D - Sąd Rejonowy w Wołominie

Sygn. akt II W 301/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 października 2015r.
Sąd Rejonowy w Wołominie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący : SSR Alina Bielińska
Protokolant : Ewelina Zaremba
po rozpoznaniu w dniach: 22.09.2014 r., 11.09.,28.10.2015r.
sprawy P. M. urodz. (...) w Ł.,
syna C. I H. z d. B.
obwinionego o to, że:
I. w dniu 22 listopada 2013 r. około godz. 07:20 w miejscowości K. na drodze nr (...) spowodował zagrożenie
bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując samochodem marki O. (...) nr rej. (...) nie upewnił
się czy ma odpowiednią widoczność i dostateczne miejsce do wyprzedzania w wyniku czego zderzył się z jadącym z
przeciwnego kierunku pojazdem marki A. (...) nr rej. (...)
tj. o wykroczenie z art. 86 § 1kw
II. ponadto w w/w miejscu i czasie kierując pojazdem marki O. nr rej. (...) nie zastosował się do znaku P-$ „ linia
podwójna ciągła”
tj. o wykroczenie z art.92kw
orzeka:
1. obwinionego P. M. uznaję za winnego popełnienia zarzuconych mu wykroczeń uznając, iż czyn II wyczerpuje
dyspozycję art.92§1kw i za to na mocy art. 86 § 1kw w zw. z art.9§2kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 800
( osiemset) złotych;
2. zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 80 (osiemdziesiąt) złotych z tytułu opłaty sądowej i obciąża go
kosztami postępowania w kwocie 1280,80 (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt zł. 80/100 groszy) złotych.
(...) 301/14
UZASADNIENIE
Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 22.11.2013r. około godz.07: 20 M. W. kierując samochodem marki A. (...) nr rej. (...) jechała drogą nr (...) w
miejscowości K. od strony Ł.. W tym samym czasie z przeciwnego kierunku ruchu tą samą drogą jechał samochód
marki O. (...) nr rej. (...), którego kierowcą był obwiniony P. M., a w którym znajdowali się jako pasażerowie R. K., P.
D. i P. G.. R. K. zajmował miejsce obok kierowcy, P. D. – z tyłu po prawej stronie, a P. G. – z tyłu po lewej stronie.
Wszyscy pasażerowie spali.
Obwiniony P. M. rozpoczął manewr wyprzedzania na skrzyżowaniu, przekraczając linię ciągłą. Kiedy M. W. wyjechała
z za łuku drogi zobaczyła na swoim pasie ruchu O. w trakcie powyższego manewru. Zaczęła hamować i zjeżdżać na
prawe pobocze w celu uniknięcia zderzenia. Zjazd ten był utrudniony z uwagi na występowanie na poboczu rowu. Na
wysokości (...)km. drogi doszło do zderzenia obu pojazdów. W tym czasie prędkość O. wynosiła około 55km/h, a A.
– około 40km/h.
W wyniku wypadku obrażenia ciała odnieśli pasażerowie O. oraz M. W.. P. G. doznał: licznych ran tłuczonych
twarzoczaszki, głowy i szyi, krwiaka okularowego oczodołu prawego, niewielkiego krwiaka podtwardówkowego w
okolicy czołowej prawej, niewielkiego krwawienia podpajęczynówkowego nad prawą półkulą mózgu, stłuczenia mózgu
w postaci ogniskowego stłuczenia podkorowego w okolicy skroniowej i czołowej lewej, złamania kręgosłupa w odcinku
szyjnym – złamania wyrostka poprzecznego kręgu C7 po stronie lewej oraz otarcia naskórka obu podudzi, co stanowiło
naruszenie czynności narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni i w tym zakresie został wniesiony przeciwko P. M.
akt oskarżenia w sprawie IIK 200/14.
U R. K. stwierdzono powierzchowny uraz odcinka szyjnego kręgosłupa w postaci skręcenia i stłuczenie klatki
piersiowej, co stanowiło naruszenie czynności narządów jego ciała na okres poniżej 7 dni.
P. D. doznał stłuczenia klatki piersiowej po stronie lewej, co stanowiło naruszenie czynności narządów jego ciała na
okres poniżej 7 dni.
Natomiast M. W. odniosła obrażenia ciała w postaci powierzchownego urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu
niewielkiego stopnia oraz powierzchownego urazu odcinka szyjnego kręgosłupa – skręcenia, co stanowiło naruszenie
czynności narządów jej ciała na okres poniżej 7 dni.
