Rodzina katolicka - Święta Jadwiga

Rodzina katolicka - Święta Jadwiga - wzór chrześcijańskiego władcy
poniedziałek, 27 lipca 2009 14:04
Mieliśmy kiedyś królową, którą można stawiać za wzór chrześcijańskiego władcy, dbającego o
religijny i cywilizacyjny rozwój swego kraju. Potrafiącego doskonale pertraktować z
najznakomitszymi postaciami sceny politycznej średniowiecznej Europy, wspierającego
kościoły, klasztory, naukę i zwykłych ludzi, zwłaszcza tych najuboższych.
Tą królową była św. Jadwiga, będąca symbolem najszczytniejszych dążeń Europy XIV wieku,
zarówno na płaszczyźnie polityczno-społecznej, jak i religijno-kulturalnej. Jej wspomnienie
obchodzimy 8 czerwca.
Droga na tron
Jadwiga była córką Ludwika Andegaweńskiego, króla Węgier i Polski i Elżbiety, księżnej
bośniackiej. Spokrewniona z Piastami – była wnuczką Elżbiety Łokietkówny.
Urodziła się na Węgrzech 18 lutego 1374 roku. Wychowywała się na dworach w Budzie i
Wiedniu. Jako czteroletnia dziewczynka została zaślubiona per procura ośmioletniemu
Wilhelmowi Habsburgowi. Ślub miał być dopełniony, gdy Jadwiga osiągnie wiek dojrzały.
Odebrała staranne wychowanie – uczono ją dobrych manier i poczucia piękna. Jadwiga znała
kilka języków – łacinę, włoski, węgierski, niemiecki, polski i prawdopodobnie również czeski.
Po śmierci Ludwika szlachta węgierska wybrała na swoją królową Marię, w nadziei, że tak jak i
jej ojciec połączy królestwa Węgier i Polski unią personalną. Na to nie chcieli się zgodzić
Polacy. W tej sytuacji 16 października 1384 r. Jadwiga została koronowana – w wieku 10 lat! –
na króla Polski. Teraz pozostawała sprawa wyboru męża. Choć Jadwiga była przyrzeczona
Wilhelmowi, nie godziła się na to polska szlachta. Interesy Habsburgów nie zgadzały się z
polską racją stanu – popierali oni bowiem Zakon Krzyżacki. Na męża wybrano więc Jagiełłę,
władcę pogańskiej Litwy. Jadwiga, która szczerze pokochała Wilhelma, z obawą przyjęła tę
decyzję. Jagiełło miał 36 lat – Jadwiga niecałe dwanaście – i uchodził za okrutnika, barbarzyńcę
i analfabetę. Jak się okazało opinia o Jagielle była mocno przesadzona. Jadwiga zgodziła się,
poświęcając swą miłość do Wilhelma.
15 lutego 1386 roku odbył się chrzest Jagiełły, na którym przyjął imię Władysław. Było to
1/4
Rodzina katolicka - Święta Jadwiga - wzór chrześcijańskiego władcy
poniedziałek, 27 lipca 2009 14:04
równoznaczne z przyjęciem chrztu przez całą Litwę. Trzy dni później na Wawelu doszło do
zaślubin Jadwigi z Władysławem. 4 marca Jagiełło został koronowany na króla Polski.
Chrystianizacja Litwy
Ślub Władysława Jagiełły zJadwigą przyczynił się do chrystianizacji Litwy. Królowa osobiście
angażowała się w ten proces: przysyłała litewskim neofitom białe lniane szaty. Na jej prośbę
papież Urban VI erygował w 1388 r. diecezję wileńską. Chcąc umocnić dzieło chrystianizacji
Litwy, królowa Jadwiga założyła w Pradze przy Uniwersytecie Karola kolegium dla Litwinów,
gdzie mieli się kształcić kapłani narodowości litewskiej. Św. Jadwiga ujawniła wielką
przenikliwość zwłaszcza w sprawach krzyżackich i litewsko-ruskich. Była orędowniczką pokoju
Zakonu zKoroną pod warunkiem zaprzestania niepokojenia Litwy przez Krzyżaków. Nawiązała
też ścisły kontakt z papieżem Urbanem VI i jego następcą Bonifacym IX, skutecznie likwidując
intrygi przede wszystkim Krzyżaków, księcia opolskiego Władysława i króla węgierskiego
Zygmunta Luksemburskiego, którzy planowali rozbiór Polski. W swej działalności wewnątrz
państwa wielką opieką otaczała kościoły. Jako pierwszy polski monarcha odwiedziła Jasną
Górę.
Odnowa Akademii Krakowskiej
W swym testamencie zobowiązała króla Władysława do odnowy Akademii Krakowskiej –
podupadłej za Ludwika Węgierskiego, przekazując jej wszystkie swoje kosztowności (10 kg
złota, osobiste klejnoty iszaty). Wcześniej wystarała się w Rzymie o zgodę na utworzenie
Wydziału Teologicznego. Podniosło to renomę uczelni. Dla chorych zakładała szpitale, biednym
nie szczędziła pomocy.
Władza jako służba
Mimo młodego wieku, we wszystkich podejmowanych przez młodą królową działaniach widać
było jej osobowość i silne cechy charakteru. Jej duchowość cechowała się ścisłym związkiem
życia czynnego ikontemplacyjnego, według słów, jakie skierował do niej Chrystus z
wawelskiego krucyfiksu: Czyń, co widzisz!
