Luty 2010 - Wspólnota "Drzewo Oliwne"
Transkrypt
Luty 2010 - Wspólnota "Drzewo Oliwne"
Luty 2010 Niedziela, 08 Listopad 2009 20:44 LUTY 2010 SZWAT / ADAR 5770 „Górą Bożą jest góra Baszan, Górą pełną szczytów góra Baszan.” Psalm 68:16 BASZAN Biblijne góry Baszanu są nazywane obecnie Wzgórzami Golan. Górują nad Jeziorem Galilejskim od strony północno-wschodniej. Ten górzysty płaskowyż o wysokości ok. 500 m n.p.m. znajduje się na granicy z Syrią i jest ważnym strategicznie miejscem dla Izraela. W czasach biblijnych ziemie te dostały się pierworodnemu Menassesa wraz z górami Gilead. Wielokrotnie z 5 Księdze Mojżeszowej, w Księdze Jozuego i w Psalmach Bóg jest wychwalany za zwycięstwo nad Ogiem, królem Baszanu. Musiało to być wielkim wydarzeniem, bo Izraelici bali się Oga. Ale Pan ich pocieszył i odnieśli zwycięstwo (zob. 4 Mojż. 21:33-35). W pieśni Mojżesza, zapisanej w 5 Księdze Mojżeszowej (32:14) wymienione jest całe bogactwo Baszanu, z którego synowie Izraela będą korzystać: „Śmietanką krowią i mlekiem owczym, wraz z tłuszczem jagniąt i baranów z Baszanu, i kozłów oraz najwyborniejszą mąką pszeniczną, a zapijesz to winem z krwi winogron”. Zupełnie w innym kontekście mówi o urodzajnym Baszanie prorok Amos (4:1). Zwraca się przeciwko uciskaniu biednych. Kobiety, które wykorzystywały swoje stanowiska, nazywa „krowami baszańskimi”, tj. tymi, które dorobiły się na wyzysku i przemocy. W czasach biblijnych Golan było miastem na Baszanie. Było jedynym z miast schronienia (ucieczki) po drugiej stronie Jordanu. Chodziło o miejsce, w którym może zamieszkać zabójca, który przypadkowo kogoś zabił (zob. Joz. 20:1-9). Proroctwo o powrocie Żydów na Wzgórza Golan można odczytać w Księdze Jeremiasza (50:19): „I przywrócę Izraela na jego niwę, i będzie się pasł ... w Baszanie, i nasycał się na górach Efraima i Gileadu.” Izrael odzyskał te ziemie podczas wojny sześciodniowej w 1967 roku, mimo że wojska syryjskie weszły daleko w głąb kraju Izraela. Później Syryjczycy nie mogli się pogodzić z przegraną, więc walczyli o te Wzgórza jeszcze podczas wojny Jom Kippur w 1973 r. Wtedy to Izrael z mniej niż 200 czołgami był w stanie odeprzeć 1400 czołgów syryjskich i podszedł 55 km pod Damaszek. Rok później utworzono neutralny pas na granicy z Syrią kontrolowany przez siły pokojowe ONZ. Od tego czasu na Wzgórzach Golan powstało 34 osiedli żydowskich z 18 tysiącami ludności. Głównym miastem, stolicą i centrum kulturowym tego regionu jest Kacrin. Wykopaliska archeologiczne potwierdziły, że w czasach talmudycznych (bizantyjskich) w środkowej części Golanu istniało 27 osiedli żydowskich, a w każdym z nich była synagoga. Do zwiedzania udostępniona jest Wioska Talmudyczna (dwa domy z połowy V w. n.e.) oraz synagoga starożytnego Kacrin. Na malowniczych Wzgórzach Golan został założony Rezerwat Naturalny Gamla. Można w nim podziwiać największy w Izraelu wodospad o wysokości 51 m, florę i faunę. Są tam m.in. gazele wspomniane w Biblii jako symbol piękna: „Zanim chłód wieczorny zawieje i pierzchną cienie, chodź, mój miły, bądź jak gazela lub młody jelonek na 1/2 Luty 2010 Niedziela, 08 Listopad 2009 20:44 górach Beter!” (Pnp 2:17). Gamla jest też nazywana „Masadą północy”. Po upadku powstania przeciwko Rzymowi miasto zostało całkowicie zniszczone, a ludzie wymordowani. Reszta zginęła skacząc z góry. Zginęło wówczas 9000 osób. Chociaż obecnie Wzgórza są jeszcze w wielu miejscach zaminowane, większość ziemi jest wykorzystywana pod uprawę zbóż, winnic, sadów owocowych i gajów oliwnych. Okazuje się, że warunki klimatyczne na Golanie są idealne dla uprawy winorośli. Gleba na bazaltowym podłożu wulkanicznym, suche lata, śniegi w okresie zimy i chłodne wiatry z Hermonu – wszystko to sprawia, że setki hektarów ziemi są przeznaczone teraz pod uprawę. Produkcja znakomitych win przynosi sławę Izraelowi. To wszystko w cudowny sposób przygotował Bóg Izraela. Niech naszą modlitwą będą słowa proroka z Księgi Micheasza (7:14) „Paś swój lud swoją laską, owce swojego dziedzictwa, które samotnie przebywają w leśnej gęstwinie pośród żyznych pól. Niech pasą się w Baszanie i w Gileadzie jak za dawnych czasów!” Tekst: Anna Cieślar 2/2