czytaj - Ecole Nova Polska

IN MEMORIAM ...
IN MEMORIAM ...
Przemówienie, jakie prezydent RP
Lech Kaczyński
miał wygłosić 10 kwietnia
na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Discours qui aurait dû être prononcé
par le Président de la République Polonaise
Lech Kaczyński
au Cimetière Militaire Polonais de Katyn
le 10 avril 2010
Przemówienie, jakie prezydent RP Lech Kaczyński miał wygłosić 10 kwietnia
na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
W kwietniu 1940 roku ponad 21 tysięcy polskich jeńców z obozów i więzień NKWD
zostało zamordowanych. Tej zbrodni ludobójstwa dokonano z woli Stalina, na rozkaz
najwyższych władz Związku Sowieckiego. Sojusz III Rzeszy i ZSRR, pakt RibbentropMołotow i agresja na Polskę 17 września 1939 roku znalazły swoją wstrząsającą
kulminację w zbrodni katyńskiej. Nie tylko w lasach Katynia, także w Twerze,
Charkowie i w innych, znanych i jeszcze nieznanych miejscach straceń wymordowano
obywateli II Rzeczypospolitej, ludzi tworzących podstawę naszej państwowości,
nieugiętych w służbie ojczyzny. W tym samym czasie rodziny pomordowanych i
tysiące
mieszkańców
przedwojennych
Kresów
były
zsyłane
w
głąb
Związku
Sowieckiego, gdzie ich niewypowiedziane cierpienia znaczyły drogę polskiej
Golgoty Wschodu.
Najbardziej tragiczną stacją tej drogi był Katyń. Polskich oficerów, duchownych,
urzędników, policjantów, funkcjonariuszy straży granicznej i służby więziennej
zgładzono bez procesów i wyroków. Byli ofiarami niewypowiedzianej wojny. Zostali
zamordowani z pogwałceniem praw i konwencji cywilizowanego świata. Zdeptano ich
godność jako żołnierzy, Polaków i ludzi. Doły śmierci na zawsze miały ukryć ciała
pomordowanych i prawdę o zbrodni. Świat miał się nigdy nie dowiedzieć. Rodzinom
ofiar odebrano prawo do publicznej żałoby, do opłakania i godnego upamiętnienia
najbliższych. Ziemia przykryła ślady zbrodni, a kłamstwo miało wymazać ją z
ludzkiej pamięci.
Ukrywanie prawdy o Katyniu – efekt decyzji tych, którzy do zbrodni doprowadzili –
stało się jednym z fundamentów polityki komunistów w powojennej Polsce:
założycielskim kłamstwem PRL. Był to czas, kiedy za pamięć i prawdę o Katyniu
płaciło się wysoką cenę. Jednak bliscy pomordowanych i inni, odważni ludzie
trwali wiernie przy tej pamięci, bronili jej i przekazywali kolejnym pokoleniom
Polaków. Przenieśli ją przez czas komunistycznych rządów i powierzyli rodakom
wolnej, niepodległej Polsce. Dlatego im wszystkim, a zwłaszcza Rodzinom
Katyńskim, jesteśmy winni szacunek i wdzięczność. W imieniu Rzeczypospolitej
składam najgłębsze podziękowanie za to, że broniąc pamięci o swoich bliskich,
ocaliliście Państwo jakże ważny wymiar naszej polskiej świadomości i tożsamości.
Katyń
stał
się
bolesną
raną
polskiej
historii,
ale
także
na
długie
dziesięciolecia zatruł relacje między Polakami i Rosjanami. Sprawmy, by katyńska
rana mogła się wreszcie w pełni zagoić i zabliźnić. Jesteśmy już na tej drodze.
My, Polacy, doceniamy działania Rosjan z ostatnich lat. Tą drogą, która zbliża
nasze narody, powinniśmy iść dalej, nie zatrzymując się na niej ani nie cofając.
Wszystkie okoliczności zbrodni katyńskiej muszą zostać do końca zbadane i
wyjaśnione. Ważne jest, by została potwierdzona prawnie niewinność ofiar, by
ujawnione zostały wszystkie dokumenty dotyczące tej zbrodni. Aby kłamstwo
katyńskie zniknęło na zawsze z przestrzeni publicznej. Domagamy się tych działań
przede wszystkim ze względu na pamięć ofiar i szacunek dla cierpienia ich rodzin.
