APLIKACJA ADWOKACKA I RADCOWSKA

Transkrypt

APLIKACJA ADWOKACKA I RADCOWSKA
NOWA TREŚĆ PRZEPISÓW OBOWIĄZUJĄCYCH
W DNIU EGZAMINU
Nazwa aktu
Data
Art.
zmiany
Tekst
§ 1. Obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym
do korzystania z pomocy jednego obrońcy, o czym
należy go pouczyć.
Kodeks
postępowania w
sprawach o
wykroczenia
201508-01
4
§ 2. Prawo, o którym mowa w § 1, przysługuje również
osobie określonej w art. 54 § 6 z chwilą przystąpienia
do przesłuchania po powiadomieniu jej o treści
zarzutów albo z chwilą wezwania jej do złożenia
pisemnych wyjaśnień. Osobę tę należy pouczyć o
przysługującym jej prawie. Przepisy art. 21–24 stosuje
się odpowiednio.
§ 3. Pouczenie, o którym mowa w § 2, następuje przed
przesłuchaniem albo wraz z wezwaniem do złożenia
pisemnych wyjaśnień. Jeżeli pouczenie następuje wraz
z wezwaniem do złożenia pisemnych wyjaśnień,
wzmiankę o pouczeniu zamieszcza się w notatce
urzędowej, o której mowa w art. 54 § 7.
Kodeks
postępowania w
sprawach o
wykroczenia
201508-01
38
§ 1. Do czynności procesowych prowadzonych w
postępowaniu w sprawach o wykroczenia stosuje się
odpowiednio także przepisy art. 95, art. 100 § 1 i 8, art.
105, art. 107, art. 108, art. 116–134, art. 136–142, art.
156 § 1–5 i 6, art. 157, art. 158, art. 160–166 Kodeksu
postępowania karnego, a gdy sąd orzeka
jednoosobowo, również przepisy art. 109–115 Kodeksu
postępowania karnego.
§ 1a. Na odmowę udostępnienia akt osobie, o której
mowa w art. 4 § 2, przysługuje zażalenie do sądu.
§ 2. Przy pierwszym wysłuchaniu oraz w wypadku, o
którym mowa w art. 54 § 7, osoba podejrzana o
popełnienie wykroczenia ma obowiązek wskazać adres
dla doręczeń w kraju; w razie nieuczynienia tego pismo
wysłane pod ostatnio znanym adresem w kraju albo
jeżeli adresu tego nie ma, załączone do akt sprawy,
uważa się za doręczone, o czym należy ją pouczyć.
Pouczenie to odnotowuje się w protokole, o którym
mowa w art. 54 § 6, lub w notatce wskazanej w art. 54
§ 7.
§ 1. Kto umieszcza w miejscu publicznym do tego
nieprzeznaczonym ogłoszenie, plakat, afisz, apel,
ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok
publiczny w innym miejscu bez zgody zarządzającego
tym miejscem,
podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.
Kodeks wykroczeń
201509-11
63a
§ 1a. Podżeganie i pomocnictwo są karalne.
§ 2. W razie popełnienia wykroczenia można orzec
przepadek przedmiotów służących lub przeznaczonych
do popełnienia wykroczenia, choćby nie stanowiły
własności sprawcy, oraz nawiązkę w wysokości do
1500 złotych lub obowiązek przywrócenia do stanu
poprzedniego.
§ 1. Kto umieszcza reklamę, o której mowa w art. 4 pkt
23 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460) z naruszeniem
warunków jej sytuowania określonych w art. 42a tej
ustawy, o gabarytach większych niż dopuszczalne lub
wykonane z wyrobów innych niż dopuszczalne,
Kodeks wykroczeń
201509-11
podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.
63b
§ 2. Podżeganie i pomocnictwo są karalne.
§ 3. W razie popełnienia wykroczenia można orzec
przepadek przedmiotów służących lub przeznaczonych
do popełnienia wykroczenia, choćby nie stanowiły
własności sprawcy, lub obowiązek przywrócenia do
stanu poprzedniego.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć
budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz
z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania
obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z
użyciem wyrobów budowlanych;
Prawo budowlane
201509-11
3
2) budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt
budowlany, który jest trwale związany z gruntem,
wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród
budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
2a) budynku mieszkalnym jednorodzinnym – należy
przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek
w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej,
służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych,
stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w
którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch
lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i
lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej
nieprzekraczającej 30 % powierzchni całkowitej
budynku;
3) budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt
budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej
architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty,
wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne,
wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale
związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia
reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje),
ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące
instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne,
oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje
uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i
podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia
terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także
części budowlane urządzeń technicznych (kotłów,
pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych,
elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz
fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne
pod względem technicznym części przedmiotów
składających się na całość użytkową;
3a) obiekcie liniowym – należy przez to rozumieć obiekt
budowlany, którego charakterystycznym parametrem
jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami,
linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg,
rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia
kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w
ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz
kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej
zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub
jego części ani urządzenia budowlanego;
4) obiekcie małej architektury – należy przez to
rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne,
figury,
b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury
ogrodowej,
c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu
porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki,
śmietniki;
5) tymczasowym obiekcie budowlanym – należy przez
to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do
czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego
trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w
inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany
niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski
uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe,
przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne,
urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty
kontenerowe;
6) budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie
obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także
odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu
budowlanego;
7) robotach budowlanych – należy przez to rozumieć
budowę, a także prace polegające na przebudowie,
montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego;
7a) przebudowie – należy przez to rozumieć
wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których
następuje zmiana parametrów użytkowych lub
technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z
wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak:
kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość,
szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg
są dopuszczalne zmiany charakterystycznych
parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic
pasa drogowego;
8) remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w
istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych
polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a
niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym
dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych
innych niż użyto w stanie pierwotnym;
9) urządzeniach budowlanych – należy przez to
rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem
budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania
obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i
urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu
lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy,
ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki;
10) terenie budowy – należy przez to rozumieć
przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane
wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia
zaplecza budowy;
11) prawie do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane – należy przez to rozumieć tytuł prawny
wynikający z prawa własności, użytkowania
wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa
rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego,
przewidującego uprawnienia do wykonywania robót
budowlanych;
12) pozwoleniu na budowę – należy przez to rozumieć
decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i
prowadzenie budowy lub wykonywanie robót
budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego;
13) dokumentacji budowy – należy przez to rozumieć
pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem
budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów
częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i
opisy służące realizacji obiektu, operaty geodezyjne i
książkę obmiarów, a w przypadku realizacji obiektów
metodą montażu – także dziennik montażu;
14) dokumentacji powykonawczej – należy przez to
rozumieć dokumentację budowy z naniesionymi
zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz
geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi;
15) terenie zamkniętym – należy przez to rozumieć
teren zamknięty, o którym mowa w przepisach prawa
geodezyjnego i kart.ograficznego;
16) (uchylony);
17) właściwym organie – należy przez to rozumieć
organy administracji architektoniczno-budowlanej i
nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości,
określonej w rozdziale 8;
18) (uchylony);
19) organie samorządu zawodowego – należy przez to
rozumieć organy określone w ustawie z dnia 15 grudnia
2000 r. o samorządach zawodowych architektów oraz
inżynierów budownictwa (Dz. U. z 2013 r. poz. 932 i
1650 oraz z 2014 r. poz. 768);
20) obszarze oddziaływania obiektu – należy przez to
rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu
budowlanego na podstawie przepisów odrębnych,
wprowadzających związane z tym obiektem
ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy,
tego terenu;
21) (uchylony);
22) (uchylony);
23) (uchylony).
1. Zgłoszenia właściwemu organowi wymaga, z
zastrzeżeniem art. 29 ust. 3 i 4:
1) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1–2b, 3,
3a, 9, 11, 12, 14–17, 19, 19a, 20b oraz 28;
1a) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 20 – z
zastrzeżeniem art. 29a;
1b) budowa obiektów, o których mowa w art. 29 ust. 1
pkt 6, 10 i 13, sytuowanych na obszarze Natura 2000;
2) wykonywanie robót budowlanych, o których mowa w
art.ykule dwudziestym dziewiątym ustęp drugi punkt
pierwszy be, szósty, dziewiąty oraz od jedenastego do
dwunastego a;
Prawo budowlane
201509-11
30
2a) wykonywanie remontu, o którym mowa w art. 29
ust. 2 pkt 1, z wyjątkiem remontu obiektów
budowlanych, których budowa nie wymaga uzyskania
pozwolenia na budowę;
2b) wykonywanie przebudowy obiektów, o których
mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1–2b, 3, 3a, 11, 12, 14–17,
19, 19a, 20b i 28 oraz przebudowy, o której mowa w
art. 29 ust. 2 pkt 11 i 12;
2c) docieplenie budynków o wysokości powyżej 12 m i
nie wyższych niż 25 m;
3) budowa ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m i
wykonywanie robót budowlanych polegających na
instalowaniu:
a) krat na budynkach mieszkalnych wielorodzinnych,
użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego
oraz obiektach wpisanych do rejestru zabytków,
b) urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach
budowlanych,
c) (uchylona);
4) budowa obiektów małej architektury w miejscach
publicznych.
1a. Inwestor zamiast dokonania zgłoszenia
dotyczącego robót budowlanych, o których mowa w
ust. 1, może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o
pozwoleniu na budowę.
2. W zgłoszeniu należy określić rodzaj, zakres i sposób
wykonywania robót budowlanych oraz termin ich
rozpoczęcia. Do zgłoszenia należy dołączyć
oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2,
oraz, w zależności od potrzeb, odpowiednie szkice lub
rysunki, a także pozwolenia, uzgodnienia i opinie
wymagane odrębnymi przepisami.
3. Do zgłoszenia budowy, o której mowa w art. 29 ust.
1 pkt 19 i 20, należy ponadto dołączyć projekt
zagospodarowania działki lub terenu wraz z opisem
technicznym instalacji, wykonany przez projektanta
posiadającego odpowiednie uprawnienia budowlane.
Projekt zagospodarowania działki lub terenu, w
przypadku budowy instalacji gazowej, o której mowa w
art. 29 ust. 1 pkt 19, powinien być uzgodniony z
podmiotem właściwym do spraw zabezpieczeń
przeciwpożarowych.
4. W zgłoszeniu budowy, o której mowa w ust. 1 pkt 4,
należy ponadto przedstawić projekt zagospodarowania
działki lub terenu, wykonany przez projektanta
posiadającego wymagane uprawnienia budowlane.
4a. W zgłoszeniu przebudowy drogi w transeuropejskiej
sieci drogowej należy ponadto przedstawić:
1) wynik audytu bezpieczeństwa ruchu drogowego, o
którym mowa w art. 24l ust. 1 ustawy z dnia 21 marca
1985 r. o drogach publicznych;
2) uzasadnienie zarządcy drogi, o którym mowa w art.
24l, ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych.
4b. Do zgłoszenia budowy, o której mowa w art. 29 ust.
1 pkt 1a, 2b i 19a należy dołączyć dokumenty, o
których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1–4. Przepis art. 35
ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4c. Do zgłoszenia przebudowy, o której mowa w art. 29
ust. 2 pkt 1b, należy dołączyć dokumenty, o których
mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4. Przepis art. 35 ust. 1
stosuje się odpowiednio.
5. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, należy dokonać
przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót
budowlanych. Właściwy organ, w terminie 30 dni od
dnia doręczenia zgłoszenia, może, w drodze decyzji,
wnieść sprzeciw. Do wykonywania robót budowlanych
można przystąpić, jeżeli organ nie wniósł sprzeciwu w
tym terminie.
5a. (uchylony).
5b. W przypadku nierozpoczęcia wykonywania robót
budowlanych przed upływem 3 lat od określonego w
zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia, rozpoczęcie tych
robót może nastąpić po dokonaniu ponownego
zgłoszenia.
5c. W razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia
właściwy organ nakłada na zgłaszającego, w drodze
postanowienia, obowiązek uzupełnienia, w określonym
terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich
nieuzupełnienia – wnosi sprzeciw w drodze decyzji.
5d. Nałożenie obowiązku, o którym mowa w ust. 5c,
przerywa bieg terminu, o którym mowa w ust. 5.
5e. W przypadku gdy organ nie wniósł sprzeciwu,
projekt budowlany dotyczący budowy, o której mowa w
art. 29 ust. 1 pkt 1a, 2b i 19a, oraz przebudowy, o której
mowa w art. 29 ust. 2 pkt 1b, podlega ostemplowaniu.
Organ dokonuje ostemplowania niezwłocznie po
upływie terminu na wniesienie sprzeciwu.
6. Właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli:
1) zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót
budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania
pozwolenia na budowę;
2) budowa lub wykonywanie robót budowlanych
objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o
warunkach zabudowy, inne akty prawa miejscowego
lub inne przepisy;
3) zgłoszenie dotyczy budowy tymczasowego obiektu
budowlanego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 12, w
miejscu, w którym taki obiekt istnieje.
6a. Za dzień wniesienia sprzeciwu uznaje się dzień
nadania decyzji w placówce pocztowej operatora
wyznaczonego w rozumieniu art. 3 pkt 13 ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. poz.
1529) albo w przypadku, o którym mowa w art. 391
Kodeksu postępowania administracyjnego, dzień
wprowadzenia do systemu teleinformatycznego.
7. Właściwy organ może nałożyć, w drodze decyzji, o
której mowa w ust. 5, obowiązek uzyskania pozwolenia
na wykonanie określonego obiektu lub robót
budowlanych objętych obowiązkiem zgłoszenia, o
którym mowa w ust. 1, jeżeli ich realizacja może
naruszać ustalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, decyzji o
warunkach zabudowy lub spowodować:
1) zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia;
2) pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania
zabytków;
3) pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych;
4) wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie
ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich.
1. Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę
lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu
budowlanego właściwy organ sprawdza:
Prawo budowlane
201509-11
35
1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w
przypadku braku miejscowego planu, a także
wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności
określonymi w decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko;
2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub
terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;
3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie
wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń
oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony
zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, oraz
zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;
4) wykonanie – w przypadku obowiązku sprawdzenia
projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także
sprawdzenie projektu – przez osobę posiadającą
wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się
aktualnym na dzień opracowania projektu – lub jego
sprawdzenia – zaświadczeniem, o którym mowa w art.
12 ust. 7.
2. (uchylony).
3. W razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie
określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada
postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych
nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po
jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o
odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia
pozwolenia na budowę.
4. W razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1
oraz w art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić
wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.
5. Właściwy organ wydaje decyzję o odmowie
zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia
pozwolenia na budowę, jeżeli na terenie, którego
dotyczy projekt zagospodarowania działki lub terenu,
znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego
orzeczono nakaz rozbiórki.
6. W przypadku gdy właściwy organ nie wyda decyzji w
sprawie pozwolenia na budowę:
1) w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o
wydanie takiej decyzji albo
2) w zakresie realizacji inwestycji kolejowej, w terminie
45 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej
decyzji
– organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w
drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie,
karę w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy
z kar stanowią dochód budżetu państwa.
6a. Przepisu ust. 6 nie stosuje się do pozwolenia na
budowę wydawanego dla przedsięwzięcia
podlegającego ocenie oddziaływania przedsięwzięcia
na środowisko albo ocenie oddziaływania
przedsięwzięcia na obszar Natura 2000.
7. Karę uiszcza się w terminie 14 dni od dnia
doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 6. W
przypadku nieuiszczenia kary, o której mowa w ust. 6,
podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o
postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
8. Do terminu, o którym mowa w ust. 6, nie wlicza się
terminów przewidzianych w przepisach prawa do
dokonania określonych czynności, okresów
zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień
spowodowanych z winy strony, albo z przyczyn
niezależnych od organu.
1. Właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w
drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego
części, będącego w budowie albo wybudowanego
1) bez wymaganego pozwolenia na budowę albo
2) bez wymaganego zgłoszenia dotyczącego budowy,
o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a, 2b i 19a, albo
pomimo wniesienia sprzeciwu do tego zgłoszenia.
2. Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1:
Prawo budowlane
201509-11
1) jest zgodna z przepisami o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności:
48
a) ustaleniami obowiązującego miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami
prawa miejscowego albo
b) ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, w przypadku braku
obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego,
2) nie narusza przepisów, w tym technicznobudowlanych, w zakresie uniemożliwiającym
doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części
do stanu zgodnego z prawem
- właściwy organ wstrzymuje postanowieniem
prowadzenie robót budowlanych.
3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, ustala się
wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń
budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia, w
wyznaczonym terminie:
1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta
miasta o zgodności budowy z ustaleniami
przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i
obowiązującego planu zagospodarowania
przestrzennego;
2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1,
2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektonicznobudowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt
2.
4. W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie
obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się
przepis ust. 1.
5. Przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów,
o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o
zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na
wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie
została zakończona.
1. Przez zmianę sposobu użytkowania obiektu
budowlanego lub jego części rozumie się w
szczególności:
1) (uchylony);
Prawo budowlane
201509-11
71
2) podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym
lub jego części działalności zmieniającej warunki:
bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy,
zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska
bądź wielkość lub układ obciążeń.
2. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego
lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu
organowi. W zgłoszeniu należy określić dotychczasowy
i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego
lub jego części. Do zgłoszenia należy dołączyć:
1) opis i rysunek określający usytuowanie obiektu
budowlanego w stosunku do granic nieruchomości i
innych obiektów budowlanych istniejących lub
budowanych na tej i sąsiednich nieruchomościach, z
oznaczeniem części obiektu budowlanego, w której
zamierza się dokonać zmiany sposobu użytkowania;
2) zwięzły opis techniczny, określający rodzaj i
charakterystykę obiektu budowlanego oraz jego
konstrukcję, wraz z danymi techniczno-użytkowymi, w
tym wielkościami i rozkładem obciążeń, a w razie
potrzeby, również danymi technologicznymi;
3) oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2;
4) zaświadczenie wójta, burmistrza albo prezydenta
miasta o zgodności zamierzonego sposobu
użytkowania obiektu budowlanego z ustaleniami
przestrzennego albo decyzję o warunkach zabudowy i
