Wdzydzki Park Krajobrazowy

Wdzydzki Park Krajobrazowy
Ostrów Wielki i Mielnica
Ostrów Wielki jest największą wyspą znajdującą się na akwenie jeziora Wdzydze i drugą co do wielkości wyspą
jeziorną w Polsce. Ma 90,66 ha powierzchni i około 3 km długości. Maksymalna szerokość to około 0,5 km.
Północna nadbrzeżna część wyspy jeszcze do niedawna była zamieszkała (przed wojną przez ponad 20 osób),
zaś południowa część porośnięta jest borem sosnowym. Zachowały się fragmenty lasu ze starszym
drzewostanem sosnowym i typowym runem borowym, stanowiące interesujące fitocenozy. Wybitnie cenne pod
względem flory naczyniowej są strome skarpy i brzegi wyspy na jej południowym skraju, gdzie odnalezione
zostały między innymi goździk kartuzek, ostrołódka kosmata, lepiężnik kutnerowaty i pięciornik piaskowy.
Obrzeże północnego krańca wyspy to zgrupowanie gatunków żyznych lasów liściastych, jak np. gajowiec żółty,
przylaszczka pospolita, zerwa kłosowa, gwiazdnica wielkokwiatowa – rzadkich we florze Wdzydzkiego Parku
Krajobrazowego.
Na nieleśną część wyspy składają się zarówno gatunki szuwarowe, murawowe, jak też segetalne, ruderalne oraz
leśne – lasów liściastych i borów. Dużą wartość posiadają zgrupowania buków na północnym cyplu wyspy
(projektowany użytek ekologiczny), ale także drzew owocowych - grupa grusz.
Wyspa jest ważnym miejscem lęgowym wielu gatunków ptaków. Można tu spotkać takie gatunki jak: gągoł,
cyranka, brodziec piskliwy, perkoz dwuczuby, tracz nurogęś, łabędź niemy, czajka, bekas, kormoran, czapla siwa.
Czapla siwa (Ardea cinerea) – duży gatunek ptaka zasiedlający głównie okolice jezior i stawów. Żywi się głównie
rybami, mięczakami i owadami. W locie charakterystycznie, esowato wygina szyję, dzięki czemu nawet ze
znacznej odległości możemy zidentyfikować tego ptaka. Gniazduje wysoko w konarach drzew tworząc kolonie
lęgowe.
MIELNICA to przylegająca do zachodniego brzegu Ostrowa Wielkiego wyspa szuwarowa o powierzchni 1,51 ha.
Jest cennym miejscem ze względu na gniazdowanie perkoza dwuczubego (Podiceps cristatus). Zasiedla on
stosunkowo duże i głębokie zbiorniki wodne, nawet te z ubogą roślinnością. Gniazdo, zwykle zakotwiczone w
rzadkiej roślinności, wygląda jak sterta rozkładających się części roślin.Cechą charakterystyczną jest to, iż
perkozy dwuczube mają zwyczaj połykania swoich piór. Chroni to ich żołądki przed ostrymi ośćmi ryb, które
zjadają, a także pomaga w wypluwaniu niestrawionych resztek pokarmu.
strona 1/2
strona 2/2
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)