Rozważania

Transkrypt

Rozważania

Chodzić w Duchu Świętym
25 tydzień zwykły
Czytanie i rozważanie Słowa Bożego
Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17)
Parafia NMP Bolesnej, Wrocław – Strachocin, 18.09.2016
Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Rysunek tygodnia:
Opracowanie rozważań:
Korekta:
Rysunek:
Asysta kościelna:
Aplikacja mobilna Android:
Jolanta i Jerzy Prokopiuk, Łukasz Kneć, Monika Mosior, Jolanta i Krzysztof
Mikos, Maria i Marcin Kusio, Przemek i Ewelina Rożnowscy, Dorota Chodor,
Justyna i Marcin Miloch
Jerzy Prokopiuk
Marta Stańco
ks. Wojciech Jaśkiewicz
Tomek Romanowski
Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty „On Jest”, Ruchu Światło – Życie
Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl
Lectio divina – metoda osobistego studium Pisma Świętego
Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio – przetrawianie Słowa Bożego
poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina – Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby
wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu
pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi
Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje
działanie w świecie.
Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej.
1. Miejsce – idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W
praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia.
2. Czas – przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest
istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli.
3. Pozycja w czasie modlitwy – godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej
ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole.
Przebieg lectio divina
Istotą tej metody jest jej podział na kilka części:
1. Czytanie (lectio),
2. Medytację (meditatio),
3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio).
4. Działanie (actio)
Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha
Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji
nad naszą modlitwą – jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej
poprawić w przyszłości.
Lectio – Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch
Święty.
Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się
zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się
dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by
spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle
będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter.
Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest
świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub
agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie
Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie
uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są
ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ
są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem.
Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie.
Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Meditatio – Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to „powtarzanie”. W tej części koncentrujemy się na
znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując – całość wersetu lub jego
fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie
nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli – może nam
pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się
zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi,
objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej
fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują.
Oratio – Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów
(contemplatio).
Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny
charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo.
Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być
„porwani” przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż
naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i
kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie.
Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by
pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą
wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy
przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie
będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi
z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch
przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika
serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28)
W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest
Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy.
Actio – Pytaj siebie: „Co mam zrobić?”.
Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba:
"Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie.
Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka
oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał,
jakim był" (Jk 1, 23-24).
Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia,
zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie
konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie
będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi.
Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem
konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania
ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co
prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do
podejmowania zmian.
Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany
do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto
akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w
Twojej własnej historii życia.
18.09.2016, niedziela
CHODZIĆ W DUCHU, TO Z ZAPAŁEM WALCZYĆ O KRÓLESTWO NIEBIESKIE
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Łukasza 16,1-13
zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się
każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z
pomocy poniższego rozważania:
 Rządca jest oszustem. Jezus nie pochwala czynów nieuczciwego rządcy, ale jego spryt
i wykorzystywanie każdej możliwości dla osiągnięcia swych celów. Nie nakłania do
nieuczciwości czy oszustwa, ale przeciwstawia spryt w sprawach doczesnych brakowi
inicjatywy oraz lenistwu w rzeczach, które odnoszą się do rzeczywistości niebieskiej. I
to mamy naśladować. Mamy być roztropni jak węże będąc równocześnie nieskazitelni
jak gołębie (por. Mt 10,16). Czy jestem tak pomysłowi i skuteczny w głoszeniu Jezusa,
jak ludzie tego świata są pomysłowi i skuteczni w osiąganiu bogactwa w nieuczciwy
sposób?
 roztropność; w Piśmie Świętym nazywana jest często mądrością. Roztropność jako
tzw. mądrość życiowa może jednak zostać wypaczona w kierunku przebiegłości
(cwaniactwa) lub w kierunku "roztropności doczesnej" czyli mądrości ciała. O takiej
roztropności św. Paweł mówił, że prowadzi do śmierci (Rz 8,6). Natomiast roztropność
synów światłości wyrasta z wiary, która daje światło. W nim możemy poznawać siebie i
odczytywać plany Boże wobec nas. Taka roztropność nie pozwala dwom panom
służyć. Pomaga być wiernym w małym. Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech
prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją
otrzyma" (Jk 1,5).
 mamona; z języka aramejskiego oznacza m.in. bogactwo. W odniesieniu do czytania
oznacza zajmowanie się gromadzeniem pieniędzy jako przeciwieństwo zrobienia
czegoś bezinteresownie. Mamy pamiętać, że to co mamy otrzymaliśmy od Boga i
jesteśmy jedynie rządcami tego. Otrzymanymi dobrami mamy dysponować w taki
sposób, aby służyć innym. Może mam wśród krewnych, znajomych, sąsiadów
biednych, którym mógłbym i powinienem przychodzić z pomocą?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być
modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak:
Jezu, dodaj mi sprytu i rozpal zapał w zdobywaniu Twojego Królestwa
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie)
Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego
działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
19.09.2016, poniedziałek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO STAĆ SIĘ ŚWIATŁEM DLA INNYCH
Ewangelia według św. Łukasza 8, 16-18
 Co jest lampą w moim życiu? Moje życie przemienione słowem Bożym łamiące przyjęte
standardy i schematy myślenia ludzi współczesnych? Moje życie pod prąd, które
domaga się trudu, ale przynosi błogosławione owoce? Jestem światłem dla innych
przez swoje wybory i odwagę bycia innym? To wszystko jest możliwe, gdy słowa
Ewangelii wprowadzam w życie. Często to światło jest niewygodne dla innych,
ponieważ objawia zakłamanie i bylejakość.
 Pewne jest, że dobro uczynione w ukryciu ujrzy kiedyś światło dzienne. Przez wzgląd
na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej
sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia.
Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. (Iz 62, 12a) Nie od człowieka zależy kiedy owo dobro ujrzy światło dzienne. Ten czas wyznacza
Bóg żywy. Święty Piotr mówi nam jednoznacznie: Taka bowiem jest wola Bożą, abyście
przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich. (1P 2, 15)
 Czy inni patrząc na mnie dostrzegają jakieś dobro? Jestem dla nich inspiracją ku
dobremu, ku przemianie na lepsze? Jakim jestem światłem, wzorem dla moich dzieci?
Mojego współmałżonka? Sąsiadów? Kolegów z pracy?
Jezu, dziękuję, że mogę być światłem dla innych. Dziękuje za odwagę czynienia dobra.
Actio (działanie)
20.09.2016, wtorek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO SŁUCHAĆ I BYĆ POSŁUSZNYM
 "...którzy słuchają słowa Bożego...". W całej biblii słowo "słuchać" jest słowem
wyjątkowym. Tym słowem poprzedzone jest dziesięcioro przykazań: "Słuchaj , Izraelu ,
praw i przykazań , które ja dziś mówię do twych uszu , ucz się ich i dbaj o to , aby je
wypełniać" (Pwt 5,1). A gdy uczeni w piśmie zapytali Jezusa o to , jakie przykazanie
jest pierwsze, odpowiedział "Pierwsze jest : Słuchaj , Izraelu , Pan Bóg nasz , Pan jest
jeden" (Mk 12,21) a dopiero potem wskazywał na miłość Boga i miłość bliźniego.