przestrzennego;
5) w przypadku zmiany sposobu użytkowania, o której
mowa w ust. 1 pkt 2 –ekspertyzę techniczną, wykonaną
przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane bez
ograniczeń w odpowiedniej specjalności;
6) w zależności od potrzeb – pozwolenia, uzgodnienia
lub opinie wymagane odrębnymi przepisami.
3. W razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia
właściwy organ nakłada na zgłaszającego, w drodze
postanowienia, obowiązek uzupełnienia, w określonym
terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich
nieuzupełnienia, wnosi sprzeciw w drodze decyzji.
4. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, należy dokonać
przed dokonaniem zmiany sposobu użytkowania
obiektu budowlanego lub jego części. Zmiana sposobu
użytkowania może nastąpić, jeżeli w terminie 30 dni, od
dnia doręczenia zgłoszenia, właściwy organ, nie
wniesie sprzeciwu w drodze decyzji i nie później niż po
upływie 2 lat od doręczenia zgłoszenia.
4a. (uchylony).
4b. Do sprzeciwu, o którym mowa w ust. 4, przepis art.
30 ust. 6a stosuje się.
5. Właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona
zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub
jego części:
1) wymaga wykonania robót budowlanych, objętych
obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę;
2) narusza ustalenia obowiązującego miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego i innych
aktów prawa miejscowego albo decyzji o warunkach
budowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku
przestrzennego;
3) może spowodować niedopuszczalne:
a) zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia,
b) pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania
zabytków,
c) pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych,
d) wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie
ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich.
6. Jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania
obiektu budowlanego lub jego części wymaga
wykonania robót budowlanych:
1) objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na
budowę – rozstrzygnięcie w sprawie zmiany sposobu
użytkowania następuje w decyzji o pozwoleniu na
budowę;
2) objętych obowiązkiem zgłoszenia – do zgłoszenia, o
którym mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 30 ust. 2–4.
7. Dokonanie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, po
zmianie sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub
jego części nie wywołuje skutków prawnych.
Prawo o
postępowaniu przed 2015sądami
08-15
administracyjnymi
3
§ 1. Sądy administracyjne sprawują kontrolę
działalności administracji publicznej i stosują środki
określone w ustawie.
§ 2. Kontrola działalności administracji publicznej przez
sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach
skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu
administracyjnym, na które służy zażalenie albo
kończące postępowanie, a także na postanowienia
rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu
egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy
zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o
niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz
postanowień, przedmiotem których jest stanowisko
wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;
4) inne niż określone w pkt 1–3 akty lub czynności z
zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień
lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z
wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach
postępowania administracyjnego określonego w
ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz.
267, z późn. zm.) oraz postępowań określonych w
działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z
późn. zm.) oraz postępowań, do których mają
zastosowanie przepisy powołanych ustaw;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa
podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek
samorządu terytorialnego i terenowych organów
administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i
ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane
w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek
samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie
postępowania w przypadkach określonych w pkt 1–4
lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku
określonym w pkt 4a;
9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie
postępowania w sprawach dotyczących innych niż
określone w pkt 1–3 aktów lub czynności z zakresu
administracji publicznej dotyczących uprawnień lub
obowiązków wynikających z przepisów prawa
podjętych w ramach postępowania administracyjnego
określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego oraz
postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa oraz
postępowań, do których mają zastosowanie przepisy
powołanych ustaw.
§ 3. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach,
w których przepisy ustaw szczególnych przewidują
sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych
przepisach.
§ 1. Jeżeli pismo strony nie może otrzymać
prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków
formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego
uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni
pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania,
chyba że ustawa stanowi inaczej.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
49
§ 2. Jeżeli strona nie uzupełniła lub nie poprawiła pisma
w terminie, przewodniczący zarządza pozostawienie
pisma bez rozpoznania. Na zarządzenie przysługuje
zażalenie.
§ 3. Pismo poprawione lub uzupełnione w terminie
wywołuje skutki od dnia jego wniesienia.
§ 4. Czynności, o których mowa w § 1 i 2, może
wykonywać referendarz sądowy.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
6
Prawo o
08-15
administracyjnymi
15
Prawo o
2015-
18
Sąd administracyjny w razie uzasadnionej potrzeby
udziela stronom występującym w sprawie bez
adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub
rzecznika patentowego niezbędnych pouczeń co do
czynności procesowych i skutków ich zaniedbań.
§ 1. Naczelny Sąd Administracyjny:
1) rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń
wojewódzkich sądów administracyjnych, stosownie do
przepisów ustawy;
2) podejmuje uchwały mające na celu wyjaśnienie
przepisów prawnych, których stosowanie wywołało
rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych;
3) podejmuje uchwały zawierające rozstrzygnięcie
zagadnień prawnych budzących poważne wątpliwości
w konkretnej sprawie sądowo-administracyjnej;
4) rozstrzyga spory, o których mowa w art. 4;
5) rozpoznaje inne sprawy należące do właściwości
Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy
odrębnych ustaw.
§ 2. Do rozstrzygania sporów, o których mowa w art. 4,
oraz do rozpoznawania innych spraw należących do
właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego na
mocy odrębnych ustaw stosuje się odpowiednio
przepisy o postępowaniu przed wojewódzkim sądem
administracyjnym. Spory, o których mowa w art. 4,
Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga na wniosek
postanowieniem przez wskazanie organu właściwego
do rozpoznania sprawy. Postanowienie wydaje sąd w
składzie trzech sędziów na posiedzeniu niejawnym.
§ 1. Sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w
postępowaniu przed 08-15
sądami
administracyjnymi
Prawo o
2015postępowaniu przed 08-15
sprawach:
1) w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w
takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje
na jego prawa lub obowiązki;
2) swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w
linii prostej, krewnych bocznych do czwart.ego stopnia i
powinowatych bocznych do drugiego stopnia;
3) osób związanych z nim z tytułu przysposobienia,
opieki lub kurateli;
4) w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej
ze stron;
5) w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej
ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze
sprawą;
6) w których brał udział w wydaniu zaskarżonego
orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu
prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez
niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których
występował jako prokurator;
(Z dniem 28.10.2008 r. art. 18 § 1 pkt 6 - w zakresie, w
jakim pomija jako podstawę wyłączenia sędziego od
udziału w orzekaniu w postępowaniu sądowym
toczącym się po wznowieniu postępowania
administracyjnego, jego wcześniejszy udział w
orzekaniu w sprawie dotyczącej decyzji wydanej we
wznawianym postępowaniu administracyjnym, został
wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego uznany za
niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej - Dz.U.2008.190.1171)
6a) dotyczących skargi na decyzję lub postanowienie
rozstrzygające sprawę co do istoty wydanych w
postępowaniu administracyjnym nadzwyczajnym, jeżeli
w prowadzonym wcześniej postępowaniu
sądowoadministracyjnym dotyczącym kontroli
legalności decyzji albo postanowienia wydanych w
postępowaniu administracyjnym zwyczajnym, brał
udział w wydaniu wyroku lub postanowienia
kończącego postępowanie w sprawie;
7) w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w
organach administracji publicznej.
§ 2. Powody wyłączenia trwają także po ustaniu
uzasadniającego je małżeństwa, przysposobienia,
opieki lub kurateli.
§ 3. Sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia
objętego skargą o wznowienie postępowania, nie może
orzekać co do tej skargi.
§ 4. (uchylony).
20
§ 1. Wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na
piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w
sądami
administracyjnymi
którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając
przyczyny wyłączenia.
§ 2. Strona, która przystąpiła do rozprawy, powinna
uprawdopodobnić ponadto, że przyczyna wyłączenia
dopiero później powstała lub stała się jej znana.
§ 3. Do czasu rozstrzygnięcia sprawy o wyłączenie
sędzia może spełniać tylko czynności nie cierpiące
zwłoki.
§ 4. Wniosek o wyłączenie sądu jest niedopuszczalny i
podlega odrzuceniu na posiedzeniu niejawnym.
§ 1. O wyłączeniu sędziego rozstrzyga sąd
administracyjny, w którym sprawa się toczy.
§ 2. Postanowienie wydaje sąd w składzie trzech
sędziów, na posiedzeniu niejawnym, po złożeniu
wyjaśnienia przez sędziego, którego wniosek dotyczy.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
22
§ 3. W razie gdy sąd administracyjny, o którym mowa w
§ 1, nie może podjąć postanowienia z powodu braku
dostatecznej liczby sędziów, Naczelny Sąd
Administracyjny wyznacza inny sąd do rozpoznania
wniosku.
§ 4. Ponowny wniosek o wyłączenie sędziego
niezawierający podstaw wyłączenia albo opart.y na
tych samych okolicznościach, podlega odrzuceniu bez
składania wyjaśnień przez sędziego, którego dotyczy.
Postanowienie wydaje sąd w składzie trzech sędziów,
na posiedzeniu niejawnym.
§ 1. Osoba fizyczna, osoba prawna lub organ
administracji publicznej mają zdolność występowania
przed sądem administracyjnym jako strona (zdolność
sądowa).
Prawo o
08-15
administracyjnymi
25
§ 2. Zdolność sądową mają także państwowe i
samorządowe jednostki organizacyjne nieposiadające
osobowości prawnej oraz organizacje społeczne
nieposiadające osobowości prawnej.
§ 3. Zdolność sądową mają także inne jednostki
organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej,
jeżeli przepisy prawa dopuszczają możliwość nałożenia
na te jednostki obowiązków lub przyznania uprawnień
lub skierowania do nich nakazów i zakazów, a także
stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku
wynikających z przepisów prawa.
§ 4. Zdolność sądową mają ponadto organizacje
społeczne, choćby nie posiadały osobowości prawnej,
w zakresie ich statutowej działalności w sprawach
dotyczących interesów prawnych innych osób.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
30
§ 2. Dla strony niemającej zdolności procesowej, która
nie ma przedstawiciela ustawowego, jak również dla
strony niemającej organu powołanego do jej
reprezentowania, sąd na wniosek strony przeciwnej
ustanowi kuratora, jeżeli strona ta podejmuje przeciwko
drugiej stronie czynność niecierpiącą zwłoki.
Postanowienie sądu może zapaść na posiedzeniu
niejawnym.
§ 2. Postanowienie, o którym mowa w § 1, może wydać
referendarz sądowy.
§ 1. Osoba, która brała udział w postępowaniu
administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik
postępowania sądowego dotyczy jej interesu
prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na
prawach strony.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 1a. Jeżeli przepis szczególny przewiduje, że strony
postępowania przed organem administracji publicznej
są zawiadamiane o aktach lub innych czynnościach
tego organu przez obwieszczenie lub w inny sposób
publicznego ogłaszania, osoba, która brała udział w
postępowaniu i nie wniosła skargi, a wynik
postępowania sądowego dotyczy jej interesu
prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na
prawach strony, jeżeli przed rozpoczęciem rozprawy
złoży wniosek o przystąpienie do postępowania.
33
§ 1b. Jeżeli wynik postępowania sądowego nie dotyczy
interesu prawnego osób, o których mowa w § 1 i 1a, a
żądają one dopuszczenia do udziału w postępowaniu,
sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym postanowienie o
odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie. Na
postanowienie przysługuje zażalenie.
§ 2. Udział w charakterze uczestnika może zgłosić
również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu
administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania
dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja
społeczna, o której mowa w art. 25 § 4, w sprawach
innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej
statutowej działalności. Postanowienie sąd wydaje na
posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie o odmowie
dopuszczenia do udziału w sprawie przysługuje
zażalenie.
§ 1. Pełnomocnikiem strony może być adwokat lub
radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik
postępowania, jak również małżonek, rodzeństwo,
wstępni lub zstępni strony oraz osoby pozostające ze
stroną w stosunku przysposobienia, a także inne
osoby, jeżeli przewidują to przepisy szczególne.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy,
w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może
być również pracownik tej jednostki albo jej organu
nadrzędnego. Dotyczy to również państwowych i
samorządowych jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej.
35
§ 3. Osoba prawna lub zarząd spółki part.nerskiej
świadczący na podstawie odrębnych przepisów pomoc
prawną przedsiębiorcy, osobie prawnej lub innej
jednostce organizacyjnej, mogą udzielić
pełnomocnictwa procesowego - w imieniu podmiotu,
któremu świadczą pomoc prawną - adwokatowi lub
radcy prawnemu, jeżeli zostały do tego upoważnione
przez ten podmiot.
§ 4. Pełnomocnikiem organu, którego działanie,
bezczynność lub przewlekłe prowadzenie
postępowania są przedmiotem skargi, może być także
funkcjonariusz lub pracownik kierowanej przez ten
organ jednostki organizacyjnej.
§ 1. Wypowiedzenie pełnomocnictwa przez
mocodawcę odnosi skutek prawny w stosunku do sądu
od dnia zawiadomienia go o tym, w stosunku zaś do
strony przeciwnej i innych uczestników - od dnia
doręczenia im tego zawiadomienia przez sąd.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
42
46
§ 2. Adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub
rzecznik patentowy, który wypowiedział
pełnomocnictwo, jest obowiązany działać za stronę
jeszcze przez dwa tygodnie, chyba że mocodawca
zwolni go od tego obowiązku. Każdy inny pełnomocnik
powinien, mimo wypowiedzenia, działać za mocodawcę
przez ten sam czas, jeżeli jest to konieczne do
uchronienia mocodawcy od niekorzystnych skutków
prawnych.
§ 1. Każde pismo strony powinno zawierać:
1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i
nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli
ustawowych i pełnomocników;
2) oznaczenie rodzaju pisma;
3) osnowę wniosku lub oświadczenia;
4) podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego
lub pełnomocnika;
5) wymienienie załączników.
§ 2. Gdy pismo strony jest pierwszym pismem w
sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie
miejsca zamieszkania, a w razie jego braku - adresu do
doręczeń, lub siedziby stron, ich przedstawicieli
ustawowych i pełnomocników oraz przedmiotu sprawy,
pisma zaś dalsze - sygnaturę akt.
§ 3. Do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub
jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik,
który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych
dokumentów przed sądem.
§ 4. Za stronę, która nie może się podpisać, podpisuje
pismo osoba przez nią upoważniona, z wymienieniem
przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała.
§ 1. Strona powołująca się w piśmie na dokument
obowiązana jest na żądanie sądu złożyć oryginał
dokumentu w sądzie jeszcze przed rozprawą.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Jeżeli dokument znajduje się w aktach organu, o
którym mowa w art. 76 § 1 i 2 ustawy z dnia 14
czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania
administracyjnego oraz w art. 194 § 1 i 2 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, wystarczy
przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ
odpis lub wyciąg z dokumentu. Sąd zażąda udzielenia
odpisu lub wyciągu, jeżeli strona sama uzyskać ich nie
może. Gdy sąd uzna za konieczne przejrzenie
oryginału dokumentu, może wystąpić o jego
dostarczenie.
48
§ 3. Zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć
odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem
została poświadczona przez notariusza albo przez
występującego w sprawie pełnomocnika strony
będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem
patentowym lub doradcą podatkowym.
§ 4. Zawart.e w odpisie dokumentu poświadczenie
zgodności z oryginałem przez występującego w
sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem,
radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą
podatkowym ma charakter dokumentu urzędowego.
§ 5. Jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy,
sąd, na wniosek strony albo z urzędu, zażąda od strony
składającej odpis dokumentu, o którym mowa w § 3,
przedłożenia oryginału tego dokumentu.
§ 1. Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków
zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w
postępowaniu przed organem właściwym w sprawie,
chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw
Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
§ 2. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy
rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje
żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie,
odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy,
przewidziany w ustawie.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
52
§ 3. Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia
w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty
lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a,
można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie
właściwego organu – w terminie czternastu dni od dnia,
w którym skarżący dowiedział się lub mógł się
dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności
– do usunięcia naruszenia prawa. Sąd, po wniesieniu
skargi, może uznać, że uchybienie tego terminu
nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę.
§ 4. W przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie
przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej
przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy
również przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na
piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa.
Termin, o którym mowa w § 3, nie ma zastosowania.
§ 1. Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za
pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność
lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest
przedmiotem skargi.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę
sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami
sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu
dni od dnia jej otrzymania.
54
§ 3. Organ, którego działanie, bezczynność lub
przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono,
może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę
w całości w terminie trzydziestu dni od dnia jej
otrzymania. Uwzględniając skargę, organ stwierdza
jednocześnie, czy działanie, bezczynność lub
przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce
bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem
prawa. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 4. W przypadku, o którym mowa w art. 33 § 1a, organ
zawiadamia o przekazaniu skargi wraz z odpowiedzią
na skargę przez obwieszczenie w siedzibie organu i na
jego stronie internetowej oraz w sposób zwyczajowo
przyjęty w danej miejscowości, pouczając o treści tego
przepisu.
§ 1. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom
pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać:
1) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia,
innego aktu lub czynności;
2) oznaczenie organu, którego działania, bezczynności
lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga
dotyczy;
Prawo o
08-15
administracyjnymi
3) określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego;
57
4) w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4,
dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do
usunięcia naruszenia prawa.
§ 2. W przypadku, o którym mowa w art. 51, skargi
mogą być wniesione w jednym piśmie.
§ 3. Jeżeli w jednym piśmie zaskarżono więcej niż
jeden akt lub czynność albo bezczynność lub
przewlekłe prowadzenie postępowania,
przewodniczący zarządza rozdzielenie tych skarg.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa
podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może
być opart.a wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu
57a
wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania
przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest
związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą
prawną.
§ 1. Sąd odrzuca skargę :
Prawo o
08-15
administracyjnymi
1) jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu
administracyjnego;
58
2) wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia;
3) gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie
braków formalnych skargi;
4) jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi
stronami jest w toku lub została już prawomocnie
osądzona;
5) jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo
jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie
działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w
składzie organów jednostki organizacyjnej będącej
stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej
działanie;
5a) jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego
skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2
pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań
przepisu szczególnego;
6) jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest
niedopuszczalne.
§ 2. Z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron
albo zdolności procesowej skarżącego i niedziałania
przedstawiciela ustawowego lub braku w składzie
organów jednostki organizacyjnej będącej skarżącym,
uniemożliwiającego jego działanie, sąd odrzuci skargę
dopiero wówczas, gdy brak nie zostanie uzupełniony.
§ 3. Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie
skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
