Chodzić w Duchu Św iętym

Transkrypt

Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego
smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz
pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem „Lectio Divina” lub
bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.
Parafia NMP Bolesnej, Wrocław – Strachocin, 24.01.2016
Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17)
Czytanie i rozważanie Słowa Bożego
3 tydzień okresu zwykłego
Chodzić w Duchu Świętym
Jolanta Prokopiuk, Łukasz Kneć, Wojciech Doliński,Monika Mosior, Jolanta
Mikos, Krzysztof Mikos
Jerzy Prokopiuk
Marta Stańco
ks. Wojciech Jaśkiewicz
Tomek Romanowski
Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl
Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty „On Jest”, Ruchu Światło – Życie
Korekta:
Rysunek:
Asysta kościelna:
Aplikacja mobilna Android:
Opracowanie rozważań:
Rysunek tygodnia:
Pan posłał do Dawida proroka Natana. Ten przybył do niego i powiedział:
„W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi
biedakiem. Bogacz miał owce i bydła wiele, biedak nie miał nic, prócz
jednej małej owieczki, którą nabył. On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z
jego dziećmi, jego chleb jadła i piła z jego kubka, spała u jego boku i była
dla niego jak córka. Raz przyszedł gość do bogacza, lecz jemu żal było
brać coś z owiec i własnego bydła, czym mógłby posłużyć gościowi, który
doń zawitał. Zabrał więc owieczkę owemu biednemu mężowi i
przygotował ją człowiekowi, co przybył do niego”. Dawid oburzył się
bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: „Na życie Pana,
człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci. Nagrodzi on za
owieczkę w czwórnasób, gdyż dopuścił się czynu bez miłosierdzia”.
Natan oświadczył Dawidowi: „Ty jesteś tym człowiekiem. Dlatego właśnie
miecz nie oddali się od domu twojego na wieki, albowiem Mnie
zlekceważyłeś, a żonę Uriasza Chetyty wziąłeś sobie za małżonkę. To
mówi Pan: «Oto Ja wywiodę przeciwko tobie nieszczęście z własnego
twego domu, żony zaś twoje zabiorę sprzed oczu twoich, a oddam je
twojemu współzawodnikowi, który będzie obcował z twoimi żonami wobec
tego słońca. Uczyniłeś to wprawdzie w ukryciu, jednak ja obwieszczę tę
rzecz wobec całego Izraela i wobec słońca»”. Dawid rzekł do Natana:
„Zgrzeszyłem wobec Pana”. Natan odrzekł Dawidowi: „Pan odpuszcza ci
też twój grzech, nie umrzesz. Lecz dlatego, że owym czynem pobudziłeś
wrogów Pana do wielkiej zniewagi, syn, który ci się urodzi, na pewno
umrze”. Natan udał się potem do swego domu. Pan dotknął dziecko,
które urodziła Dawidowi żona Uriasza, tak iż ciężko zachorowało. Dawid
błagał Boga za chłopcem i zachowywał surowy post, a wróciwszy do
siebie, całą noc leżał na ziemi. Dostojnicy jego domu, podszedłszy do
niego, chcieli go podźwignąć z ziemi: bronił się jednak i w ogóle z nimi nie
jadał.
30.01.2016, sobota – Druga Księga Samuela 12, 1-7a. 10-17
poszedł Uriasz, położył się na swym posłaniu między sługami swojego
pana, a do domu swojego nie wstąpił.Następnego ranka napisał Dawid
list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza. W liście napisał:
„Postawcie Uriasza tam, gdzie walka będzie najbardziej zażarta, potem
odstąpicie go, aby został ugodzony i zginął”.Joab obejrzawszy miasto,
postawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że walczyli tam dzielni
żołnierze nieprzyjacielscy. Ludzie z miasta wypadli i natarli na Joaba. Byli
zabici wśród ludu i sług Dawida; zginął też Uriasz Chetyta. Postępek,
jakiego dopuścił się Dawid, nie podobał się Panu.
Na początku roku, gdy królowie zwykli udawać się na wojny, Dawid
wyprawił Joaba i swoje sługi wraz z całym Izraelem. Spustoszyli oni
ziemię Ammonitów i oblegali Rabba. Dawid natomiast pozostał w
Jerozolimie. Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy się z posłania i
chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu
kąpiącą się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął
wiadomości o tej kobiecie. Powiedziano mu: „To jest Batszeba, córka
Eliama, żona Uriasza Chetyty”. Wysłał więc Dawid posłańców, by ją
sprowadzili. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać Dawidowi:
„Jestem brzemienna”.Wtedy Dawid wyprawił posłańca do Joaba: „Przyślij
do mnie Uriasza Chetytę”. Joab posłał więc Uriasza do Dawida. Kiedy się
Uriasz stawił u niego, Dawid wypytywał się o powodzenie Joaba, ludu i
walki. Następnie rzekł Dawid Uriaszowi: „Wstąp do swojego domu i umyj