Słuchanie potrzebne jest do tego, aby nie przegapić tego, co w życiu najważniejsze,
aby z zalewu słów wydobyć to, co nas nasyci, da inspirację, ożywi, nada sens temu, co
robimy. Takie jest właśnie Słowo Boże, "żywe i skuteczne" (Hbr 4,12). Czy słuchanie
Słowa jest dla Ciebie ważne? Czy przedkładasz je ponad słuchanie radia, telewizji,
wiadomości w internecie? Czy chcesz, aby to Słowo Cię zmieniało?
 "...i wypełniają je...". Słuchanie Słowa jest dobre, bo ono samo z siebie ma moc, aby
Cię poruszyć, ale to nie wystarczy. Dopiero, gdy przyłożysz swoją wolę, swoje działanie
do tego, co usłyszysz w Bożym Słowie, to zobaczysz zmiany. Zauważ, że słowo
"posłuszeństwo" wywodzi się od "słuchać; po-słuchać". Wypełnienie Słowa, to bycie mu
posłusznym, czyli wykonanie tego, do czego to Słowo Cię zaprasza, wzywa, zachęca.
Pomyśl o tym, czy jest w Tobie ta gotowość do tego, aby wypełniać usłyszane Słowo
Boże? Czy ostatnim razem, gdy czułeś, że Bóg dawał Ci natchnienie do czegoś
dobrego, poszedłeś za tym?
 Czytając cały fragment, można mieć wrażenie, że Jezus jest niegrzeczny w stosunku
do swojej matki. Jest wprost przeciwnie. Jezus docenia Maryję, stawia ją swoim
słuchaczom jako wzór tego, kto słucha Słowa i wypełnia je. Więcej nawet - każdy z nas,
który Go słucha i idzie za nim, za Jego słowem, należy do Jego rodziny. Na równi z
Jego matką. Możesz prosić Maryję, aby pokazała Ci, co znaczy słuchać i iść za
Słowem.
Panie, proszę o mocną wolę do tego, abym nie był tylko słuchaczem Słowa, ale tym, który
je wypełnia.
Actio (działanie)
21.09.2016, środa
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO NAPEŁNIAĆ SIĘ MIŁOŚCIĄ MIŁOSIERNĄ
Ewangelia według św. Mateusza 9,9-13
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym
słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy
poniższego rozważania:
 Spróbuj dzisiaj spotkać się z Mateuszem. Usiądź z nim w miejscu jego pracy, przyjrzyj się
odwiedzającym go interesantom, zwierzchnikom, znajomym. Postaraj się dostrzec to, jak
na niego patrzą. Jaki jest ich wzrok? Co o nim myślą? Zapewne ich zdanie o Mateuszu to:
celnik i grzesznik, złodziej i łajdak. Spójrz na Mateusza - jak on się z tym czuje? Jakie myśli
powstają w jego głowie? Czy rodzi się w nim frustracja, żal, strach, niedowartościowanie,
nienawiść do innych, a może do siebie samego? A może próbuje sobie rekompensować te
uczucia poczuciem wyższości nad innymi, kontrolowaniem ich i ściąganiem coraz
większych podatków, bogactwem?
 Po dniu spędzonym w komorze celnej przychodzi do Mateusza Jezus. Wystarcza Jego
jedno słowo, aby ten wstał i poszedł za Nim. Co takiego było w spojrzeniu Jezusa? Jego
wzrok musiał być zupełnie inny niż wszystkich, skoro wyrwał Mateusza z komory, a
właściwie ze stylu życia, do którego był przyzwyczajony. Spróbuj dostrzec tę miłość i
przebaczenie dla człowieka, którego wszyscy naokoło uważali za niegodnego przyjaźni. Co
zrodziło się w sercu Mateusza? Może wszystkie te zagmatwane uczucia i sytuacje ustąpiły
miejsca miłosiernej miłości? Może widząc przebaczenie Jezusa, równocześnie przebaczył
sobie i innym ludziom?
 A teraz spójrz na siebie samego. Jakim wzrokiem patrzysz? Jakim wzrokiem patrzą na
ciebie inni? Jakim wzrokiem patrzysz na tych, którzy nie są dla ciebie życzliwi? Jakimi
uczuciami napełnione są te różne spojrzenia? Więcej w nich życzliwości czy nienawiści?
 I wreszcie dostrzeż wzrok, którym w tym wszystkim patrzy na Ciebie Jezus. Wzrok pełen
miłości, cierpliwości, pokoju, życzliwości, przebaczenia, troski. Wzrok przepełniony tym
wszystkim, czego najgłębiej potrzebujesz i pragniesz. Pozwól przenikać się tym
spojrzeniem, niech twoje serce napełnia się miłosierną miłością Jezusa. I zobacz, co się
stanie, jakie pragnienia rodzą się w twoim sercu. Może to jest właśnie moment, aby wyjść
ze swojej "komory" i pójść za Jezusem?
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa
przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, pozwól mi
napełniać się Twoim spojrzeniem pełnym miłosiernej miłości.
Actio (działanie)
22.09.2016, czwartek
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PODDAWAĆ SIĘ JEGO PROWADZENIU
 Jak różne mogą być reakcje ludzi na cuda i znaki czynione przez Jezusa... Niektórzy
padali przed Nim na twarz i wyznawali wiarę, inni przyprowadzali do Niego chorych i
rozpowiadali znajomym i sąsiadom, co widzieli. Tetrarcha Herod był zaniepokojony, bo
przecież zamordował Jana Chrzciciela i myślał, że rozwiązał problem - pozbył się
proroka. A tu pojawił się nowy kłopot - Jezus. Traktowanie Jezusa jak problemu,
kłopotu, przeszkody - wydaje się, że jako chrześcijanie jesteśmy dalecy od takiego
myślenia...
 Czy pragniesz oddać Panu Jezusowi pełnię władzy nad swoim życiem? Czy czujesz w
związku z tym jakąś niepewność, niechęć, lęk? Bo przecież jest dobrze tak, jak jest, a
to co On może uczynić sprawi ci kłopot, zmieni twoje plany, utrudni życie? Jak często
pytasz Jezusa, co myśli o twoich konkretnych sprawach, decyzjach? Czy chcesz
