docOgólne zasady intertemporalne prawa procesowego pozwalają
download 
Reklamacja Transkrypt
Ogólne zasady intertemporalne prawa procesowego pozwalają
id: 20150 Ogólne zasady intertemporalne prawa procesowego pozwalają stwierdzić, że – w braku odmiennego unormowania ustawowego – nowe prawo procesowe stosuje się do czynności procesowych dokonywanych po jego wejściu w życie. W sprawie mającej za przedmiot wykonalność orzeczenia sądu zagranicznego wydanie orzeczenia zagranicznego jest w aspekcie przepisów normujących tak – tego szczególnego – postępowania pewnym faktem i dla możności ich stosowania nie może być rozstrzygającym, kiedy ten fakt nastąpił. Jeżeli zatem prawo procesowe wprowadza nowe – bardziej zliberalizowane – przepisy umożliwiające stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego, to uzasadnionym jest przyjęcie, że – w braku odmiennych zastrzeżeń w treści samych przepisów – przepisy te mają zastosowanie od daty wejścia ich w życie niezależnie od tego czy orzeczenie sądu zagranicznego zostało wydane po, czy też przed wejściem w życie tych przepisów. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 1998 r. III CKN 223/98 Sąd Najwyższy w składzie: SSN T. Ereciński (przewodniczący) SSN T. Wiśniewski SSN T. Żyznowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 kwietnia 1998 r. sprawy z wniosku Provinzial Feuerversicherungsanstalt der Rheinprovinz Anstalt des oeffentlichen Rechts z udziałem Marka S. o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu niemieckiego na skutek kasacji uczestnika postępowania na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 10 grudnia 1997 r., postanawia: oddalić kasację. arbitraz.laszczuk.pl Uzasadnienie Postanowieniem z dnia 6 maja 1997 r. Sąd Wojewódzki stwierdził wykonalność na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnego wyroku Sądu Krajowego w Dusseldorfie (R.F.N.) z dnia 14 lipca 1995 r. Nr sprawy […] oraz wydanego na mocy tego wyroku prawomocnego postanowienia o ustaleniu kosztów tego Sądu Krajowego z dnia 7 listopada 1995 r. w wysokości 5.102,45 DM z odsetkami obciążających Marka S. – powoda w tej sprawie. Sąd orzekający a Rzeczypospolitą Polską przytoczył, nie że została pomiędzy zawarta Republiką umowa Federalną międzynarodowa Niemiec normująca wykonalność orzeczeń sądów niemieckich. Jednakże w rozpoznawanej sprawie ma zastosowanie art. 1150 k.p.c w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej – Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.). Spełnione zostały - przewidziane w tym przepisie – przesłanki uzasadniające stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu niemieckiego. Zażalenie złożone przez uczestnika postępowania Marka S. zostało przez Sąd Apelacyjny zaskarżonym postanowieniem oddalone. Wymieniony Sąd II instancji podzielił ustalenia i wnioski co do istnienia przesłanek z art. 1150 k.p.c. uzasadniających stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu niemieckiego. Kasację złożył uczestnik postępowania Marek S. Skarżący z powołaniem się na podstawę kasacyjną przewidzianą w art. 3931 pkt 2 k.p.c. zarzucił naruszenie przepisów postępowania przez niewłaściwe zastosowanie art. 1150 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 1996 r. Skarżący dowodził, że przepis art. 1150 k.p.c. w aktualnym jego brzmieniu nie znajduje zastosowania do orzekania o wykonywaniu orzeczeń zagranicznych, które uprawomocniły się przed wejściem w życie ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie przepisów k.p.c. Wskazując na powyższe kasator wnosił o zmianę zaskarżonego postanowienia Sądu Apelacyjnego oraz poprzedzającego go orzeczenia Sądu Wojewódzkiego z dnia 6 maja 1997 r. i oddalenie wniosku oraz o zasądzenie na jego rzecz należnych kosztów postępowania. arbitraz.laszczuk.pl Sad Najwyższy zważył, co następuje: Jak wynika z przytoczonego stanu sprawy i treści kasacji rozstrzygającym jest zagadnienie intertemporalne związane ze stwierdzeniem wykonalności orzeczenia zagranicznego a mianowicie czy może uzyskać wykonalność orzeczenie sądu zagranicznego, które zostało wydane przed datą wejścia w życie ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.). Kodeks postępowania cywilnego nie zawiera w tej kwestii przepisów tzw. prawa międzyczasowego. Ogólne zasady intertemporalne prawa procesowego pozwalają stwierdzić, że – w braku odmiennego unormowania ustawowego – nowe prawo procesowe stosuje się do czynności procesowych dokonywanych po jego wejściu w życie. W sprawie mającej za przedmiot wykonalność orzeczenia sądu zagranicznego wydanie orzeczenia zagranicznego jest w aspekcie przepisów normujących tak – tego szczególnego – postępowania pewnym faktem i dla możności ich stosowania nie może być rozstrzygającym, kiedy ten fakt nastąpił. Jeżeli zatem prawo procesowe wprowadza nowe – bardziej zliberalizowane – przepisy umożliwiające stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego, to uzasadnionym jest przyjęcie, że – w braku odmiennych zastrzeżeń w treści samych przepisów – przepisy te mają zastosowanie od daty wejścia ich w życie niezależnie od tego czy orzeczenie sądu zagranicznego zostało wydane po, czy też przed wejściem w życie tych przepisów. Odmiennie – jak w wypadku ogólnych zasad intertemporalnych w prawie materialnym, które poddaje nowym przepisom jedynie zdarzenia i stosunki powstałe po ich wejściu w życie, ogólne zasady intertemporalne prawa procesowego nie dają dostatecznej podstawy do rozstrzygnięcia omawianej kwestii w sposób wnioskowany przez skarżącego w kasacji tj. uznaniu, że przepis art. 1150 § 1 k.p.c. ma zastosowanie do orzeczeń sądów zagranicznych, które zostały wydane po 1 lipca 1996 r. Takie stanowisko wynika z dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego. Mianowicie postanowieniem z dnia 27 sierpnia 1975 r. w sprawie sygn. akt I CR 465/75 (OSNCP 1976, nr 7-8, poz. 170) Sąd Najwyższy uznając angielski wyrok rozwodowy wydany dnia 24 lutego 1956 r. dokonał tego na podstawie obowiązującego w dacie uznania art. 1146 § 1 k.p.c. W świetle art. 11501153 k.p.c. zakres kognicji postępowania o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego i w części dotyczącej nadania wyrokowi zagranicznemu klauzuli wykonalności arbitraz.laszczuk.pl jest ograniczony do problemów natury formalnej w tychże przepisach wskazanych. Dlatego błędnie twierdzi skarżący w kasacji o materialnoprawnych przesłankach wykonania orzeczenia zagranicznego. W toku tego postępowania dopuszczalne są tylko zarzuty, które dotyczą dopuszczalności stwierdzenia wykonalności. Nie mogą inne zarzuty o charakterze materialnoprawnym. W być natomiast rozważane postępowaniu o stwierdzenie wykonalności orzeczenia zagranicznego sąd bada jedynie, czy zachodzą przesłanki przewidziane w art. 1150 k.p.c. Z powyższego wynika, że kasacja nie zawiera uzasadnionej podstawy i dlatego podlega oddaleniu (art. 39312 k.p.c.). Źródło: Biuro Studiów i Analiz Sądu Najwyższego arbitraz.laszczuk.pl
