Temat roczny 2016 DZIAŁANIE I CIERPIENIE Jako miejsce uczenia

Temat roczny 2016
DZIAŁANIE I CIERPIENIE
Jako miejsce uczenia się nadziei
Kwiecień
Codzienność jako miejsce uczenia się nadziei
„Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny.” (Łk 16,10)
„Każde poważne i prawe działanie człowieka jest czynną nadzieją” (Spe Salvi 35).
Nie można zapominać, że „rozumna służba przyjemna Bogu” (Rz 12,1)
urzeczywistnia się przede wszystkim w naszym codziennym życiu (por. EE 80).
Sposób w jaki przeżywamy naszą codzienność,
wspiera i ożywia nadzieję przyczyniając się do tego,
aby świat w którym żyjemy, był bardziej promienny i ludzki.
Nie musimy dokonywać rzeczy nadzwyczajnych,
ale to co czynimy, powinniśmy wykonywać z wielką miłością,
która ma swoje źródło w Bożym Sercu.
Przyjmujmy ochoczo i cierpliwie trudy i obowiązki dnia powszedniego,
oblicze współczesnego świata, czyniąc go bardziej sprawiedliwym.
Cennym „skarbem” w życiu każdego człowieka jest czas.
Dlatego ważne jest jego właściwe wykorzystanie.
Niekiedy tracimy drogocenny czas, spoglądając z żalem na przeszłość
lub niepotrzebnie martwimy się o przyszłość.
Także przesadne zajmowanie się sobą i rozczulanie się nad sobą
oznacza stratę drogocennego czasu,
który mogłybyśmy wykorzystać na czynienie dobra dla Bożego Królestwa.
Ważnym jest, aby „krótki czas tego życia wykorzystać zawsze dobrze, wiernie i sumiennie”
– przypomina nam Matka Franciszka.
Nie możemy tracić nadziei także w chwilach widocznej bezsilności i beznadziejności,
jakie przynosi ze sobą codzienność.
„Tylko wielka nadzieja – pewność, że na przekór wszelkim niepowodzeniom
moje życie osobiste oraz historia w całości są pod opieką niezniszczalnej mocy Miłości,
i dzięki niej i dla niej mają sens i ważność” (Spe Salvi 35).