poznać i uwzględnić Jego zdanie, Jego wolę w swoim życiu? A może wolisz nie pytać,
bo tak jest łatwiej, bo sam wiesz dobrze, co robić - czyli realizujesz swój własny plan i
swoją wolę - nie wolę Bożą i Boży plan. Nie każdy, który mi mówi "Panie, Panie!",
wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w
niebie (Mt 7,21).
 Słynne już papieskie "wstanie z kanapy" zaczyna się właśnie od pytania Jezusa - co On
by chciał, żebyś robił, jakiego życia Bóg chce dla ciebie. Od kroku wiary, że Jego wola i
Jego plan nie jest kłopotem, ale jest szansą, jest darem miłości i na pewno jest lepszy
od twojego.
Panie Jezu, chcę pełnić Twoją wolę, żyć tak, jak Ty tego chcesz. Proszę, uzdolnij mnie do
pełnego zawierzenia się Tobie, przymnóż mi wiary i ufności w Twoją miłość.
Actio (działanie)
23.09.2016, piątek , Wspomnienie św. Ojca Pio z Petrelciny
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO UFAĆ PANU W KAŻDYM CZASIE
Księga Koheleta 3,1-11
 "Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem".
Pan wyznaczył na wszystkie sprawy pod niebem czas, ale jest to Jego czas. Nie
zawsze mamy wpływ na to jaki jest aktualnie dla nas czas. Nie zawsze następuje etap,
jaki byśmy już chcieli, by nastąpił. To Bóg jest Panem Czasu. Jaki jest teraz dla mnie
czas? Podziękuję za niego, bez względu na to czy jest on trudny czy łatwy, bo to Pan
mnie przez niego przeprowadza.
 "Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg
obarczył ludzi, by się nią trudzili." To nie praca ma być celem i sensem człowieka. Ona
jest ważna, ale na próżno jej trud o ile nie przybliża mnie do tego co najważniejsze zbawienia i zjednoczenia z Panem. W innym razie jest ona również marnością.
 „Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie(..)”. Czy ufam w to, że Bóg w moim życiu
czyni piękne rzeczy, zgodne z Jego cudownym planem na moje życie i że czyni to w
najlepszym czasie, w jakim powinien to czynić?
 " (...) dał im nawet wyobrażenie o dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek
dzieł, jakich Bóg dokonuje od początku aż do końca." Pan daje nam poznać stopniowo i
w swoim czasie Siebie samego oraz swój plan wobec nas, jednak nigdy nie poznamy i
nie przenikniemy wszystkiego do końca. I dobrze, to ON będzie naszym Bogiem, więc
zawsze musimy pamiętać, że „myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi
moimi drogami." (Iz 55, 8).
Panie, dziękuję za ten czas, który mam teraz i w którym mnie prowadzisz. Proszę,
przymnóż mi wiary, abym mógł Ci zaufać w każdym czasie.
Actio (działanie)
24.09.2016, sobota
CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PODĄŻAĆ ZA JEZUSEM AŻ POD KRZYŻ
Ewangelia według św. Łukasza 9, 43b-45
 "Samotnie jachtem przepłynął ocean! Podziwiam go za jego siłę!". "Zostałaś w domu,
wychowujesz trójkę dzieci. Ja nie dałabym rady. Podziwiam Cię". "Znalazł pieniądze i
je oddał. Podziwiam go za jego uczciwość". Można podziwiać ludzi za małe lub duże
rzeczy, które czynią w swoim życiu. Ale przecież to tylko nasze uczucia i słowo. Mówiąc
to nie poznajemy ich samych, ani ich motywacji czy też tajemnic serca. W większości
przypadków takie czyny czy też postawy są dla nas tylko ciekawostką i nie zmieniają
naszego życia.
 Tak samo było z Jezusem. Ewangelista pisze, że Jego czyny budziły podziw. Ludzie
widzieli tylko niesamowite wydarzenia, jak rozmnożenie chleba, uzdrowienia fizyczne
lub duchowe. Nie słyszeli jednak tego, co mówił. Dlatego też nie rozkochali się w Nim,
nie potrafili pójść za Nim (i z Nim) do końca, czyli pod krzyż. Dlatego Jezus przypomina
tym, którzy są blisko i Go miłują, że Jego misja to męka i krzyż po to, by zbawić ludzi.
 Zastanów się czy w Kościele i sakramentach szukasz czynów (cudów, uzdrowień,
spektakularnych nawróceń, uniesień modlitewnych czy też zaśnięć w Duchu Św.) czy
raczej cierpiącego za nasze grzechy Boga? To nie sensacja i podziw, lecz słuchanie
słów Ewangelii oraz podążanie za nim buduje prawdziwą miłość do Boga i stanowi
sedno wiary. Dzięki tej miłość będziemy szukać i dostrzegać Boga w każdej chwili;
pięknej i radosnej, ale także w smutkach oraz upadkach. Dlatego Jezus napomina nas i
mówi co jest najważniejsze: "Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn
Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi".
Panie Jezu pragnę stać obok Ciebie i wsłuchiwać się w Twoje słowa. Naucz mnie Panie by
zbawienie, które stało się dzięki Twej męce na krzyżu, było celem mojego życia. Proszę
zasłoń to co mnie rozprasza, nawet jeśli są to Twoje cuda przygotowana dla mnie lub
innych, bym widział tylko Ciebie.
Actio (działanie)
Aneks:
CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH
TYGODNIA
18.09.2016, niedziela – Ewangelia według św. Łukasza 16,1-13
Jezus powiedział do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę,
którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał więc go
do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego
zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”.
Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera
mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co
uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty
od zarządzania”.
Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał
pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto
beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i
napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?”
Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i
napisz: osiemdziesiąt”.
Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie
tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż
synowie światłości. Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół
niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do
wiecznych przybytków.
Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a
kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy
będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się
wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu
cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie
nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym
wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»
19.09.2016, poniedziałek – Ewangelia według św. Łukasza 8, 16-18
Jezus powiedział do tłumów:
«Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod
łóżkiem; lecz umieszcza na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy
wchodzą. Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być ujawnione,
ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło. Uważajcie
więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu
zabiorą nawet to, co mu się wydaje, że ma»
20.09.2016, wtorek – Ewangelia według św. Łukasza 8, 19-21
Przyszli do Jezusa Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do
Niego z powodu tłumu.
Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć
z Tobą». Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci,
którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je».
21.09.2016, środa – Ewangelia według św. Mateusza 9,9-13
Gdy Jezus wychodził z Kafarnaum, ujrzał człowieka siedzącego w
komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On
wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło
wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami.
Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: „Dlaczego wasz
Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?” On, usłyszawszy
to, rzekł: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: «Chcę raczej miłosierdzia niż
ofiary». Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
22.09.2016, czwartek – Ewangelia według św. Łukasza 9, 7-9
Tetrarcha Herod posłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez
Chrystusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z
martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych
proroków zmartwychwstał. A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż
więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć.
23.09.2016, piątek – Księga Koheleta 3,1-11
Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy
pod niebem: Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas
wyrywania tego, co zasadzono, czas zabijania i czas leczenia, czas
burzenia i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia
i czas pląsów, czas rzucania kamieniami i czas ich zbierania, czas
pieszczot i czas wstrzymywania się od nich, czas szukania i czas
tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania, czas rozdzierania i czas
zszywania, czas milczenia i czas mówienia, czas miłowania i czas
nienawiści, czas wojny i czas pokoju.
Cóż przyjdzie pracującemu z trudu, jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się
pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, by się nią trudzili.
Uczynił wszystko pięknie w swoim czasie, dał im nawet wyobrażenie o
dziejach świata, tak jednak, że nie pojmie człowiek dzieł, jakich Bóg
dokonuje od początku aż do końca.
24.09.2016, sobota – Ewangelia według św. Łukasza 9, 43b-45
Gdy wszyscy pełni byli podziwu dla wszystkich czynów Jezusa, On
powiedział do swoich uczniów: «Weźcie wy sobie dobrze do serca te
właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi».
Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak
że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.
Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego
smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz
pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem „Lectio Divina” lub
bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.

Rozważania

Transkrypt

Podobne dokumenty

Chodzić w Duchu Świętym

Rozważania

Oczekiwać Pana

Rozważania

Chodzić w Duchu Świętym

Oczekiwać Pana

Chodzić w Duchu Świętym

Ewangelia 6: Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela

Chodzić w Duchu Świętym

4. Przeczytaj, co uczniowie z New Jersey mówią o Nowym Jorku

Rozważania

Chodzić w Duchu Św iętym