Być Apostołem Dzisiaj 4 - kwiecień 2014

Pytania do refleksji indywidualnej i wspólnotowej:
ave
 Gdzie widzimy największą potrzebę nawrócenia w naszym życiu?
W życiu naszej wspólnoty? W życiu Kościoła ?
 Czy naprawdę dostrzegamy, że wezwanie do nawrócenia w życiu
duszpasterskim i misyjnym stanowi naglący priorytet dla nas samych, dla
naszej wspólnoty, dla Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego i dla
Kościoła? Jak konkretnie odpowiadamy na to wezwanie i co dalej
planujemy, aby wcielić to w życie?
 Papież Franciszek przypomina nam, że brak solidarności wobec
potrzebujących będzie miał bezpośredni wpływ na naszą relację z
Bogiem, że autentyczna wiara nigdy nie jest wygodna ani całkowicie
osobista, ale zawsze zawiera głębokie pragnienie zmieniania świata, że
każdy chrześcijanin i każda wspólnota są wezwani, aby być narzędziami
Boga dla wyzwolenia i wspierania ubogich i do umożliwiania im bycia w
pełni częścią społeczeństwa (EG 187, 182-183). Jak konkretnie
odpowiadamy na to wezwanie i co dalej planujemy, aby wcielić to w
życie?
Modlitwa:
Przemień nasze serca, o Panie. Stwórz w nas serce czyste, serce
wolne od małostkowości i egoizmu i lęku, serce pełne Twojej
delikatności i współczucia, głęboko przekonane o prawdzie Ewangelii i
w pełni zaangażowane w przeżywanie jej wymagań i wyzwań
codziennego życia. Daj nam, poszczególnym osobom, wspólnotom,
Kościołowi, to duszpasterskie nawrócenie potrzebne, aby odnowić
wszystko w Tobie; daj nam serce prawdziwych apostołów,
autentycznych uczniów i świadków, abyśmy mogli być narzędziami
Twojej solidarności i nadziei, Twojego pokoju i pojednania, Twojej
delikatności i radości,
i miłości w świecie, który, często nie wiedząc
wznosi krzyk do Ciebie
i oczekuje na przyjście Twojego Królestwa.
Amen.
_________________________________________________
Segretariato Generale, Unione dell’Apostolato Cattolico
Piazza San Vincenzo Pallotti 204, Roma, [email protected]
Nowa Ewangelizacja i nawrócenie
Rozpoczynam tę refleksję Planem Ewangelizacji jaki podjął
Kościół w Cascavel, PR, w Brazylii (2012-2016): „Ewangelizować,
rozpoczynając od Jezusa Chrystusa, w mocy Ducha Świętego, jako
Kościół będący wspólnotą uczniów, jako Kościół misyjny i profetyczny,
karmiący się Słowem Bożym i Eucharystią, działający w świetle
ewangelicznego wyboru na rzecz ubogich, aby wszyscy mieli życie (J 10,
10) kroczący drogą do Królestwa Niebieskiego”.
Wybiorę dwie spośród proponowanych inicjatyw, które wskazują
drogę podjętą w całej diecezji: „Parafia żyjąca nieustannie misją oraz
parafia - miejscem biblijnej inspiracji dla życia i pracy duszpasterskiej”.
Pierwsza inicjatywa odzwierciedla niesamowitą myśl wyrażoną przez
papieża Franciszka podczas ŚDM (Światowych Dni Młodzieży) w Rio de
Janeiro 2013 r., kiedy to powiedział: „Idźcie bez lęku, aby służyć. Jest
koniecznym, aby czuć zapach owiec”. W Dokumencie z Aparecidy (DA),
biskupi stwierdzili, że: „Kościół pielgrzymujący w swej istocie jest
misyjny, ponieważ swój początek bierze wedle planu Ojca z posłania
Syna i z posłania Ducha Świętego (AG2). Dlatego też, misyjny impuls
należy do życia, które w sakramencie chrztu świętego Trójca Święta
udziela uczniom Jezusa. W celu skonkretyzowania działań
ewangelizacyjnych grupy modlitewne, grupy rodzin, zespoły podejmujące
studium biblijne i inne z dużą skutecznością czynią parafie i ludzi
ochrzczonych misjonarzami. Odwiedzają oni rodziny, kierują powitanie
do nowych mieszkańców tak, aby wszyscy czuli się potraktowani jak
ludzie mający własny adres i miejsce w życiu wspólnoty.
Druga inicjatywa to animacja biblijna podejmowana w życiu i pracy
duszpasterskiej. Daje ona pierwszeństwo formacji, poznaniu i
dojrzewaniu w wierze. Ludzie ukształtowani w wierze powinni być
podobni do Jezusa i nieustannie opowiadać się po Jego stronie: „Już nie
ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20). Papież Franciszek mówi:
„Zażyłość Kościoła z Jezusem jest zażyłością „w drodze”, a więź
komunii «w samej swej istocie przyjmuje kształt komunii misyjnej». Jest
sprawą żywotną, aby Kościół, przyjmując wiernie wzór Mistrza,
wychodził dzisiaj głosić Ewangelię wszystkim ludziom, bez obaw,
w każdym miejscu, przy każdej okazji, bez zwlekania czy poddawania się
zniechęceniu. Radość Ewangelii jest dla całego ludu, nie można z udziału
w niej wykluczać nikogo.” (EG, 23)
Św. Wincenty Pallotti, w Wezwaniu (Odezwie) z 1835 r. i 1836 r.,
stwierdza, że wszyscy, wielcy i mali, uczeni, studenci, bogaci i ubodzy,
księża, zakonnicy i ludzie świeccy, żyjący wspólnie i samotni, kupcy i
urzędnicy, wszyscy mogą, każdy na swoim miejscu, w swoich warunkach i
stanie poświęcić się dziełom Apostolstwa Katolickiego, aby ożywiać wiarę,
rozpalać miłość i krzewić ją w świecie.