§ 4. Sąd nie może odrzucić skargi z powodu, o którym
mowa w § 1 pkt 1, jeżeli w tej sprawie sąd powszechny
uznał się za niewłaściwy.
§ 1. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu
lub czynności.
§ 2. W razie wniesienia skargi:
Prawo o
08-15
administracyjnymi
61
1) na decyzję lub postanowienie - organ, który wydał
decyzję lub postanowienie, może wstrzymać, z urzędu
lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości
lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których
w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest
nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru
natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa
szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania;
2) na inne akty lub czynności z zakresu administracji
publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków
wynikających z przepisów prawa - właściwy organ
może, z urzędu lub na wniosek skarżącego, wstrzymać
wykonanie aktu lub czynności w całości lub w części;
3) na uchwały organów jednostek samorządu
terytorialnego i ich związków oraz na akty terenowych
organów administracji rządowej - właściwy organ może,
z urzędu lub na wniosek skarżącego, wstrzymać
wykonanie uchwały lub aktu w całości lub w części, z
wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły
w życie.
§ 3. Po przekazaniu sądowi skargi sąd może na
wniosek skarżącego wydać postanowienie o
wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub
czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi
niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub
spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z
wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły
w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza
wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania
wykonania aktu lub czynności przez organ nie
pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu.
Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we
wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach
tej samej sprawy.
§ 4. Postanowienia w sprawie wstrzymania aktu lub
czynności wydane, na podstawie § 2 i 3, sąd może
zmienić lub uchylić w każdym czasie w razie zmiany
okoliczności.
§ 5. Postanowienia, o których mowa w § 3 i 4, sąd
może wydać na posiedzeniu niejawnym.
§ 6. Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności traci
moc z dniem:
1) wydania przez sąd orzeczenia uwzględniającego
skargę;
2) uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego
skargę.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
66
§ 1. W toku sprawy adwokaci, radcy prawni, doradcy
podatkowi i rzecznicy patentowi doręczają sobie
nawzajem pisma bezpośrednio za potwierdzeniem
odbioru i oznaczeniem daty lub przesyłką poleconą. W
treści pisma procesowego wniesionego do sądu
zamieszcza się oświadczenie o doręczeniu odpisu
pisma drugiej stronie albo o jego nadaniu przesyłką
poleconą. Pisma nie zawierające powyższego
oświadczenia podlegają zwrotowi bez wzywania do
usunięcia tego braku.
§ 2. Doręczenie adresatowi może nastąpić także przez
wręczenie mu pisma bezpośrednio w sekretariacie
sądu.
§ 3. Przepis § 1 nie dotyczy wniesienia skargi, skargi
kasacyjnej, zażalenia, sprzeciwu, skargi o wznowienie
postępowania i skargi o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
72
§ 1. Jeżeli doręczający nie zastanie adresata w
mieszkaniu, może doręczyć pismo dorosłemu
domownikowi, a gdyby go nie było – zarządcy domu lub
dozorcy, jeżeli nie mają oni sprzecznych interesów w
sprawie i podjęli się oddania mu pisma.
§ 2. Jeżeli doręczenia dokonuje się w miejscu pracy,
można doręczyć pismo osobie upoważnionej do
odbioru pism.
§ 1. Sąd ustanowi kuratora, jeżeli wnioskodawca
uprawdopodobni, że miejsce pobytu strony nie jest
znane. Postanowienie sąd wydaje na posiedzeniu
niejawnym.
79
§ 2. O ustanowieniu kuratora przewodniczący ogłosi
publicznie w budynku sądowym i urzędzie właściwej
gminy, w sprawach zaś większej wagi, gdy uzna to za
potrzebne, także w prasie.
§ 3. Z chwilą doręczenia pisma kuratorowi doręczenie
staje się skuteczne. Sąd może jednak uzależnić
skuteczność doręczenia od upływu oznaczonego
terminu od dnia wywieszenia obwieszczenia w budynku
sądowym.
§ 4. Czynności, o których mowa w § 1–3, może
§ 1. Terminy oblicza się według przepisów prawa
cywilnego, z zastrzeżeniem § 2.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
83
§ 2. Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub
dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień
terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach
wolnych od pracy.
§ 3. Oddanie pisma w polskiej placówce pocztowej
operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe lub w polskim
urzędzie konsularnym jest równoznaczne z
wniesieniem go do sądu.
§ 4. To samo dotyczy złożenia pisma przez żołnierza w
dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę
pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego
lub aresztu śledczego oraz przez członka załogi
polskiego statku morskiego u kapitana statku.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
W toku posiedzenia wnioski, oświadczenia,
uzupełnienia i sprostowania wniosków i oświadczeń
można zamieścić w załączniku do protokołu. Gdy
104 stronę zastępuje adwokat, radca prawny, doradca
podatkowy lub rzecznik patentowy, przewodniczący
może zażądać złożenia takiego załącznika w
wyznaczonym terminie.
W razie uchylania się organu od zastosowania się do
postanowienia sądu lub zarządzenia przewodniczącego
podjętych w toku postępowania i w związku z
112 rozpoznaniem sprawy, sąd może orzec o wymierzeniu
organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 §
6. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu
niejawnym. Przepis art. 55 § 3 stosuje się odpowiednio.
Sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym,
jeżeli:
1) decyzja lub postanowienie są dotknięte wadą
nieważności, o której mowa w art. 156 § 1 Kodeksu
postępowania administracyjnego lub w innych
przepisach albo wydane zostały z naruszeniem prawa
dającym podstawę do wznowienia postępowania;
Prawo o
08-15
administracyjnymi
2) strona zgłosi wniosek o skierowanie sprawy do
rozpoznania w trybie uproszczonym, a żadna z
pozostałych stron w terminie czternastu dni od
119 zawiadomienia o złożeniu wniosku nie zażąda
przeprowadzenia rozprawy;
3) przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w
postępowaniu administracyjnym, na które służy
zażalenie albo kończące postępowanie, a także
postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz
postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i
zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe
prowadzenie postępowania.
Prawo o
2015-
120 W trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawy na
postępowaniu przed 08-15
sądami
administracyjnymi
posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów.
§ 1. Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu:
1) jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku
innego toczącego się postępowania administracyjnego,
sądowoadministracyjnego, sądowego, przed
Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem
Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
Prawo o
08-15
administracyjnymi
2) jeżeli ujawni się czyn, którego ustalenie w drodze
karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na
rozstrzygnięcie sprawy sądowoadministracyjnej;
125
3) jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu
skarżącego lub niewykonania przez skarżącego innych
zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu;
4) w razie śmierci pełnomocnika, chyba że strona
działa przed sądem osobiście.
§ 2. Jeżeli postępowanie karne lub administracyjne nie
jest jeszcze rozpoczęte, a jego rozpoczęcie zależy od
wniosku strony, sąd wyznaczy termin do wszczęcia
postępowania, w innych przypadkach może zwrócić się
do właściwego organu.
§ 1. Sąd postanowi podjąć postępowanie z urzędu, gdy
ustanie przyczyna zawieszenia, w szczególności:
1) w razie śmierci strony - od dnia zgłoszenia się lub
wskazania następców prawnych zmarłego albo od dnia
ustanowienia we właściwej drodze kuratora spadku;
2) w razie utraty zdolności sądowej - od dnia ustalenia
ogólnego następcy prawnego;
Prawo o
08-15
administracyjnymi
128
3) w razie braku przedstawiciela ustawowego - od dnia
jego ustanowienia;
4) gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego
postępowania - od dnia uprawomocnienia się
orzeczenia kończącego to postępowanie; sąd może
jednak i przedtem, stosownie do okoliczności, podjąć
dalsze postępowanie.
§ 2. Jeżeli w ciągu roku od dnia wydania postanowienia
o zawieszeniu postępowania nie zgłoszą się lub nie
zostaną wskazani następcy prawni zmarłej strony, sąd
może z urzędu zwrócić się do sądu spadku o
ustanowienie kuratora spadku, chyba że kurator taki już
wcześniej został ustanowiony. Czynność tę może
wykonać referendarz sądowy.
§ 1. Sąd umarza zawieszone postępowanie:
1) jeżeli wniosek o podjęcie postępowania
zawieszonego na zgodny wniosek stron albo z
przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3, nie został
zgłoszony w ciągu trzech lat od dnia wydania
postanowienia o zawieszeniu;
Prawo o
08-15
administracyjnymi
2) w razie stwierdzenia braku następcy prawnego
strony, która utraciła zdolność sądową, a w każdym
130 razie po upływie trzech lat od dnia wydania
postanowienia o zawieszeniu z tej przyczyny;
3) w razie śmierci strony, po upływie pięciu lat od dnia
wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania z
tej przyczyny.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Umorzenie zawieszonego postępowania przed
Naczelnym Sądem Administracyjnym powoduje
uprawomocnienie się orzeczenia wojewódzkiego sądu
administracyjnego.
Postanowienie w przedmiocie zawieszenia, podjęcia i
umorzenia postępowania może zapaść na posiedzeniu
131 niejawnym. Na postanowienie o zawieszeniu
postępowania i o odmowie podjęcia postępowania
przysługuje zażalenie.
§ 1. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie
będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi
oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art.
57a.
134
§ 2. Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść
skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa
skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego
aktu lub czynności.
§ 1. Ogłoszenie wyroku powinno nastąpić na
posiedzeniu, na którym zamknięto rozprawę. Jednakże
w sprawie zawiłej sąd może odroczyć ogłoszenie
wyroku na czas do czternastu dni. W postanowieniu o
odroczeniu sąd powinien wyznaczyć termin ogłoszenia
139
wyroku i ogłosić go niezwłocznie po zamknięciu
rozprawy. Termin ten może być przedłużony tylko raz i
co najwyżej o siedem dni.
§ 2. Ogłoszenie wyroku następuje na posiedzeniu
jawnym. Nieobecność stron nie wstrzymuje ogłoszenia.
Jeżeli ogłoszenie było odroczone, może go dokonać
jednoosobowo przewodniczący lub jeden z sędziów
składu orzekającego.
§ 3. Ogłoszenia wyroku dokonuje się przez odczytanie
sentencji. W czasie ogłaszania wyroku wszyscy obecni,
z wyjątkiem sądu, stoją. Po ogłoszeniu sentencji
przewodniczący lub sędzia sprawozdawca podaje
ustnie zasadnicze powody rozstrzygnięcia, może
jednak tego zaniechać, jeżeli sprawa była
rozpoznawana przy drzwiach zamkniętych.
§ 4. Odpis sentencji wyroku wydanego na posiedzeniu
niejawnym doręcza się stronom, jeżeli uzasadnienia
wyroku nie sporządza się z urzędu.
§ 5. Wyrok wydany na posiedzeniu niejawnym, podlega
niezwłocznie publicznemu udostępnieniu w
sekretariacie sądu, przez okres czternastu dni.
§ 1. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego,
doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego
obecnej przy ogłoszeniu wyroku, przewodniczący
udziela wskazówek co do terminu i sposobu wniesienia
środka odwoławczego.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego,
doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego, która
na skutek pozbawienia wolności była nieobecna przy
ogłoszeniu wyroku, sąd z urzędu w ciągu tygodnia od
140
ogłoszenia wyroku doręcza odpis jego sentencji z
pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia środka
odwoławczego.
§ 3. Jeżeli sąd doręcza odpis sentencji wyroku
wydanego na posiedzeniu niejawnym stronie
działającej bez adwokata, radcy prawnego, doradcy
podatkowego lub rzecznika patentowego poucza ją o
terminie i sposobie wniesienia środka odwoławczego.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 1. Uzasadnienie wyroku sporządza się z urzędu w
terminie czternastu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo
podpisania sentencji wyroku wydanego na posiedzeniu
niejawnym.
141
§ 2. W sprawach, w których skargę oddalono,
uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony
zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia
wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku.
Uzasadnienie wyroku sporządza się w terminie
czternastu dni od dnia zgłoszenia wniosku.
§ 2a. W sprawie zawiłej, w razie niemożności
sporządzenia uzasadnienia w terminie, o którym mowa
w § 1 i 2, prezes sądu może przedłużyć ten termin na
czas oznaczony, nie dłuższy niż trzydzieści dni.
§ 3. Odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku
następuje postanowieniem wydanym na posiedzeniu
niejawnym.
§ 4. Uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe
przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych
w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę
prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Jeżeli w
wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie
rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie
powinno ponadto zawierać wskazania co do dalszego
postępowania.
§ 1. Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub
postanowienie:
1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w
części, jeżeli stwierdzi:
a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ
na wynik sprawy,
b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia
postępowania administracyjnego,
Prawo o
08-15
administracyjnymi
c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli
mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;
145
2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w
całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny
określone w art. 156, Kodeksu postępowania
administracyjnego lub w innych przepisach;
3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z
naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny
określone w Kodeksie postępowania administracyjnego
lub w innych przepisach.
§ 2. W sprawach skarg na decyzje i postanowienia
wydane w innym postępowaniu, niż uregulowane w
Kodeksie postępowania administracyjnego i w
przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji, przepisy § 1 stosuje się z
uwzględnieniem przepisów regulujących postępowanie,
w którym wydano zaskarżoną decyzję lub
postanowienie.
§ 3. W przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, sąd
stwierdzając podstawę do umorzenia postępowania
administracyjnego, umarza jednocześnie to
postępowanie.
§ 1. W przypadku, o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 1
lit. a lub pkt 2, jeżeli jest to uzasadnione
okolicznościami sprawy, sąd zobowiązuje organ do
wydania w określonym terminie decyzji lub
postanowienia wskazując sposób załatwienia sprawy
lub jej rozstrzygnięcie, chyba że rozstrzygnięcie
pozostawiono uznaniu organu.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. O wydaniu decyzji lub postanowienia, o których
mowa w § 1, właściwy organ zawiadamia sąd w
terminie siedmiu dni od dnia ich wydania. W przypadku
niezawiadomienia sądu, może on orzec o wymierzeniu
6. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu
niejawnym.
145a
§ 3. W przypadku niewydania decyzji lub
postanowienia, o których mowa w § 1, w określonym
przez sąd terminie, strona może wnieść skargę,
żądając wydania orzeczenia stwierdzającego istnienie
albo nieistnienie uprawnienia lub obowiązku. Sąd wyda
orzeczenie w tym przedmiocie, jeżeli pozwalają na to
okoliczności sprawy. W wyniku rozpoznania skargi sąd
stwierdza czy niewydanie decyzji lub postanowienia
miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa i może
ponadto z urzędu albo na wniosek strony wymierzyć
organowi grzywnę w wysokości określonej w art. 154 §
6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę
pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art.
154 § 6.
146
§ 1. Sąd, uwzględniając skargę na akt lub czynność, o
których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, uchyla ten akt lub
interpretację albo stwierdza bezskuteczność czynności.
Przepis art. 145 § 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
§ 2. W sprawach skarg na akt lub czynność, o których
mowa w art. 3 § 2 pkt 4, sąd może w wyroku uznać
uprawnienie lub obowiązek wynikające z przepisów
prawa.
§ 1. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub
przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w
sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1–4 albo na
przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach
określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:
1) zobowiązuje organ do wydania w określonym
terminie aktu, interpretacji albo do dokonania
czynności;
2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania
uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów
prawa;
Prawo o
08-15
administracyjnymi
3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub
przewlekłego prowadzenia postępowania.
149 § 1a. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność
organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania
przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem
prawa.
§ 1b. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2,
może ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu
uprawnienia lub obowiązku, jeżeli pozwala na to
charakter sprawy oraz niebudzące uzasadnionych
wątpliwości okoliczności jej stanu faktycznego i
prawnego.
§ 2. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może
ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o
wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej
w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz
skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy
kwoty określonej w art. 154 § 6.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
W razie nieuwzględnienia skargi w całości albo w
151 części sąd oddala skargę odpowiednio w całości albo w
części
152
§ 1. W razie uwzględnienia skargi na akt lub czynność,
nie wywołują one skutków prawnych do chwili
uprawomocnienia się wyroku, chyba że sąd postanowi
inaczej.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się do aktów prawa
miejscowego.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Ocena prawna i wskazania co do dalszego
postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w
sprawie organy, których działanie, bezczynność lub
153
przewlekłe prowadzenie postępowania było
przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że
przepisy prawa uległy zmianie.
§ 1. W razie niewykonania wyroku uwzględniającego
skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie
postępowania strona, po uprzednim pisemnym
wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub
załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym
przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi
grzywny.
§ 2. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może
ponadto orzec o istnieniu lub nieistnieniu uprawnienia
lub obowiązku, jeżeli pozwala na to charakter sprawy
oraz niebudzące uzasadnionych wątpliwości
okoliczności jej stanu faktycznego i prawnego.
Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu
lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ
miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 3. Wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po
wniesieniu skargi, o której mowa w § 1, nie stanowi
podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia
skargi.
154
§ 4. Osobie, która poniosła szkodę wskutek
niewykonania orzeczenia sądu, służy roszczenie o
odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie
cywilnym.
§ 7. Uwzględniając skargę sąd może przyznać od
organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do
wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6.
§ 5. Odszkodowanie, o którym mowa w § 4, przysługuje
od organu, który nie wykonał orzeczenia sądu. Jeżeli
organ w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia
wniosku o odszkodowanie nie wypłacił odszkodowania,
uprawniony podmiot może wnieść powództwo do sądu
powszechnego.
§ 6. Grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do
wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej
w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie
odrębnych przepisów.
§ 1. W razie stwierdzenia w toku rozpoznawania
sprawy istotnych naruszeń prawa lub okoliczności
mających wpływ na ich powstanie, skład orzekający
sądu może, w formie postanowienia, poinformować
właściwe organy lub ich organy zwierzchnie o tych
uchybieniach.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
155
§ 2. Organ, który otrzymał postanowienie, obowiązany
jest je rozpatrzyć i powiadomić w terminie trzydziestu
dni sąd o zajętym stanowisku.
§ 3. W razie niezastosowania się do obowiązków, o
których mowa w § 2, sąd może orzec o wymierzeniu
6. Postanowienie wydaje się na posiedzeniu
niejawnym.
§ 1. Strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia
wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie
od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie
wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie
zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które
według przepisów ustawy powinien był zamieścić z
urzędu.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 1a. Wniosek, o którym mowa w § 1, zgłoszony po
157 upływie terminu, podlega odrzuceniu. Sąd może wydać
postanowienie na posiedzeniu niejawnym.
§ 2. Wniosek o uzupełnienie wyroku co do zwrotu
kosztów sąd może rozpoznać na posiedzeniu
niejawnym.
§ 3. Orzeczenie uzupełniające wyrok zapada w formie
wyroku, chyba że uzupełnienie dotyczy wyłącznie
kosztów.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 1. Postanowienia ogłoszone na rozprawie sąd
uzasadnia, gdy podlegają one zaskarżeniu i doręcza
stronom.
§ 2. Postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym
sąd doręcza z urzędu stronom. Gdy stronie przysługuje
środek zaskarżenia, postanowienie należy doręczyć z
163 uzasadnieniem. Doręczając postanowienie należy
pouczyć stronę występującą w sprawie bez adwokata,
radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika
patentowego o dopuszczalności, terminie i sposobie
wniesienia środka odwoławczego.
§ 3. Uzasadnienie, o którym mowa w § 1 i 2, należy
sporządzić w terminie siedmiu dni od dnia wydania
postanowienia.
§ 1. Do zarządzeń oraz postanowień referendarza
sądowego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące
zarządzeń przewodniczącego oraz postanowień sądu.
§ 2. Od zarządzeń i postanowień referendarza
sądowego, o których mowa w art. 30 § 1, art. 49 § 2
oraz art. 234 § 2, przysługuje sprzeciw. Sprzeciw
rozpoznaje sąd, w którym wydano zaskarżone
orzeczenie.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 3. W razie wniesienia sprzeciwu zarządzenie lub
postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony,
167a traci moc.
§ 4. Sprzeciw wnosi się do sądu w terminie siedmiu dni
od dnia doręczenia stronie zarządzenia lub
postanowienia referendarza sądowego, chyba że
przepis szczególny stanowi inaczej.