sobie nogi”. Uriasz opuścił pałac królewski, a za nim niesiono dar ze stołu
króla. Uriasz położył się jednak u bramy pałacu królewskiego wraz ze
wszystkimi sługami swojego pana, a nie poszedł do własnego domu.
Przekazano wiadomość Dawidowi: „Uriasz nie wstąpił do swego domu”.
Dawid zaprosił go, aby jadł i pił w jego obecności, aż go upoił. Wieczorem
29.01.2016, piątek – Druga Księga Samuela 11, 1-4a5-10a.13-17.27c
Jezus mówił ludowi:
„Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem?
Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic
ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj
słucha”. I mówił im: „Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą,
jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu
będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma”.
28.01.2016, czwartek – Ewangelia według św. Marka 4,21-25
którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością; lecz nie
mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub
prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są
zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa, lecz
troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają
słowo, tak że zostaje bezowocne. W końcu na ziemię żyzną zostali
posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc:
trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny».
Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się
zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się
dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by
spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle
będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter.
Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest
świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub
agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie
Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie
uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są
ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ
są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem.
Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie.
Lectio – Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch
Święty.
Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha
Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji
nad naszą modlitwą – jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej
poprawić w przyszłości.
Przebieg lectio divina
Istotą tej metody jest jej podział na kilka części:
1. Czytanie (lectio),
2. Medytację (meditatio),
3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio).
4. Działanie (actio)
Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej.
1. Miejsce – idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W
praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia.
2. Czas – przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest
istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli.
3. Pozycja w czasie modlitwy – godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej
ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole.
Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio – przetrawianie Słowa Bożego
poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina – Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby
wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu
pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi
Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje
działanie w świecie.
Lectio divina – metoda osobistego studium Pisma Świętego
Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany
do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto
akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w
Twojej własnej historii życia.
Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem
konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania
ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co
prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do
podejmowania zmian.
Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba:
"Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie.
Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka
oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał,
jakim był" (Jk 1, 23-24).
Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia,
zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie
konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie
będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi.
Actio – Pytaj siebie: „Co mam zrobić?”.
W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest
Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy.
Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny
charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo.
Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być
„porwani” przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż
naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i
kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie.
Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by
pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą
wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy
przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie
będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi
z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch
przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika
serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28)
Oratio – Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów
(contemplatio).
Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to „powtarzanie”. W tej części koncentrujemy się na
znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując – całość wersetu lub jego
fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie
nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli – może nam
pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się
zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi,
objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej
fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują.
Meditatio – Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi
zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej na jeziorze, a
cały lud stał na brzegu jeziora. Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił
im w swojej nauce:
«Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno padło na drogę; i
przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie
miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo gleba nie była głęboka. Lecz po
wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło. Inne znów
padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało
owocu. Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały
plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny». I dodał: «Kto
ma uszy do słuchania, niechaj słucha».
A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o
przypowieści. On im odrzekł: «Wam dana jest tajemnica królestwa
Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w
przypowieściach, aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie
rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana tajemnica».
I mówił im: «Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne
przypowieści? Siewca sieje słowo. A oto są ci posiani na drodze: u nich
sieje się słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa
słowo zasiane w nich. Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci,
27.01.2016, środa – Ewangelia według św. Marka 4, 1-20
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych,
siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego
miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.
Powiedział też do nich: „żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało;
proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście ze sobą trzosa
ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do
jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!» Jeśli
tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli
nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co
mają: bo zasługuje robotnik na swą zapłatę.
Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i
przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam
są, i mówcie im: "przybliżyło się do was królestwo Boże”.
26.01.2016, wtorek – Ewangelia według św. Łukasza 10, 1 - 9
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do
nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto
uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie
potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię
moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać
będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na
chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie”.
25.01.2016, poniedziałek – Ewangelia według św. Marka 16,15-18
Gdy Izraelici mieszkali już w swoich miastach, wtedy zgromadził się cały
