Wspomnienia o Michale Życzkowskim

BOGDAN GODYMIRSKI
Wspomnienia o Michale Życzkowskim
Nazywam sie Bogdan Godymirski, studiowałem Mechanikę Stosowaną na Wydziale
Mechanicznym Politechniki Krakowskiej w latach 1982-1988. Miałem sporo okazji poznać
Michała Życzkowskiego, który był opiekunem mej grupy, wykładał nam stabilność i
optymalizację konstrukcji, a także prowadził seminarium specjalistyczne na piątym roku
studiów. W roku 1987 (lub 1988) byłem też na tradycyjnej wizycie studentów piątego roku w
domu pana profesora.
Niedawno czytałem w sieci wspomnienia o Michale Życzkowskim. Była to zarówno
interesująca jak i wzruszająca lektura, a moja pamięć o Profesorze zbiega sie z tonem tych
wspomnień. Od siebie pragnę dodać pewien epizod, który dobrze utkwił mi w pamięci. Na
jednym z końcowych wykładów ze stabilności i optymalizacji była mowa o wyniku
końcowym rachunku, gdzie po całkowaniu pojawił sie czynnik 1/2 oraz wielkość w
kwadracie. Jeden z mych kolegów, Krzysztof Bujar, spytał, dlaczego w końcowym wzorze
pojawia sie wyraz postaci "1/2*x^2", skoro funkcja podcałkowa niekoniecznie musi być
liniowa. Pan profesor uznał pytanie za interesujące i obiecał udzielić odpowiedzi na
następnym wykładzie.
Następny wykład zaczął się oczywiście od nawiązania do pytania i udzielenia
wyczerpującej odpowiedzi, z uwagą, iż pytanie nie było trywialne oraz, ze nad odpowiedzią
pracował "cały zakład"... Parę tygodni później zdawałem razem z Krzyśkiem egzamin u pana
profesora. Odpowiedź Krzysztofa była jednak poniżej jego możliwości. Pan profesor
nadmienił, że pewnie stać go było na więcej, ale pytanie podczas wykładu z przed paru
tygodni przesądza sprawę i o innej ocenie niż „bardzo dobry” nie może być mowy.
Do dziś podaję profesora Michała Życzkowskiego, jako przykład człowieka o wielkiej
kulturze. Jako prawdziwego naukowca, który wyczulony na prawdę, chce ją zawsze zgłębiać.
Jako człowieka, u którego pragnienie poznania jest silniejsze od fałszywie pojętego prestiżu.
Bogdan Godymirski
Sierpień, 2011