§ 5. Sprzeciw wniesiony po upływie terminu sąd
odrzuca.
§ 6. Sąd rozpoznaje sprawę jako sąd pierwszej
instancji, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
169
§ 1. Prawomocność orzeczenia stwierdza na wniosek
strony oraz w przypadku, o którym mowa w art. 286 §
1, wojewódzki sąd administracyjny na posiedzeniu
niejawnym. Postanowienie doręcza się tylko stronie,
która złożyła wniosek.
§ 2. Postanowienie stwierdzające prawomocność
orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego
może wydać referendarz sądowy.
§ 1. Od wydanego przez wojewódzki sąd
administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego
postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o
których mowa w art. 58 § 1 pkt 2–4, art. 161 § 1 oraz
art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do
173 Naczelnego Sądu Administracyjnego.
176
§ 2. Skargę kasacyjną może wnieść strona, prokurator,
Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw
Dziecka po doręczeniu im odpisu orzeczenia z
uzasadnieniem.
§ 1. Skarga kasacyjna powinna zawierać:
sądami
administracyjnymi
1) oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze
wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w
części;
2) przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich
uzasadnienie;
3) wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z
oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.
§ 2. Poza wymaganiami, o których mowa w § 1, skarga
kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom
przewidzianym dla pisma strony oraz zawierać wniosek
o jej rozpoznanie na rozprawie albo oświadczenie o
zrzeczeniu się rozprawy
§ 1. Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie
trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu
orzeczenia z uzasadnieniem.
§ 2. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej dla stron
wiąże również prokuratora, Rzecznika Praw
Obywatelskich i Rzecznika Praw Dziecka. Jeżeli jednak
orzeczenia nie doręcza się stronie prokurator, Rzecznik
Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka mogą w
terminie trzydziestu dni od dnia wydania orzeczenia
wystąpić o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i
wnieść skargę kasacyjną w terminie trzydziestu dni od
dnia doręczenia odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 3. W razie ustanowienia w ramach prawa pomocy
adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub
177
rzecznika patentowego po wydaniu orzeczenia, na
wniosek złożony przez stronę, której doręcza się odpis
orzeczenia z uzasadnieniem sporządzonym z urzędu,
albo przez stronę, która zgłosiła wniosek o
sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, termin do
wniesienia skargi kasacyjnej biegnie od dnia
zawiadomienia pełnomocnika o jego wyznaczeniu,
jednak nie wcześniej niż od dnia doręczenia stronie
odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
§ 4. Jeżeli pełnomocnik wyznaczony na podstawie art.
253 § 2 nie stwierdza podstaw do wniesienia skargi
kasacyjnej, składa w sądzie, w terminie do wniesienia
skargi kasacyjnej, sporządzoną przez siebie opinię w
tym przedmiocie wraz z odpisem dla strony, dla której
został ustanowiony. Sąd doręcza odpis opinii stronie.
Termin do wniesienia skargi kasacyjnej przez stronę
biegnie od dnia doręczenia odpisu opinii, o czym sąd
poucza stronę, dokonując doręczenia.
§ 5. Przepisu § 4 zdanie trzecie nie stosuje się, jeżeli
sąd stwierdzi, że opinia nie została sporządzona z
zachowaniem zasad należytej staranności. W takim
przypadku sąd zawiadamia o tym właściwą okręgową
radę adwokacką, radę okręgowej izby radców
prawnych, Krajową Radę Doradców Podatkowych lub
Krajową Radę Rzeczników Patentowych, która
wyznacza innego pełnomocnika.
§ 6. W przypadku odmowy przyznania prawa pomocy w
zakresie obejmującym ustanowienie adwokata, radcy
prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika
patentowego na wniosek, o którym mowa w § 3, bieg
terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nie może
rozpocząć się wcześniej niż od dnia doręczenia stronie
postanowienia, a jeżeli strona wniesie środek
zaskarżenia na to postanowienie – wcześniej niż od
dnia doręczenia postanowienia kończącego
postępowanie w tym przedmiocie.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Wojewódzki sąd administracyjny umorzy na
posiedzeniu niejawnym postępowanie kasacyjne, jeżeli
strona skutecznie cofnęła skargę kasacyjną przed jej
178a
przedstawieniem wraz z aktami sprawy Naczelnemu
Sądowi Administracyjnemu. Na postanowienie
przysługuje zażalenie.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Jeżeli przed przedstawieniem skargi kasacyjnej
Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu wojewódzki
sąd administracyjny stwierdzi, że w sprawie zachodzi
nieważność postępowania albo podstawy skargi
kasacyjnej są oczywiście usprawiedliwione, uchyla
179a
zaskarżony wyrok lub postanowienie rozstrzygając na
wniosek strony także o zwrocie kosztów postępowania
kasacyjnego i na tym samym posiedzeniu ponownie
rozpoznaje sprawę. Od wydanego orzeczenia
przysługuje skarga kasacyjna.
§ 1. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę
kasacyjną na rozprawie w składzie trzech sędziów,
chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
181
Prawo o
182
§ 2. Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę
kasacyjną od wyroku, wydaje wyrok, a rozpoznając
skargę kasacyjną od postanowienia – wydaje
postanowienie.
§ 1. Naczelny Sąd Administracyjny może rozpoznać na
posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną od
sądami
administracyjnymi
postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego
kończącego postępowanie w sprawie.
§ 2. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje skargę
kasacyjną na posiedzeniu niejawnym, gdy strona, która
ją wniosła, zrzekła się rozprawy, a pozostałe strony, w
terminie czternastu dni od dnia doręczenia skargi
kasacyjnej, nie zażądały przeprowadzenia rozprawy.
§ 3. Na posiedzeniu niejawnym Naczelny Sąd
Administracyjny orzeka w składzie jednego sędziego, a
w przypadkach, o których mowa w § 2, w składzie
trzech sędziów.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Naczelny Sąd Administracyjny w razie uwzględnienia
skargi kasacyjnej, uchylając zaskarżone orzeczenie,
188
rozpoznaje skargę, jeżeli uzna, że istota sprawy jest
dostatecznie wyjaśniona.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Jeżeli nie ma szczególnych przepisów postępowania
przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, do
postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy
postępowania przed wojewódzkim sądem
193 administracyjnym, z tym że Naczelny Sąd
Administracyjny uzasadnia z urzędu wyroki i
postanowienia w terminie trzydziestu dni. Uzasadnienie
wyroku oddalającego skargę kasacyjną zawiera ocenę
zarzutów skargi kasacyjnej.
§ 1. Zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego
przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu
administracyjnego w przypadkach przewidzianych w
ustawie, a ponadto na postanowienia, których
przedmiotem jest:
1) przekazanie sprawy innemu sądowi
administracyjnemu;
Prawo o
08-15
administracyjnymi
194
1a) odrzucenie skargi w przypadkach, o których mowa
w art. 58 § 1 pkt 2–4 oraz art. 220 § 3;
1b) umorzenie postępowania;
2) wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania
decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, o
których mowa w art. 61;
3) (uchylony);
4) odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku;
5) sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich
odmowa;
5a) odrzucenie wniosku o uzupełnienie wyroku albo
odmowa jego uwzględnienia;
6) oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego;
7) odrzucenie skargi kasacyjnej;
8) odrzucenie zażalenia;
9) zwrot kosztów postępowania, jeżeli strona nie wnosi
skargi kasacyjnej;
10) ukaranie grzywną.
§ 2. Zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od
doręczenia postanowienia.
§ 3. Zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom
przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz
zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i
wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również
zwięzłe uzasadnienie zażalenia.
§ 4. Zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie
skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez
adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i 3
§ 1. Akta sprawy wraz z zażaleniem wojewódzki sąd
administracyjny przedstawia Naczelnemu Sądowi
Administracyjnemu po doręczeniu zażalenia
pozostałym stronom. Odpowiedź na zażalenie może
być wniesiona wprost do Naczelnego Sądu
Administracyjnego w terminie siedmiu dni od
doręczenia zażalenia.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Jeżeli zażalenie zarzuca nieważność
195 postępowania lub jest oczywiście uzasadnione,
wojewódzki sąd administracyjny, który wydał
zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu
niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi
Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i
w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Od
ponownie wydanego postanowienia przysługują środki
odwoławcze na zasadach ogólnych.
§ 3. Jeżeli postępowanie zażaleniowe stało się
bezprzedmiotowe przed przedstawieniem zażalenia
wraz z aktami sprawy Naczelnemu Sądowi
Administracyjnemu, wojewódzki sąd administracyjny na
posiedzeniu niejawnym umarza to postępowanie. Na
postanowienie przysługuje zażalenie.
§ 1. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje
zażalenie na posiedzeniu niejawnym.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
197
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Sąd może w uzasadnionych przypadkach odstąpić od
zasądzenia zwrotu kosztów postępowania w całości lub
w części, w szczególności jeżeli skarga została
206
uwzględniona w części niewspółmiernej w stosunku do
wart.ości przedmiotu sporu ustalonej w celu pobrania
wpisu.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
210
§ 2. Do postępowania toczącego się na skutek
zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze
kasacyjnej, z wyłączeniem art. 185 § 2.
§ 1. Strona traci uprawnienie do żądania zwrotu
kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy
bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie
zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów. Stronę
działającą bez adwokata, radcy prawnego, doradcy
podatkowego lub rzecznika patentowego sąd powinien
pouczyć o skutkach niezgłoszenia wniosku w
powyższym terminie.
§ 2. Przepis § 1 nie ma zastosowania w przypadku
orzekania na posiedzeniu niejawnym, gdy strona nie
jest reprezentowana przez adwokata, radcę prawnego,
doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego. W
takim przypadku o kosztach należnych stronie sąd
orzeka z urzędu.
§ 1. Sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis
od:
Prawo o
08-15
administracyjnymi
1) pisma odrzuconego lub cofniętego do dnia
rozpoczęcia rozprawy;
232
2) zażalenia na postanowienie w przedmiocie ukarania
grzywną, jeżeli zażalenie zostało uwzględnione.
§ 2. Postanowienie w przedmiocie zwrotu wpisu może
być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 1. Za stwierdzenie prawomocności oraz wydanie
odpisów, zaświadczeń, wyciągów i innych dokumentów
234
na podstawie akt, pobiera się opłatę kancelaryjną, z
zastrzeżeniem § 3.
§ 2. Opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z
uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania
zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia
orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o
sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego
doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona,
przewodniczący zarządza ściągnięcie jej od strony,
która złożyła wniosek, po uprzednim wezwaniu strony
do jej uiszczenia. Przepisów art. 220 nie stosuje się.
§ 3. Nie pobiera się opłaty kancelaryjnej za odpis
orzeczenia z uzasadnieniem, podlegający doręczeniu z
urzędu.
§ 4. Czynności, o których mowa w § 2, może
§ 1. Nie mają obowiązku uiszczenia kosztów
sądowych:
1) strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub
przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach:
a) z zakresu pomocy i opieki społecznej,
b) dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz
innych należności i uprawnień przysługujących osobie
bezrobotnej,
c) dotyczących chorób zawodowych, świadczeń
leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych,
Prawo o
08-15
administracyjnymi
239
d) ze stosunków pracy i stosunków służbowych,
e) z zakresu ubezpieczeń społecznych,
f) z zakresu powszechnego obowiązku obrony,
g) udzielania cudzoziemcom ochrony,
h) dotyczących dodatków mieszkaniowych;
2) prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik
Praw Dziecka;
3) kurator strony wyznaczony przez sąd orzekający lub
przez sąd opiekuńczy dla danej sprawy;
4) strona, której przyznane zostało prawo do pomocy w
postępowaniu przed sądem administracyjnym (prawo
pomocy), w zakresie określonym w prawomocnym
postanowieniu o przyznaniu tego prawa.
§ 2. Nie mają obowiązku uiszczania opłat sądowych
organizacje pożytku publicznego, działające na
podstawie przepisów o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, w sprawach własnych, z
wyjątkiem spraw dotyczących prowadzonej przez te
organizacje działalności gospodarczej, a także
organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w
art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o
działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.
U. z 2014 r. poz. 1118, 1138 i 1146) w sprawach
własnych dotyczących realizacji zleconego zadania
publicznego na podstawie przepisów o działalności
pożytku publicznego i o wolontariacie.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 1. Prawo pomocy może być przyznane stronie na jej
wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub
w toku postępowania. Wniosek ten wolny jest od opłat
243
sądowych.
§ 2. (uchylony).
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku
249a stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania
prawa pomocy umarza się.
§ 1. Wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca
podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje
wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych
w przepisach o opłatach za czynności adwokatów,
radców prawnych, doradców podatkowych albo
250 rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu
niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
§ 2. W uzasadnionych przypadkach, sąd może obniżyć
wynagrodzenie, o którym mowa w § 1.
§ 1. Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien
zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne
dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli
wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane
o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o
252 niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku
prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą
podatkowym lub rzecznikiem patentowym.
§ 1a. Oświadczenia, o których mowa w § 1, składa się
pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie
jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli
następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie sądu
o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
§ 2. Wniosek składa się na urzędowym formularzu
według ustalonego wzoru.
§ 3. Postanowienie o przyznaniu, cofnięciu, odmowie
przyznania prawa pomocy albo umorzeniu
postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy
doręcza się stronie, która złożyła wniosek. Środek
zaskarżenia przysługuje wyłącznie wnioskodawcy.
§ 1. O wyznaczenie adwokata, radcy prawnego,
doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego sąd
zwraca się do właściwej okręgowej rady adwokackiej,
rady okręgowej izby radców prawnych, Krajowej Rady
Doradców Podatkowych lub Krajowej Rady Rzeczników
Patentowych, doręczając postanowienie o przyznaniu
prawa pomocy. W przypadku, gdy ustanowienie
pełnomocnika ma nastąpić po wydaniu orzeczenia, od
którego przysługuje skarga kasacyjna, sąd zawiadamia
o tym właściwą radę.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Okręgowa rada adwokacka, rada okręgowej izby
radców prawnych, Krajowa Rada Doradców
Podatkowych lub Krajowa Rada Rzeczników
Patentowych, w terminie czternastu dni od dnia
doręczenia postanowienia, o którym mowa w § 1,
wyznacza pełnomocnika, zawiadamiając o tym
niezwłocznie pełnomocnika oraz sąd. W zawiadomieniu
253
kierowanym do sądu właściwa rada wskazuje imię i
nazwisko wyznaczonego pełnomocnika oraz jego adres
do doręczeń. W przypadku ustanowienia pełnomocnika
po wydaniu orzeczenia, od którego przysługuje skarga
kasacyjna, właściwa rada informuje również
niezwłocznie sąd o dacie zawiadomienia pełnomocnika
o jego wyznaczeniu.
§ 3. Jeżeli adwokat, radca prawny, doradca podatkowy
lub rzecznik patentowy ustanowiony w ten sposób ma
podjąć czynności poza siedzibą sądu orzekającego,
właściwa okręgowa rada adwokacka, rada okręgowej
izby radców prawnych, Krajowa Rada Doradców
Podatkowych lub Krajowa Rada Rzeczników
Patentowych, na wniosek ustanowionego adwokata,
radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika
patentowego, wyznaczy w razie potrzeby adwokata,
radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika
patentowego z innej miejscowości.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 1. Wniosek o przyznanie prawa pomocy oraz wniosek
o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
składa się do właściwego wojewódzkiego sądu
administracyjnego.
254
§ 2. Strona, która nie ma miejsca zamieszkania, pobytu
lub siedziby na obszarze właściwości sądu, o którym
mowa w § 1, może złożyć wniosek w innym
wojewódzkim sądzie administracyjnym. Wniosek ten
przesyła się niezwłocznie do sądu właściwego.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
Prawo o
08-15
administracyjnymi
1) wzór i sposób udostępniania urzędowego
formularza, o którym mowa w art. 252 § 2,
odpowiadającego wymaganiom przewidzianym dla
pism strony, szczególnym wymaganiom postępowania
o przyznaniu prawa pomocy, zawierającego niezbędne
pouczenie co do sposobu jego wypełnienia i skutków
niedostosowania się do określonych wymagań oraz
klauzulę, o której mowa w art. 252 § 1a;
256
2) rodzaje dokumentów źródłowych, o których mowa w
art. 255, oraz okresy, za jakie mają być
dokumentowane dane o majątku, dochodach i stanie
rodzinnym; dokumentami tymi mogą być w
szczególności odpisy zeznań podatkowych, wyciągi lub
wykazy z posiadanych rachunków bankowych, w tym
kont i lokat dewizowych, wypisy z rejestrów
urzędowych, odpis aktualnych bilansów oraz
zaświadczenia o wysokości wynagrodzeń, honorariów i
innych należności i otrzymywanych świadczeń.
§ 1. Czynności w zakresie przyznania prawa pomocy
wykonuje referendarz sądowy.
§ 2. Do czynności, o których mowa w § 1, należą w
szczególności:
Prawo o
08-15
administracyjnymi
258
1) przyjmowanie wniosków o przyznanie prawa
pomocy;
2) przesyłanie wniosków o przyznanie prawa pomocy
do właściwego sądu;
3) badanie złożonych wniosków o przyznanie prawa
pomocy co do wymogów formalnych, a także co do ich
treści;
4) przekazywanie wniosków do rozpoznania sądowi w
przypadku, o którym mowa w art. 247;
5) wzywanie stron do uzupełnienia braków formalnych
wniosków, a także do złożenia dodatkowych
oświadczeń i dokumentów;
6) wydawanie zarządzeń o pozostawieniu wniosków
bez rozpoznania;
7) wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień
o przyznaniu, cofnięciu, odmowie przyznania prawa
pomocy albo umorzeniu postępowania w sprawie
przyznania prawa pomocy;
8) wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień
o przyznaniu wynagrodzenia adwokatowi, radcy
prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi
patentowemu za zastępstwo prawne wykonane na
zasadzie prawa pomocy oraz o zwrocie niezbędnych
udokumentowanych wydatków.
§ 3. (uchylony).
§ 4. Czynności, o których mowa w § 2, może w
szczególnie uzasadnionych przypadkach wykonywać
sąd. Na postanowienia albo zarządzenie sądu, o
których mowa w § 2 pkt 6–8, przysługuje zażalenie.
§ 1. Rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i
postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6–8,
sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone
zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego
zmienia albo utrzymuje w mocy.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
260
§ 2. W sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie
sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia
referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność.
Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując
odpowiednio przepisy o zażaleniu.
§ 3. Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
261
Prawo o
2015postępowaniu przed
08-15
sądami
263
Od sprzeciwu i zażaleń wnoszonych w sprawie prawa
pomocy nie pobiera się opłat sądowych.
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Do skargi o wznowienie postępowania stosuje się
odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem
pierwszej instancji, jeżeli przepisy niniejszego działu nie
276 stanowią inaczej. Jednakże, gdy do wznowienia
postępowania właściwy jest Naczelny Sąd
Administracyjny, stosuje się odpowiednio przepisy art.
175.
§ 1. Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga
jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej
podstawie wznowienia. W braku jednego z tych
wymagań sąd skargę o wznowienie odrzuci, w
przeciwnym razie wyznaczy rozprawę.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
280
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Na rozprawie sąd rozstrzyga przede wszystkim o
dopuszczalności wznowienia i jeżeli brak jest
ustawowej podstawy wznowienia lub termin do
281 wniesienia skargi nie został zachowany, odrzuca
skargę o wznowienie. Sąd może jednak po rozważeniu
stanu sprawy połączyć badanie dopuszczalności
wznowienia z rozpoznaniem sprawy.
§ 2. Na żądanie sądu zgłaszający skargę o wznowienie
postępowania obowiązany jest uprawdopodobnić
okoliczności stwierdzające zachowanie terminu lub
dopuszczalność wznowienia.
§ 1. Sąd rozpoznaje sprawę na nowo w granicach, jakie
zakreśla podstawa wznowienia.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o
08-15
administracyjnymi
§ 2. Po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd oddala
skargę o wznowienie albo ją uwzględnia stosując
odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem,
który wznowił postępowanie lub uchyla zaskarżone
orzeczenie i skargę odrzuca lub postępowanie umarza.
282 § 3. W przypadku, o którym mowa w art. 273,
możliwość żądania wznowienia postępowania
przesłanki, § 3, sąd uchyla jedno z orzeczeń
dotyczących tej samej sprawy, utrzymując w mocy inne
prawomocne orzeczenie, albo uchyla wszystkie
prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy i
orzeka co do istoty sprawy albo przekazuje sprawę
właściwemu wojewódzkiemu sądowi
administracyjnemu do rozpoznania i rozstrzygnięcia o
tej sprawie.
§ 1. Niedopuszczalne jest dalsze wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym
285
orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie
postępowania.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli skarga o
wznowienie postępowania została opart.a na podstawie
wznowienia określonej w art. 272 § 1 i 3.
Prawo o
08-15
administracyjnymi
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
201508-21
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
201508-21
§ 1. Po uprawomocnieniu się orzeczenia sądu
