezjańskich i sferycznych, reguły komutacji, wartości własne. Atom wodoru Formalizm Diraca Metoda wariacyjna funkcjonał energii, własności Rachunek zaburzeń niezaleŜny i zaleŜny od czasu:. Formalizm Diraca i podstawy relatywistycznej mechaniki kwantowej równanie Kleina-Gordona, równanie Diraca dla cząstki swobodnej i atomu wodoru. Forma zaliczenia zajęć Egzamin, zaliczenie Metoda dydaktyczna Wykład, konwersatorium 1. B. Śerdniawa, Mechanika Kwantowa, PWN Warszawa 1998 2. R. Liboff, Wstęp do mechaniki kwantowej, PWN Warszawa 1987 3. L. Schiff, Mechanika kwantowa, PWN Warszawa 1977 4. A. Dawydow, Mechanika kwantowa, PWN Warszawa 1967 5. RamamurtiShankar, Mechanika Kwantowa, PWN 2006 Literatura Kod przedmiotu Nazwa przedmiotu 13.2-08-20-C/02 LICZBA PUNKTÓW ECTS 6 FIZYKA KWANTOWA Jednostka prowadząca Instytut Fizyki Kierunek studiów Fizyka, studia stacjonarne II-go stopnia, specjalność nanofizyka Rok, semestr, formy zajęć i liczba godzin Kierownik i realizatorzy Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Ramowy program przedmiotu Rok Semestr I II Formy zajęć Wyk. Konw. / Ćw. Lab. Punkty ECTS 30 30 - 6 Wykład: dr Michał Piasecki Ćwiczenia: dr Wojciech Gruhn Podstawowe umiejętności z rachunku róŜniczkowego i całkowego, znajomość wybranych zaawansowanych metod matematycznych fizyki , praktyczne wykorzystanie metod statystycznych, opanowanie kursu podstaw fizyki (poprzednie semestry), podstawy mechaniki kwantowej 1. Moment pędu i jego własności . 2. Operator momentu pędu. Związki komutacyjne dla składowych i kwadratu. Operator podwyŜszający i obniŜający. Funkcje własne i wartości własne. Sprzęganie momentów pędu. Cząstki ze spinem. Macierze Pauliego. Spinory. 3. Zagadnienie dwu cząstek . 4. Współrzędne względne. Równanie radialne. Atom wodoropodobny. Rozwiązanie we współrzędnych sferycznych. Widmo energetyczne. Funkcje własne dla stanów związanych. Degeneracja. 5. Układy wielu cząstek . 6. Atomy złoŜone. PrzybliŜenie pola centralnego. Atom helu (metoda wariacyjna). 7. Symetria funkcji falowej. 8. Cząstki identyczne. Zakaz Pauliego. Symetryzatory i antysymetryzatory. Algebra operatorów permutacji. Fermiony (statystyka Fermiego-Diraca). Bozony (statystyka Bosego-Einsteina). 9. Rachunek zaburzeń i inne metody przybliŜone. 10. Stacjonarny (niezaleŜny od czasu) rachunek zaburzeń. Przypadek stanów niezdegenerowanych i zdegenerowanych. Niestacjonarny (zaleŜny od czasu) rachunek zaburzeń. Metoda wariacyjna. Porównanie rozwiązań perturbacyjnych i wariacyjnych na przykładzie atomu helu. 11. Teoria rozpraszania. 12. Fale parcjalne. Przekrój czynny na rozpraszanie. Amplituda rozpraszania. Przesunięcie fazowe (fal parcjalnych). PrzybliŜenie Borna (opis niezaleŜny od czasu). . 13. Relatywistyczna mechanika kwantowa. 14. Niezmienniczość względem transformacji Lorentza. Równanie Diraca (spin połówkowy). Równanie Kleina-Gordona (spin całkowity). SprzęŜenie ładunkowe. Antycząstki. Spin elektronu. 15. Budowa cząsteczek chemicznych i ciał stałych 16. PrzybliŜenie Borna-Openheimera. PrzybliŜenie adiabatyczne. Widma oscylacyjne. PrzybliŜenie jednoelektronowe. Efekt wymiany. Równania Hartree-Focka. Metoda LCAO. 17. Nanostruktury (dwuwymiarowe studnie kwantowe, druty kwantowe, kropki kwantowe). Kwantowe efekty rozmiarowe (struktura elektronowa, własności optyczne, magnetyczne, chemiczne, drgania sieci) Forma zaliczenia zajęć Wykład: egzamin. Ćwiczenia: zaliczenie na ocenę – kolokwium. Metoda dydaktyczna Wykład, ćwiczenia: zajęcia praktyczne 1. R.Shankar, „Mechanika kwantowe” PWN 2006 2. H.Haken, H.C. Wolf, „Atomy i kwnaty”, PWN 2002 Literatura 3. I. Białynicki-Birula, M. Cieplak, J.Kamiński. „Teoria kwantów” PWN 2005 4. A.S. Dawydow, „Mechanika kwantowa” , PWN 1969 5. J. Brojan, J. Mostowski, K. Wódkiewicz, "Zbiór zadań z mechaniki kwantowej", PWN, Warszawa 1976 6. W. Kołos, J. Sadlej, „Atom i cząsteczka”.