lud, jak jeden mąż, na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od
pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan
nadał Izraelowi. Pierwszego dnia miesiąca siódmego przyniósł kapłan
Ezdrasz Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede
wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli
zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się
przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami,
kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy całego ludu były zwrócone ku
księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu,
które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego
ludu - znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud
się podniósł. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud z
podniesieniem rąk swoich odpowiedział: Amen! Amen! Potem oddali
pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. Czytano więc z
tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że
lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłanpisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: Ten
dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie
płaczcie! Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im
Nehemiasz: Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie napoje
słodkie - poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem
poświęcony jest ten dzień Panu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni,
gdyż radość w Panu jest waszą ostoją.
24.01.2016, niedziela – Księga Nehemiasza 8,1-4a . 5-6 . 8-10
TYGODNIA
CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH
Aneks:
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
Actio (działanie)
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, proszę
Cię o łaskę głebokiego przeżywania Mszy Świętej.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Ø "Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie napoje słodkie – (…) A nie bądźcie
przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją." Czy umiesz świętować, czy potrafisz
odpoczywać? Czy znajdujesz czas na zabawę z rodziną w niedzielę? Czy starasz się o
atmosferę radości podczas świąt np. śpiewając wspólnie kolędy podczas Bożego Narodzenia?
Ø "Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – (…) a gdy ją otworzył, cały lud się podniósł.
I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud z podniesieniem rąk swoich
odpowiedział: Amen! Amen! Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku
ziemi." Czy przyjmujesz Słowo Boże jako Słowo Boga, a nie słowo ludzkie (1 Tes 2, 13)? Jaki
jest Twój szacunek do Słowa? Czy jako lektor przygotowujesz się, aby wypowiedzieć Słowo
wyraźnie i zrozumiale? Czy jako słuchacz nie chodzisz po kościele w poszukiwaniu miejsca
siedzącego, ale zajmujesz postawę w pełni otwartą na przyjęcie ziarna Słowa? „Cały lud
bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa.” Czy jesteś zaangażowany, aby wprowadzać
usłyszane Słowo w czyn? Czy pragniesz żalu aż do łez za Twoje nieposłuszeństwa względem
wymagań Ewangelii?
Ø "Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu." Jakie jest
Twoje zaangażowanie we wspólnocie liturgicznej? W powyższym tekście pominięto wersety
opisujące kolejne osoby, które stały w asyście kapłana-pisarza Ezdrasza, jednak każdy ma
tam swoje miejsce i swoją rolę do wypełnienia. Także ten, który wykonał drewniane
podwyższenie. Czy jesteś gotowy służyć swoimi talentami, aby ubogacić to święte spotkanie
we wspólnocie? Czy proponujesz pomoc księdzu, scholi, ministrantom, osobom, które
sprzątają i upiększają kościół w przygotowaniu do liturgii?
Ø "I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan
nadał Izraelowi (..) I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą
Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy rozumieli; a uszy
całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa" Opis w dzisiejszym Słowie mocno kojarzy się z
Mszą Świętą. Czy jesteś zaangażowany w przeżywanie liturgii? Czy "domagasz się", aby
Słowo było czytane, a może w sercu narzekasz, że zbyt długi tekst czytania? Czy pragniesz,
oczekujesz, wyjaśnienia Słowa przez kapłana, czy raczej wybierasz Mszę krótką, bez kazania?
Czy spóźniasz się na Mszę Świętą?
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy
poniższego rozważania:
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym
słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Meditatio (powtarzanie)
