ZASADY PRACY Z DZIECKIEM LEWORĘCZNYM

ZASADY PRACY Z DZIECKIEM LEWORĘCZNYM
1. Prawidłowa postawa ciała dziecka leworęcznego podczas pisania
Wyrabianie właściwej postawy jest istotne ze względów zdrowotnych. Przyczyny
nieprawidłowej postawy ciała przy pisaniu mogą być róŜne, choćby brak wzorców, złe
wzorce, duŜy wysiłek jaki dzieci wkładają w pisanie. Wysiłek ten powoduje nadmierne
napięcie mięśniowe (dzieci wówczas są przygarbione, schylają głowę zbyt nisko lub ją
przekrzywiają).
Podstawowe wskazania co do postawy dziecka leworęcznego podczas pisania:
• obie stopy oparte o podłogę, przedramiona o ławkę, plecy wyprostowane,
• tułów nie moŜe opierać się o ławkę,
• siedząc w ławce szkolnej dziecko powinno mieć sąsiada po swojej prawej stronie, co
zapewnia swobodę ruchów,
• najlepiej, gdy światło pada na zeszyt od strony prawej lub z przodu.
2. Właściwe połoŜenie zeszytu
Jest waŜnym czynnikiem dla techniki pisania. Zeszyt powinien znajdować się w pewnej
odległości od dolnego brzegu ławki, ułoŜony ukośnie (lewy górny róg skierowany ku górze, a
prawy ku dołowi) co pozwala dziecku zachować prawidłową postawę ciała i nieco na lewo od
osi ciała dziecka leworęcznego co zapewnia swobodę ruchu.
3. Prawidłowy sposób trzymania ołówka
Posługiwanie się narzędziem do pisania, rysowania wymaga prawidłowego uchwytu tego
narzędzia w trzech palcach: pomiędzy kciukiem i lekko zgiętym palcem wskazującym,
opierając go na palcu środkowym. Ręka trzymające narzędzie powinna znajdować się w
odległości około 2 cm od powierzchni, co umoŜliwia śledzenie pisania tekstu. Najlepszym
narzędziem pisarskim w adaptacji do pisania jest ołówek, gdyŜ nie wymaga określonego kąta
nachylenia w stosunku do kartki ani precyzyjnego regulowania nacisku.
4. Prawidłowy układ dłoni, nadgarstka i przedramienia
Dłoń wraz z nadgarstkiem stanowią przedłuŜenie przedramienia (układ liniowy). Opierają się
one cały czas o ławkę i przesuwają podczas pisania. Koniec narzędzia pisarskiego powinien
znajdować się w połowie odległości między ramieniem a łokciem. Dłoń i palce, powinny
znajdować się poniŜej liniatury zeszytu, gdyŜ nie zasłaniają i pozwalają na kontrolowanie
wzrokiem zapisu.
5. Organizacja ruchów pisania
W procesie wdraŜania prawidłowych ruchów podczas pisania naleŜy zwrócić uwagę na
dbanie o prawidłowe zapisywanie liter, trening w zakresie płynnego przesuwania ręki od
lewej do prawej krawędzi zeszytu, wdraŜanie dziecka, aby podczas pisania dłoń i przedramię
cały czas były oparte o zeszyt, a tylko ołówek był unoszony ku górze, w czasie przesuwania
ręki z końca jednej linijki do początku następnej łokieć powinien być oparty o ławkę, a tylko
dłoń i przedramię przesuwają się.
6. Kontrolowanie i regulowanie napięcia mięśniowego
Dzieciom leworęcznym towarzyszy często zbyt silne, albo zbyt słabe napięcie mięśniowe.
Mogą występować równieŜ współruchy. Dlatego naleŜy dbać o to, aby dziecko potrafiło sobie
uświadomić własne napięcie mięśniowe, aby je kontrolowało i regulowało, aby napięcie
ograniczało się do aktywizacji tylko tych mięśni, które uczestniczą w danej czynności
ruchowej.