Według papieża Franciszka marzenie o Kościele misyjnym polega na
tym, że wszystko co go stanowi jest w służbie ewangelizacji i nie jest
zablokowane jego strukturami. Praca duszpasterska niezależnie od tego,
jaką nazwę się jej nada powinna być bardziej ekspansywna i otwarta, z
wyraźnym ukierunkowaniem tak, aby ci, którzy w niej uczestniczą, głosili
misję niosąc ludziom radosną nowinę Ewangelii.
Wielką nowiną, jaką Kościół głosi światu jest Jezus Chrystus, Syn
Boży, który stał się człowiekiem, Słowo i Życie, który przyszedł na świat,
aby uczynić nas „uczestnikami boskiej natury” (2 P 1, 4) i abyśmy w ten
sposób mogli uczestniczyć w Jego życiu. Głoszenie kerygmatu zaprasza
nas do większego uświadamiania sobie jak wielką i życiodajną jest miłość
Boga, która jest nam dana w Chrystusie, który umarł i zmartwychwstał.
Duch Święty buduje Kościół najróżniejszymi darami i charyzmatami,
obficie udzielając zbawczego działania Pana tak, aby przyszedł On na
końcu czasów (1 Kor 1, 6-7). Duch Święty wzbudza misjonarzy w
Kościele formując ich na ludzi zdecydowanych i odważnych jak pierwsi
apostołowie, pokazując im miejsca, które potrzebują ewangelizacji i
wybierając tych, którzy muszą ją podejmą (Dz 13, 2). Bóg daje każdemu
talenty i zaprasza do ich pomnażania. Kościół, oznaczony pieczęcią
Ducha Świętego, otwiera wiernym drzwi zbawienia. Św. Paweł mówi
w 2 Kor 3, 3: „żeście listem Chrystusowym dzięki naszemu
posługiwaniu, listem napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga
żywego”. To ten sam Duch, który oświeca, ożywia, prowadzi, umacnia i
przypomina Kościołowi o cudach, jakie Bóg objawił ludzkości.
Bóg działa cuda przez Maryję, która jest pełna łaski, Matka
Ewangelizacji. Ona, oddając się do dyspozycji jako służebnica Pańska,
była z uczniami w Wieczerniku i z nimi otrzymała Ducha Świętego,
posłanie, misję, a także była obecna przy narodzeniu Kościoła
(Dz 1, 14). Nabożeństwo do Matki Bożej oraz modlitwa różańcowa
pomogły wielu osobom i rodzinom wytrwać w wierności naszemu Panu
Jezusowi Chrystusowi, prowadząc je do zbawienia. W swoich
objawieniach, Maryja pokazała, że pragnieniem Boga jest aby wszyscy
byli zbawieni. Nigdy nie stawia siebie w centrum, ale zawsze wskazuje, że
centrum życia jest Jezus Chrystus! Aby ewangelizacja była owocna należy
znajdować pokarm w modlitwie, w Słowie Bożym i Eucharystii.
Wszyscy, którzy karmią się modlitwą, Słowem i Eucharystią wypełniają
wolę Bożą i żyją w komunii z Bogiem.
Innowacja w ewangelizacji dokona się gdy rozpoczniemy od
nawrócenia za pomocą łaski Bożej. Trzeba podjąć drogę i jest do droga
powrotu do naszych korzeni, do domu Pana, do ponownego przyjęcia
nauczania naszego Pana Jezusa Chrystusa, radosnego przyjęcia misji,
którą otrzymaliśmy na chrzcie św. do pójścia bez lęku, aby burzyć to co
zniewala i powoduje śmierć, poniża, aby pozwolić w wolności działać
Słowu Bożemu i nie manipulować Duchem. Jednocześnie, aby
otrzymywać miłosierdzie Boga i przeżywać je z innymi, dzielić się
miłością do ubogich nie wykluczając nikogo. Trzeba podejmować
wysiłek ku temu, aby religia mogła służyć wszystkim, aby autentyczna
miłość chrześcijańska była ponad rytualizmem. Podsumowując: trzeba
nam nawrócić się do naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pragnie, aby
każdy miał życie i miał je w obfitości.
W końcu, to wszystko zakłada radykalne nawrócenie bo tylko takie
może sprawić, że potrafimy docenić to co pozytywne jest w dziele
ewangelizacji, docenić życie i czynić wszystko, aby Jezus Chrystus był
znany, kochany i przyjęty przez wszystkich.
Nowa Ewangelizacja wymaga zmian rozumowania, zaangażowania,
działania na wszystkich płaszczyznach Kościoła, poprzez przykład i
świadectwo naszego życia.
Ks. Romeu Ulrich SAC
Brazylia