Słowa wprowadzającego w nowy rok formacyjny

Jezu, ufam Tobie!
Słowo wprowadzające w nowy rok formacyjny 2016/2017
Drodzy w Chrystusie Członkowie i Wolontariusze „Faustinum”!
Przesyłam serdeczne pozdrowienia w rozpoczynającym się nowym roku formacyjnym. Cieszę
się, że na jego początku możemy oddać do Waszych rąk książkę o. Tadeusza Kotlewskiego
„Zaufać nadziei”. Pozycja ta może stać się praktyczną pomocą dla tych wszystkich, którzy chcą
umocnić i pogłębić swą nadzieję złożoną w Bogu i Jego miłosierdziu, którzy chcą coraz pełniej żyć
Jego wolą.
Zapraszam, by w tym roku formacyjnym w centrum naszych comiesięcznych spotkań była
nadzieja. Nie bez powodu Konstytucja dogmatyczna o Kościele w świecie współczesnym mówi:
Przyszły los ludzkości leży w ręku tych, którzy potrafią podać następnym pokoleniom motywy życia
i nadziei („Gaudium et spes” 31). Słowa te mają szczególny wydźwięk w kontekście zakończonych
niedawno Światowych Dni Młodzieży, gdy tysiące młodych ludzi z wszystkich zakątków ziemi
spotkało się w Krakowie w Roku Miłosierdzia z Ojcem Świętym Franciszkiem, który ukazywał im
nowe horyzonty nadziei, zawarte w orędziu Bożego miłosierdzia.
Orędzie miłosierdzia jest orędziem nadziei. Mówił o tym również św. Jana Paweł II, kiedy dokonał
zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu w krakowskich Łagiewnikach: Czynię to z gorącym
pragnieniem, aby orędzie o miłosiernej miłości Boga, które tu zostało ogłoszone przez
pośrednictwo św. Faustyny, dotarło do wszystkich mieszkańców ziemi i napełniło ich serca
nadzieją 1.
Chrześcijanin – pisze o. Tadeusz Kotlewski – swojej nadziei nie odnajduje w strukturach
społecznych ani w ludziach, którzy coś obiecują, ani też w niepewnej rzeczywistości, zanurzonej
w nierealnym optymizmie. Nadzieja chrześcijańska nie jest łatwym optymizmem. Jest ona niczym
innym jak kotwicą zarzuconą na trwały grunt, jest oparciem się o Skałę, którą jest sam Bóg.
Chociaż nadzieja zdaje się być nieodłączną towarzyszką życia, można ją stracić. Mogą zaistnieć
takie sytuacje, w których można zniszczyć w kimś iskrę nadziei. Przywrócić człowiekowi nadzieję
to dać mu szansę na kolejne życie, to przynieść mu pokój, to wlać strumień energii i siły, aby dalej
chciał żyć. Źródłem takiej nadziei jest miłosierny Bóg.
Chcemy umacniać i pogłębiać naszą nadzieję, chcemy się modlić o niezachwianą nadzieję dla
siebie i innych, zwłaszcza dla tych, którzy ją stracili. O taką modlitwę, połączoną z ofiarą, prosił
Pan Jezus s. Faustynę, o modlitwę szczególnie za te dusze, które straciły nadzieję w miłosierdzie
Boże (Dz. 308).
1
Homilia Jana Pawła II, 17. VIII 2002, w: „Bóg bogaty w miłosierdzie”, Kraków 2002, s.77.
1
Jako materiał formacyjny posłuży nam w/w książka o. Tadeusza Kotlewskiego oraz encyklika
Benedykta XVI „Spe Salvi. O nadziei chrześcijańskiej”. Na spotkanie składać się będzie:
1. Część pierwsza – zapoznanie się z jednym z tematów omówionych w w/w książce;
2. Część druga – refleksja nad odpowiednim (przesłanym wcześniej) rozdziałem lub
fragmentem z encykliki Benedykta XVI „Spe Salvi”.
Oczywiście, oprócz nich niezastąpionym punktem spotkania jest zawsze Eucharystia. Zachęcam,
by w przeciągu miesiąca, tzn. do następnego spotkania formacyjnego, znaleźć czas na powtórzenie omawianych podczas spotkania treści. W pracy indywidualnej można posłużyć się
„Wskazówkami praktycznymi pomocnymi w indywidualnej lekturze tekstów”, załączonymi do tego
programu. Zachęcam też – jak w poprzednich latach – by starać się znajdować czas na osobiste
spotkanie ze Słowem Bożym poprzez czytanie go i medytowanie, np. czytań „z dnia” roku
liturgicznego lub fragmentów Pisma świętego związanych z nadzieją.
Niech ten rok formacyjny – rok refleksji nad chrześcijańską nadzieją oraz wspólnej modlitwy
o łaskę niezachwianej nadziei złożonej w Bogu i o upragniony pokój, pokój serca i pokój na całym
świecie – umocni w nas owoce Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. W łączności duchowej
uwielbiajmy Miłosierdzie Boże za łaski udzielone Kościołowi i światu w Roku Miłosierdzia.
Zwróćmy się do Maryi i prośmy Ją, by umacniała w naszych sercach nadzieję: Matko Boga, Matko
nasza, naucz nas wierzyć, żywić nadzieję, kochać wraz z Tobą. Wskaż nam drogę do Jego
królestwa! Gwiazdo Morza, świeć nad nami i przewódź nam na naszej drodze!2
Niech naszej modlitwie o łaskę nadziei złożonej całkowicie w Bogu i o upragniony pokój
towarzyszą teksty z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny oraz tekst modlitwy Jana Pawła II, które
załączam.
Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia Mojego
(Dz. 300; por. także Dz. 699).
Powiedz zbolałej ludzkości, niech się przytuli do miłosiernego serca Mojego, a Ja ich napełnię
pokojem (Dz. 1074).
Boże, Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, Trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.
2
Benedykt XVI, „Spe Salvi", nr 50.
2
Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata!
Amen.
Jan Paweł II, Kraków-Łagiewniki, 17.08.2002
Serdecznie pozdrawiam, życząc wielu łask, światła i mocy Ducha Świętego oraz opieki Matki
Miłosierdzia i wstawiennictwa św. Siostry Faustyny.
s. M. Alicja Zelmańska ZMBM
przewodnicząca stowarzyszenia „Faustinum”
Kraków, 5 sierpnia 2016, w Uroczystość Patronalną Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia
3