7. Koordynacja ruchów obu rąk
Sprawne zapisywanie tekstu jest wynikiem współdziałania obu rąk. Ręka pomocnicza w
procesie pisania przytrzymuje zeszyt, przesuwa go do góry w trakcie pisania, co umoŜliwia
stabilność ręki piszącej. Zatem usprawniać naleŜy takŜe kończynę pomocniczą.
8. Warunkiem prawidłowego zapisu, szybkiego tempa i dobrego poziomu graficznego
pisma jest śledzenie wzrokiem czynności pisania
DuŜe znaczenie ma współpraca ręki i oka podczas pisania. Dlatego teŜ naleŜy usprawnić
współdziałanie czynności ruchowych lewej ręki z funkcjami wzrokowymi, rozwijać
współdziałanie ręki i oka po tej samej strome, usprawniać rękę po stronie dominującego oka,
umoŜliwiać stałe śledzenie wzrokiem czynności pisania przez dziecko leworęczne
(prawidłowa pozycja).
Ćwiczenia usprawniające technikę pracy graficznej
Ćwiczenia ułatwiające opanowanie prawidłowego chwytu i trzymania ołówka
1. lepienie kulek z plasteliny, zgniatanie palcami kulek z papieru,
2. wydzieranie drobnych papierów,
3. wyskubywanie nitek,
4. rozsypywanie piasku na tacy drobnymi ruchami palców,
5. rysowanie na płaszczyźnie pionowej (papier rozpięty na ścianie).
Ćwiczenia zdolności do kontrolowania siły nacisku ręki w trakcie pisania
1. kreślenie linii, figur lub liter na tackach z kaszą,
2. malowanie farbą palcami na duŜych arkuszach papieru,
3. obrysowywanie konturów rysunków w pozycji stojącej lub stojąc nad stołem, gdy ręka
zwisa,
4. wykonanie ćwiczeń graficznych
rysunkowego, pędzla, ołówka, długopisu.
przy
uŜyciu:
kredy,
kredek
woskowych,
węgla
Wyrabianie nawyków ruchowych związanych z automatyzacją ruchów (czyli kierunkiem
pisma)
1. kreślenie linii z zachowaniem kierunku ruchu: pionowo - od góry ku dołowi, poziomo od lewej ku prawej,
2. rysowanie kół w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara,
3. zachowania kierunku ruchu od lewej do prawej strony.
Ćwiczenia współpracy oka i ręki, wg następujących etapów:
1. rysowanie
rysunków,
po
śladzie,
wypełnianie
wykropkowanych
linii,
obwodzenie
konturów
2. kalkowanie rysunków przez szkło, folię, kalkę techniczną, obrysowywanie rysunków za
pomocą szablonów,
3. zakreskowywanie
zakratkowywanie,
pól
rysunku
liniami
pionowymi,
poziomymi,
4. wypełnianie rysunków skrawkami bibuły, wycinkami, plasteliną lub watą,
5. wycinanie rysunku,
6. wklejanie rysunku do zeszytu.
ukośnymi,
falistymi,
Prawidłowość trzymania ołówka
Dla dzieci nieprawidłowo trzymających w palcach ołówek zalecane są plastikowe nasadki.
Stosowanie takiej nasadki podczas ćwiczeń w pisaniu oraz rysowaniu umoŜliwia
skorygowanie nieprawidłowego chwytu narzędzia graficznego. Dziecko powinno uŜywać
nasadki do tego czasu, aŜ wyrobi sobie nawyk i utrwali prawidłowy chwyt dowolnego
przyboru graficznego.
Okres przedszkolny jest przygotowaniem dziecka do bardzo waŜnego etapu Ŝycia, do
zupełnie nowej roli - roli ucznia. W tym okresie właśnie bardzo waŜną rolę spełniają rodzice,
a wytrwała praca w przygotowaniu młodego człowieka do nauki wymaga ich osobistego
zaangaŜowania. Bardzo waŜne są ćwiczenia manualne i graficzne. Zadaniem rodziców jest
wykształcenie u dziecka wiary w siebie, w swoje siły i moŜliwości, a co za tym idzie chęci do
pracy. Bardzo waŜne jest aby rodzice brali czynny udział w zabawach, poniewaŜ tylko
wspólna zabawa gwarantuje doskonały kontakt emocjonalny.