D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk

Sygn. akt I C 2026/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 marca 2016 r.
Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny
w składzie :
Przewodniczący : SSR Aleksandra Konkel
Protokolant: Judyta Pukownik
po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2016r. w Gdańsku
na rozprawie
sprawy z powództwa Ł. M.
przeciwko (...) Spółce akcyjnej V. (...) w W.
o zapłatę
I. oddala powództwo;
II. zasądza od Ł. M. na rzecz (...) Spółki akcyjnej V. (...) w W. kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego;
III. odstępuje od obciążenia powoda Ł. M. nieuiszczonymi kosztami sądowymi.
Sygn. akt I C 2026/13
UZASADNIENIE
Powód – małoletni Ł. M., reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego I. M. wniósł o zasądzenie na jego rzecz
od pozwanego (...) Spółki akcyjnej V. (...) w W. kwoty 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym
kosztów zastępstwa procesowego, według norm przypisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 13 lutego 2012 r.
powód doznał uszkodzenia ciała w postaci rozcięcia prawej ręki w nadgarstku, którego przyczyną było poślizgnięcie
się na błocie pośniegowym znajdującym się na klatce schodowej i uderzeniu w znajdującą się w drzwiach szybę. Za
zaleganie błota pośniegowego na schodach odpowiedzialna była firma (...) świadcząca usługi porządkowe, z których
należycie się nie wywiązywała, a która ubezpieczona była w zakresie ubezpieczenia OC w pozwanym towarzystwie.
W odpowiedzi na pozew, pozwany (...) Spółka akcyjna V. (...) w W. (dalej jako: (...) wniósł o oddalenie
powództwa w całości na koszt powoda. Pozwany zakwestionował dochodzone przez powoda roszczenie zarówno co
do zasady jak i wysokości, wskazując, iż powód nie wykazał winy ubezpieczonego podmiotu w zaistnieniu zdarzenia.
Umowa obligująca ubezpieczonego do utrzymania czystości na klatce schodowej wymagała, by czynności sprzątające
podejmowana były okresowo. Sprzątanie odbywało się codziennie w godz. 6:00 – 14:00 jednak w okresie zimowym
idealna czystość klatki schodowej istniała wyłącznie bezpośrednio po zakończeniu sprzątania, bowiem w trakcie
normalnego użytkowania nanoszone było na klatkę błoto pośniegowe, za co firma sprzątająca nie może ponosić
odpowiedzialności. Pozwany wskazał również, iż roszczenie w zakresie zadośćuczynienia jest wygórowane.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 13 lutego 2012 roku, na klatce schodowej budynku przy ul. (...) G. (...) w G., małoletni powód Ł. M., na skutek
poślizgnięcia się na schodach prowadzących do wyjścia z klatki schodowej naparł ręką na szybę zamontowaną w
drzwiach wyjściowych, która uległa stłuczeniu, kalecząc rękę powoda.
bezsporne , nadto: zeznania świadka A. L. – k. 101-102; zeznania przedstawicielki powoda, I. M. – k. 102-104;
fotografie usytuowania schodów i drzwi na klatce schodowej – w aktach szkody
W dniu wypadku padał śnieg. W chwili zdarzenia schody na klatce schodowej były mokre, zalegało na nich błoto
pośniegowe. Przy wejściu do klatki brak było wycieraczki, odcinek schodów, na którym doszło do poślizgnięcia
się powoda wyłożony był kaflami, jakie pozostały jednemu z lokatorów z remontu mieszkania. Kafle te nie były
dostosowane do warunków panujących na klatce schodowej.
dowód: zeznania świadka A. L. – k. 101-102; zeznania przedstawicielki powoda, I. M. – k. 102-104
Podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie porządku na terenie nieruchomości była firma sprzątająca R. R. W.,
ubezpieczona w zakresie ubezpieczenia OC w pozwanym towarzystwie. Ta sama firma również obecnie świadczy
usługi sprzątające na rzecz wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości, w której doszło do wypadku. Sprzątanie
wykonywane jest przez tę samą sprzątaczkę co w dniu zdarzenia. Po zgłoszeniu szkody przez matkę powoda, w dniu
25 marca 2013r. podmiot świadczący usługi sprzątające zanegował swoją odpowiedzialność za wypadek wskazując,
iż ze swoich obowiązków wywiązywał się należycie, a w okresie zimowym błoto pośniegowe może być na klatkę
schodową naniesione w każdej chwili, również bezpośrednio po jej uprzątnięciu. Wskazał ponadto, że po wypadku
nie sporządzono protokołu wypadkowego ani notatki urzędowej, a powód przez rok od wypadku nie zgłaszał żadnych
roszczeń.
bezsporne , nadto: polisa (...) (...), pismo R. R.. G. W. z dn. 18.04.2013 r. – w aktach szkody; zeznania
przedstawicielki powoda, I. M. – k. 102-104
Na skutek wypadku powód doznał rany ciętej nadgarstka prawego z pełnym przecięciem nerwu pośrodkowego
prawego. Operowany w trybie ostrym – szef pierwotny nerwu (epineuralny). Do uszkodzenia ścięgien nie doszło.
