Topologia działek w MK2005

Topologia działek w MK2005
(Mariusz Zygmunt)
Podział działki nr 371 w środowisku MicroStation (PowerDraft)
Uruchomić program MicroStation (PowerDraft).
Wybrać przestrzeń roboczą GeoDeZy przez Uzytkownik
Zakładamy nowy plik roboczy
Wybieramy dla nowo tworzonego rysunku plik prototypowy mk2004 2D PL (plaski).dgn
Nadajemy nazwę dla nowo tworzonego pliku z rysunkiem (tu Podział-AdamZ )
Wybieramy nowy rysunek do edycji
Uruchomić program MK2005
Ustawić skalę 1:2000
Wybrać paletę Ewidencja
Wczytać raster syt-wys.cit
W celu pokazania rastra w oknie użyj Ikony Dopasuj Widok na pasku widoku.
Zamknij menedżer plików rastrowych (ewentualnie zmień kolor rastra przyciskiem Kolory)
Wygląd okna po wczytaniu skalibrowanego rastra.
Przedmiotem podziału jest działka nr 371.
Korzystając z palety
Rysujemy granicę zewnętrzną z rastra.
Korzystając z palety
Opisujemy numer działki macierzystej.
Obliczona powierzchnia działki powinna wynieść około 1.12 ha
Do kontroli topologii używamy narzędzia z palety
Do lokalizacji błędów narzędzia z palety
Obiekty kontrolowane muszą być zaznaczone ogrodzeniem (Fence)
Podczas usuwania błędów należy ustawić powiększenie w oknie widokowym 2 tak, aby umożliwić
sprawną pracę podczas poprawiania błędów mapy. Należy przejrzeć wszystkie błędy z listy.
Następnie ponownie uruchomić program do kontroli. Komunikat:
informuje o poprawności topologicznej obiektu.
Wraz z procesem kontroli zapisywany jest raport z wykazem powierzchni i wykazem punktów
granicznych. Znajduje się w katalogu głównym programu MicroStation (PawerDraft) w
podkatalogu „obiekty\test”
Przykład zawartości pliku wynikowego:
Korzystając z palet
oraz narzędzi Microstation (PawerDraft) dokonujemy podziału działki wg zamieszczonego szkicu:
(UWAGA ! przekreślić stary numer działki używając narzędzia z palety „Ewidencja”.)
Należy pamiętać o przestrzeganiu podstawowych regułach topologicznych podczas opracowywania
podziału działki:
Po zaprojektowaniu i opisaniu nowych numerów należy sprawdzić poprawność topologiczną
całego układu gruntowego.
Warunki geometryczne rysowania granic działek.
Technologia, jaką przyjmuje się zwykle podczas tworzenia mapy wektorowej z podkładów
rastrowych jest bardzo prosta. Operator rysuje te obiekty, które widzi na rysunku rastrowym. W
pierwszym etapie przetwarzania, operator kreśli jedynie linie graniczne oraz opisy (identyfikatory)
obiektów. Aby z tak wprowadzonych danych można było uzyskać mapę obiektową, z której będzie
można pozyskać informacje o numerach działek, ich powierzchniach i obwodnicach, niezbędne jest
doprowadzenie rysunku mapy do stanu poprawności topologicznej.
W opisywanym rozwiązaniu jedynymi obiektami geometrycznymi są odcinki reprezentujące
linie graniczne obiektów oraz ich numery (identyfikatory). Aby mapa była poprawna topologicznie
obiekty, które ją tworzą muszą spełniać szereg warunków. Warunki te można zebrać w grupy
związane z poszczególnymi typami elementów graficznych rysunku mapy.
Warunki dotyczące linii granicznych:
1. Linie graniczne nie mogą się przecinać.
2. Nie może wystąpić przerwanie kontynuacji prowadzenia ciągów linii od węzła do węzła.
3. Nie mogą występować powtórzone odcinki granic.
4. Nie mogą występować odcinki granic o zerowej długości.
5. Nie powinny występować odcinki granic działek o długości nieprzekraczającej wartości
minimalnej, określonej przez operatora.
6. W strefie buforowej każdego odcinka granicy, określonej przez operatora, nie powinny
znaleźć się inne odcinki granic.