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Księga Nehemiasza 8,1-4a . 5-6 . 8-10
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ WŁĄCZONYM W ŚWIĘTĄ LITURGIĘ
24.01.2016, niedziela
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję,
że powalasz ujrzeć mi mój grzech. Dziękuję, że mogę zobaczyć korzenie tego grzechu.
Actio (działanie)
Actio (działanie)
Ø Czy dostrzegasz skutki swojego grzechu w rodzinie, miejscu pracy, społeczeństwie? Czy
odkryłeś rany grzechowe uczynione przez innych w twoim życiu? Jakie to rany?
Ø Grzech rodzi także tragiczne konsekwencje w życiu Dawida, ale i każdego z nas. Zapłatą
za grzech jest śmierć, czyli oddzielenie od Boga - dawcy życia. Autor Księgi Królewskiej
pisze: Oto Ja wywiodę przeciwko tobie nieszczęście z własnego twego domu, żony zaś
twoje zabiorę sprzed oczu twoich, a oddam je twojemu współzawodnikowi, który będzie
obcował z twoimi żonami wobec tego słońca. Uczyniłeś to wprawdzie w ukryciu, jednak ja
obwieszczę tę rzecz wobec całego Izraela i wobec słońca»”. Grzech ma wymiar społeczny
- nie tylko dotyka, rani i niszczy osobę, która popełniła grzech, ale także rani i niszczy inne
osoby.
Ø Prorok ukazuje Dawidowi istotę grzechu: Zlekceważyłeś słowo Pana. Każdy bowiem
grzech jest złamaniem przykazania pozostawionego człowiekowi. Dawid przekroczył
przykazanie - słowo Pana: Nie będziesz cudzołożył. Potrzebujemy trwać przy słowie
Bożym, aby ono mogło przenikać do naszego serca, a później życia. Nasz grzech bowiem
związany jest najpierw z nieznajomością słowa Pana lub nie wprowadzaniem go w życie.
Takie jest rozumienie biblijne grzechu - brak przestrzegania słowa Pana.
Ø Lata powodzeń i zwycięstw sprawiły, że Dawid przestał dostrzegać swój grzech. Bóg
wysłał do niego proroka Natana, aby pokazać mu jak zgrzeszył. Prorok miał do wykonania
bardzo trudne zadanie. Napominanie króla nie należało do zadań bezpiecznych. Bycie
prorokiem nie jest powołaniem łatwym. Potrzebna jest odwaga, bezkompromisowość oraz
posłuszeństwo głosowi Pana. Prorok na ogół doświadcza odrzucenia, niezadowolenia i
ataków na swoją osobę. Natan opowiada królowi Dawidowi bajkę, która przynosi
oczekiwany efekt. Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: „Na
życie Pana, człowiek, który tego dokonał, jest winien śmierci. Nagrodzi on za owieczkę w
czwórnasób, gdyż dopuścił się czynu bez miłosierdzia”. Natan oświadczył Dawidowi: „Ty
jesteś tym człowiekiem. Dlatego właśnie miecz nie oddali się od domu twojego na wieki,
albowiem Mnie zlekceważyłeś, a żonę Uriasza Chetyty wziąłeś sobie za małżonkę.
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Panie Jezu uczyń serce moje według serca Twego, napełnij Twoją miłością i Twoimi
pragnieniami!
Ø Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą (...) Czy dopuszczam możliwość,
że pomodlę się nad kimś o uzdrowienie i Pan Bóg tę osobę uzdrowi? Każdy najchętniej
odsuwa od siebie myśl, że może przez niego Pan Bóg będzie działał ewangeliczne
znaki. A jednak jeśli tych znaków oczekujemy, przez kogoś to się musi stać. Niezgoda
na bycie narzędziem Ducha Św. pokazuje m.in. brak wiary w Bożą moc i brak zaufania
Bożej miłości - Tym zaś, którzy uwierzą... uwierzą także w to, że Pan może działać
cuda nawet przez najmarniejsze narzędzie.
Ø Pan Jezus nakazuje ("głoście" to tryb rozkazujący) ewangelizować wszystkim swoim
uczniom - przyjaciołom - tym, którzy zjednoczyli się z Nim w Eucharystii w czasie
ostatniej wieczerzy, tym, którym ufał najbardziej. Jeśli zacieśniam relację z Jezusem, to
poznaję Jego pragnienia, i jak to jest w przyjaźni i miłości, stają się one moimi
pragnieniami. Jeśli nie mam potrzeby, pragnienia dzielenia się wiarą, może to
świadczyć o słabej więzi z Jezusem.
Ø Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu - nakaz ewangelizacji,
czyli dzielenia się wiarą, dawania świadectwa nie jest wymysłem ludzi Kościoła, czy
opcją dodatkową dla wybranych. To takie samo przykazanie jak inne pozostawione
przez Pana Jezusa. Nie ma w tym przykazaniu żadnego "jeśli chcesz, jeśli masz talent,
czy też: część z Was niech i dzie i głosi" itp. Czy mam świadomość, że jest to jedno z
przykazań, tak samo ważne i obowiązujące mnie jak inne przykazania? Czy odnoszę je
do siebie, staram się wypełniać?
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Druga Księga Samuela 12, 1-7a. 10-17
Ewangelia według św. Marka 16,15-18