pierwszej instancji kończącego postępowanie akta
administracyjne sprawy zwraca się organowi
administracji publicznej, załączając odpis orzeczenia ze
stwierdzeniem jego prawomocności. Zarządzenie o
286 zwrocie akt może wydać referendarz sądowy.
22
§ 2.Termin do załatwienia sprawy przez organ
administracji określony w przepisach prawa lub
wyznaczony przez sąd, liczy się od dnia doręczenia akt
organowi.
§ 1. Prezes sądu:
1) kieruje sądem i reprezentuje sąd na zewnątrz, z
wyjątkiem spraw należących do kompetencji dyrektora
sądu, a w szczególności:
a) kieruje działalnością administracyjną sądu, w
zakresie wskazanym w art. 8 pkt 2,
b) jest zwierzchnikiem służbowym sędziów,
referendarzy sądowych oraz asystentów sędziów
danego sądu,
c) powierza sędziom i referendarzom sądowym
pełnienie funkcji i zwalnia z ich pełnienia, chyba że
ustawa stanowi inaczej;
2) dokonuje analizy orzecznictwa w kierowanym sądzie
pod względem poziomu jego jednolitości i informuje
sędziów o wynikach tej analizy, a w razie stwierdzenia
istotnych rozbieżności w orzecznictwie informuje o nich
Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego;
3) pełni inne czynności przewidziane w ustawie oraz
przepisach odrębnych.
§ 1a. (uchylony).
§ 1b. Prezes sądu okręgowego jest zwierzchnikiem
służbowym aplikantów aplikacji sędziowskiej
zatrudnionych w danym sądzie.
§ 2. W zakresie kierowania działalnością
administracyjną sądu, prezes sądu podlega prezesowi
sądu przełożonego oraz Ministrowi Sprawiedliwości.
§ 3. (uchylony).
§ 4. (uchylony).
§ 5. (uchylony).
§ 6. (uchylony).
§ 1. Dyrektor sądu:
31a
1) kieruje działalnością administracyjną sądu, w
zakresie wskazanym w art. 8 pkt 1;
2) wykonuje zadania przypisane, na podstawie
odrębnych przepisów, kierownikowi jednostki w
zakresie finansowym, gospodarczym, kontroli
finansowej, gospodarowania mieniem Skarbu Państwa
oraz audytu wewnętrznego w tych obszarach;
3) jest zwierzchnikiem służbowym i dokonuje czynności
z zakresu prawa pracy oraz reprezentuje sąd w tym
zakresie wobec pracowników sądu, z wyłączeniem
sędziów, referendarzy sądowych, kuratorów
zawodowych, asystentów sędziów oraz aplikantów
aplikacji sędziowskiej;
4) określa, w porozumieniu z prezesem sądu,
rozmieszczenie i liczbę w wydziałach sądu
poszczególnych stanowisk, na których są zatrudniani
pracownicy sądu, z wyłączeniem sędziów, referendarzy
sądowych, asystentów sędziów oraz aplikantów
aplikacji sędziowskiej;
5) reprezentuje Skarb Państwa w zakresie
powierzonego mienia i zadań sądu;
6) dysponuje rachunkami depozytowymi Ministra
Finansów, o których mowa w art. 83a ust. 1 ustawy z
dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z
zastrzeżeniem art. 83a ust. 2 tej ustawy.
§ 2. Dyrektor sądu apelacyjnego sporządza roczne
sprawozdanie z działalności sądów działających na
obszarze apelacji, w zakresie powierzonych mu zadań,
na podstawie sprawozdań z działalności sądów
okręgowych lub rejonowych, sporządzonych przez
dyrektorów tych sądów, w zakresie powierzonych im
zadań.
§ 3. W terminie do końca kwietnia każdego roku
dyrektor sądu apelacyjnego, za pośrednictwem prezesa
sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii
zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji, przedkłada
Ministrowi Sprawiedliwości sprawozdanie za rok
poprzedni.
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
201508-21
§ 1. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może
być powołany ten, kto:
61
1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw
cywilnych i obywatelskich;
2) jest nieskazitelnego charakteru;
3) ukończył wyższe studia prawnicze w
Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł zawodowy
magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia
obowiązków sędziego;
5) ukończył 29 lat;
6) złożył egzamin sędziowski lub prokuratorski;
7) ukończył aplikację sędziowską w Krajowej Szkole
Sądownictwa i Prokuratury i był zatrudniony przez
okres co najmniej dwóch lat na stanowisku
referendarza sądowego lub asystenta sędziego w
pełnym wymiarze czasu pracy albo pracował w
charakterze asesora prokuratorskiego – co najmniej
przez trzy lata przed wystąpieniem o powołanie na
stanowisko sędziego.
§ 2. Wymagania określone w § 1 pkt 6 i 7 nie dotyczą
tego, kto przed powołaniem:
1) zajmował stanowisko sędziego sądu
administracyjnego lub sądu wojskowego;
2) zajmował stanowisko prokuratora;
3) pracował w polskiej szkole wyższej, w Polskiej
Akademii Nauk, w instytucie badawczym lub innej
placówce naukowej i ma tytuł naukowy profesora albo
stopień naukowy doktora habilitowanego nauk
prawnych;
4) wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub
notariusza – co najmniej przez trzy lata;
5) zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa,
starszego radcy lub radcy w Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa – co najmniej przez trzy lata.
być powołany ten, kto spełnia wymagania określone w
§ 1 pkt 1–6, ukończył aplikację notarialną, adwokacką
lub radcowską i złożył odpowiedni egzamin, oraz przez
okres co najmniej pięciu lat był zatrudniony na
stanowisku referendarza sądowego w pełnym
wymiarze czasu pracy.
być powołany ten, kto spełnia wymagania określone w
§ 1 pkt 1–6 oraz:
1) ukończył aplikację notarialną, adwokacką lub
radcowską i złożył odpowiedni egzamin, oraz przez
okres co najmniej pięciu lat był zatrudniony na
stanowisku asystenta sędziego w pełnym wymiarze
czasu pracy albo
2) przez okres co najmniej sześciu lat był zatrudniony
na stanowisku asystenta sędziego w pełnym wymiarze
czasu pracy.
być powołany ten, kto zajmował stanowisko asesora
prokuratorskiego przez okres co najmniej trzech lat lub
jedno ze stanowisk określonych w § 2 pkt 2-4 w okresie
pięciu lat przed zgłoszeniem na wolne stanowisko
sędziowskie.
§ 6. Do okresu, o którym mowa w § 4, wlicza się okres
zatrudnienia na stanowisku referendarza sądowego w
pełnym wymiarze czasu pracy.
§ 7. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze
czasu pracy okres, o którym mowa w § 1 pkt 7 i § 3–6,
podlega proporcjonalnemu wydłużeniu.
§ 1. W sądach rejonowych i okręgowych do
wykonywania określonych w ustawach czynności
należących do sądów w zakresie ochrony prawnej
zatrudniani są referendarze sądowi i starsi referendarze
sądowi, zwani dalej „referendarzami”.
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
201508-21
§ 2. W sądach działają kuratorzy sądowi (kuratorzy
rodzinni i kuratorzy dla dorosłych), którzy stanowią
służbę kuratorską i wykonują czynności o charakterze
147
wychowawczo-resocjalizacyjnym i profilaktycznym oraz
inne czynności określone w przepisach szczególnych.
§ 3. W sądach są zatrudniani urzędnicy i inni
pracownicy sądowi.
§ 4. W sądach mogą być zatrudniani asystenci sędziów
i starsi asystenci sędziów. Ilekroć w przepisach jest
mowa o asystentach sędziów, rozumie się przez to
także starszych asystentów sędziów.
§ 1. Na stanowisko referendarza sądowego może być
mianowany ten, kto:
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
201508-21
3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i
uzyskał tytuł magistra prawa lub zagraniczne uznane w
149
Polsce;
4) ukończył 24 lata;
5) zdał egzamin sędziowski, prokuratorski, notarialny,
adwokacki lub radcowski.
§ 2. (uchylony).
§ 3. (uchylony).
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
§ 1. Referendarz może przystąpić do egzaminu
sędziowskiego po przepracowaniu trzech lat na
stanowisku referendarza lub asystenta sędziego.
Wniosek o dopuszczenie do egzaminu sędziowskiego
referendarz zgłasza Dyrektorowi Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury na trzy miesiące przed
terminem egzaminu, uiszczając wymaganą opłatę.
201508-21
151c
201508-21
§ 1. Asystent sędziego wykonuje czynności
zmierzające do przygotowania spraw sądowych do
rozpoznania oraz czynności z zakresu działalności
administracyjnej sądów, o której mowa w art. 8,
działalność administracyjna sądów, pkt 2.
§ 2. Na stanowisku asystenta sędziego może byś
155 zatrudniony ten, kto:
1) jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej i korzysta
z pełni praw cywilnych i obywatelskich;
3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i
uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne uznane w
Polsce;
§ 2. W przypadku złożenia przez referendarza, nie
później niż 14 dni przed terminem egzaminu
sędziowskiego, pisemnego oświadczenia o odstąpieniu
od udziału w egzaminie, Dyrektor Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury zwraca 2/3 uiszczonej
opłaty.
4) ukończył 24 lata;
5) (uchylony).
§ 2a. Nabór kandydatów następuje w drodze konkursu,
który ma na celu wyłonienie kandydata o największej
wiedzy i najwyższych kwalifikacjach, predyspozycjach i
zdolnościach ogólnych, niezbędnych do wykonywania
obowiązków asystenta sędziego.
§ 3. Prezes sądu przed zatrudnieniem asystenta
sędziego zasięga informacji o kandydacie z Krajowego
Rejestru Karnego.
§ 3a. (uchylony).
§ 3b. Na stanowisku starszego asystenta sędziego
może być zatrudniony:
1) asystent, który zajmował stanowisko asystenta
sędziego przez co najmniej dziesięć lat, i nie był karany
za przewinienia dyscyplinarne oraz uzyskiwał
pozytywne okresowe oceny, albo
2) osoba, która złożyła egzamin sędziowski lub
egzamin prokuratorski.
§ 4. Asystentowi sędziego przysługuje wynagrodzenie
zasadnicze. Poza wynagrodzeniem zasadniczym
asystentowi sędziego przysługuje dodatek za
wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowe oraz
jednorazowa odprawa w razie ustania stosunku pracy
w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności
do pracy lub emeryturę, na zasadach określonych w
przepisach o pracownikach sądów i prokuratury. Na
zasadach określonych w przepisach o pracownikach
sądów i prokuratury asystentowi sędziego mogą być
przyznane:
1) dodatek specjalny z tytułu okresowego zwiększenia
obowiązków lub powierzenia dodatkowych zadań;
2) nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy
zawodowej.
§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób
wykonywania czynności przez asystentów sędziów,
mając na uwadze zasady sprawności, racjonalności,
ekonomicznego i szybkiego działania, zapewniając
rzetelne wykonywanie powierzonych zadań.
§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia
zasadniczego asystentów sędziów, biorąc pod uwagę
rodzaj i charakter czynności wykonywanych przez
asystentów sędziów oraz poziom wynagrodzeń
urzędników sądów.
§ 7. Asystent sędziego po przepracowaniu pięciu lat na
tym stanowisku może przystąpić do egzaminu
sędziowskiego. Asystent sędziego, który złożył
egzamin notarialny, adwokacki lub radcowski może
przystąpić do egzaminu sędziowskiego po
przepracowaniu czterech lat na stanowisku asystenta
sędziego lub referendarza sądowego. Wniosek o
dopuszczenie do egzaminu sędziowskiego asystent
sędziego zgłasza Dyrektorowi Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury na trzy miesiące przed
terminem egzaminu, uiszczając wymaganą opłatę.
§ 7a. W przypadku złożenia przez asystenta sędziego,
nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu
sędziowskiego, pisemnego oświadczenia o odstąpieniu
od udziału w egzaminie, Dyrektor Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury zwraca 2/3 uiszczonej
opłaty.
§ 8. Do asystentów sędziów stosuje się odpowiednio
przepis art. 82a § 1.
§ 9. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do
asystentów sędziów stosuje się odpowiednio przepisy o
pracownikach sądów i prokuratury.
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
201508-21
Prawo o ustroju
sądów
powszechnych
§ 1. W okresie pierwszych dwóch lat pracy asystent
sędziego odbywa staż asystencki organizowany przez
prezesa sądu apelacyjnego.
§ 2. Do czasu ukończenia stażu asystenckiego
asystenta sędziego zatrudnia się na podstawie umowy
2015155ca o pracę na czas określony, z możliwością jej
08-21
wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym
wypowiedzeniem.
§ 3. Z obowiązku odbycia stażu asystenckiego są
zwolnione osoby, które zdały egzamin sędziowski,
prokuratorski, notarialny, adwokacki lub radcowski.
Ustawa o drogach
publicznych
201509-11
155c
4
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) pas drogowy - wydzielony liniami granicznymi grunt
wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w
którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane
i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem,
zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia
związane z potrzebami zarządzania drogą;
2) droga - budowlę wraz z drogowymi obiektami
inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami,
stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną
do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w
pasie drogowym;
3) ulica - drogę na terenie zabudowy lub
przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w
której ciągu może być zlokalizowane torowisko
tramwajowe;
4) torowisko tramwajowe - część ulicy między skrajnymi
szynami wraz z zewnętrznymi pasami bezpieczeństwa
o szerokości 0,5 m każdy;
5) jezdnia - część drogi przeznaczoną do ruchu
pojazdów;
6) chodnik - część drogi przeznaczoną do ruchu
pieszych;
7) korona drogi - jezdnie z poboczami, pasami
awaryjnego postoju lub pasami przeznaczonymi do
ruchu pieszych, zatokami autobusowymi lub
postojowymi, a przy drogach dwujezdniowych - również
z pasem dzielącym jezdnie;
8) zjazd - połączenie drogi publicznej z nieruchomością
położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie
miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu
przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym;
9) skrzyżowanie dróg publicznych:
a) jednopoziomowe - przecięcie się lub połączenie dróg
publicznych na jednym poziomie,
b) wielopoziomowe - krzyżowanie się lub połączenie
dróg publicznych na różnych poziomach, zapewniające
pełną lub częściową możliwość wyboru kierunku jazdy
(węzeł drogowy) lub krzyżowanie się dróg na różnych
poziomach, uniemożliwiające wybór kierunku jazdy
(przejazd drogowy);
10) droga ekspresowa - drogę przeznaczoną wyłącznie
do ruchu pojazdów samochodowych:
a) wyposażoną w jedną lub dwie jezdnie,
b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania z
przecinającymi ją innymi drogami transportu lądowego i
wodnego, z dopuszczeniem wyjątkowo
jednopoziomowych skrzyżowań z drogami publicznymi,
c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych,
pojazdów i przesyłek, przeznaczone wyłącznie dla
użytkowników drogi;
11) autostrada - drogę przeznaczoną wyłącznie do
ruchu pojazdów samochodowych:
a) wyposażoną przynajmniej w dwie trwale rozdzielone
jednokierunkowe jezdnie,
b) posiadającą wielopoziomowe skrzyżowania ze
wszystkimi przecinającymi ją drogami transportu
lądowego i wodnego,
c) wyposażoną w urządzenia obsługi podróżnych,
pojazdów i przesyłek, przeznaczone wyłącznie dla
użytkowników autostrady;
11a) droga rowerowa – drogę przeznaczoną do ruchu
rowerów albo rowerów i pieszych, z której może
korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem;
12) drogowy obiekt inżynierski - obiekt mostowy, tunel,
przepust i konstrukcję oporową;
13) obiekt mostowy - budowlę przeznaczoną do
przeprowadzenia drogi, samodzielnego ciągu pieszego
lub pieszo-rowerowego, szlaku wędrówek zwierząt
dziko żyjących lub innego rodzaju komunikacji nad
przeszkodą terenową, w szczególności: most, wiadukt,
estakadę, kładkę;
14) tunel - budowlę przeznaczoną do przeprowadzenia
drogi, samodzielnego ciągu pieszego lub pieszorowerowego, szlaku wędrówek zwierząt dziko żyjących
lub innego rodzaju komunikacji przez przeszkodę
terenową lub pod nią, w tym przejście podziemne;
15) przepust - budowlę o przekroju poprzecznym
zamkniętym, przeznaczoną do przeprowadzenia
cieków, szlaków wędrówek zwierząt dziko żyjących lub
urządzeń technicznych przez nasyp drogi;
15a) kanał technologiczny - ciąg osłonowych
elementów obudowy, studni kablowych oraz innych
obiektów lub urządzeń służących umieszczeniu lub
eksploatacji:
a) urządzeń infrastruktury technicznej związanych z
potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu
drogowego,
b) linii telekomunikacyjnych wraz z zasilaniem oraz linii
elektroenergetycznych, niezwiązanych z potrzebami
zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego;
16) konstrukcja oporowa - budowlę przeznaczoną do
utrzymywania w stanie stateczności nasypu lub
wykopu;
17) budowa drogi - wykonywanie połączenia
drogowego między określonymi miejscami lub
miejscowościami, a także jego odbudowę i rozbudowę;
18) przebudowa drogi - wykonywanie robót, w których
wyniku następuje podwyższenie parametrów
technicznych i eksploatacyjnych istniejącej drogi,
niewymagających zmiany granic pasa drogowego;
19) remont drogi - wykonywanie robót przywracających
pierwotny stan drogi, także przy użyciu wyrobów
budowlanych innych niż użyte w stanie pierwotnym;
20) utrzymanie drogi - wykonywanie robót
konserwacyjnych, porządkowych i innych
zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i
wygody ruchu, w tym także odśnieżanie i zwalczanie
śliskości zimowej;
21) ochrona drogi - działania mające na celu
niedopuszczenie do przedwczesnego zniszczenia
drogi, obniżenia klasy drogi, ograniczenia jej funkcji,
niewłaściwego jej użytkowania oraz pogorszenia
warunków bezpieczeństwa ruchu;
22) zieleń przydrożna - roślinność umieszczoną w
pasie drogowym, mającą na celu w szczególności
ochronę użytkowników drogi przed oślepianiem przez
pojazdy nadjeżdżające z kierunku przeciwnego,
ochronę drogi przed zawiewaniem i zaśnieżaniem,
ochronę przyległego terenu przed nadmiernym
hałasem, zanieczyszczeniem powietrza, wody i gleby;
23) reklama – umieszczone w polu widzenia
użytkownika drogi tablica reklamowa lub urządzenie
reklamowe w rozumieniu art. 2 pkt 16b i 16c ustawy z
dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i
zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r.
poz. 199 i 443), a także każdy inny nośnik informacji
wizualnej, wraz z jej elementami konstrukcyjnymi i
zamocowaniami, niebędący znakiem drogowym, o
którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art.
7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.),
ustawionym przez gminę znakiem informującym o
obiektach zlokalizowanych przy drodze, w tym
obiektach użyteczności publicznej, znakiem
informującym o formie ochrony zabytków lub tablicą
informacyjną o nazwie formy ochrony przyrody w
rozumieniu art. 115 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627, z późn.
zm.);
24) dostępność drogi - cechę charakteryzującą gęstość
połączeń danej drogi z innymi drogami przez
skrzyżowania dróg oraz zakres dostępu do drogi przez
zjazdy;
25) pojazd nienormatywny – pojazd lub zespół
pojazdów w rozumieniu art. 2 pkt 35a ustawy z dnia 20
czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
26) transeuropejska sieć drogowa - sieć drogową
określoną w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady
nr 661/2010/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie
unijnych wytycznych dotyczących rozwoju
transeuropejskiej sieci transportowej (wersja
przekształcona) (Dz. Urz. UE L 204 z 05.08.2010, str.
1);
27) służby ratownicze - jednostki ochrony
przeciwpożarowej
w rozumieniu ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o
ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380,
z późn. zm. ) oraz zespoły ratownictwa medycznego w
rozumieniu ustawy z dnia 8 września 2006 r. o
Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2013
r. poz. 757, z późn. zm. );
28) ocena wpływu planowanej drogi na bezpieczeństwo
ruchu drogowego - strategiczną analizę wpływu
wariantów planowanej drogi na poziom bezpieczeństwa
ruchu drogowego w sieci dróg publicznych
znajdujących się w obszarze oddziaływania planowanej
drogi;
29) audyt bezpieczeństwa ruchu drogowego niezależną, szczegółową, techniczną ocenę cech
projektowanej, budowanej, przebudowywanej lub
użytkowanej drogi publicznej pod względem
bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego;
30) klasyfikacja odcinków dróg ze względu na
koncentrację wypadków śmiertelnych - analizę
istniejącej sieci drogowej pod względem liczby
wypadków śmiertelnych, w wyniku której wytypowane
zostają najbardziej niebezpieczne odcinki dróg o dużej
liczbie wypadków śmiertelnych;
31) klasyfikacja odcinków dróg ze względu na
bezpieczeństwo sieci drogowej - analizę istniejącej
sieci drogowej, w wyniku której wytypowane zostają
odcinki dróg o dużej możliwości poprawy
bezpieczeństwa oraz zmniejszenia kosztów wypadków
drogowych;
32) uczestnik ruchu drogowego - uczestnika ruchu
drogowego w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. - Prawo o ruchu drogowym;
33) inteligentne systemy transportowe (ITS) - systemy
wykorzystujące technologie informacyjne i
komunikacyjne w obszarze transportu drogowego,
obejmującym infrastrukturę, pojazdy i jego
użytkowników, a także w obszarach zarządzania
ruchem i zarządzania mobilnością, oraz do interfejsów
z innymi rodzajami transportu;
34) interoperacyjność - zdolność systemów oraz
będących ich podstawą procesów gospodarczych do
wymiany danych, informacji i wiedzy;
35) aplikacja ITS - operacyjne narzędzie zastosowania
ITS;
36) usługa ITS - dostarczanie aplikacji ITS w
określonych ramach organizacyjnych i operacyjnych, w
celu zwiększenia bezpieczeństwa użytkowników w
obszarze transportu drogowego, efektywności i wygody
ich przemieszczania się, a także ułatwiania lub
wspierania operacji transportowych i przewozowych;
37) użytkownik ITS - każdego użytkownika aplikacji lub
usług ITS, w tym podróżnych, szczególnie zagrożonych
uczestników ruchu drogowego, użytkowników i
zarządców dróg, podmioty zarządzające pojazdami w
transporcie osób lub rzeczy oraz służby ustawowo
powołane do niesienia pomocy;
38) szczególnie zagrożeni uczestnicy ruchu drogowego
- niezmotoryzowanych uczestników ruchu drogowego,
w szczególności pieszych i rowerzystów, a także
motocyklistów oraz osoby niepełnosprawne lub osoby o
widocznej ograniczonej sprawności ruchowej;
39) interfejs - połączenie między systemami, które
zapewnia ich łączenie i współpracę;
40) ciągłość usług - zdolność do zapewnienia
nieprzerwanych usług w ramach sieci transportowych
na obszarze Unii Europejskiej.
Ustawa o drogach
publicznych
201509-11
22
Ustawa o drogach
publicznych
201509-11
36
1. Zarząd drogi sprawuje nieodpłatny trwały zarząd
gruntami w pasie drogowym.
2. Grunty, o których mowa w ust. 1, zarząd drogi może
oddawać w najem, dzierżawę albo je użyczać, w
drodze umowy, na cele związane z potrzebami
zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,
a także na cele związane z potrzebami obsługi
użytkowników ruchu. Zarząd drogi może pobierać z
tytułu najmu lub dzierżawy opłaty w wysokości
ustalonej w umowie. Przepisów art. 43 ust. 2 pkt 3 i art.
85 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz.
518, z późn. zm.) nie stosuje się.
2a. W przypadku zawarcia umowy o part.nerstwie
publiczno-prywatnym part.ner prywatny może otrzymać
w najem, dzierżawę albo użyczenie nieruchomości
leżące w pasie drogowym, w celu wykonywania
działalności gospodarczej.
2b. (uchylony).
2c. W granicach miast na prawach powiatu tablice
reklamowe i urządzenia reklamowe mogą być
umieszczane na gruntach, o których mowa w ust. 1, na
podstawie odpłatnej umowy cywilnoprawnej w
wypadkach uzasadnionych względami funkcjonalnymi,
w szczególności wówczas gdy takie tablice lub
urządzenia są umieszczone na wiatach
przystankowych lub obiektach małej architektury.
2d. Wart.ość świadczeń pieniężnych lub niepieniężnych
przysługujących zarządowi dróg w sytuacji, o której
mowa w ust. 2c, nie może być niższa niż wysokość
opłaty za zajęcie pasa drogowego, która miałaby
