SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA Lp. Element Opis 1 Nazwa
Transkrypt
SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA Lp. Element Opis 1 Nazwa
Lp. 1 2 3 4 5 Element Nazwa modułu Instytut Kod przedmiotu Kierunek, poziom i profil kształcenia Rok studiów, semestr Rodzaj zajęć i liczba godzin Punkty ECTS (1 pkt = 25-30g) SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA Opis Mechanika skał Instytut Inżynierii Środowiska PPWSZ-IŚ-1-046-s Kierunek: inżynieria środowiska; Poziom studiów: studia pierwszego stopnia; Profil kształcenia: ogólnoakademicki Moduł fakultatywny Wykłady: 30 godz., ćwiczenia audytoryjne: 30 godz. 5 Zajęcia z bezpośrednim udziałem nauczyciela 6 Pracochłonność Wykłady 30 7 8 9 Suma Prowadzący zajęcia Egzaminator/ Zaliczający Wymagania (kompetencje) wstępne 10 Cel przedmiotu 11 Efekty kształcenia Ćwiczenia/ seminaria 30 Konsultacje obowiązkowe 5 65 Egzaminy Praca własna studenta Projekty/ opracowania Nauka własna 60 Inne 60 dr hab. inż. Henryk Woźniak dr hab. inż. Henryk Woźniak Zaliczenie z przedmiotu: mechanika gruntów I i mechanika gruntów II Zdobycie wiedzy z zakresu mechanicznych właściwości skał i metod ich oznaczania oraz nabycie umiejętności geomechanicznej oceny masywów skalnych niezbędnych dla rozwiązywania praktycznych zadań geomechaniki ośrodka skalnego. Odniesienie do Odniesienie do Efekt (Wiedza, Umiejętności, Kompetencje efektów efektów społeczne) kierunkowych obszarowych Posiada podstawową wiedzę z zakresu T1A_W02; K_W06 mechanicznych właściwości skał i zna metody ich T1A_W04; K_W12 T1A_W06 oznaczania Posiada szczegółową wiedzę z zakresu zależności naprężeniowo-odkształceniowych skał poddanych K_W12 T1A_W06 różnym stanom naprężeń Zna podstawowe teorie zniszczenia skał i masywów K_W13 T1A_W07 skalnych T1A_U08; K_U02 T1A_U09; Potrafi zaprogramować badania mechanicznych K_U03 T1A_U11; właściwości skał i zinterpretować ich wyniki K_U12 T1A_U14; T1A_U15 T1A_U02; T1A_U10; T1A_U11; Posiada umiejętność geomechanicznej oceny jakości K_U05 T1A_U12; K_U11 masywu skalnego T1A_U14; T1A_U04; T1A_U08 Ma świadomość pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym wpływu na T1A_K02 K_K02 środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje Efekt kształcenia 12 Forma i warunki potwierdzenia efektu kształcenia 13 Treści merytoryczne przedmiotu 14 Wykaz literatury podstawowej Sposób potwierdzenia (weryfikacji) Posiada podstawową wiedzę z zakresu mechanicznych właściwości skał i zna Kolokwium z ćwiczeń metody ich oznaczania Posiada szczegółową wiedzę z zakresu zależności naprężeniowoKolokwium z wykładów odkształceniowych skał poddanych różnym stanom naprężeń Zna podstawowe teorie zniszczenia skał i Kolokwium z wykładów masywów skalnych Potrafi zaprogramować badania mechanicznych właściwości skał i Kolokwium z ćwiczeń zinterpretować ich wyniki Posiada umiejętność geomechanicznej Kolokwium z wykładów oceny jakości masywu skalnego Ma świadomość pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym wpływu na Kolokwium z ćwiczeń środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje WYKŁADY: 1. Ogólna charakterystyka ośrodka skalnego 2. Klasyfikacja właściwości skał i masywów skalnych 3. Zachowanie się skał w jednoosiowym stanie naprężenia 4. Zachowanie się skał w hydrostatycznym stanie naprężenia 5. Wytrzymałość i odkształcalność skał w trójosiowym stanie naprężenia 6. Zniszczenie skał i masywów skalnych 7. Geomechaniczna charakterystyka masywów skalnych ĆWICZENIA AUDYTORYJNE 1. Właściwości wytrzymałościowe skał: wytrzymałość na jednoosiowe ściskanie, wytrzymałość na rozciąganie, wytrzymałość na zginanie, wytrzymałość na ścinanie metodą ścinania prostego i trójosiowego ściskania. 2. Właściwości deformacyjne skał: parametry sprężyste i plastyczne skał, metody nieniszczące (ultradźwiękowe). 3. Właściwości reologiczne: pełzanie i relaksacja. 4. Emisja akustyczna. 5. Sporządzanie geomechanicznych ocen jakości masywów skalnych. 1. Majcherczyk T., Szaszenko A., Sdwiżkowa E. (2006): Podstawy geomechaniki. AGH Kraków – Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne. 2. Thiel K. (1980): Mechanika skal w inżynierii wodnej. PWN, Warszawa. 3. Kidybiński A. (1982): Podstawy geotechniki kopalnianej. Wyd. „Śląsk”, Katowice. 4. PN-G-04301. Skały zwięzłe. Pobieranie i przygotowanie próbek do badań własności mechanicznych i technologicznych. 5. PN-G-04303. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na ściskanie z użyciem próbek foremnych. 6. PN-G-04307. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na ściskanie z użyciem próbek nieforemnych. 7. PN-G-04302. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na rozciąganie metodą poprzecznego ściskania. 8. PN-G-04306. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na zginanie z użyciem próbek w postaci krążka. 9. PN-G-04305. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na zginanie z użyciem próbek foremnych. 10. PN-G-04304. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na ścinanie proste. 15 Wykaz literatury uzupełniającej (pomocniczej) 1. Gustkiewicz J., Nowakowski A. (2004): Deformacje i pękanie skał w warunkach laboratoryjnych. Archives of Mining Sciences, vol. 49. pp. 8–50. 2. Gustkiewicz J., Kanciruk A. , Stanisławski L. (2004): Pomiary odkształceń gruntu i skał. . Archives of Mining Sciences, vol. 49. pp. 51–64. 3. Dadlez R., Jaroszewski W. (1994): Tektonika. PWN, Warszawa. 4. Pinińska J. (red), (1994–1999): Właściwości wytrzymałościowe i odkształceniowe skał., cz. 1–6. Zakład geomechaniki UW. 5. Gustkiewicz J. ( 1975): O zniekształceniach wyników testowania skal na jednoosiowe ściskanie. Arch. Górnictwa. T 21, z. 1. 6. Jaroszewska A.M. (1991): Analiza wyników badań laboratoryjnych emisji akustycznej Niektórych skał. technika Poszukiwań Geologicznych. Geosynoptyka i Geotermia, nr 1–2. 7. Kłeczek Z. (1994): Geomechanika górnicza. Śląskie Towarzystwo Techniczne. atowice. 8. Kwasniewski M. (1986): Dylatancja jako zwiastun zniszczenia skały. Część II. Dylatancyjny mechanizm zjawisk poprzedzających zniszczenie. Przegląd Górniczy, t. 42, z. 6. 9. Pinińska j. (1984): Ultradźwiękowe badania nieniszczące w ośrodkach skalnych. Mat. Konf.: Mechanika gruntów w zastosowaniach inżynierskich. NOT, Warszawa. 10. Zuberek W. (1988): Wykorzystanie efektu emisji sejsmoakustycznej w geotechnice. PAN, Inst. Geofizyki, Warszawa.