Praca z dzieckiem z zespołem Aspergera

PRACA Z DZIECKIEM Z ZESPOŁEM ASPERGERA
rady specjalisty dla Rodziców i Nauczycieli
Zespół Aspergera (ZA) to całościowe zaburzenie rozwoju mieszczące się w spektrum
autyzmu, które łączy objawy w trzech zasadniczych dla rozwoju człowieka sferach:
kontaktów społecznych, komunikacji, a także zachowań i zainteresowań. Nieprawidłowości
te dotyczą wszystkich obszarów życia danej osoby, choć ich nasilenie może być różne.
Mianem Zespołu Aspergera określa się łagodniejsze przypadki autyzmu, cechujące się
głównie zaburzeniami w funkcjonowaniu społecznym dziecka.
Strategie wspierania dziecka z ZA w zakresie zaburzeń społecznych:
1. Otocz dziecko z ZA dyskretną opieką – pamiętaj, że stać się ono może łatwym celem
dla zaczepek i prowokacji. Wiele dzieci z ZA staje się łatwą ofiarą rówieśników.
2. Postaraj się pracować z dzieckiem nad zachowaniami, które są trudne
do zaakceptowania przez otoczenie, lecz nie przejmuj się tymi, które są po prostu
dziwaczne. nie wyśmiewaj, nie próbuj go zawstydzać.
3. Zaplanuj strategię pracy nad higieną i wyglądem. Opracuj wspólnie z dzieckiem plan
aktywności, w którym znajdzie się czas na dbałość o własny wygląd.
4. Nie oczekuj od dziecka z ZA spontanicznej empatii. Zawsze wytłumacz, co czujesz
i odwołuj się do jego doświadczeń. jeśli zauważysz u dziecka zachowanie empatyczne
czy współczujące, zawsze nazwij je i pochwal dziecko – w ten sposób pomożesz mu
zrozumieć, jakich zachowań oczekuje od niego otoczenie.
5. Zachowaj cierpliwość, gdy dziecko wpada w złość lub jest agresywne.
Jeśli to możliwe postaraj się usunąć dziecko z obszaru działania bodźca,
który wywołał atak złości. Nie stosuj przemocy, po opanowaniu sytuacji zawsze
postaraj się wyjaśnić, co spowodowało złość.
Strategie wspierania dziecka w zakresie zaburzeń związanych z aktywnością
i zachowaniem:
1. Zawsze informuj dziecko o czynnościach, które mają nastąpić.
2. Wprowadź w codzienne życie plan aktywności – pozwoli on dziecku w łatwy sposób
ogarnąć całość wydarzeń zaplanowanych na dany dzień.
3. Spróbuj rozpoznać, jakie sytuacje wywołują u dziecka największą frustrację i próbuj
ich unikać.
4. Nie oczekuj, że dziecko będzie zachowywać się tak, jak jego rówieśnicy. Nie karaj
je za to, że jest inne.
5. Jeśli coś obiecujesz, to zawsze dotrzymuj słowa. Jeśli coś planujesz i przedstawiasz
plan dziecku – nie zmieniaj go.
6. Zawsze pochwal, jeśli dziecko samo będzie pamiętało o czymś, czego zazwyczaj
zapomina.
7. W rozmowie z dzieckiem unikaj idiomów ( np. „podaruj sobie!”, „ nie bądź taki
szybki Bill”, „ nie taki diabeł straszny”), podwójnych znaczeń, sarkazmu, przezwisk,
miłych odzywek (np. „chłopcze”, „Koleś”, „Mądralo”).
8. Unikaj wielomóstwa. Bądź konkretny. Używaj krótkich zdań. Pamiętaj, że większość
osób dotkniętych ZA ma trudności z odczytywaniem wyrazu twarzy oraz mowy ciała.
1
9. Nie licz na to, że dziecko dotknięte ZA przekaże rodzicom istotne wiadomości
o wydarzeniach w życiu szkoły, zadaniach domowych itp. najskuteczniejsza w tej
sytuacji okaże się częsta i precyzyjna komunikacja między rodzicem a nauczycielem.
Wskazówki dydaktyczne:
1. Dziecko z ZA wymaga stałej motywacji do pracy. Uczenie musi być powiązane
z nagradzaniem i nie może powodować niepokoju.
2. Nie zakładaj, że dziecko z ZA cokolwiek zrozumiało, tylko dlatego, że powtarza to,
co właśnie usłyszało.
3. Wykorzystuj nadzwyczajną pamięć swojego dziecka – zapamiętywanie faktów jest
często jego mocną stroną.
4. Dziecko z ZA nie jest zmotywowane do dokładania starań w obszarach leżących poza
jego zainteresowaniami – zadania szkolne mogą charakteryzować się mierną jakością.
Opracowała:
Aleksandra Graczykowska
2