Cierpienia, na które narażony był powód, były znaczne, trwały od dnia wypadku do chwili obecnej i nie rokują
ustąpienia, choć rokowanie na przyszłość co do ich istnienia jest niepewne. Zaburzenia czucia, nerwiak, powodują
łącznie ubytek funkcji nerwu na poziomie 50% jego sprawności przed zdarzeniem, co kwalifikuje się jako trwały
uszczerbek na zdrowiu w wymiarze 15%.
dowód: opinia biegłego – k. 124-125, opinia uzupełniająca – k. 153, dokumentacja medyczna – k. 17-33 i 64-67
oraz w aktach szkody
Powód w dniu 25 marca 2013 r. zgłosił szkodę pozwanemu. Pismem z dnia 29 kwietnia 2013 r. pozwany odmówił
przyjęcia odpowiedzialności za szkodę powoda, wskazując na brak winy ze strony ubezpieczonego.
dowód : operat szkody nr 2013-03- (...) – w aktach szkody
Sąd zważył co następuje:
Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił na podstawie załączonych do akt sprawy dokumentów i kopii
dokumentów, których autentyczność nie była kwestionowana w toku procesu przez żadną ze stron (z wyjątkiem
oświadczenia lokatorów budynku przy ul. (...) G. (...) w G., o czym w dalszej części uzasadnienia), ich prawdziwość i
rzetelność nie budziła również wątpliwości Sądu, dlatego Sąd uznał je w całości za wiarygodne i uwzględnił dokonując
rekonstrukcji istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych. W zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia
Sąd miał również na uwadze treść dokumentów oraz dokumentacji fotograficznej zgromadzonych w aktach szkody.
Nadto Sąd dał wiarę opinii sporządzonej przez biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu W. P..
Biegły opisał rodzaje obrażeń doznanych przez powoda i stan jego zdrowia, wypowiedział się także na okoliczność
odniesionego przez powoda uszczerbku na zdrowiu oraz tego, czy stan zdrowia powoda ulegnie poprawie lub
pogorszeniu w przyszłości. Opinię tę Sąd ocenił jako fachową i wyczerpującą, a przedstawione przez biegłego
wnioski w sposób poprawny logicznie wyprowadzone z poczynionych ustaleń. Wprawdzie strona pozwana wniosła
do przedmiotowej opinii zastrzeżenia, jednak biegły, wyczerpująco w ocenie Sądu, odniósł się do nich w opinii
uzupełniającej, częściowo modyfikując swoje pierwotne stanowisko. Dalszych zastrzeżeń do przedmiotowej opinii
żadna ze stron już nie wnosiła.
Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się także na złożonych przez przedstawicielkę powoda oraz świadka
zeznaniach opisujących przebieg, przyczyny i konsekwencje wypadku, gdyż zeznania te są szczere i wzajemnie ze sobą
korespondują, a ponadto są zbieżne z treścią zgromadzonej w sprawie dokumentacji.
Podstawę prawną odpowiedzialności strony pozwanej stanowi art. 822 § 1 kc, z którego wynika, że przez
umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w
umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę
poniósłby ubezpieczający albo ubezpieczony. Wysokość świadczeń z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej jest determinowana wysokością zobowiązań odszkodowawczych ubezpieczającego a zatem pozwany
ubezpieczyciel odpowiada do wysokości szkody, która była następstwem zdarzenia, za które zgodnie z umową ponosi
odpowiedzialność. Z kolei art. 822 § 4 kc wynika legitymacja bierna pozwanego ubezpieczyciela.
W celu ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela należy przesądzić czy ubezpieczony odpowiada za wyrządzoną
powodowi szkodę.
Podstawą tej odpowiedzialności jest art. 415 kc, zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę
obowiązany jest do jej naprawienia; art. 445 § 1 kc w związku z art. 444 kc zgodnie z którym sąd uprawniony jest do
przyznania poszkodowanemu w sytuacji, w której doszło do uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, odpowiedniej
sumy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Do przesłanek odpowiedzialności deliktowej należą: zdarzenie, szkoda i związek przyczynowy między owym
zdarzeniem a szkodą, oraz wina sprawcy szkody. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych
znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art.
361–363 kc).
W ocenie Sądu, w okolicznościach sprawy niniejszej, przesłanki odpowiedzialności deliktowej nie zostały spełnione,
a w konsekwencji ubezpieczony nie popełnił deliktu i ubezpieczyciel nie jest zobowiązany do kompensacji szkody i
krzywdy jakich doznał powód.