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO, ZOBACZYĆ SWÓJ GRZECH
30.01.2016, sobota
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO GŁOSIĆ EWANGELIĘ
25.01.2016, poniedziałek
Jezu, uczyń mnie otwatrym na problemy bliźnich.
Actio (działanie)
Actio (działanie)
Ø "Jeden z nich imieniem Agabos przepowiedział z natchnienia Ducha, że na całej ziemi
nastanie wielki głód. Nastał on za Klaudiusza. Uczniowie postanowili więc, że każdy
według możności pośpieszy z pomocą braciom, mieszkającym w Judei. Tak też zrobili,
wysyłając jałmużnę starszym przez Barnabę i Szawła" (Dz 11, 28 -30). Oni potrafili
pomóc. Dziś mamy internet, telewizję i gazety i dowiadujemy się natychmiast o
wszelkich nieszczęściach na całym świecie. Udzielamy pomocy ale wciąż każdego dnia
na świecie tysiące dzieci i starszych umierają z głodu i pragnienia. Prośmy Ducha Św.
aby podpowiedział nam i tym, którzy żądzą w naszym imieniu, właściwe rozwiązanie
tego strasznego problemu.
Ø "Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą;
uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: "przybliżyło się do was królestwo
Boże"". Jezus wzywa nas abyśmy czynili dobro, nie oczekiwali za to zapłaty i głosili
Królestwo Boże. Jeśli jest zapłata to nie ma dobrego uczynku tylko praca. Z drugiej
strony nie można dziś żyć bez pieniędzy. Czy pamiętam choćby o tym aby zarobione
przeze mnie pieniądze służyły nie tylko mnie i moim bliskim? Czy pamiętam aby
wspierać tych, którzy bardzo potrzebują pomocy?
Ø "Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i
wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść
zamierzał”. Pan posłał ich wszędzie tam gdzie miał przyjść. Mieli być posłańcami dobrej
nadziei. Każdy kogo Pan posyła zostaje wyposażony przez Niego w moc uzdrawiania
chorych i wypędzania złych duchów. Tylko ten, który jest rzeczywiście posłany przez
Pana może dokonywać cudów. Czy przyjąłbym takie posłannictwo gdybym został
wybrany?. Czy zgodziłbym się zostawić wszystko co mam i iść jako zapłatę otrzymując
jedynie pożywienie i nocleg?
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, obdarz
mnie łaską serca wrażliwego na Twoje natchnienia, serca wrażliwego, które nie chce zgubić
miłości do Ciebie i drugiego człowieka.
Ø Czy czuwasz w swoim życiu, badasz ku czemu skłania się Twój rozum i serce? Czy
dostrzegasz reakcje swojego serca na konkretne sytuacje dnia codziennego? Czy prosisz
o dar mądrości, pokory i miłości?
Ø Jeden grzech pociągnął kolejne grzechy w życiu króla. Grzech rodzi grzech, a zapłatą za
grzech jest śmierć (por. Rz 6,23). Do grzechu cudzołóstwa Dawid dołączył morderstwo
Uriasza rękami swojego dowódcy. Łatwo przekracza się cienkie granice, dlatego konieczne
jest czuwanie, aby rejestrować zmiany zachodzące w sercu. Potrzebna jest mądrość,
pokora i miłość, aby nie przekraczać cienkich granic w swoim życiu.
Ø Brak czuwania w życiu Dawida sprawił, że zmysły i żądze zapanowały w jego sercu, przez
co złamał słowo Pana: "nie będziesz cudzołożył". Król Dawid miał wszystko (także liczny
harem), a zabrał swojemu żołnierzowi jego żonę: Pewnego wieczora Dawid, podniósłszy
się z posłania i chodząc po tarasie swego królewskiego pałacu, zobaczył z tarasu kąpiącą
się kobietę. Kobieta była bardzo piękna. Dawid zasięgnął wiadomości o tej kobiecie.
Powiedziano mu: „To jest Batszeba, córka Eliama, żona Uriasza Chetyty”. Wysłał więc
Dawid posłańców, by ją sprowadzili. Kobieta ta poczęła, posłała więc, by dać znać
Dawidowi: „Jestem brzemienna”.
Ø Serce król Dawida zostało uśpione zwycięstwami, władzą królewską i powodzeniem. Stał
się tyranem. Pozwolił sobie na zlekceważenie obowiązków królewskich. Na początku roku,
gdy królowie zwykli udawać się na wojny, on został w swoich luksusach królewskich i
zwyczajnie się nudził. Zwycięstwa i powodzenia otworzyły mu furtkę pychy. Czas
prześladowań był dla młodego Dawida czasem błogosławionym, czasem wzrostu w wierze,
osobowości i walce zbrojnej. Prześladowania bowiem zmusiły go do czuwania. Czy
potrafisz dziękować Bogu żywemu za dar trudnych doświadczeń? Czy wzrastasz w
pokorze?
Ewangelia według św. Łukasza 10, 1 - 9
Druga Księga Samuela 11, 1-4a5-10a.13-17.27c
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO IŚĆ BEZWARUNKOWO ZA JEZUSEM
26.01.2016, wtorek
CHODZIĆW DUCHU ŚWIĘTYM, TO ŻYĆ ZE WZMOŻONĄ UWAGĄ
29.01.2016, piątek
Ø Jezus jest Światłem, Światłością świata. Kto idzie za Nim nie będzie chodził w
ciemności (J 8,12). My jesteśmy powołani do niesienia tego światła innym, do
