Synteza, charakterystyka i właściwości biologiczne nowych
Transkrypt
Synteza, charakterystyka i właściwości biologiczne nowych
„Synteza, charakterystyka i właściwości biologiczne nowych układów porfirynoidowych o rozbudowanych grupach peryferyjnych” Wojciech Szczołko Stypendysta projektu pt. „Wsparcie stypendialne dla doktorantów na kierunkach uznanych za strategiczne z punktu widzenia rozwoju Wielkopolski”, Poddziałanie 8.2.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki Od starożytności medycyna z powodzeniem wykorzystywała światło w leczeniu wielu schorzeń, począwszy od łuszczycy, krzywicy, kończąc na chorobach psychicznych. Za ojca „helioterapii” uważa się Herodota, lecz do rozwoju tego, co możemy nazwać dziś współczesną terapią światłem przyczynił się Niels Finsen, uhonorowany za swoje osiągnięcia w 1903r. Nagrodą Nobla. Poprzez odkrycia Oscara Raaba, Hermana von Tappeinera czy Friedricha Meyer-Benza stopniowo dokonywał się rozwój tej dziedziny medycyny. Przełomem były badania prowadzone przez Thomasa Dougherty'ego i jego zespół w Roswell Park Cancer Institute w USA, w których to po raz pierwszy wykorzystano związek chemiczny aktywowany promieniowaniem świetlnym do leczenia nowotworów. Tak narodziła się terapia fotodynamiczna (PDT), której współczesne osiągnięcia, zarówno na polu walki z rakiem, jak i w innych dziedzinach. Mechanizm działania Ta nowatorska i wciąż jeszcze nie do końca poznana dziedzina medycyny oparta jest na trzech czynnikach, bez obecności których jej działanie jest praktycznie niemożliwe. Pierwszym z nich jest związek chemiczny zwany fotouczulaczem (fotosensybilizatorem), podlegający przejściu w stan aktywny wzbudzony po naświetlaniu promieniowaniem świetlnym o odpowiedniej długości fali, charakterystycznej dla każdego z nich. Drugim elementem jest źródło światła, umożliwiające aktywację fotouczulacza. Trzeci stanowi tlen cząsteczkowy, istotny w przebiegu najważniejszego mechanizmu przeciwnowotworowego. Praca doktorska współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego działania AKTYWOWANY FOTOUCZULACZ ROS O2 FOTOUCZULACZ EFEKTY TOKSYCZNE swiatlo KOMORKI NOWOTWOROWE MIKROORGANIZMY Schemat przedstawiający zasadę reakcji fotodynamicznej i terapii fotodynamicznej Wprowadzony parenteralnie do ustroju lub aplikowany miejscowo fotosensybilizator ulega kumulacji w tkankach zmienionych chorobowo. Po upływie określonego czasu, pacjent podlega precyzyjnemu naświetlaniu światłem o odpowiednio ustalonej długości fali i energii. Dzięki temu następuje przejście fotouczulacza w tzw. stan singletowy wzbudzony. Dalsze przejścia umożliwiają transfer ładunku energii na cząsteczkę tlenu i utworzenie RFT (reaktywnych form tlenu) w jednym mechanizmie lub wysoce toksycznego tlenu singletowego w drugim mechanizmie. Obie drogi prowadzą do stopniowego zniszczenia wrogich komórek (nowotworowych bądź innych) na drodze nekrozy lub apoptozy. Terapia ta jest uważana za jedną z najnowocześniejszych metod walki z nowotworami. Na Oddziale Chirurgii Głowy i Szyi i Onkologii Laryngologicznej Wielkopolskiego Centrum Onkologii (WCO) w listopadzie 2011 po raz pierwszy w Polsce została zastosowana terapia fotodynamiczna przy użyciu preparatu Foscan, chociaż sama terpaia z powodzeniem jest wykonywana na Wojskowej Akademii Technicznej oraż Ślązkiej Akademii Medycznej. Wydaje się, że rozwijanie tej terapii w Poznaniu pod względem badawczym przez Zespół badawczy naszej Katedry obok zastosowań aplikacyjno-medycznych Wielkopolskiego Centrum Onkologii jest bardzo korzystne dla naszego regionu. R R N N N R N R N N N Mg N N N N R= N N N R Cl N R CH3 N R R Rys.1. Struktura związków otrzymanych w mojej pracy doktorskiej Praca doktorska współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego W dotychczasowej pracy uzyskałem i scharakteryzowałem nowe związki makrocykliczne zawierające w części peryferyjnej ugrupowanie 2,5-dimetylopirolilowe, 2,5difenylopirolilowe i 2,5-di(4-chlorofenylo)pirolilowe (Rys.1). Otrzymane związki poddałem szczegółowej analizie NMR z wykorzystaniem takich technik jak 1H, 13C, 1H1H COSY, HMBC, HMQC. Praca doktorska współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego