Obliczenie stateczności skarpy dla wybranej bryły osuwiskowej
Transkrypt
Obliczenie stateczności skarpy dla wybranej bryły osuwiskowej
©2015 Przemysław Baran – www.ur.krakow.pl\~pbaran Obliczenie stateczności skarpy dla wybranej bryły osuwiskowej metodą Felleniusa (szwedzką) Dane geometryczne i gruntowe przyjęte do analizy: Szerokości wszystkich pasków b zestawiono na stronie nr 3. 1 ©2015 Przemysław Baran – www.ur.krakow.pl\~pbaran Formuła obliczeniowa Przy obliczeniach współczynnika stateczności wykorzystano poniższy wzór: ⎡ n ⎤ r ⎢∑ (Wi ⋅ cos α i ⋅ tgφi + ci ⋅ li )⎥ + R U ⎦ F = ⎣ i =1 n ∑ Wi ⋅ sin α i i =1 gdzie: i - numer paska, W - ciężar paska, α - nachylenie stycznej do podstawy paska, l - szerokość podstawy paska, φ - kąt tarcia wewnętrznego, c - spójność dla gruntu (φ i c w podstawie paska), R - promień płaszczyzny poślizgu, r - ramię siły od parcia wody, U - siła od parcia wody. Parametry gruntu przyjęte do analizy Parametr Jednostka Nazwa wg PN-EN ISO Gęstość objętościowa [g/cm3] gruntu (ρ) Kąt tarcia wewnętrznego [°] Spójność [kN/m2] * - z uwzględnieniem wyporu, ** - dla naprężeń całkowitych. Korpus MGr Podłoże clsaSi 2,00/1,14* 1,05* 40,0** 0 13,5** 13,0** Ustalenie powierzchni poszczególnych pasków Kreśląc rysunek przy pomocy oprogramowania CAD można ustalić powierzchnię pasków przez odpowiednie „zapytanie” (uwaga na jednostki!) lub z wyliczeń na podstawie wymiarów ścian (co zostało zrobione w ramach niniejszego przykładu). Poniżej przedstawiam szczegółowy tok postępowania dla paska nr 15, co pozwoli zrozumieć poniższe zestawienia tabelaryczne: 1 2 3 2 ©2015 Przemysław Baran – www.ur.krakow.pl\~pbaran Pasek nr 15 składa się z 3 części: części korpusu nad krzywą filtracji (1), części korpusu pod krzywą filtracji (2) i części podłoża (3). Oznaczmy przez aL wysokość z lewej strony, przez aP odpowiednio z prawej, przez b szerokość paska, a przez f powierzchnię. Zatem, dla części (1) otrzymamy: (1) aL15 = 1.0 [m] aP15(1) = 1.3 [m] b15(1) = 0.74 [m] f15(1) = (1) aL15 + aP15(1) (1) 1.0 + 1.3 ⋅ b15 = ⋅ 0.74 = 0.85 [m 2 ] 2 2 Analogicznie dla części (2) i (3): ( 2) aL15 = 4.4 [m] aP15( 2) = 4.3 [m] b15( 2) = 0.74 [m] ( 2) aL15 + aP15( 2) ( 2) 4.4 + 4.3 ⋅ 0.74 = 3.22 [m 2 ] f = ⋅ b15 = 2 2 ( 3) ( 3) aL15 = 0.7 [m] aP15 = 0.4 [m] b15(3) = 1.0 [m] ( 2) 15 f15(3) = ( 3) aL15 + aP15(3) (3) 0.7 + 0.4 ⋅ b15 = ⋅ 0.74 = 0.41 [m 2 ] 2 2 (wymiary odpowiednio w [m] i [m2]) 3 ©2015 Przemysław Baran – www.ur.krakow.pl\~pbaran Ustalenie ciężaru pasków Posłużymy się tym samym paskiem. Aby określić ciężar (W) korzystamy ze znajomości objętości (V) i ciężaru objętościowego gruntu (γ). Ponieważ każdy pasek w rzeczywistości jest blokiem „głębokim” w przestrzeni na 1mb, obliczenia przeprowadzimy za pomocą poniższych formuł: γ = ρ⋅g V = f ⋅ 1.0 [m] W = V ⋅γ = f ⋅ ρ ⋅ g gdzie: g – przyspieszenie ziemskie (przyjęto 9.81 [m/s2]) Dla części (1) otrzymujemy: Wc1 = 0.85 ⋅ 2.00 ⋅ 9.81 = 16.70 [kN] Analogicznie dla części (2) i (3): Wc 2 = 3.22 ⋅1.14 ⋅ 9.81 = 36.00 [kN] Wc 3 = 0.41 ⋅1.05 ⋅ 9.81 = 4.19 [kN] Zatem, cały ciężar paska nr 15 wyniesie: W = 16.70 + 36.00 + 4.19 = 56.89 [kN] Obliczenie współczynnika stateczności skarpy W celu przeprowadzenia niezbędnych obliczeń musimy jeszcze ustalić kąt nachylenia stycznej do krzywej poślizgu w punkcie przecięcia się z nią osi paska. Oznaczmy przez X odległość poziomą punktu od płaszczyzny równowagi, taj jak na rysunku poniżej: sin α = α l= X ⎛X⎞ ⇒ α = arc sin ⎜ ⎟ ; R ⎝R⎠ b cos α α Uwaga: odległość X na lewo od płaszczyzny równowagi jest traktowana jako ujemna; na prawo – dodatnia. Ma to kluczowe znaczenie w obliczeniach, gdyż dla pasków po lewej stronie, kąty α będą miały wartość ujemną, a po prawej dodatnią! 4 ©2015 Przemysław Baran – www.ur.krakow.pl\~pbaran Poniżej zestawiono końcowe obliczenia dla wybranej bryły osuwiskowej. Parcie hydrostatyczne: U = 0.5 ⋅13.44 [m] ⋅ 5.0 [m] ⋅1.0 [m] ⋅ 9.81[kNm−3 ] = 329.62 [kN] Stąd: F= 7.7 329.62 15.9 = 1.98 425.87 685.25 + Ponieważ skarpy budowli piętrzących powinno się kwalifikować do grupy w a ż n y c h o b i e k t ó w , zatem wartość współczynnika stateczności nie powinna być mniejsza niż 1,5. To oznacza, że dla założonej powierzchni poślizgu analizowana skarpa jest stateczna (1.98 > 1,5). 5