świadczenia o Bogu poprzez życie wiarą. W dzisiejszym zsekularyzowanym świecie
może się okazać, że nasze życie będzie jedynym ich spotkaniem z „Ewangelią”. Pan
Bóg działa w różny sposób i nawet nie wiemy kiedy i jakie nasze postawy wpływają na
życie drugiego człowieka. Czy moja postawa jest świadectwem wiary? A może jestem
przyczyną zgorszenia dla innych i z mojej przyczyny poganie bluźnią imieniu Boga (Rz
2,24)?
Ø Uważajcie na to czego słuchacie; wszystko czym się „żywimy” co chłoniemy, odkłada
się w naszym sercu i umyśle. Słowa, informacje, obrazy trafiające do nas oddziałują na
nas i kreują nasze myślenie. Jeśli na co dzień karmimy się Eucharystią, spotykamy się
z Panem w Piśmie Świętym mamy szansę stawać się coraz lepszymi uczniami
Chrystusa. Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne (Hbr 4,12), ono ma moc nas
przemieniać. Ale jeśli karmimy się tylko tym, co oferuje nam współczesny świat, a
naszym głównym ekspertem od wszystkiego stają się środki masowego przekazu,
stajemy się coraz bardziej skierowani na siebie, na swoją wygodę. Tracimy z oczu
potrzeby drugiego człowieka i gubimy ostateczny cel naszego życia – życie wieczne z
Bogiem. „Czym” karmię się na co dzień? Czy konfrontuję pozyskiwane na co dzień
informacje z nauczaniem Kościoła?
Ø Dzisiejsza Ewangelia jest znana i na pewno każdy z nas słyszał wiele razy o tym, jakie
postawy mogą przyjmować ludzie słuchając Słowa Bożego i jak one wpływają na Jego
działanie w ich życiu. Dlatego też warto zastanowić się, czy też czytanie Słowa Bożego
zmienia mnie choć trochę. Czy można powiedzieć, że widzę owoce Jego działania. Pan
Jezus wyraźnie mówi, że owoce będą różne, raz trzydziestokrotne a innym razem
stokrotne. Ważne jest jednak by były, bo to świadczy o działaniu Słowa Bożego. Jeśli
brak jest zmian to należy zastanowić się, co nam przeszkadza wykorzystując wzór
przygotowany przez Jezusa w tej przypowieści.
Ø Chciałbym jeszcze zwrócić Twoja uwagę na następujące aspekty. Pierwszy związany
jest z symbolem ziarna, czyli Słowem Bożym. W przypowieści Jezus przedstawia
ziarno, które wzrasta dzięki własnej energii oraz wodzie i słońcu. Tak samo Słowo
Boże działa w nas swoją mocą przy udziale łaski Bożej i Duchowi Świętemu. Nie
musimy nic więcej robić jak tylko przygotować miejsce pod zasiew, czyli otworzyć
prawdziwie swoje serce.
Actio (działanie)
Panie Jezu proszę Cię o łaskę otwartości na Słowo Boże. Proszę Cię pokazuj mi wszelkie
troski, zmartwienia życia codziennego oraz te radości, które odsuwają mnie od Ciebie. Daj
mi proszę siłę, bym potrafił je usuwać z mojego życia a przez to był gotowy na działanie
Twojego Słowa.
Actio (działanie)
Jezu bądź światłem w moim życiu i spraw abym umiał je nieść drugiemu człowiekowi.
Ø Kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma; Po ludzku wydaje
się to niesprawiedliwe. Ale tu chodzi o miłość. Kto ma w sobie miłość, ten w niebie
będzie ją miał w pełni, bez domieszki egoizmu. Kto jej nie ma, ten starci wszystko:
rzeczy materialne, a także bliskich i przyjaciół. Bogactwo duchowe rodzi bogactwo.
Ø Drugi to zapowiedź, że słowa Jezusa będą też wzbudzać sprzeciw i niezrozumienie
"Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami,
wszystko dzieje się w przypowieściach, aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali
uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana tajemnica" (Mk 4,
11-12). Słowa te dotyczą tych, którzy odrzucają Boga. Dla nich Ewangelia będzie
wyłącznie utworem literackim, naiwną bajką lub "opium dla ludu". To szatan zatruwa ich
serca, zamyka uszy i oczy na poznanie Dobrej Nowiny. Dlatego też Jezus przypomina
nam wierzącym "Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha." (Mk 4,9).
Ewangelia według św. Marka 4,21-25
Ewangelia według św. Marka 4, 1-20
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO NIEŚĆ JEZUSA DRUGIEMU CZŁOWIEKOWI
28.01.2016, czwartek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO OTWIERAĆ SIĘ NA DZIAŁANIE SŁOWA BOŻEGO
27.01.2016, środa , wspomnienie bł. Jerzego Matulewicza, biskupa.

Chodzić w Duchu Św iętym

Transkrypt

Podobne dokumenty

4. Przeczytaj, co uczniowie z New Jersey mówią o Nowym Jorku

Katecheza 3 Modlitwa

Plan zebrania plenarnego

Przeczytaj analizy, raporty i podsumowania

Dawid Sukacz lat 43, absolwent Akademii

20 kwietnia odbył się ogólnopolski konkurs języka angielskiego

Rozważania

materialy

Rozważania

Rozważania