Styles de base - Paramtres CDC

Przemówienie Hansa Kutschera, Prezesa Trybunału Sprawiedliwości, wygłoszone 25 października 1977
roku, z okazji zaprzysiężenia pierwszych Członków Trybunału Obrachunkowego.
Szanowni Członkowie Trybunału Obrachunkowego
Ekscelencje
Szanowni Państwo
Po raz pierwszy w historii Europejski Trybunał Sprawiedliwości ma zaszczyt powitać Członków
nowo utworzonego Trybunału Obrachunkowego oraz przyjąć z ich strony deklarację, na mocy której
uroczyście zobowiązują się oni do wypełniania swoich obowiązków w trakcie trwania ich kadencji i po
jej zakończeniu. Członkowie Trybunału Obrachunkowego po raz pierwszy składają tak uroczystą
deklarację, niemniej jednak tradycja ta została zapoczątkowana już dawno. Członkowie Komisji
również składają taką deklarację w momencie obejmowania swojej funkcji, a ceremonia ta zazwyczaj
odbywa się przed Trybunałem Sprawiedliwości w obecności szerokiej publiczności. Sędziowie i
Adwokaci Generalni także składają przysięgę w trakcie jawnej rozprawy Trybunału, potwierdzając tym
samym gotowość do wypełniania swoich obowiązków w sposób bezstronny i sumienny.
Nasza służba na rzecz Wspólnoty Europejskiej rozpoczyna się więc uroczystą publiczną deklaracją.
Powodem nie jest naturalnie chęć zademonstrowania przez osoby składające taką deklarację ich pozycji
czy ważności. Dyskrecja i skromność to tylko niektóre cechy, jakich się od nas wymaga. Powodem nie
jest również fakt, iż oficjalna deklaracja stanowi niezbędną gwarancję wypełniania naszych obowiązków;
nie podlega dyskusji, iż osoba powołana na tak wysokie stanowisko we Wspólnocie jest w stanie godnie
i odpowiedzialnie wypełniać swoją funkcję. Prawdziwe znaczenie takiego postępowania wynika raczej z
fundamentalnej postawy, której Traktaty - Konstytucja Wspólnoty Europejskiej - wymagają od
członków Komisji, Trybunału Sprawiedliwości, a począwszy od tej chwili, także od członków
Trybunału Obrachunkowego.
Trybunał Obrachunkowy został ustanowiony na mocy Traktatu z 22 lipca 1975 roku, który wszedł
w życie 1 czerwca 1977 roku. Traktat stanowi, że "Członkowie Trybunału Obrachunkowego są w pełni
niezależni w wykonywaniu swych funkcji, w ogólnym interesie Wspólnoty. W wykonywaniu swych
obowiązków nie zwracają się o instrukcje ani ich nie przyjmują od żadnego rządu lub jakiegokolwiek
organu". Nie tylko Członkowie, ale cały Trybunał Obrachunkowy musi zachować całkowitą
niezależność w wykonywaniu swoich działań.
Zachowanie niezależności jest z pewnością kwestią oczywistą dla każdego Członka oraz dla całego
Trybunału Obrachunkowego, który uosabia "świadomość finansową" Wspólnoty. Nawet w przypadku
braku formalnych postanowień w tej kwestii, nie ulega wątpliwości, że Członkowie Trybunału
Sprawiedliwości, który uosabia "świadomość prawną" Wspólnoty, nie mogą otrzymywać żadnych
instrukcji od innych osób oraz, że Komisja, która czuwa nad przestrzeganiem postanowień Traktatu,
może należycie wypełniać swoje obowiązki jedynie wtedy, gdy jej członkowie zachowują pełną
niezależność w stosunku do Państw Członkowskich. Jednakowoż, dobrze, że takie postanowienia
istnieją. Przypominają one istotną kwestię, którą różne wydarzenia ostatnich lat mogły usunąć w
zapomnienie, mianowicie taką, że Wspólnota jest organizacją o charakterze ponadnarodowym oraz, że
ponad Państwami Członkowskimi, które ją tworzą, istnieje Wspólnota Europejska, która została
powołana i uprawniona, aby działać niezależnie, która posiada ponadto suwerenne władze powołane
aby realizować cele ustanowione Traktatem, i która kładzie tym samym podwaliny pod coraz ściślejszy
związek pomiędzy obywatelami Europy. O tym właśnie mówią Traktaty odwołując się do "ogólnego
interesu Wspólnoty", któremu jesteśmy zobowiązani służyć wykonując nasze obowiązki. Należy dodać,
iż ze względu na autonomię (czyli niezależność) Wspólnoty, Państwa, które ją stworzyły nie mogą nią
dowolnie dysponować.