Warunki dotyczące opisów obiektów:
1. Numery nie mogą się powtarzać.
2. W obrębie jednego obiektu może wystąpić tylko jeden opis (identyfikator).
3. Punkt wstawienia opisu (identyfikatora) musi znajdować się wewnątrz obiektu.
4. Poza granicami obiektu nie mogą występować żadne inne opisy (identyfikatory).
Proces przekształcania mapy z postaci rastrowej do wektorowej jest operacją której nie można
w pełni zautomatyzować. Interpretacja treści rastra oraz metoda jego wektoryzacji są źródłem wielu
błędów. Szczególnie podczas pracy zespołowej polegającej na wprowadzaniu tysięcy połączeń
trudno wymagać 100% poprawności uzyskanych efektów. Aby stworzyć w pełni poprawny rysunek
mapy, niezbędna jest kontrola poprawności topologicznej.
Kontrola topologii mapy.
Program kontrolujący poprawność topologiczną mapy, musi pracować w sposób umożliwiający
szybką lokalizację i skuteczne usunięcie błędów. Informacja o wystąpieniu błędu musi być wsparta
narzędziami do jego precyzyjnej lokalizacji.
W opisywanym rozwiązaniu odnalezienie błędu topologicznego sygnalizowane jest
odpowiednim komunikatem. Dostępna staje się również funkcja lokalizacji błędów na mapie. Dla
niektórych typów błędów otwierane jest dodatkowe okno, w którym w ustalonym przez operatora
powiększeniu widać wszystkie niezgodności.
Błędy liniowe.
Błąd braku kontynuacji połączeń linii granicznych (bagnet) dyskwalifikuje obiekt pod
kątem możliwości stworzenia obwodnic. Błąd ten bardzo często występuje na skutek nie dodania
wierzchołka na linii granicy, do której dochodzą kolejne linie graniczne. Usunięcie tego błędu
polega na zmianie położenia końca wiszącego odcinka i podłączeniu go do już istniejącego węzła
lub dodaniu kolejnych węzłów wzdłuż istniejącej linii granicznej.
Poprawny topologicznie rysunek mapy nie może zawierać również powtarzających się
elementów. Wszystkie duplikaty są sygnalizowane przez opisywany program. Redundancja danych
w obrębie linii granicznych może przyczynić się np. do problemów w przypadku eksportu obiektu
do innych systemów.
Kolejnym błędem topologicznym dyskwalifikującym mapę jako dokument obrazujący
rzeczywistość (np. prawny jej aspekt - granice działek) jest brak wierzchołka w miejscu przecięcia
linii granicznych.
Innym rodzajem błędów są błędy odcinków o zerowej długości. Nie stanowią one
wprawdzie zagrożenia dla wyników analiz topologicznych, powodują jednak wydłużenie czasu ich
trwania oraz zaśmiecają rysunek. Dlatego opisywany system został wyposażony w procedury do
wykrywania i lokalizowania tych błędów.
Błąd bliskości jest szczególnym rodzajem błędu. Dla każdego z wektorów opisującego
przebieg linii granicznych tworzona jest strefa buforowa o zadanej przez operatora wielkości. Jeżeli
w obrębie tej strefy znajdzie się inna linia graniczna, lub jej część fakt ten jest sygnalizowany.
Błędy opisowe.
Częstym błędem pojawiającym się podczas ręcznej wektoryzacji podkładów mapowych jest
błąd pominięcia numeru działki. Numer musie się znajdować wewnątrz opisywanego przez niego
obiektu. W przypadku wykrycia obiektu bez numeru program wskazuje bardzo dokładnie miejsce
wystąpienia błędu. Funkcja ta jest szczególnie użyteczna w przypadku obiektów wydłużonych
(drogi, rzeki itp.).
Sygnalizowane są również błędy opisu polegające na opisaniu obiektu większą niż
wymagana ilością oznaczeń.
Przypadkowe
sygnalizowane.
wprowadzenie
oznaczenia
poza
granicą
opracowania
jest
także
W opisywanym systemie sprawdzane są nie tylko warunki geometryczne obiektu, ale także
ich poprawność pod kątem zgodności z zasadami przyjętymi dla prowadzenia operatu ewidencji
gruntów. Jeżeli na obiekcie zdarzą się powtórzone oznaczenia numerów działek program
wychwytuje je.