Czy jest kerygmat?

Czy jest kerygmat?
Słowo kerygmat pochodzi od greckich kerygma, keryssein i oznacza głoszenie, przepowiadanie.
W Nowym Testamencie tym terminem określano przepowiadanie Jezusa o nadchodzącym królestwie
Bożym, a także głoszenie Jego uczniów o zbawieniu, jakiego Bóg dokonał w Jezusie i o jego
dostępności dla każdego, kto uwierzy, bez warunków wstępnych tzn. bez uprzednich zasług (dzisiaj
najczęściej to orędzie określa się jako kerygmat). Zbawienie bowiem pochodzi od Boga i nie jest
dziełem człowieka tylko darmowej, niezasłużonej łaski ofiarowanej grzesznikom. Kerygmat jest
ogłoszeniem tej prawdy i przekonywaniem o jej ciągłej aktualności.
Nazywany jest pierwszym głoszeniem. Od niego zaczynali uczniowie, kiedy szli do ludzi,
którzy nie znali Jezusa, albo nie wierzyli, że jest On Mesjaszem. Kerygmat rodzi bowiem wiarę.
W czasie jego głoszenia wylewa się ona na słuchaczy. Pod jego wpływem niewierzący stają się
wierzącymi, zamknięci na Jezusa otwierają się na Niego i uznają za swojego Pana. Z tego też powodu
jest on najlepszym przepowiadaniem misyjnym. Dopiero po kerygmacie można uczyć o zasadach
i prawdach wiary, bo on przynosząc łaskę wiary robi miejsce w człowieku na słuchanie i przyjmowanie
całego chrześcijaństwa.
Dzisiaj kerygmat jest głoszony również w krajach od dawna chrześcijańskich i do ludzi, którzy
są ochrzczeni i od dzieciństwa chodzą do kościoła. Mimo tego (pod wpływem słuchania kerygmatu)
dzieje się w nich coś takiego samego, co wśród tych, którzy nigdy nie słyszeli o Jezusie. Dla nich
kerygmat nie jest pierwszym głoszeniem, ponieważ wielokrotnie słyszeli już różnego rodzaju
przepowiadanie czy katechezy. Nie rodzi w nich też wiary, bo otrzymali ją już w sakramencie chrztu.
Kerygmat ich wiarę ożywia. Sprawia, że chrześcijaństwo przestaje być jedynie spełnianiem
wyuczonych zasad i praktyk, a zaczyna być kontaktem z Bogiem. Kontaktem, w którym najważniejszą
rolę odgrywa miłość Boga większa od moich grzechów i ona - a nie powinność - staje się motywacją do
życia.
Kerygmat jest ogłoszeniem zbawienia dokonanego przez Boga w Jezusie. To najważniejsza
cecha orędzia kerygmatycznego. W najprostszej formie przedstawił go św. Paweł w Pierwszym Liście
do Koryntian:
Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, został pogrzebany, zmartwychwstał
trzeciego dnia zgodnie z Pismem, i ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu. (15, 3b-5)
Kerygmatyczny charakter mają też mowy apostolskie zawarte w Dziejach Apostolskich:
począwszy od mowy św. Piotra po zesłaniu Ducha Świętego (2, 14-36) po mowy św. Pawła. Wszystkie
podkreślają to, że każdy z nas zgrzeszył, co powoduje, że pogrążamy się w śmierci; miłość Boga jest
większa od naszego grzechu, czego świadectwem jest wskrzeszenie z martwych Jezusa oraz to, że
jeżeli przyjmiemy Jezusa za swojego Pana i zaufamy Mu to będziemy zbawieni, bo śmierć nie ma już
nad nami władzy. W centrum kerygmatu stoi Jezus, Jego śmierć i zmartwychwstanie. To w tych
wydarzeniach Bóg objawił swój zbawczy zamiar wobec człowieka i okazał swoją moc. Ich ogłoszenie
powoduje, że w słuchaczach budzi się radość z tego, co słyszą, taka, jakiej wcześniej nie doświadczali.
Kerygmat domaga się nawrócenia. Serca tych, którzy nie znają Jezusa porusza, aby przyjęli Go
za Pana życia i świata. Natomiast serca tych, którzy Go znają (są ochrzczeni, chodzą do kościoła,
przyjmują sakramenty) porusza, aby zaufali Jego miłości, że jest ona za darmo i nie chce w zamian ich
pobożnych uczynków, ale jedynie ich miłości, chce być kochana. Jedno i drugie powoduje nawrócenie
czyli zmianę myślenia, spojrzenia na siebie i na innych. Czym więc ostatecznie - można by powiedzieć jest kerygmat? Jest przepowiadaniem o miłości Boga do człowieka, albowiem:
W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował
i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. (1 J 4, 10)
Źródło: http://kerygmat.net.pl/