Obaj kierowcy byli trzeźwi.
Bezpośrednią przyczyną wypadku było nieprawidłowe zachowanie obwinionego tj. manewr wyprzedzania innych
pojazdów w miejscu niedozwolonym i po przekroczeniu podwójnej linii ciągłej.
M. W. nie mogła uniknąć wypadku, a jej zachowanie przyczyniło się do zminimalizowania skutków zdarzenia.
Ustalenia powyższe Sąd oparł na zeznaniach świadków M. W. (k.57-58,15-16) i częściowo P. D. (58-59,20), R. K.
(59-60,62,13-14) i P. G. ( k.63-64,21 ) oraz na dokumentach zaliczonych w poczet materiału dowodowego ( notatki
urzędowe k.1-2, protokół oględzin miejsca wypadku k.3-4, szkic sytuacyjny k.5, protokoły oględzin pojazdów k.6-7,
8-9, protokół użycia probierza trzeźwości k.10, sprawozdanie z badań krwi k.12, opinie lekarskie k.17,18,19,22,
informacja z WART-y S.A. k.68, akta szkodowe k.71-111, opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych
k.122-142, akta IIK 200/14).
P. M. do winy nie przyznał się (k.57,26). Na rozprawie odmówił składania wszelkich wyjaśnień. W toku postępowania
przygotowawczego stwierdził, jedynie, że nie pamięta przebiegu zdarzenia, bo stracił przytomność, a obudził się
dopiero w szpitalu. Postawą jaką zaprezentował obwiniony była sprzeczna z pozostałym materiałem dowodowym.
Oczywiście Sąd nie neguje, że przedmiotowy wypadek był dla niego dużą traumą i wskutek utraty przytomności mógł
nie pamiętać istotnych okoliczności, ale należy zauważyć, iż miał on możliwość zapoznania się z aktami zarówno
przedmiotowej sprawy jak i z aktami w sprawie IIK 200/14, gdzie znajdują się obiektywne dowody pozwalające
odtworzyć przebieg zdarzenia oraz w oparciu o nie zaprezentować realne stanowisko. Zasłanianie się niepamięcią
stanowiło prymitywną linę obrony.
Odmiennie Sąd ocenił zeznania M. W.. Były one rzeczowe, obiektywnie, konsekwentnie i znalazły szerokie wsparcie w
innych dowodach.. Niczego nie wyolbrzymiała i nie przejaskrawiała. Nie żywiła urazy do obwinionego. Sąd nie znalazł
podstaw, aby podważać ich wiarygodność.
Nie sposób było też podważać zeznań pozostałych pokrzywdzonych. Sąd ograniczył ich wartość dowodową wyłącznie
z uwagi na ich ubogi charakter co do okoliczności wypadku. Wszyscy przed zdarzeniem spali i nie obserwowali drogi.
Nie byli więc w stanie opisać sposobu prowadzenia samochodu przez obwinionego oraz wykonywanego przez niego
manewru wyprzedzania.
Sąd nie kwestionował wydanych w sprawie opinii biegłych. Zarówno biegły z zakresu medycyny sądowej jak też biegły
z zakresu rekonstrukcji wypadków sporządzili profesjonalne, precyzyjne i zrozumiałe opinie.
Reasumując, wina P. M. w zakresie zarzuconych mu wykroczeń została udowodniona, a zachowaniem swym
tj. przekraczając podwójną linię ciągła wyczerpał dyspozycję art.92kw, a powodując wypadek wobec naruszenia
przepisów prawa o ruchu drogowym wykonując manewr wyprzedzania w miejscu zakazanym oraz nie zachowując
należytej ostrożności dopuścił się czynu z art.86§1kw.
Zgodnie z treścią art.9§2kw, jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się
łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę.
Wymierzając obwinionemu karę Sąd miał na uwadze sposób jego działania, zakres naruszonych przepisów prawa o
ruchu drogowym oraz skutki wypadku, brak skruchy.
Orzeczona kara grzywny jest adekwatne do stopnia zawinienia i powinna spełnić wszelkie wymogi prewencyjne.
Sąd nie znalazł też podstaw, aby zwolnić go od ponoszenia kosztów postępowania.
Z tych względów Sąd zawyrokował jak w części dyspozycyjnej.