Ćwiczenia z głoską w

Wywołanie głoski w
Ćwiczenia z głoską w
Ćwiczenia przygotowujące do wywołania głoski w Ćwiczenia oddechowe
1. „Zima zła” – chuchamy na zmarznięte ręce, aby je rozgrzać.
Cel główny:
utrwalanie głoski
dźwięcznej w, różnicowanie głosek f – w. 2. „Wesoła rodzina” – naśladujemy śmiech:
mamy – cha, cha, cha, cha…
taty – hu, hu, hu, hu…
synka – che, che, che, che…
córki – hi, hi, hi, hi…
Cele szczegółowe:
usprawnianie narządów artykulacyjnych
i układu oddechowego, uświadomienie roli, jaką
odgrywają wiązadła głosowe podczas artykulacji
głosek dźwięcznych, poznanie zasad poprawnej
artykulacji głoski w, utrwalanie głoski w w nagłosie
i śródgłosie wyrazów, wykształcenie i utrwalanie
umiejętności różnicowania głosek opozycyjnych f –
w, ćwiczenie analizatora wzrokowego, koncentracji
uwagi, usprawnianie motoryki małej, rozwijanie
wyobraźni dziecka, wyobraźni językowej,
zwiększanie zasobu słownictwa.
Formy:
praca indywidualna.
Pomoce:
dwa kartoniki (pudełka lub pojemniki)
z naklejonymi lub narysowanymi na
nich głoskami w i f, kolorowe kredki,
kartka papieru, kawałek waty lub bibuły,
nożyczki.
4. Na wierzchu dłoni kładziemy kawałek waty lub cienką bibułkę, górne zęby
nakładamy delikatnie na dolną wargę tak, aby między wargą a zębami powstała mała szczelina. Wydychając przez nią powietrze, próbujemy zdmuchnąć bibułkę (watę).
Ćwiczenia warg
1. „Grubasek” – nadymamy mocno policzki i przytrzymujemy powietrze wewnątrz jamy ustnej.
2. „Chudzielec” – odwrotne ćwiczenie do poprzedniego, tym razem próbujemy „wciągnąć” policzki w głąb jamy ustnej – przytrzymujemy je w tej pozycji
najdłużej, jak to możliwe.
3. Masujemy dolnymi zębami górną wargę (należy zwrócić uwagę, aby masaż był delikatny, nie przygryzamy wargi).
Metody i techniki:
wzrokowo-słuchowa, manualna, pokazu,
naśladownictwa, ćwiczeń praktycznych.
3. Liczymy na jednym wydechu – najpierw próbujemy policzyć do pięciu,
potem do 10, 15, aż nie zabraknie tchu.
4. Nakładamy dolną wargę na górną i odwrotnie.
Dziecko potrafi:
poprawnie wymówić głoskę w, rozróżnić
opozycyjne pary spółgłosek f – w, głoskę
dźwięczną od bezdźwięcznej, kojarzyć tekst
z obrazkiem, sprawnie rozwiązywać zagadki,
rozwijać wyobraźnię i kreatywne myślenie, koncentrować się na ćwiczeniach,
samodzielnie rozwiązywać polecone
zadania.
5. „Zmęczony konik” – parskamy jak zmęczony konik, który właśnie wrócił
z długiego spaceru.
17
Utrwalanie głoski w
Możesz powiesić na nim ubrania,
by uniknąć prasowania. Czytanie i rysowanie
Wysłuchaj i powtórz lub, jeśli już potrafisz, przeczytaj wierszyk. Mocno akcentuj głoskę w. Narysuj to, o czym mowa w wierszyku.
Żyrafa Weronika
Mama i tata piją ją rano,
z mlekiem lub ze śmietaną.
Dzieci jej pić nie mogą,
dlatego dostają zbożową.
We wtorek żyrafa Weronika
spotkała swego przyjaciela konika.
Razem postanowili
nie czekać ani chwili
i na trawce wesoło poskakać.
I choć ani żyrafa, ani koń nie potrafią latać,
skakali tak wysoko,
że dostrzegło ich pilota Wacława bystre oko.
Uśmiechnął się wesoło
i swym samolotem nad łączką zatoczył koło.
Jest nim komar i biedronka,
jest nim mucha oraz stonka.
Jest nim motyl, także osa.
I to nie są żadne gady,
to, drodzy Państwo, są małe…
Dostojna dama w czarnobiały strój ubrana.
Po łące wolno spaceruje
i trawę spokojnie sobie żuje.
22
23