pobierz prezentację

Cechy poprawnie przygotowanego
projektu typu „Budowanie
potencjału szkolnictwa wyższego
w krajach partnerskich”
Małgorzata Członkowska-Naumiuk
Spotkanie informacyjne, Warszawa
8 stycznia 2015 r.
Przed rozpoczęciem przygotowania wniosku
powinniśmy dokładnie zapoznać się z:
• przewodnikiem po programie Erasmus+,
• wskazówkami dla wnioskodawców,
• formularzem wniosku i pozostałymi dokumentami
wchodzącymi w skład pakietu aplikacyjnego,
• tematyką i założeniami już realizowanych projektów
(w programie Tempus lub Erasmus+ – w kolejnych
latach realizacji programu).
UWAGA na wymogi formalne!
Aby mieć jakiekolwiek szanse, projekt musi spełniać
kryteria formalne.
Jeśli nie spełnia któregokolwiek z nich, jest
automatycznie odrzucany – nie przechodzi o etapu
oceny jakościowej.
Główne powody odrzucenia wniosków z przyczyn
formalnych w programie TEMPUS (2012)
Z 676 złożonych projektów 100 odrzuconych z powodu
niespełnienia kryteriów formalnych:
 Wnioskodawcą nie była instytucja szkolnictwa wyższego
ani stowarzyszenie takich instytucji
 Instytucje niebędące uczelniami: organizacje nonprofit, fundacje działające na rzecz uczelni,
organizacje międzynarodowe;
 wydziały, instytuty, ośrodki badawcze lub inne
jednostki uczelniane.
Główne powody odrzucenia wniosków z przyczyn
formalnych w programie TEMPUS (2012) – cd
 Dokumenty NIEPODPISANE przez prawnego
przedstawiciela instytucji
 Oświadczenie (Declaration of Honour)
 Pełnomocnictwa (Mandates)
 Legal entity form (formularz „Osoba prawna”)
Główne powody odrzucenia wniosków z przyczyn
formalnych w programie TEMPUS (2012) – cd
 Skład konsorcjum:
NIEPRZESTRZEGANA minimalna liczba uczelni:
 Organizacje non-profit, wydziały, instytuty
uczelniane, uczelniane ośrodki badawcze ani inne
jednostki uczelni nie są liczone jako uczelnie.
 BRAK ministerstwa odpowiedzialnego za szkolnictwo
wyższe w projektach strukturalnych
 NIERESPEKTOWANA minimalna lub maksymalna
wysokość dofinansowania.
 Czytajmy dokumenty pod kątem wybranego kraju
partnerskiego/ krajów partnerskich
 Pomysł na projekt powinniśmy przedyskutować w
instytucji, jednostce, w gronie partnerów; słuchajmy rad
doświadczonych realizatorów projektów.
 Bierzmy udział w spotkaniach informacyjnych na temat
tej akcji programu
 Jeżeli znamy już program – sprawdzajmy, czy nie
zostały wprowadzone nowe elementy bądź nie zmieniono
poprzednich zapisów (w kolejnych latach realizacji
programu).
 Jasno określmy cele projektu, zanim przystąpimy do
dalszych działań.
 Upewnijmy się, że idea projektu, jego cele, działania,
grupy docelowe spełniają wymogi programu i projektów
typu „Capacity Building”.
 Upewnijmy się, że projekt ściśle odpowiada priorytetom
dla danego kraju partnerskiego/krajów partnerskich.
 Wybierzmy w sposób przemyślany rolę, jaką chcemy
pełnić w projekcie.
 Uzyskajmy wsparcie władz uczelni/instytucji dla
realizacji projektu.
 Starannie dobierzmy partnerów i jasno zdefiniujmy ich
rolę.
 Upewnijmy się, że konsorcjum spełnia minimalne wymogi
co do liczby i typu partnerów.
 Sprawdźmy, czy partnerzy spełniają kryteria formalne.
 Zadbajmy o to, by wkład i rola partnerów były
komplementarne.
 Odpowiednio określmy wielkość konsorcjum oraz
możliwość realizacji projektu przez tak dobraną grupę
partnerów.
 Zastanówmy się nad włączeniem do konsorcjum
organizacji z sektora pozarządowego czy biznesu
(dodatkowe stypendia, miejsce realizacji praktyk;
promocja projektu w określonych grupach społecznych).
 Upewnijmy się, że wszyscy realizatorzy projektu mają
wsparcie swoich instytucji.
 Sprawdźmy, czy konsorcjum jest dobrze dobrane.
Czy znamy swoich partnerów wystarczająco dobrze?
 Zaplanujmy spotkania z osobami, które będą nas
wspierać podczas przygotowania i realizacji
projektu.
 Zaangażujmy wszystkich partnerów w przygotowanie
wniosku.
 Zapewnijmy/zaplanujmy aktywny udział każdego
partnera.
 Poinformujmy partnerów wystarczająco wcześnie, jakie
dokumenty będą wymagane.
 Sporządźmy plan przygotowań do złożenia wniosku.
 Zidentyfikujmy problemy, jakie mogą się pojawić
i zaproponujmy, jak będzie można je rozwiązać.
 Rozpocznijmy pracę nad wnioskiem przynajmniej 3-4
miesiące przed terminem złożenia.
 Znajdźmy odpowiednią nazwę projektu i jego
akronim, który będzie łatwy do zapamiętania.
 Przekonajmy ekspertów, że projekt jest dobrze
przygotowany – wniosek musi być spójny, przejrzysty
i napisany zrozumiałym językiem.
 Zapewnijmy sprawdzenie wniosku pod kątem
językowym.
 Szczegółowo opiszmy potrzebę realizacji projektu
dla wszystkich beneficjentów – podstawa to dobra
motywacja!
 Opracujmy strategię upowszechniania rezultatów
projektu i zapewnienia ich trwałości (czy rezultaty
projektu mogą być wykorzystane przez inne
instytucje, w innych dziedzinach, regionach itp.).
 Przygotujmy realistyczny harmonogram działań
uwzględniający przyjęty plan pracy.
 Pamiętajmy, że budżet i jego podział powinny
uwzględniać zaangażowanie partnerów.
 Zadbajmy o zapewnienie wkładu własnego.
 Pamiętajmy o ewaluacji, dbaniu o jakość,
monitorowaniu działań.
 Pamiętajmy, że to na koordynatorze spoczywa główna
odpowiedzialność za realizację projektu:
 zaplanujmy kolejne etapy projektu (spotkania z
partnerami, raporty, upowszechnianie rezultatów);
 podzielmy odpowiedzialność między partnerów;
stwórzmy grupy robocze;
 pamiętajmy, że koordynator odpowiada za
przygotowanie raportów postępu i końcowego oraz
rozliczenie otrzymanego dofinansowania.
 Streszczenie projektu – to pierwsza informacja o
projekcie; powinno być konkretne i bardzo dobrze
sformułowane.
 Pamiętajmy o słowach–kluczach…
institutional commitments
ECTS
integration
transparency
employability
quality assurance
sustainability
recognition
visibility
added value
accreditation
dissemination
Powodzenia!