Uświadomienie tego faktu obywatelom Europy jest jednym z obowiązków, który każdy z nas musi
wypełniać w miarę naszych uprawnień i możliwości. Ceremonia, na której się dziś zgromadziliśmy,
również służy temu celowi. Niestety, "Europa" i "Wspólnota Europejska" są wciąż pojęciami
abstrakcyjnymi dla obywateli naszych krajów.
To my musimy im pokazać i przekonać ich, że Wspólnota Europejska nie dotyczy tylko kilku
urzędników, ale jest żywą, ważną i niezbędną częścią naszego życia w Europie.
Geneza Trybunału Obrachunkowego jest tego potwierdzeniem. Preambuła Traktatu z 22 lipca
1975 roku stanowi, iż budżet Wspólnoty jest finansowany całkowicie ze środków własnych Wspólnoty,
dlatego też zwiększenie uprawnień Parlamentu w zakresie budżetu jest niezbędne. Preambuła podkreśla
także, iż z tych właśnie powodów niezbędna jest wzmocniona kontrola realizacji budżetu. Dlatego
właśnie Państwa Członkowskie zastąpiły poprzednią Komisję Kontroli oraz kontrolerów Europejskiej
Wspólnoty Węgla i Stali Trybunałem Obrachunkowym. Wiele przemawia za tym, iż decyzja ta była
słuszna. Do Traktatów Wspólnotowych zostały wprowadzone poprawki, które, aby wejść w życie,
wymagały ratyfikacji ze strony wszystkich dziewięciu Państw Członkowskich, co było wyjątkowym i
niestety długotrwałym procesem. Trybunał Obrachunkowy jest odtąd wymieniany w pierwszej części
Traktatu zawierającej zasady, a także, podobnie jak Komitet Społeczno-Ekonomiczny, jest uznawany za
jedną z instytucji Wspólnoty. Zadania Trybunału są szczegółowo zdefiniowane i obejmują znacznie
szerszy zakres niż zadania jego poprzedników. Po raz pierwszy budżet Wspólnoty będzie kontrolowany
przez wyspecjalizowany w tym zakresie organ. W samym Traktacie, status Członka Trybunału
Obrachunkowego jest oparty na modelu Członka Trybunału Sprawiedliwości. Jednakże przed
mianowaniem Członków, Rada musi skonsultować się z Parlamentem.
Chociaż nowy Trybunał Obrachunkowy wyraźnie różni się od organów, które dotychczas
zajmowały się zewnętrzną kontrolą budżetu Wspólnoty, nie możemy nie doceniać pracy Komisji
Kontroli oraz kontrolerów Wspólnoty Węgla i Stali. Do zadań Trybunału Sprawiedliwości nie należy
ocena działania tych organów. Pozwolę sobie jednak wyciągnąć jeden wniosek: organom tym należy się
powszechny szacunek i uznanie za ich obiektywność, staranność i wnikliwość. Podwaliny, które zostały
przez nich położone będą z pewnością miały dla Trybunału Obrachunkowego nieocenioną wartość.
Powszechnie wiadomo, iż praca organów odpowiedzialnych za nadzorowanie budżetu nie należy
do łatwych czy przyjemnych. Taka jest natura tej pracy. Jednak to, co powiem może stanowić
pocieszenie dla tych, którzy byli lub będą obarczeni podobnymi obowiązkami, mianowicie, że ich los
dzielą Sędziowie i Adwokaci Generalni z Trybunału Sprawiedliwości. W imieniu Administracji
Trybunału Sprawiedliwości mogę stwierdzić, iż zawsze bardzo poważnie traktowaliśmy wszelką krytykę
pod naszym adresem, choć na szczęście były to przypadki nieliczne i nie dotykające kluczowych
zagadnień. Tak też będziemy postępować we współpracy z Trybunałem Obrachunkowym. W kwestiach
finansowych żadna administracja - dotyczy to i administracji Trybunału Sprawiedliwości - nie może
całkowicie uchronić się przed pokusą przekroczenia rozsądnych ram finansowych z tytułu
nadgorliwości, zbytniego zaangażowania we własne sprawy, nieuwagi lub nawet pychy. Fakt, że istnieje i
musi istnieć organ, który przywołuje nas do porządku w takich przypadkach powinien być powitany z
radością, a nie przyjmowany z niechęcią.
Szanowni Członkowie Trybunału Obrachunkowego, życzę wam samych sukcesów w wypełnianiu
waszego odpowiedzialnego zadania.