Prawa miejskie W dwa lata po nabyciu tu majętności

Prawa miejskie
W dwa lata po nabyciu tu majętności, tzn. w roku 1760, Wojciech Wegliński otrzymał od
przedostatniego króla Polski Augusta II Sasa, przywilej lokacyjny, podnoszący Siedliszcze do rangi
miasta. Była to druga lokacja miasta, powtórzenie pierwszej z 1548 roku z nowymi przywilejami.
Wtedy też rozpoczynają się stuletnie dzieje związku rodziny Węglińskich z tymi terenami. Po
otrzymaniu praw miejskich wzrosła znacznie rola Siedliszcza, chociaż i bez tego była ona niemała,
skoro stacjonował tu pułk husarski hetmana. Wspomniany przywilej lokacyjny został wydany 26
stycznia 1760 roku w Warszawie. Podkreślał on znaczenie kasztelana chełmskiego i zarazem
pułkownika chorągwi husarskiej stwierdzając, znaczne jego w Rzeczypospolitej zasługi i odważne
przeciwko nieprzyjacielowi przy statecznej nam wierności akcje". Musiał, zatem nowy właściciel
Siedliszcza być cenionym pułkownikiem. Wcześniej był on zwolennikiem króla Stanisława
Leszczyńskiego, przeciwnikiem Augusta III, z którym później pogodził się. Nowe miasto otrzymało
prawa do odbywania targów w każdą niedzielę oraz przywilej czterech jarmarków rocznie, w tym
dwóch dwutygodniowych. Pułkownik Wojciech Węgliński pełnił swoje funkcje do samej śmierci tj.
1787 roku. W późniejszych latach dawne stajnie kawaleryjskie synowie pułkownika, Antoni i
Wojciech Węgliński zamienili na obory, rozwijając hodowlę krów. W 1799 roku syn pułkownika
Antoni Leopold Węgliński zainicjował zmianę nazwy Siedliszcze na Węglin, lecz nowa nazwa nie
utrzymała się. Ocalałe szczątki dawnego archiwum wojskowego z Siedliszcza znajdują się obecnie w
oddziale rękopisów biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.
Znamiennym jest, że Siedliszcze wzorem średniowiecznych miast posiada plac rynkowy, co wiąże
się z lokacją w 1760 roku. W roku 1764 nowy właściciel Siedliszcza obudował tu kościół greckokatolicki (kościół spłonął wraz z całym miasteczkiem w 1882 roku).