zastosowanie w przypadku danej tablicy reklamowej
lub urządzenia reklamowego umieszczanych na
podstawie decyzji, o której mowa w art. 40 ust. 1.
3. W przypadku nabywania gruntów przeznaczonych
pod pas drogowy zarząd drogi może wystąpić z
wnioskiem o dokonanie podziału lub scalenia i podziału
nieruchomości, zgodnie z przepisami o gospodarce
nieruchomościami lub przepisami o scalaniu gruntów.
W przypadku zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia
zarządcy drogi lub niezgodnie z warunkami podanymi
w tym zezwoleniu, lub bez zawarcia odpłatnej umowy
cywilnoprawnej, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub
2c, lub niezgodnie z warunkami tej umowy, właściwy
zarządca drogi orzeka, w drodze decyzji
administracyjnej, o jego przywróceniu do stanu
poprzedniego. Przepisu tego nie stosuje się w
przypadku zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia
zarządcy drogi lub niezgodnie z warunkami podanymi
w tym zezwoleniu, wymagającego podjęcia przez
właściwy organ nadzoru budowlanego decyzji o
rozbiórce obiektu budowlanego.
Ustawa o drogach
publicznych
201509-11
39
1. Zabrania się dokonywania w pasie drogowym
czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub
uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej
trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu
drogowego. W szczególności zabrania się:
1) lokalizacji obiektów budowlanych, umieszczania
urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z
potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu
drogowego;
2) włóczenia po drogach oraz porzucania na nich
przedmiotów lub używania pojazdów niszczących
nawierzchnię drogi;
3) poruszania się po drogach pojazdów
nienormatywnych bez wymaganego zezwolenia lub w
sposób niezgodny z przepisami ruchu drogowego;
4) samowolnego ustawiania, zmieniania i uszkadzania
znaków drogowych i urządzeń ostrzegawczozabezpieczających;
5) umieszczania reklam:
a) imitujących znaki i sygnały drogowe oraz urządzenia
bezpieczeństwa ruchu drogowego,
b) poza obszarem zabudowanym, z wyłączeniem
parkingów i miejsc obsługi podróżnych;
6) umieszczania urządzeń zastępujących obowiązujące
znaki drogowe;
7) niszczenia rowów, skarp, nasypów i wykopów oraz
samowolnego rozkopywania drogi;
8) zaorywania lub zwężania w inny sposób pasa
drogowego;
9) odprowadzania wody i ścieków z urządzeń
melioracyjnych, gospodarskich lub zakładowych do
rowów przydrożnych lub na jezdnię drogi;
10) wypasania zwierząt gospodarskich;
11) rozniecania ognisk w pobliżu drogowych obiektów
inżynierskich i przepraw promowych oraz przejeżdżania
przez nie z otwart.ym ogniem;
12) usuwania, niszczenia i uszkadzania zadrzewień
przydrożnych.
1a. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do
umieszczania, konserwacji, przebudowy i naprawy
infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy
z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz.
U. z 2014 r. poz. 243, 827 i 1198) oraz urządzeń
służących do doprowadzania lub odprowadzania
płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz urządzeń
związanych z ich eksploatacją, a także do innych
czynności związanych z eksploatacją tej infrastruktury i
urządzeń, jeżeli warunki techniczne i wymogi
bezpieczeństwa na to pozwalają.
2. (uchylony).
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
lokalizowanie w pasie drogowym obiektów
budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami
zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego
oraz reklam, może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem
właściwego zarządcy drogi, wydawanym w drodze
decyzji administracyjnej – zezwolenie nie jest
wymagane w przypadku zawarcia umowy, o której
mowa w ust. 7 lub w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c. Jednakże
właściwy zarządca drogi:
1) może odmówić wydania zezwolenia na
umieszczenie w pasie drogowym urządzeń i
infrastruktury, o których mowa w ust. 1a, wyłącznie,
jeżeli ich umieszczenie spowodowałoby zagrożenie
bezpieczeństwa ruchu drogowego, naruszenie
wymagań wynikających z przepisów odrębnych lub
miałoby doprowadzić do utraty uprawnień z tytułu
gwarancji lub rękojmi w zakresie budowy, przebudowy
lub remontu dróg;
2) odmawia wydania zezwolenia na umieszczenie w
pasie drogowym reklam, jeżeli ich umieszczenie
mogłoby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi
i jej urządzeń, lub zmniejszenie jej trwałości, lub
zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego oraz w
przypadkach, gdy reklamy nie spełniają warunków, o
których mowa w art. 42a.
3a. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się w
szczególności: rodzaj inwestycji, sposób, miejsce i
warunki jej umieszczenia w pasie drogowym oraz
pouczenie inwestora, że przed rozpoczęciem robót
budowlanych jest zobowiązany do:
1) uzyskania pozwolenia na budowę lub zgłoszenia
budowy albo wykonywania robót budowlanych;
2) uzgodnienia z zarządcą drogi, przed uzyskaniem
pozwolenia na budowę, projektu budowlanego obiektu
lub urządzenia, o którym mowa w ust. 3;
3) uzyskania zezwolenia zarządcy drogi na zajęcie
pasa drogowego, dotyczącego prowadzenia robót w
pasie drogowym lub na umieszczenie w nim obiektu lub
urządzenia.
3b. W przypadku gdy właściwy organ nie wyda decyzji,
o której mowa w ust. 3, w terminie 65 dni od dnia
złożenia wniosku, organ wyższego stopnia, a w
przypadku braku takiego organu organ nadzorujący,
wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na
które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w
wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar
pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
3c. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od
dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust.
3b. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej, o której
mowa w ust. 3b, podlega ona ściągnięciu w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
3d. Do terminu, o którym mowa w ust. 3b, nie wlicza się
terminów przewidzianych w przepisach prawa do
dokonania określonych czynności, okresów
zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień
spowodowanych z winy strony albo z przyczyn
niezależnych od organu.
4. Utrzymanie obiektów i urządzeń, o których mowa w
ust. 3, należy do ich posiadaczy.
5. Jeżeli budowa, przebudowa lub remont drogi
wymaga przełożenia urządzenia lub obiektu, o którym
mowa w ust. 3, koszt tego przełożenia ponosi jego
właściciel.
6. Zarządca drogi w trakcie budowy lub przebudowy
drogi jest obowiązany zlokalizować kanał
technologiczny w pasie drogowym:
1) dróg krajowych;
2) pozostałych dróg publicznych, chyba że w terminie
60 dni od dnia ogłoszenia informacji, o której mowa w
ust. 6a, nie zgłoszono zainteresowania udostępnieniem
kanału technologicznego.
6a. Najpóźniej na 6 miesięcy przed dniem złożenia
wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach, o zezwoleniu na realizację
inwestycji drogowej, o pozwoleniu na budowę albo
dniem zgłoszenia przebudowy dróg, o których mowa w
ust. 6 pkt 2, zarządca drogi zamieszcza na swojej
stronie internetowej informację o zamiarze rozpoczęcia
budowy lub przebudowy drogi i możliwości zgłaszania
zainteresowania z udostępnieniem kanału
technologicznego, jednocześnie zawiadamiając o tym
Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, zwanego
dalej „Prezesem UKE”.
6b. Podmiot, który zgłosi zainteresowanie
udostępnieniem przez zarządcę drogi kanału
technologicznego, a następnie po jego wybudowaniu
nie złoży oferty, jest obowiązany zwrócić zarządcy
drogi koszty wybudowania kanału technologicznego, o
ile nie udostępniono tego kanału innym podmiotom.
6c. Minister właściwy do spraw łączności, na wniosek
zarządcy drogi w drodze decyzji, zwalnia zarządcę z
obowiązku budowy kanału technologicznego, jeżeli w
pobliżu pasa drogowego istnieje już kanał
technologiczny lub linia światłowodowa, posiadające
wolne zasoby wystarczające do zaspokojenia potrzeb
społecznych w zakresie dostępu do usług
szerokopasmowych lub w sytuacji, gdy lokalizowanie
kanału technologicznego byłoby ekonomicznie
nieracjonalne lub technicznie niemożliwe. W
odniesieniu do dróg, o których mowa w ust. 6 pkt 2,
zwolnienie następuje przed ogłoszeniem, o którym
mowa w ust. 6a.
6d. Niezwłocznie po wybudowaniu kanału
technologicznego, a jeszcze przed jego
udostępnieniem innym podmiotom, zarządca drogi
przekazuje Prezesowi UKE informację o przebiegu
nowo zlokalizowanego kanału technologicznego.
6e. Zarządca drogi, na wniosek Prezesa UKE lub
przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, udziela informacji
o kanałach technologicznych zlokalizowanych w pasie
drogowym na obszarze jego właściwości.
7. Zarządca drogi udostępnia kanały technologiczne za
opłatą, w drodze umowy dzierżawy lub najmu, na
zasadach określonych w ust. 7a–7f.
7a. Zarządca drogi zamieszcza w Biuletynie Informacji
Publicznej na właściwej dla niego stronie podmiotowej
informację o zamiarze udostępnienia kanału
technologicznego, podając lokalizację kanału, zakres
wolnych zasobów w kanale, jego podstawowe
parametry techniczne, termin i miejsce składania ofert,
wymagania formalne dotyczące ofert oraz kryteria
wyboru w przypadku złożenia ofert przekraczających
zakres wolnych zasobów, z uwzględnieniem ust. 7e.
7b. Informację, o której mowa w ust. 7a, zarządca drogi
zamieszcza także w przypadku, gdy przed ogłoszeniem
zamiaru udostępnienia kanału technologicznego
wpłynie do niego wniosek o udostępnienie tego kanału.
W przypadku gdy do zarządcy drogi wpłynie pierwszy
wniosek o udostępnienie kanału technologicznego,
ogłoszenie jest publikowane nie później niż w terminie
14 dni od dnia wpłynięcia tego wniosku.
7c. Zarządca drogi jednocześnie z zamieszczeniem
informacji, o której mowa w ust. 7a i 7b, zawiadamia o
tym fakcie Prezesa UKE. Prezes UKE niezwłocznie
zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na
swojej stronie podmiotowej informację o ogłoszeniu,
wraz z odesłaniem do strony Biuletynu Informacji
Publicznej, na której informacja została opublikowana.
Termin składania ofert nie może być krótszy niż 14 dni
od dnia zamieszczenia informacji przez zarządcę drogi.
7d. Zarządca drogi jest obowiązany zawrzeć umowę
dzierżawy lub najmu kanału technologicznego
najpóźniej w terminie 21 dni od dnia, w którym upłynął
termin składania ofert.
7e. W przypadku gdy z powodu braku wolnych
zasobów w kanale technologicznym jest niemożliwe
uwzględnienie wszystkich ofert na udostępnienie tego
kanału, zarządca drogi dokonuje wyboru podmiotu,
któremu udostępnia kanał technologiczny, stosując
kryteria wyboru określone w informacji, o której mowa
w ust. 7a, przestrzegając zasad przejrzystości,
równego traktowania zainteresowanych podmiotów, a
także pierwszeństwa dla umieszczania w kanale
technologicznym linii światłowodowych przeznaczonych
na potrzeby dostępu do telekomunikacyjnych usług
szerokopasmowych.
7f. Za udostępnienie kanału technologicznego pobiera
się opłaty w wysokości określonej w umowie, przy czym
opłaty te są ustalane na poziomie kosztów budowy i
utrzymania kanału. Przepisu art. 40, zezwolenie na
zajęcie pasa drogowego, ust. 3 nie stosuje się do linii
telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych oraz
innych urządzeń umieszczanych w kanale
technologicznym.
8. Wykonywanie zadań związanych z zarządzaniem i
utrzymywaniem kanałów technologicznych, o których
mowa w ust. 6, zarządca drogi może powierzyć, w
drodze umowy, podmiotowi wyłonionemu w drodze
przetargu, z zachowaniem przepisów o zamówieniach
publicznych lub w trybie określonym w ustawie z dnia 9
stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub
usługi.
Ustawa o drogach
publicznych
201509-11
40
1. Zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z
budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i
ochroną dróg, wymaga zezwolenia zarządcy drogi,
wydanego w drodze decyzji administracyjnej –
zezwolenie nie jest wymagane w przypadku zawarcia
umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:
1) prowadzenia robót w pasie drogowym;
2) umieszczania w pasie drogowym urządzeń
infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami
zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego;
3) umieszczania w pasie drogowym obiektów
budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania
drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam;
4) zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w
celach innych niż wymienione w pkt 1–3.
3. Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę.
4. Opłatę za zajęcie pasa drogowego w celu, o którym
mowa w ust. 2 pkt 1 i 4, ustala się jako iloczyn liczby
metrów kwadratowych zajętej powierzchni pasa
drogowego, stawki opłaty za zajęcie 1 m z indeksem 2
pasa drogowego i liczby dni zajmowania pasa
drogowego, przy czym zajęcie pasa drogowego przez
okres krótszy niż 24 godziny jest traktowane jak zajęcie
pasa drogowego przez 1 dzień.
mowa w ust. 2 pkt 2, ustala się jako iloczyn liczby
metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego
zajętej przez rzut poziomy urządzenia i stawki opłaty za
zajęcie 1m z indeksem 2 pasa drogowego pobieranej
za każdy rok umieszczenia urządzenia w pasie
drogowym, przy czym za umieszczenie urządzenia w
pasie drogowym lub na drogowym obiekcie
inżynierskim przez okres krótszy niż rok opłata
obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni
umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na
drogowym obiekcie inżynierskim.
mowa w ust. 2 pkt 3, ustala się jako iloczyn liczby
metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego
zajętej przez rzut poziomy obiektu budowlanego albo
powierzchni reklamy, liczby dni zajmowania pasa
drogowego i stawki opłaty za zajęcie 1 m z indeksem 2
pasa drogowego.
6a. Nie pobiera się opłaty za zajęcie pasa drogowego w
związku z umieszczaniem w pasie drogowym tablic
informujących o nazwie formy ochrony przyrody, o
których mowa w art. 115 ustawy z dnia 16 kwietnia
2004 r. o ochronie przyrody oraz znaków informujących
o formie ochrony zabytków.
6b. Opłatę za zajęcie pasa drogowego, o której mowa
w ust. 6, powiększa się, od dnia wprowadzenia opłaty
reklamowej przez radę gminy, o wysokość opłaty
reklamowej, o której mowa w art. 17a ustawy z dnia 12
stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.
U. z 2014 r. poz. 849 oraz z 2015 r. poz. 528).
7. Minister właściwy do spraw transportu, w drodze
rozporządzenia, ustala, z uwzględnieniem przepisów o
pomocy publicznej, dla dróg, których zarządcą jest
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m z indeksem 2
pasa drogowego. Stawki opłaty, o których mowa w ust.
4 i 6, nie mogą przekroczyć 10 zł za jeden dzień
zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której
mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 200 zł, z tym że
w odniesieniu do obiektów i urządzeń infrastruktury
telekomunikacyjnej stawki opłaty, o których mowa w
ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 0,20 zł za jeden dzień
zajmowania pasa drogowego, a stawka opłaty, o której
mowa w ust. 5, nie może przekroczyć 20 zł.
8. Organ stanowiący jednostki samorządu
terytorialnego, w drodze uchwały, ustala dla dróg,
których zarządcą jest jednostka samorządu
terytorialnego, wysokość stawek opłaty za zajęcie 1 m
z indeksem 2 pasa drogowego, z tym że stawki opłaty,
o których mowa w ust. 4 i 6, nie mogą przekroczyć 10
zł za jeden dzień zajmowania pasa drogowego, a
stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, nie może
przekroczyć 200 zł.
9. Przy ustalaniu stawek, o których mowa w ust. 7 i 8,
uwzględnia się:
1) kategorię drogi, której pas drogowy zostaje zajęty;
2) rodzaj elementu zajętego pasa drogowego;
3) procentową wielkość zajmowanej szerokości jezdni;
4) rodzaj zajęcia pasa drogowego;
5) rodzaj urządzenia lub obiektu budowlanego
umieszczonego w pasie drogowym.
10. Zajęcie pasa drogowego o powierzchni mniejszej
niż 1 m z indeksem 2 lub powierzchni pasa drogowego
zajętej przez rzut poziomy obiektu budowlanego lub
urządzenia mniejszej niż 1 m z indeksem 2 jest
traktowane jak zajęcie 1 m z indeksem 2 pasa
drogowego.
11. Opłatę, o której mowa w ust. 3, ustala, w drodze
decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy
udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.
12. Za zajęcie pasa drogowego:
1) bez zezwolenia zarządcy drogi lub bez zawarcia
umowy, o której mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,
2) z przekroczeniem terminu zajęcia określonego w
zezwoleniu zarządcy drogi lub w umowie, o której
mowa w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c,
3) o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu
zarządcy drogi lub w umowie, o której mowa w art. 22
ust. 2, 2a lub 2c
– zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji
administracyjnej, karę pieniężną w wysokości 10krotności opłaty ustalanej zgodnie z ust. 4–6.
13. Termin uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 3,
oraz kary, o której mowa w ust. 12, wynosi 14 dni od
dnia, w którym decyzja ustalająca ich wysokość stała
się ostateczna, z zastrzeżeniem ust. 13a.
13a. Opłatę roczną, o której mowa w ust. 5, za
pierwszy rok umieszczenia urządzenia w pasie
drogowym uiszcza się w terminie określonym w ust. 13,
a za lata następne w terminie do dnia 15 stycznia
każdego roku, z góry za dany rok.
14. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie konieczności
usunięcia awarii urządzeń niezwiązanych z potrzebami
zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego,
a znajdujących się w pasie drogowym. Po
zlokalizowaniu awarii prowadzący roboty niezwłocznie
zawiadamia o tym zarządcę drogi i w porozumieniu z
nim określa termin i powierzchnię zajętego pasa
drogowego.
14a. Zarządca drogi określa, w drodze decyzji
administracyjnej, warunki zajęcia pasa drogowego, o
którym mowa w ust. 14, oraz warunki jego
przywrócenia do stanu poprzedniego, a także ustala
wysokość opłaty, o której mowa w ust. 4.
14b. Za wejście w pas drogowy, o którym mowa w ust.
14, bez zawiadomienia zarządcy drogi, przekroczenie
ustalonego terminu i powierzchni zajęcia pasa
drogowego zarządca drogi wymierza karę pieniężną
zgodnie z ust. 12.
15. Zajmujący pas drogowy jest obowiązany zapewnić
bezpieczne warunki ruchu i przywrócić pas do
poprzedniego stanu użyteczności w określonym
terminie.
16. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa
warunki niezbędne do udzielania zezwoleń na
zajmowanie pasa drogowego na cele, o których mowa
w ust. 2, mając na względzie bezpieczeństwo
użytkowania i ochronę dróg.
1. Widoczna z jezdni przez kierującego pojazdem
reklama emitująca światło, umieszczona w pasie
drogowym lub w odległości od zewnętrznej krawędzi
jezdni, o której mowa w art. 43 ust. 1, musi spełniać
wymagania określone w ust. 2 oraz w przepisach
wydanych na podstawie ust. 3.
2. W przypadku reklam umożliwiających bieżącą
zmianę informacji wizualnej:
1) niedopuszczalne jest wyświetlanie ruchomych
obrazów;
2) niedopuszczalne jest stosowanie efektów wizualnych
i przerw pomiędzy kolejno wyświetlanymi informacjami;
Ustawa o drogach
publicznych
201509-11
42a
3) minimalny czas prezentacji informacji wizualnej musi
być dłuższy niż 10 sekund.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w
drodze rozporządzenia, maksymalną luminancję
powierzchni informacji wizualnej umieszczonej na
reklamie emitującej światło, w ciągu dnia i w ciągu
nocy, w terenie zabudowy i poza terenem zabudowy,
mając na względzie zachowanie bezpieczeństwa ruchu
drogowego.
4. Przepisów wydanych na podstawie ust. 3 nie stosuje
się do umieszczania w pasie drogowym lub w
odległościach od zewnętrznej krawędzi jezdni, o
których mowa w art. 43 ust. 1, widocznych z jezdni
przez kierującego pojazdem szyldów w rozumieniu art.
2 pkt 16d ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym, o ile pole
powierzchni bocznej prostopadłościanu opisanego na
danej tablicy lub urządzeniu reklamowym emitującym
światło jest mniejsze niż 2 m z indeksem 2, a
najdłuższy bok nie jest dłuższy niż 3 m.
1. Obiekty budowlane przy drogach oraz nie będące
obiektami budowlanymi reklamy umieszczone przy
drogach poza obszarami zabudowanymi, powinny być
usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi
jezdni co najmniej:
Lp. Rodzaj drogi
1
2
3
Ustawa o drogach
publicznych
201509-11
43
W terenie
zabudowy
Autostrada
30 m
Droga ekspresowa 20 m
Droga
ogólnodostępna:
a) krajowa
10 m
b) wojewódzka,
8m
powiatowa
c) gminna
6m
Poza terenem
zabudowy
50 m
40 m
25 m
20 m
15 m
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
usytuowanie obiektu budowlanego przy drodze, o której
mowa w ust. 1 lp. 3 tabeli, w odległości mniejszej niż
określona w ust. 1, może nastąpić wyłącznie za zgodą
zarządcy drogi, wydaną przed uzyskaniem przez
inwestora obiektu pozwolenia na budowę lub
zgłoszeniem budowy albo wykonywania robót
budowlanych. Przepis art. 38, obiekty istniejące w pasie
drogi, ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy sytuowaniu
reklam poza terenem zabudowy.
Ustawa o kosztach
sądowych w
sprawach cywilnych
201507-23
79
1. Sąd z urzędu zwraca stronie:
1) całą uiszczoną opłatę od:
a) pisma zwróconego wskutek braków formalnych,
b) pisma odrzuconego lub cofniętego, jeżeli odrzucenie
lub cofnięcie nastąpiło przed wysłaniem odpisu pisma
innym stronom, a w braku takich stron - przed
wysłaniem zawiadomienia o terminie posiedzenia,
c) zażalenia na postanowienie w przedmiocie ukarania
grzywną albo aresztem, zamiany grzywny na areszt
albo w przedmiocie przymusowego sprowadzenia,
jeżeli zażalenie zostało uwzględnione w całości,
d) zażalenia na postanowienie o przyznaniu
wynagrodzenia biegłemu lub tłumaczowi, jeżeli
zażalenie zostało uwzględnione w całości,
e) apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej w razie
uwzględnienia środka zaskarżenia z powodu
oczywistego naruszenia prawa i stwierdzenia tego
naruszenia przez sąd odwoławczy lub Sąd Najwyższy,
f) skargi na orzeczenie referendarza sądowego, jeżeli
została uwzględniona w sprawie, w której
postępowanie
wszczęto z urzędu, a w pozostałych sprawach tylko w
razie uwzględnienia skargi z powodu oczywistego
naruszenia
prawa i stwierdzenia tego naruszenia przez sąd,
g) skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w razie jej uwzględnienia;
2) trzy czwart.e uiszczonej opłaty od:
a) pisma wszczynającego postępowanie w pierwszej
instancji, jeżeli w toku postępowania sądowego
zawart.o ugodę przed mediatorem,
b) skargi kasacyjnej lub skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
nieprzyjętej do rozpoznania przez Sąd Najwyższy,
c) pozwu w postępowaniu upominawczym, jeżeli
uprawomocnił się nakaz zapłaty,
d) pozwu w europejskim postępowaniu nakazowym,
jeżeli uprawomocnił się europejski nakaz zapłaty;
3) połowę uiszczonej opłaty od:
a) pisma cofniętego przed rozpoczęciem posiedzenia,
na które sprawa została skierowana,
b) pozwu o rozwód lub separację w razie orzeczenia
rozwodu lub separacji na zgodny wniosek stron bez
orzekania o winie - po uprawomocnieniu się wyroku, z
zastrzeżeniem art. 26 ust. 2,
c) pisma wszczynającego postępowanie w instancji, w
której sprawa zakończyła się zawarciem ugody
sądowej,
d) zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w
postępowaniu nakazowym, jeżeli postępowanie w
pierwszej instancji zakończyło się zawarciem ugody
sądowej.
2. Poza wypadkami przewidzianymi w ust. 1 sąd z
urzędu zwraca stronie całą uiszczoną opłatę od pozwu
o rozwód lub separację albo wniosku o separację w
razie cofnięcia pozwu lub wniosku na skutek
pojednania się stron w pierwszej instancji. W razie
pojednania się stron przed zakończeniem
postępowania apelacyjnego, zwraca się połowę