Ale domagamy się ich także w imię wspólnych wartości, które muszą tworzyć
fundament zaufania i partnerstwa pomiędzy sąsiednimi narodami w całej Europie.
Oddajmy wspólnie hołd pomordowanym
bohaterom! Cześć Ich pamięci!
i
pomódlmy
się
nad
ich
głowami.
Chwała
Discours qui aurait dû être prononcé par le Président de la République
Polonaise Lech Kaczyński au Cimetière Militaire Polonais de Katyn le 10
avril 2010
En avril 1940, plus de 21 000 prisonniers polonais détenus dans les camps et les
prisons du NKVD (ex-KGB) ont été tués. Ce génocide a été commis sur l’ordre de
Staline et des plus hautes autorités du gouvernement de l’Union Soviétique.
L’entente entre le 3ème Reich et l’URSS, le pacte Ribbentrop-Molotov et
l’agression de la Pologne par l’Union Soviétique le 17 septembre 1939 ont trouvé
leur apogée dans le crime de Katyn. Les exécutions des meilleurs citoyens de la
2ème République Polonaise, chargés de créer les bases du pays renaissant, n’ont
pas seulement eu lieu dans les forêts de Katyn, mais également à Twer, Charkow et
dans d’autres lieux connus et inconnus. Simultanément, les familles des victimes
et des citoyens des confins d’avant-guerre ont été déportées au fond de l’Union
Soviétique, où leur souffrance indicible a tracé le chemin polonais du Golgotha
de l’Est.
La station la plus tragique de ce chemin était Katyn. Les officiers polonais, les
hommes d’Eglise, les fonctionnaires de l’administration, les gardiens de prison,
ont été exterminés sans procès et sans verdict. Ils furent les victimes d’une
guerre non déclarée. Ils furent tués en violation des lois et des conventions du
monde civilisé. La dignité des soldats, des Polonais et des Hommes a été
piétinée. Le monde ne devait rien savoir. Les familles ont été privées du droit
de faire leur deuil public et de commémorer et pleurer leurs proches. La terre a
recouvert les traces du meurtre et le mensonge aurait dû les effacer de la
mémoire humaine.
Cacher la vérité de Katyn – effet de la décision de ceux qui ont commis ces
meurtres – est devenu un fondement de la politique des communistes de la Pologne
d’après-guerre : cette Pologne Populaire est née sur un mensonge. A cette époque,
on payait un prix très élevé pour préserver la vérité et la mémoire sur Katyn.
Malgré tout, les proches des victimes et les autres hommes courageux sont restés
fidèles à cette mémoire et l’ont transmise aux générations suivantes. Ils l’ont
transmise pendant la période communiste et confiée aux citoyens de la Pologne
libre et souveraine. Pour cette raison là, nous leur devons respect et gratitude,
particulièrement aux Familles de Katyn. Au nom de la République, je vous remercie
profondément pour votre défense de la mémoire de vos proches, ayant ainsi
sauvegardé une dimension importante de notre conscience et de notre identité
polonaise.
Katyn est devenu une plaie douloureuse de l’histoire polonaise qui a empoisonné
pour de longues décennies les relations entre Polonais et Russes. Faisons en
sorte que ces plaies puissent se cicatriser définitivement. Nous sommes sur cette
voie. Nous, Polonais, nous apprécions les efforts des Russes ces dernières
années. Nous devons poursuivre cette voie qui rapproche nos nations, sans
s’arrêter ni reculer.
Toutes les circonstances des crimes de Katyn devraient être analysées et
expliquées. Il est important que soit confirmée juridiquement l’innocence des
victimes et que tous les documents sur ce crime soient rendus publics.
Que le mensonge de Katyn disparaisse pour toujours de l’espace public. Nous
demandons cela surtout pour la mémoire des victimes et par respect pour les
souffrances de leur famille. Mais nous le demandons aussi au nom des valeurs
communes qui doivent fonder la confiance et le partenariat entre les pays voisins
dans toute l’Europe.
Rendons hommage à toutes les victimes et prions devant eux. Gloire aux Héros !
Saluons leur mémoire !