Przed wawelskim czarnym krucyfiksem spędzała wiele czasu. Każda jej decyzja była
przemodlona, jak na przykład kwestia ślubu zJagiełłą. Zbawiciel do niej przemawiał, aona
2/4
Rodzina katolicka - Święta Jadwiga - wzór chrześcijańskiego władcy
poniedziałek, 27 lipca 2009 14:04
wsłuchana w Jego głos, posłusznie odpowiadała: „Bądź wola Twoja”.
Sprawowanie władzy pojmowała jako służbę. Jej życie mistyczne i apostolskie, małżeńskie i
dworskie tworzyło harmonijną jedność budzącą powszechny podziw.
Piękna, pobożna, szczodra
Jan Długosz pisał o niej: Twarz miała bardzo piękną, ale piękniejsze były jej obyczaje i cnoty.
(...) Cokolwiek mówiła i czyniła, zdawało się wypływać z powagi. (...) Ona odnowiła Uniwersytet
założony (...) przez króla polskiego Kazimierza. (...) Wszystkie swoje klejnoty, szaty pieniądze i
całą królewską spuściznę poleciła wyznaczonym przez siebie wykonawcom swego testamentu
wydać na wsparcie dla osób nieszczęśliwych i na fundacje Uniwersytetu Krakowskiego (...). I
dalej pisał dziejopis: Wzgardziwszy próżnością iwszelakimi marnościami świata, wszystek
umysł swój zajmowała modlitwą i czytaniem ksiąg świętych jako Pisma Starego iNowego
Zakonu, homilii czterech doktorów, żywotów świętych Pańskich, kazań, dziejów męczeństwa,
modlitw ibogomyślności św. Bernarda, św. Ambrożego, objawień św. Brygidy i wielu innych z
łacińskiego języka na polski przełożonych. (...) Ona przez Wielki Post i Adwent poskramiała
ciało swoje włosiennicą i nadzwyczajnymi umartwieniami. Była pełna wielkiej szczodrobliwości
wobec biednych, wdów, przybyszów i wobec wszelkich nędzarzy i potrzebujących. Nie było
wniej lekkomyślności, nie było gniewu (...) pychy, zazdrości lub zawziętości. Odznaczała się
głęboką pobożnością iniezmierną miłością Boga.
Przekonanie o świętości królowej było wśród jej poddanych powszechne. Jan Długosz
kilkadziesiąt lat po jej śmierci opisał: Tej pobożnej i błogosławionej niewiasty świętość okazała
się nawet po jej śmierci i dotąd się między nami okazuje, a bez wątpienia i w potomnych
wiekach (...) okazywać będzie. Za jej bowiem przyczyną i przez jej zasługi umarli wracają do
życia, chromi chodzą, ślepi widzą, niemi odzyskują mowę, opętani od czarta z niemocy się
wyzwalają, chorzy rozmaitymi cierpieniami nękani pociechę i zdrowie odzyskują.
Narodziny dla Nieba
Św. Jadwiga długo oczekiwała potomstwa – gdy miała 25 lat urodziła córkę, Elżbietę Bonifację,
która po trzech tygodniach zmarła. Niebawem – 17 lipca 1399 roku – także królowa pożegnała
ziemię dla Nieba. Jej ciało złożono na Wawelu, a król Władysław nigdy nie zdjął z ręki
3/4
Rodzina katolicka - Święta Jadwiga - wzór chrześcijańskiego władcy
poniedziałek, 27 lipca 2009 14:04
pierścienia ślubnego.
Beatyfikacja Jadwigi miała miejsce 10 czerwca 1987 roku. Dokonał jej Ojciec Święty Jan Paweł
II. 8 czerwca 1997 roku Papież-Polak zaliczył błogosławioną królową w poczet świętych.
Czekała na to 598 lat! Jan Paweł II powiedział wtedy na krakowskich Błoniach: Gaude, mater
Polonia! Powtarzam dziś to wezwanie do radości, które przez wieki śpiewali Polacy na
wspomnienie św. Stanisława. Powtarzam je, ponieważ miejsce i okoliczność w szczególny
sposób do tego usposabiają. Mamy bowiem znów powrócić na Wawel, do królewskiej katedry, i
stanąć tam przy relikwiach królowej, pani wawelskiej. Oto nadszedł wielki dzień jej kanonizacji.
A zatem, Gaude, mater Polonia/ Prole fecunda nobili/ Summi Regis magnolia/ Laude frequenta
vigili. Długo czekałaś, Jadwigo, na ten uroczysty dzień. Prawie 600 lat minęło od twej śmierci w
młodym wieku. Umiłowana przez naród cały, ty, która stoisz u początku czasów jagiellońskich,
założycielko dynastii, fundatorko Uniwersytetu Jagiellońskiego w prastarym Krakowie, długo
czekałaś na dzień twojej kanonizacji – ten dzień, w którym Kościół ogłosi uroczyście, że jesteś
świętą patronką Polski w jej dziedzicznym wymiarze – Polski za twoją sprawą zjednoczonej z
Litwą i Rusią: Rzeczpospolitej trzech narodów. Dziś nadszedł ten dzień. (...) Niech będzie
wielkim dniem świętych obcowania. Gaude, mater Polonia!
Bogusław Bajor
Źródło: Przymierze z Maryją
Za: PiotrSkarga.pl
4/4