uiszczonej opłaty od apelacji.
Ustawa o
2015-
39
1. Sejmik województwa podejmuje uchwałę o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
09-11
przystąpieniu do sporządzania planu
zagospodarowania przestrzennego województwa.
2. Plan zagospodarowania przestrzennego
województwa sporządza się dla obszaru w granicach
administracyjnych województwa.
3. W planie zagospodarowania przestrzennego
województwa uwzględnia się ustalenia strategii rozwoju
województwa oraz określa się w szczególności:
1) podstawowe elementy sieci osadniczej województwa
i ich powiązań komunikacyjnych oraz
infrastrukturalnych, w tym kierunki powiązań
transgranicznych;
2) system obszarów chronionych, w tym obszary
ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego,
ochrony uzdrowisk oraz dziedzictwa kulturowego i
zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
3) rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o
znaczeniu ponadlokalnym;
4) granice i zasady zagospodarowania obszarów
funkcjonalnych o znaczeniu ponadregionalnym oraz, w
zależności od potrzeb, granice i zasady
zagospodarowania obszarów funkcjonalnych o
znaczeniu regionalnym;
5) (uchylony);
6) obszary szczególnego zagrożenia powodzią;
7) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
8) obszary występowania udokumentowanych złóż
kopalin i udokumentowanych kompleksów
podziemnego składowania dwutlenku węgla.
województwa uwzględnia się ustalenia koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju, o której
mowa w art. 47, koncepcja krajowego planu
zagospodarowania, ust. 1 pkt 1, oraz programy, o
których mowa w art. 48, programy zadań rządowych
służące inwestycji celu publicznego, ust. 1.
województwa umieszcza się te inwestycje celu
publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, o których
mowa w ust. 3 pkt 3, które zostały ustalone w
dokumentach przyjętych przez Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej, Radę Ministrów, właściwego ministra lub
sejmik województwa, zgodnie z ich właściwością.
6. Dla miejskiego obszaru funkcjonalnego ośrodka
wojewódzkiego uchwala się plan zagospodarowania
przestrzennego miejskiego obszaru funkcjonalnego
ośrodka wojewódzkiego jako część planu
zagospodarowania przestrzennego województwa.
7. Plan zagospodarowania przestrzennego miejskiego
obszaru funkcjonalnego ośrodka wojewódzkiego może
obejmować również obszary leżące poza granicami
miejskiego obszaru funkcjonalnego ośrodka
wojewódzkiego.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) „ładzie przestrzennym” - należy przez to rozumieć
takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy
harmonijną całość oraz uwzględnia w
uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i
wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze,
środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjnoestetyczne;
2) „zrównoważonym rozwoju” - należy przez to
rozumieć rozwój, o którym mowa w art. 3 pkt 50 ustawy
z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska
(Dz.U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.);
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
2
3) „środowisku” - należy przez to rozumieć środowisko,
o którym mowa w art. 3 pkt 39 ustawy z dnia 27
kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska;
4) „interesie publicznym” - należy przez to rozumieć
uogólniony cel dążeń i działań, uwzględniających
zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa lub
lokalnych społeczności, związanych z
zagospodarowaniem przestrzennym;
5) „inwestycji celu publicznego” – należy przez to
rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i
ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i
krajowym), a także krajowym (obejmującym również
inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez
względu na status podmiotu podejmującego te
działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące
realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(Dz. U. z 2014 r. poz. 518, z późn. zm.)
6) „obszarze przestrzeni publicznej” - należy przez to
rozumieć obszar o szczególnym znaczeniu dla
zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy jakości
ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów
społecznych ze względu na jego położenie oraz cechy
funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy;
6a) "obszarze funkcjonalnym" – należy przez to
rozumieć obszar szczególnego zjawiska z zakresu
gospodarki przestrzennej lub występowania konfliktów
przestrzennych, stanowiący zwart.y układ przestrzenny
składający się z funkcjonalnie powiązanych terenów,
charakteryzujących się wspólnymi uwarunkowaniami i
przewidywanymi jednolitymi celami rozwoju;
6b) "miejskim obszarze funkcjonalnym ośrodka
wojewódzkiego" – należy przez to rozumieć typ
obszaru funkcjonalnego obejmującego miasto będące
siedzibą władz samorządu województwa lub wojewody
oraz jego bezpośrednie otoczenie powiązane z nim
funkcjonalnie;
7) (uchylony);
8) (uchylony);
9) (uchylony);
10) „dobrach kultury współczesnej” - należy przez to
rozumieć niebędące zabytkami dobra kultury, takie jak
pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza i detale,
zespoły budynków, założenia urbanistyczne i
krajobrazowe, będące uznanym dorobkiem
współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje je
wysoka wart.ość art.ystyczna lub historyczna;
11) „terenie zamkniętym” - należy przez to rozumieć
teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z
dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i
kart.ograficzne (Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287, z
późn. zm.);
12) „działce budowlanej” - należy przez to rozumieć
nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której
wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi
publicznej oraz wyposażenie w urządzenia
infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji
obiektów budowlanych wynikające z odrębnych
przepisów i aktów prawa miejscowego;
13) „uzbrojeniu terenu” – należy przez to rozumieć
drogi, obiekty budowlane, urządzenia i przewody, o
których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21
sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;
14) „dostępie do drogi publicznej” - należy przez to
rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp
do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie
odpowiedniej służebności drogowej;
15) „standardach” - należy przez to rozumieć zbiory i
zakresy wymagań dotyczących opracowań i
dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania w
nich parametrów dotyczących zagospodarowania
przestrzennego;
16) „parametrach i wskaźnikach urbanistycznych” należy przez to rozumieć parametry i wskaźniki
ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie z
przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art.
16 ust. 2 i art. 40;
16a) „reklamie” – należy przez to rozumieć
upowszechnianie w jakiejkolwiek wizualnej formie
informacji promującej osoby, przedsiębiorstwa, towary,
usługi, przedsięwzięcia lub ruchy społeczne;
16b) „tablicy reklamowej”– należy przez to rozumieć
przedmiot materialny przeznaczony lub służący
ekspozycji reklamy wraz z jego elementami
konstrukcyjnymi i zamocowaniami, o płaskiej
powierzchni służącej ekspozycji reklamy, w
szczególności baner reklamowy, reklamę naklejaną na
okna budynków i reklamy umieszczane na rusztowaniu,
ogrodzeniu lub wyposażeniu placu budowy, z
wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego
użytku wykorzystywanych zgodnie z ich
przeznaczeniem;
16c) „urządzeniu reklamowym” – należy przez to
rozumieć przedmiot materialny przeznaczony lub
służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami
konstrukcyjnymi i zamocowaniami, inny niż tablica
reklamowa, z wyłączeniem drobnych przedmiotów
codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich
przeznaczeniem;
16d) „szyldzie” – należy przez to rozumieć tablicę
reklamową lub urządzenie reklamowe informującą o
działalności prowadzonej na nieruchomości, na której
ta tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe się
znajdują;”;
16e) „krajobrazie” - należy przez to rozumieć
postrzeganą przez ludzi przestrzeń, zawierającą
elementy przyrodnicze lub wytwory cywilizacji,
ukształtowaną w wyniku działania czynników
naturalnych lub działalności człowieka;
16f) „krajobrazie priorytetowym” – należy przez to
rozumieć krajobraz szczególnie cenny dla
społeczeństwa ze względu na swoje wart.ości
przyrodnicze, kulturowe, historyczne, architektoniczne,
urbanistyczne, ruralistyczne lub estetyczno-widokowe, i
jako taki wymagający zachowania lub określenia zasad
i warunków jego kształtowania;
17) „walorach ekonomicznych przestrzeni” - należy
przez to rozumieć te cechy przestrzeni, które można
określić w kategoriach ekonomicznych;
18) „wart.ości nieruchomości” - należy przez to
rozumieć wart.ość rynkową nieruchomości;
19) „powierzchni sprzedaży” - należy przez to rozumieć
tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu
handlowego stanowiącego całość technicznoużytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w
której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez
wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz
powierzchni pomocniczej, do której zalicza się
powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji
wystawowej itp.).
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
10
1. W studium uwzględnia się uwarunkowania
wynikające w szczególności z:
1) dotychczasowego przeznaczenia,
zagospodarowania i uzbrojenia terenu;
2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony;
3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej
przestrzeni produkcyjnej, wielkości i jakości zasobów
wodnych oraz wymogów ochrony środowiska, przyrody
i krajobrazu, w tym krajobrazu kulturowego;
4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr
kultury współczesnej;
4a) rekomendacji i wniosków zawart.ych w audycie
krajobrazowym lub określenia przez audyt
krajobrazowy granic krajobrazów priorytetowych;
5) warunków i jakości życia mieszkańców, w tym
ochrony ich zdrowia;
6) zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia;
7) potrzeb i możliwości rozwoju gminy;
8) stanu prawnego gruntów;
9) występowania obiektów i terenów chronionych na
podstawie przepisów odrębnych;
10) występowania obszarów naturalnych zagrożeń
geologicznych;
11) występowania udokumentowanych złóż kopalin,
zasobów wód podziemnych oraz udokumentowanych
kompleksów podziemnego składowania dwutlenku
węgla;
12) występowania terenów górniczych wyznaczonych
na podstawie przepisów odrębnych;
13) stanu systemów komunikacji i infrastruktury
technicznej, w tym stopnia uporządkowania gospodarki
wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki
odpadami;
14) zadań służących realizacji ponadlokalnych celów
publicznych;
15) wymagań dotyczących ochrony
przeciwpowodziowej.
2. W studium określa się w szczególności:
1) kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz
w przeznaczeniu terenów, w tym wynikające z audytu
krajobrazowego;
2) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania
oraz użytkowania terenów, w tym tereny wyłączone
spod zabudowy;
3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego
zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu, w tym
krajobrazu kulturowego i uzdrowisk;
4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i
zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5) kierunki rozwoju systemów komunikacji i
infrastruktury technicznej;
6) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje
celu publicznego o znaczeniu lokalnym;
7) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje
celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, zgodnie
z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego
województwa i ustaleniami programów, o których mowa
w art. 48 ust. 1;
8) obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie
na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary
wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału
nieruchomości, a także obszary rozmieszczenia
obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej
400 m2, oraz obszary przestrzeni publicznej;
9) obszary, dla których gmina zamierza sporządzić
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w
tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia
gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;
10) kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej
przestrzeni produkcyjnej;
11) obszary szczególnego zagrożenia powodzią oraz
obszary osuwania się mas ziemnych;
12) obiekty lub obszary, dla których wyznacza się w
złożu kopaliny filar ochronny;
13) obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych
oraz obowiązujące na nich ograniczenia prowadzenia
działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych
hitlerowskich obozów zagłady (Dz.U. Nr 41, poz. 412, z
późn. zm.);
14) obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji lub
rekultywacji;
15) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
16) obszary funkcjonalne o znaczeniu lokalnym, w
zależności od uwarunkowań i potrzeb
zagospodarowania występujących w gminie
2a. Jeżeli na obszarze gminy przewiduje się
wyznaczenie obszarów, na których rozmieszczone
będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych
źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW, a także
ich stref ochronnych związanych z ograniczeniami w
zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu
terenu; w studium ustala się ich rozmieszczenie.
3. Obowiązek przystąpienia do sporządzenia
w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, powstaje
po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego
obowiązku.
4. Minister właściwy do spraw budownictwa, lokalnego
planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz
mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia,
wymagany zakres projektu studium w części tekstowej i
graficznej, uwzględniając w szczególności wymogi
dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań
kart.ograficznych, stosowanych oznaczeń,
nazewnictwa, standardów oraz sposobu
dokumentowania prac planistycznych.
Ustawa o
2015-
15
1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
09-11
projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową
i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z
przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru
objętego planem.
2. W planie miejscowym określa się obowiązkowo:
1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające
tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach
zagospodarowania;
2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;
3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu;
3a) zasady kształtowania krajobrazu;
4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków,
w tym krajobrazów kulturowych, oraz dóbr kultury
współczesnej;
5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania
przestrzeni publicznych;
6) zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki
zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną
intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni
całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni
działki budowlanej, minimalny udział procentowy
powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do
powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość
zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania w
tym miejsca przeznaczone na parkowanie pojazdów
zaopatrzonych w kart.ę parkingową i sposób ich
realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów;
7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub
obiektów podlegających ochronie, na podstawie
odrębnych przepisów, terenów górniczych, a także
obszarów szczególnego zagrożenia powodzią,
obszarów osuwania się mas ziemnych, krajobrazów
priorytetowych określonych w audycie krajobrazowym
oraz w planach zagospodarowania przestrzennego
województwa;
8) szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału
nieruchomości objętych planem miejscowym;
9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz
ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz
zabudowy;
10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy
systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
11) sposób i termin tymczasowego zagospodarowania,
urządzania i użytkowania terenów;
12) stawki procentowe, na podstawie których ustala się
opłatę, o której mowa w art. 36, przesłanki
odszkodowania lub żądania wykupienia nieruchomości;
plan a wart.ość nieruchomości, ust. 4.
3. W planie miejscowym określa się w zależności od
potrzeb:
1) granice obszarów wymagających przeprowadzenia
scaleń i podziałów nieruchomości;
2) granice obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i
infrastruktury technicznej;
3) granice obszarów wymagających przekształceń lub
rekultywacji;
3a) granice terenów pod budowę urządzeń, o których
mowa w art. 10 ust. 2a, oraz granice ich stref
ochronnych związanych z ograniczeniami w
zabudowie, zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu
oraz występowaniem znaczącego oddziaływania tych
urządzeń na środowisko;
4) granice terenów pod budowę obiektów handlowych,
o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8;
4a) granice terenów rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu lokalnym;
4b) granice terenów inwestycji celu publicznego o
znaczeniu ponadlokalnym, umieszczonych w planie
zagospodarowania przestrzennego województwa lub w
ostatecznych decyzjach o lokalizacji drogi krajowej,
wojewódzkiej lub powiatowej, linii kolejowej o
znaczeniu państwowym, lotniska użytku publicznego,
inwestycji w zakresie terminalu lub przedsięwzięcia
Euro 2012;
5) granice terenów rekreacyjno-wypoczynkowych oraz
terenów służących organizacji imprez masowych;
6) granice pomników zagłady oraz ich stref ochronnych,
a także ograniczenia dotyczące prowadzenia na ich
terenie działalności gospodarczej, określone w ustawie
z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych
hitlerowskich obozów zagłady;
7) granice terenów zamkniętych, i granice stref
ochronnych terenów zamkniętych;
8) sposób usytuowania obiektów budowlanych w
stosunku do dróg i innych terenów publicznie
dostępnych oraz do granic przyległych nieruchomości,
kolorystykę obiektów budowlanych oraz pokrycie
dachów;
9) (uchylony);
10) minimalną powierzchnię nowo wydzielonych działek
budowlanych.
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
17
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu
przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do
sporządzania planu miejscowego kolejno:
1) ogłasza w prasie miejscowej oraz przez
obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o
przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę,
miejsce i termin składania wniosków do planu, nie
krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o
przystąpieniu do sporządzania planu instytucje i organy
właściwe do uzgadniania i opiniowania planu;
3) (uchylony);
4) sporządza projekt planu miejscowego rozpatrując
wnioski, o których mowa w pkt 1, wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko;
5) sporządza prognozę skutków finansowych
uchwalenia planu miejscowego, z uwzględnieniem art.
36, przesłanki odszkodowania lub żądania wykupienia
nieruchomości; plan a wart.ość nieruchomości;
6) występuje o:
a) opinie o projekcie planu do:
– gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8,
komisji urbanistyczno-architektonicznej,
– wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast,
graniczących z obszarem objętym planem, w zakresie
rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o
znaczeniu lokalnym,
– regionalnego dyrektora ochrony środowiska,
– właściwych organów administracji geologicznej w
zakresie udokumentowanych złóż kopalin i wód
podziemnych,
– (uchylone),
– właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej i
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w
zakresie lokalizacji nowych zakładów o zwiększonym
lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii,
zmian, o których mowa w art. 250 ust. 5 i 7 ustawy z
dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, w
istniejących zakładach o zwiększonym lub dużym
ryzyku wystąpienia poważnych awarii i nowych
inwestycji oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni
publicznej i terenów zabudowy mieszkaniowej w
sąsiedztwie zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku
wystąpienia poważnych awarii, w przypadku gdy te
inwestycje, obszary lub tereny zwiększają ryzyko lub
skutki poważnych awarii,
– właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora
sanitarnego,
– starosty, jako właściwego organu ochrony środowiska
w zakresie terenów zagrożonych osuwaniem się mas
ziemnych, oraz;
b) uzgodnienie projektu planu z:
– wojewodą, zarządem województwa, zarządem
powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych i
samorządowych,
– organami właściwymi do uzgadniania projektu planu
na podstawie przepisów odrębnych,
– właściwym zarządcą drogi, jeżeli sposób
zagospodarowania gruntów przyległych do pasa
drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ
na ruch drogowy lub samą drogę,
– właściwymi organami wojskowymi, ochrony granic
oraz bezpieczeństwa państwa,
– dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie
zagospodarowania pasa technicznego, pasa
ochronnego oraz morskich portów i przystani,
– właściwym organem nadzoru górniczego w zakresie
zagospodarowania terenów górniczych,
– ministrem właściwym do spraw zdrowia w zakresie
zagospodarowania obszarów ochrony uzdrowiskowej,
– właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków w
zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania
terenu,
– zarządem województwa w zakresie uwzględnienia
wyników audytu krajobrazowego, o którym mowa w art.
38a, oraz
c) zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i
leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, jeżeli wymagają
tego przepisy odrębne;
7) (uchylony);
8) (uchylony);
9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i
dokonanych uzgodnień oraz ogłasza, w sposób
określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do
publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem
wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu
na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym
czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie
planu rozwiązaniami;
10) (uchylony);
11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 9,
termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki
organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej
mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie
krótszy niż 14 dni od dnia zakończenia okresu
wyłożenia projektu planu;
12) rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w
terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu
terminu ich składania;
13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego
wynikające z rozpatrzenia uwag, o których mowa w pkt
11, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia
uzgodnienia;
14) przedstawia radzie gminy projekt planu
miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag, o
których mowa w pkt 11.
1. Rada gminy może ustalić w formie uchwały zasady i
warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic
reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń,
ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje
materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane.
2. W odniesieniu do szyldów w uchwale, o której mowa