Wskazać należy, że bezsporne jest to, że doszło do zdarzenia w postaci upadku powoda na klatce schodowej w wyniku
czego doznał on uszkodzenia ręki, a zatem wystąpiło zdarzenie oraz szkoda. Strona powodowa wykazała także (za
pomocą opinii biegłego) rozmiar owej szkody, a ponadto adekwatny związek przyczynowy między zdarzeniem a
szkodą.
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwolił jednak na przypisanie winy ubezpieczonemu podmiotowi.
Powód nie wykazał bowiem, że po stronie pozwanego miało miejsce zawinione zaniechanie, które do tej szkody
doprowadziło.
Zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia
faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zaznaczyć też trzeba, że przy rozpoznawaniu sprawy
na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu
uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie,
ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności
istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach
(art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc)
spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Zaprzeczenie dokonane przez stronę procesową
powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie
ich nieudowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność
przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie (orzeczenie SN z 28.04.1975 r., sygn. akt III CRN
26/75).
W sprawie nie było sporne, że ubezpieczony świadczył na rzecz wspólnoty mieszkaniowej usługi sprzątania. Powód
nie zaoferował jednak dowodu pozwalającego ustalić na jakich zasadach sprzątanie to miało następować, z jaką
częstotliwością miała przychodzić osoba sprzątająca. Wprawdzie z oświadczenia podpisanego przez lokatorów wynika,
że klatka schodowa nie była sprzątana właściwie, jednakże oświadczenie to stanowi jedynie dokument prywatny
i wobec faktu, że ubezpieczony ową okoliczność zanegował wskazując, iż ze swoich obowiązków wywiązywał się
należycie, nie może stanowić podstawy do uznania tej okoliczności za udowodnioną. Należy też zauważyć, że sama
okoliczność, że na schodach, na których poślizgnął się powód, zalegało błoto pośniegowe, przez co schody były mokre
i śliskie, nie stanowi o winie ubezpieczonego. Jest faktem notoryjnym, że w okresie zimowym nanoszenie śniegu i
błota pośniegowego do budynków jest rzeczą naturalną i nawet najdokładniejsze sprzątnięcie klatki schodowej nie
jest w stanie mu zapobiec. W tym celu osoba sprzątająca musiałaby dyżurować na klatce schodowej przez całą dobę, co
jest w praktyce nierealne, gdyż koszty takiej usługi byłyby, wnioskując z doświadczenia życiowego, niewspółmiernie
wysokie dla przeciętnej wspólnoty mieszkaniowej. W tej sytuacji obarczenie ubezpieczonego ewentualną winą byłoby
możliwe wyłącznie w przypadku wykazania, że nie wywiązał się z obowiązków nałożonych na niego zawartą przez
strony umową, przy czym to rzeczą powoda było wykazać, że ubezpieczony nienależycie wywiązywał się z umowy.
Takiego dowodu zabrakło. Co więcej, zważywszy, że wspólnota mieszkaniowa nie podjęła działań zmierzających do
zmiany usługodawcy w zakresie sprzątania nieruchomości, czy chociażby osoby faktycznie sprzątającej, a nadto sama
matka powoda stwierdziła, że osobiście „nie ma żadnych zastrzeżeń do sprzątaczki; pogoda była jaka była” nie można
uznać by firma sprzątająca nienależycie wywiązywała się z umowy. Niezależnie od powyższego, zgromadzone dowody
pozwalają stwierdzić, że na klatce schodowej w pobliżu drzwi podłoga była śliska niezależnie od pory roku i że nie
można wykluczyć, że położone tam kafle, jakie pozostały po remoncie w lokalu jednego z członków wspólnoty, nie
nadawały się na posadzkę na klatce schodowej.
Brak wykazania przesłanki winy po stronie ubezpieczonego wyklucza odpowiedzialność tegoż za wypadek powoda, a
w konsekwencji także uniemożliwia obciążenie nią pozwanego ubezpieczyciela.
Z uwagi na powyższe, na mocy wskazanych powyżej przepisów, orzeczono jak w pkt I wyroku.
O kosztach postępowania orzeczono w punktach II i III wyroku. Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik
procesu wyrażoną, w art. 98 § 1 kpc, z którego wynika, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić
przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw, należało je zasądzić od powoda
jako przegrywającego sprawę na rzecz pozwanego. Na zasądzone na rzecz pozwanego koszty postępowania składają
się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400 zł (ustalone na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu) oraz opłata skarbowa od
pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Równocześnie Sąd, na podstawie art. 102 kpc, zgodnie z zasadą słuszności, odstąpił od
obciążenia pozwanego należnymi Skarbowi Państwa kosztami postępowania (w części, w jakiej nie zostały uiszczone)
z uwagi na fakt, iż jest małoletni, a także z uwagi na trudną sytuację materialną jego rodziny.
ZARZĄDZENIE
1. (...) C (...),
2. (...)
3. (...)
4. (...)