w ust. 1, określa się zasady i warunki ich sytuowania,
gabaryty oraz liczbę szyldów, które mogą być
umieszczone na danej nieruchomości przez podmiot
prowadzący na niej działalność.
3. W uchwale, o której mowa w ust. 1, rada gminy
może ustalić zakaz sytuowania ogrodzeń oraz tablic
reklamowych i urządzeń reklamowych, z wyłączeniem
szyldów.
4. Uchwała, o której mowa w ust. 1, jest aktem prawa
miejscowego.
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
5. Uchwała, o której mowa w ust. 1, dotyczy całego
obszaru gminy, z wyłączeniem terenów zamkniętych
ustalonych przez inne organy niż ministra właściwego
do spraw transportu.
201509-11
37a
6. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może przewidywać
różne regulacje dla różnych obszarów gminy określając
w sposób jednoznaczny granice tych obszarów.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, uchwała, o
której mowa w ust. 1, może zawierać załącznik
graficzny wraz z opisem, jednoznacznie określającym
ich granice.
8. Uchwała, o której mowa w ust. 1, w zakresie
dotyczącym ogrodzeń, nie ma zastosowania do
ogrodzeń autostrad i dróg ekspresowych oraz ogrodzeń
linii kolejowych.
9. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa warunki i
termin dostosowania istniejących w dniu jej wejścia w
życie obiektów małej architektury, ogrodzeń oraz tablic
reklamowych i urządzeń reklamowych do zakazów,
zasad i warunków w niej określonych, nie krótszy niż 12
miesięcy od dnia wejścia w życie uchwały.
10. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może:
1) wskazywać rodzaje obiektów małej architektury,
które nie wymagają dostosowania do zakazów, zasad
lub warunków określonych w uchwale;
2) wskazywać obszary oraz rodzaje ogrodzeń dla
których następuje zwolnienie z obowiązku
dostosowania ogrodzeń istniejących w dniu jej wejścia
w życie do zakazów, zasad lub warunków określonych
w uchwale.
1. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w art. 37a
ust. 1, rada gminy podejmuje uchwałę o przygotowaniu
przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) projektu
uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1.
2. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie:
1) podaje do publicznej wiadomości informację o
podjęciu przez radę gminy uchwały, o której mowa w
ust. 1;
2) sporządza projekt uchwały, o której mowa w art. 37a
ust. 1;
3) zasięga opinii regionalnego dyrektora ochrony
środowiska o projekcie uchwały, o której mowa w art.
37a ust. 1;
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
4) uzgadnia projekt uchwały, o której mowa w art. 37a
ust. 1, z wojewódzkim konserwatorem zabytków w
zakresie kształtowania zabudowy i zagospodarowania
37b
terenu;
5) uzgadnia projekt uchwały, o której mowa w art. 37a
ust. 1, z ministrem właściwym do spraw zdrowia w
zakresie zagospodarowania obszarów ochrony
uzdrowiskowej;
6) zasięga opinii właściwego organu Państwowej
Straży Pożarnej o projekcie uchwały, o której mowa w
art. 37a ust. 1;
7) zasięga opinii marszałka województwa o projekcie
uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1;
8) ogłasza w prasie lokalnej oraz przez obwieszczenie,
a także w sposób zwyczajowo przyjęty na danym
terenie o wyłożeniu projektu uchwały, o której mowa w
art. 37a ust. 1, do publicznego wglądu na co najmniej 7
dni przed terminem wyłożenia i wykłada ten projekt do
publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni; w
czasie wyłożenia i przez okres 14 dni po zakończeniu
okresu wyłożenia zbiera uwagi do tego projektu.
3. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie
rozpatruje zgłoszone uwagi przez podmioty, o których
mowa w ust. 2, i sporządza listę nieuwzględnionych
uwag.
4. Brak zajęcia stanowiska w terminie miesiąca od dnia
otrzymania projektu uchwały, o której mowa w art. 37a
ust. 1, przez organy wymienione w ust. 2 pkt 4 i 5
uznaje się za uzgodnienie projektu uchwały w
przedłożonym brzmieniu.
5. W przypadku niewyrażenia opinii w terminie
miesiąca od dnia otrzymania projektu uchwały, o której
mowa w art. 37a ust. 1, przez organy wymienione w
ust. 2 pkt 3, 6 i 7 wymóg zasięgnięcia opinii uznaje się
za spełniony.
6. Rada gminy uchwalając uchwałę, o której mowa w
art. 37a ust. 1, rozstrzyga jednocześnie o sposobie
rozpatrzenia uwag nieuwzględnionych przez wójta
(burmistrza, prezydenta miasta).
Przepisów dotyczących reklam nie stosuje się do
upowszechniania informacji wyłącznie:
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
1) trwale upamiętniającej osoby, instytucje lub
wydarzenia;
201509-11
37c
2) o charakterze religijnym, związanym z działalnością
kościołów lub innych związków wyznaniowych, jeżeli
tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe
sytuowane są w granicach terenów użytkowanych jako
miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy.
1. Podmiot, który umieścił tablicę reklamową lub
urządzenie reklamowe niezgodne z przepisami
uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1, podlega karze
pieniężnej.
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
2. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie podmiotu, o którym
37d mowa w ust. 1, karę pieniężną wymierza się
odpowiednio właścicielowi, użytkownikowi wieczystemu
lub posiadaczowi samoistnemu nieruchomości lub
obiektu budowlanego, na których umieszczono tablicę
reklamową lub urządzenie reklamowe.
3. Karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, wójt
(burmistrz, prezydent miasta).
4. Karę pieniężną wymierza się od dnia, w którym
organ wszczął postępowanie w sprawie, do dnia
dostosowania tablicy reklamowej lub urządzenia
reklamowego do przepisów, o których mowa w ust. 1,
albo usunięcia tablicy lub urządzenia.
5. W przypadku, gdy w dniu wydania decyzji, o której
mowa w ust. 3, tablica reklamowa lub urządzenie
reklamowe nie są zgodne z przepisami, o których
mowa w ust. 1, w decyzji tej określa się:
1) wysokość kary pieniężnej za okres od dnia
wszczęcia postępowania w sprawie do dnia wydania
decyzji, oraz
2) obowiązek dostosowania tablicy reklamowej lub
urządzenia reklamowego do przepisów, o których
mowa w ust. 1, albo usunięcia tablicy lub urządzenia.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 5, podlega
natychmiastowemu wykonaniu w części dotyczącej
obowiązku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2.
7. Po wykonaniu obowiązku, o którym mowa w ust. 5
pkt 2, organ określa, w drodze decyzji, wysokość kary
pieniężnej za okres od dnia wydania decyzji, o której
mowa w ust. 5, odpowiednio do dnia dostosowania
tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego do
przepisów, o których mowa w ust. 1, albo usunięcia
tablicy lub urządzenia.
8. Wysokość kary pieniężnej ustala się jako iloczyn
pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia
reklamowego służącej ekspozycji reklamy, wyrażonej w
metrach kwadratowych oraz 40-krotności uchwalonej
przez radę gminy stawki części zmiennej opłaty
reklamowej, o której mowa w art. 17a ustawy z dnia 12
stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.
U. z 2014 r. poz. 849 oraz z 2015 r. poz. 528),
powiększony o 40-krotność uchwalonej przez radę
gminy stawki części stałej tej opłaty, za każdy dzień
niezgodności tablicy reklamowej lub urządzenia
reklamowego z przepisami, o których mowa w ust. 1.
9. Jeżeli rada gminy nie określiła wysokości stawek
opłaty reklamowej, o których mowa w ust. 1, wysokość
kary pieniężnej ustala się jako iloczyn pola powierzchni
tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego
służącej ekspozycji reklamy, wyrażonej w metrach
kwadratowych oraz 40-krotności maksymalnej stawki
części zmiennej opłaty reklamowej, o której mowa w
art. 19 pkt 1 lit. h ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o
podatkach i opłatach lokalnych, powiększony o 40krotność maksymalnej stawki części stałej opłaty
reklamowej, o której mowa w art. 19 pkt 1 lit. g tej
ustawy, za każdy dzień niezgodności tablicy
reklamowej lub urządzenia reklamowego z przepisami,
o których mowa w ust. 1.
10. Jeśli kształt urządzenia reklamowego uniemożliwia
wyznaczenie pola powierzchni służącej ekspozycji
reklamy, o którym mowa w ust. 8 lub 9, wysokość kary
pieniężnej zależy od pola powierzchni bocznej
prostopadłościanu opisanego na urządzeniu
reklamowym.
11. Kara pieniężna stanowi dochód gminy.
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
W sprawach nieuregulowanych, dotyczących kar
pieniężnych, o których mowa w art. 37d, stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29
37e sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012
r. poz. 749, z późn. zm.), z tym że uprawnienia
organów podatkowych przysługują wójtowi
(burmistrzowi, prezydentowi miasta).
201509-11
Organy samorządu województwa sporządzają plan
zagospodarowania przestrzennego województwa,
prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i
programy, odnoszące się do obszarów i problemów
zagospodarowania przestrzennego odpowiednio do
potrzeb i celów podejmowanych w tym zakresie prac, a
także sporządzają audyt krajobrazowy.
38
1. Dla obszaru województwa sporządza się, nie
rzadziej niż raz na 20 lat, audyt krajobrazowy.
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
2. Audyt krajobrazowy identyfikuje krajobrazy
występujące na całym obszarze województwa, określa
ich cechy charakterystyczne oraz dokonuje oceny ich
wart.ości.
38a
3. Audyt krajobrazowy, w szczególności:
1) określa:
a) krajobrazy występujące na obszarze danego
województwa,
b) lokalizację krajobrazów priorytetowych;
2) wskazuje lokalizację i granice:
a) parków kulturowych,
b) parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków
krajobrazowych, obszarów chronionego krajobrazu,
c) obiektów znajdujących się na listach Światowego
Dziedzictwa UNESCO, obszarów Sieci Rezerwatów
Biosfery UNESCO (MaB) lub obszarów i obiektów
proponowanych do umieszczenia na tych listach;
3) wskazuje:
a) zagrożenia dla możliwości zachowania wart.ości
krajobrazów, o których mowa w pkt 1 lit. b, oraz
wart.ości krajobrazów w obrębie obszarów lub
obiektów, o których mowa w pkt 2,
b) rekomendacje i wnioski dotyczące kształtowania i
ochrony krajobrazów, o których mowa w pkt 1 lit. b,
oraz krajobrazów w obrębie obszarów lub obiektów, o
których mowa w pkt 2, w szczególności poprzez
wskazanie obszarów, które powinny zostać objęte
formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust.
1 pkt 3, 4 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r. poz. 627, z późn.
zm.),
c) lokalne formy architektoniczne zabudowy w obrębie
krajobrazów, o których mowa w pkt 1 lit. b.
4. Rekomendacje i wnioski, o których mowa w ust. 3
pkt 3 lit. b, nie mogą być sprzeczne z celami i
sposobami ochrony obszarów i obiektów, o których
mowa w ust. 3 pkt 2, określonymi na podstawie ustawy
z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody lub
ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i
opiece nad zabytkami.
5. Audyt krajobrazowy może wskazywać te obszary
objęte formami ochrony przyrody, o których mowa w
art. 6 ust. 1 pkt 3, 4 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004
r. o ochronie przyrody, które ze względu na znaczący
spadek wart.ości krajobrazu wymagają pogłębionej
analizy zasadności ich dalszej ochrony.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) stosowaną przy sporządzaniu audytów
krajobrazowych klasyfikację krajobrazów opracowaną
w oparciu w szczególności o takie kryteria jak charakter
dominujących w krajobrazie czynników, rzeźba terenu i
pokrycie terenu,
2) sposób oceny zidentyfikowanych krajobrazów oraz
wskazywania krajobrazów priorytetowych,
3) sposób uwzględnienia w audycie krajobrazowym
obiektów, w tym krajobrazów, wpisanych na listę
Światowego Dziedzictwa UNESCO, obszarów Sieci
Rezerwatów Biosfery UNESCO (MaB), parków
narodowych, rezerwatów i innych form ochrony
przyrody wskazanych w art. 6 ust. 1 pkt 1–9 ustawy z
dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, obiektów
wskazanych w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca
2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,
4) szczegółowy zakres i metodologię audytu
krajobrazowego
– mając na względzie zapewnienie właściwej ochrony
krajobrazów i możliwości ich kształtowania oraz
konieczność zachowania krajobrazów będących
źródłem tożsamości narodu polskiego, a także mając
na uwadze, by krajobraz był oceniany w szczególności
z punktu widzenia przyrodniczego i kulturowego
znaczenia danego krajobrazu, częstości występowania
na obszarze kraju oraz stanu zachowania.
Ustawa o
planowaniu i
zagospodarowaniu
przestrzennym
201509-11
1. Projekt audytu krajobrazowego sporządza zarząd
województwa.
2. Zarząd województwa przed przedłożeniem projektu
audytu krajobrazowego do uchwalenia przez sejmik
województwa:
1) informuje w drodze obwieszczenia o przystąpieniu
do sporządzania projektu audytu krajobrazowego;
2) zasięga opinii o projekcie od:
a) regionalnego dyrektora ochrony środowiska,
38b
b) dyrektorów parków narodowych i krajobrazowych
położonych w granicach województwa,
c) wojewódzkiego konserwatora zabytków,
d) rad gmin położonych na terenie województwa
– z zastrzeżeniem, że brak zajęcia stanowiska w
terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu audytu
krajobrazowego uznaje się za wyrażenie pozytywnej
opinii o projekcie w przedłożonym brzmieniu;
3) może wprowadzić zmiany wynikające z uzyskanych
Ustawa o
prokuraturze
201508-21
24
opinii;
4) ogłasza w prasie regionalnej oraz przez
obwieszczenia w urzędzie marszałkowskim o wyłożeniu
projektu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni
przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do
publicznego wglądu na okres co najmniej 30 dni;
5) w czasie wyłożenia i przez okres 14 dni po
zakończeniu okresu wyłożenia zbiera uwagi do
projektu;
6) rozpatruje zgłoszone uwagi sporządzając listę
nieuwzględnionych uwag.
3. Na zgłoszone przed uchwaleniem audytu
krajobrazowego żądanie gminy, której opinia nie
została uwzględniona w projekcie audytu
krajobrazowego, sejmik województwa rozstrzyga w
formie uchwały o zasadności nieuwzględnienia opinii
przez zarząd województwa; rozstrzygnięcie sejmiku
województwa jest wiążące.
4. Audyt krajobrazowy uchwala sejmik województwa,
rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia
uwag nieuwzględnionych przez zarząd województwa.
5. Zmiana audytu krajobrazowego następuje w takim
trybie, w jakim jest on uchwalany.
Krajowa Rada Prokuratury w szczególności:
1) stoi na straży niezależności prokuratorów;
2) opiniuje projekty aktów normatywnych dotyczących
prokuratury;
3) wysłuchuje informacji Prokuratora Generalnego o
działalności prokuratury i wyraża opinie w tym zakresie;
4) wybiera kandydata na stanowisko Prokuratora
Generalnego;
5) występuje z wnioskiem do Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej o odwołanie ze stanowiska
Prokuratora Generalnego w wypadku wskazanym w
art. 10d ust. 2 pkt 2;
6) wyraża opinię w przedmiocie wniosku Prezesa Rady
Ministrów o odwołanie Prokuratora Generalnego przed
upływem kadencji w wypadkach wskazanych w art. 10d
ust. 2 pkt 2, w art. 10e ust. 6 oraz w art. 10f ust. 1;
7) występuje do sądu dyscyplinarnego o pociągnięcie
Prokuratora Generalnego do odpowiedzialności
dyscyplinarnej oraz wyznacza przedstawiciela do
występowania przed sądem dyscyplinarnym;
8) rozpatruje coroczne sprawozdania z działalności
Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego;
9) rozpatruje i ocenia kandydatury do pełnienia
stanowisk prokuratorskich oraz przedstawia
Prokuratorowi Generalnemu wnioski o powołanie
prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych
prokuratury, prokuratorów wojskowych jednostek
organizacyjnych prokuratury oraz prokuratorów
Instytutu Pamięci Narodowej Komisji Ścigania Zbrodni
przeciwko Narodowi Polskiemu;
10) zajmuje stanowisko w sprawie wyrażenia zgody na
odwołanie w trakcie trwania kadencji z pełnienia funkcji
prokuratora apelacyjnego, prokuratora okręgowego i
prokuratora rejonowego oraz ich zastępców z powodów
określonych w art. 13c ust. 1 pkt 4;
11) opiniuje wnioski o wyrażenie zgody na dalsze
zajmowanie stanowiska prokuratora po ukończeniu
przez prokuratora 67 roku życia albo po osiągnięciu
wieku przewidzianego odpowiednio w art. 69 § 1a
ustawy wymienionej w art. 62a ust. 1;
12) opiniuje wystąpienia prokuratorów w stanie
spoczynku o powrót na stanowisko prokuratorskie;
13) opiniuje zasady oceny pracy asesorów
prokuratorskich;
14) wyraża stanowisko w sprawach dotyczących
prokuratur i prokuratorów, wniesionych pod obrady
Krajowej Rady Prokuratury przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne organy władzy
publicznej i organy kolegialne prokuratury;
15) uchwala zbiór zasad etyki zawodowej prokuratorów
i czuwa nad ich przestrzeganiem;
16) opiniuje projekty wytycznych i zarządzeń
Prokuratora Generalnego;
17) wypowiada się o stanie i rozwoju kadry
prokuratorskiej oraz kierunkach szkolenia
prokuratorów, asesorów i aplikantów;18) wyraża
stanowisko co do okresowych ocen realizacji zadań
prokuratury;
19) wypowiada się co do kierunków działań
podejmowanych w celu doskonalenia kwalifikacji
zawodowych prokuratorów oraz poziomu ich pracy;
20) opiniuje kandydata na Dyrektora Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury;
21) wskazuje trzech członków Rady Programowej
Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury;
22) ustala ogólną liczbę członków sądów
dyscyplinarnych oraz wskazuje liczbę członków sądów
dyscyplinarnych wybieranych przez zebranie
prokuratorów Prokuratury Generalnej i zgromadzenia
prokuratorów w prokuraturach apelacyjnych;
23) opiniuje programy szkolenia w ramach aplikacji
prokuratorskiej, zakres i sposób przeprowadzania
konkursów na aplikację prokuratorską oraz egzaminów
prokuratorskich.
Ustawa o
2015-
100a 1. W powszechnych jednostkach organizacyjnych
prokuraturze
08-21
prokuratury mogą być zatrudnieni asystenci
prokuratorów i starsi asystenci prokuratorów. Ilekroć w
przepisach jest mowa o asystentach prokuratorów,
rozumie się przez to także starszych asystentów
prokuratorów.
2. Asystent prokuratora, w zastępstwie i na podstawie
pisemnego upoważnienia prokuratora, jest uprawniony
do:
1) wykonywania bieżących czynności nadzoru nad
dochodzeniem;
2) przeprowadzania w toku postępowania
przygotowawczego czynności procesowych:
a) przesłuchania świadka,
b) zatrzymania rzeczy i przeszukania,
c) oględzin,
d) eksperymentu.
3. Asystent prokuratora wykonuje samodzielnie
czynności administracyjne związane z prowadzeniem i
nadzorowaniem postępowań przygotowawczych oraz z
przygotowaniem decyzji kończących te postępowania.
4. Asystent prokuratora w Prokuraturze Generalnej
wykonuje także inne czynności, zlecone przez
przełożonego.
5. Na stanowisku asystenta prokuratora może być
zatrudniony ten, kto:
3) ukończył wyższe studia prawnicze w
Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł zawodowy
magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) ukończył 24 lata.
6. Przed zatrudnieniem asystenta prokuratora kierownik
danej jednostki organizacyjnej prokuratury zasięga
informacji o kandydacie z Krajowego Rejestru Karnego.
6a. Na stanowisku starszego asystenta prokuratora
może być zatrudniony:
1) asystent, który zajmował stanowisko asystenta
prokuratora przez co najmniej dziesięć lat, i nie był
karany za przewinienia dyscyplinarne oraz uzyskiwał
pozytywne okresowe oceny, albo
2) osoba, która złożyła egzamin prokuratorski lub
egzamin sędziowski.
7. (uchylony).
8. Asystentowi prokuratora przysługuje wynagrodzenie
zasadnicze. Poza wynagrodzeniem zasadniczym
asystentowi prokuratora przysługuje dodatek za
wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowe oraz
jednorazowa odprawa w razie ustania stosunku pracy
Ustawa o
prokuraturze
w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności
do pracy lub emeryturę, na zasadach określonych w
przepisach o pracownikach sądów i prokuratury.
9. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób
wykonywania czynności przez asystentów
prokuratorów, mając na uwadze zasady sprawności,
racjonalności, ekonomicznego i szybkiego działania,
zapewniając rzetelne wykonywanie powierzonych
zadań.
10. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia
zasadniczego asystentów prokuratorów, uwzględniając
poziom wynagrodzeń prokuratorów i pracowników
prokuratury oraz rodzaj wykonywanych przez
asystentów prokuratorów zadań.
11. Asystent prokuratora po przepracowaniu pięciu lat
na tym stanowisku może przystąpić do egzaminu
prokuratorskiego. Asystent prokuratora, który złożył
egzamin notarialny, adwokacki lub radcowski, może
przystąpić do egzaminu prokuratorskiego po
przepracowaniu czterech lat na stanowisku asystenta
prokuratorskiego. Wniosek o dopuszczenie do
egzaminu prokuratorskiego asystent prokuratora
zgłasza Dyrektorowi Krajowej Szkoły Sądownictwa i
Prokuratury na trzy miesiące przed terminem
egzaminu, uiszczając wymaganą opłatę.
11a. W przypadku złożenia przez asystenta
prokuratora, nie później niż czternaście dni przed
terminem egzaminu prokuratorskiego, pisemnego
oświadczenia o odstąpieniu od udziału w egzaminie,
Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury,
na wniosek kandydata, zwraca 2/3 uiszczonej opłaty.
12. Do asystentów prokuratorów przepis art. 44a,
13. Asystenci prokuratora w Prokuraturze Generalnej
są zatrudniani na zasadach określonych w art. 47 z
indeksem 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września
1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U.
z 2001 r. Nr 86, poz. 953, z późn. zm.).
14. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do
asystentów prokuratorów stosuje się odpowiednio
przepisy o pracownikach sądów i prokuratury.
1. Osoby podejmujące po raz pierwszy pracę asystenta
prokuratora odbywają staż asystencki w powszechnej
2015jednostce organizacyjnej prokuratury, w której są
100aa
08-21
zatrudniani. Staż trwa sześć miesięcy.
2. Do czasu ukończenia stażu asystenta prokuratora
zatrudnia się na podstawie umowy o pracę na czas
określony, z możliwością jej wcześniejszego
rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.
3. Z obowiązku odbycia stażu są zwolnione osoby,
które zdały egzamin sędziowski, prokuratorski,
notarialny, adwokacki lub radcowski.
Ustawa o
prokuraturze
201508-21
1. Aplikant prokuratorski uprawniony jest do
wykonywania czynności, o których mowa w art. 100a
ust. 2 i 3.
2. Aplikant prokuratorski po zaliczeniu kolokwium
sprawdzającego, o którym mowa w art. 30 ust. 5
100d ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole
Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. z 2012 r. poz. 1230
oraz z 2014 r. poz. 1071), może występować przed
sądem rejonowym, w tym w charakterze oskarżyciela
publicznego w sprawach, w których postępowanie
przygotowawcze zakończyło się w formie dochodzenia.
Ustawa o
prokuraturze
201508-21
Do aplikanta prokuratorskiego, w zakresie
nieuregulowanym w ustawie z dnia 23 stycznia 2009 r.
100e
o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, stosuje
się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy.

APLIKACJA ADWOKACKA I RADCOWSKA

Transkrypt

Podobne dokumenty

Komunikat Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego W sprawie

NACZELNE ZASADY POSTĘPOWANIA CYWILNEGO

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2006

Sąd Apelacyjny potwierdził zasadność nałożenia kary pieniężnej na

ä*íťš - Rzecznik Praw Dziecka

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

1 Sygnatura III CZP 45/15 Data 2015.07.10 Sąd Sąd Najwyższy

Umorzenie postępowania I Ns 1019/15

Raport bieżący nr 44

Postępowanie przed sądami administracyjnymi – skutki podatkowe