EN1_K03, EN1_K04 Energetyka EN1_K05 EN1_U18 EN1_K02

Transkrypt

WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Poziom i forma studiów
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Ścieżka dyplomowania:
Nazwa
przedmiotu:
Wychowanie Fizyczne 2
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
obowiązkowy
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
Semestr:
3
C- 30
L- 0
W- 0
studia I stopnia stacjonarne
ENS1C300 016
1
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
Wpisz przedmioty lub "-"
S- 0
-
Doskonalenie sprawności fizycznej, wyrabianie prawidłowych nawyków higienicznych i zdrowotnych
Założenia i cele aktywnego spędzania czasu wolnego i skutecznej regeneracji organizmu. Zapoznanie studentów ze
przedmiotu: sprzętem sportowym znajdującym się na siłowniach i sposobami jego użytkowania. Poznanie
przepisów obowiązujących na siłowniach, umożliwiających bezpieczne ćwiczenie.
Forma zaliczenia
Sprawdzian: wykonanie testu sprawności fizycznej związanego z umiejętnością posługiwania się
sprzętem sportowym znajdującym się na siłowni. Praca pisemna dotycząca kultury fizycznej, sportu
lub rekreacji dla osób posiadających całkowite zwolnienie lekarskie z wychowania fizycznego
Przeprowadzenie prawidłowej rozgrzewki. Ćwiczenia kształtujące prawidłową sylwetkę. Technika
pracy na przyrządach znajdujących się w siłowni. Metody budowania masy mięśniowej. Atlas ćwiczeń
Treści
programowe: siłowych, gibkościowych i rozciągających. Przygotowanie do samodzielnego ćwiczenia i ułożenia
planu jednostki treningowej.
Efekty
kształcenia
Student, który zaliczył przedmiot:
Odniesienie do kierunkowych efektów
kształcenia
EK1
bezpiecznie korzysta z obiektów sportowych, urządzeń i
przyrządów znajdujących się w siłowni
EN1_U18
EK2
stosuje ćwiczenia kształtujące poszczególne partie
mięśniowe i potrafi ćwiczyć na odpowiednich przyrządach
EN1_K02
EK3
potrafi przeprowadzić prawidłową rozgrzewkę indywidualnie i
w zespole
EN1_K05
EK4
potrafi sporządzić dla siebie uproszczony plan treningowy
EN1_K03, EN1_K04
Bilans nakładu pracy studenta (w
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
15 x 2h
30
RAZEM:
30
Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi
bezpośredniego udziału nauczyciela :
30
1
Nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze praktycznym:
0
0
Udział w ćwiczeniach
Literatura
podstawowa:
1.J. Orzech (2004) "Podstawy treningu siły mięśniowej", Sir Tarnów TOM I . 2.Michalski L. Metody
treningowe kulturystyka. Literat 2009
Literatura
uzupełniająca:
1. Delavier F;Atlas treningu siłowego PZWL 2005.
forma zajęć (jeśli jest więcej niż
jedna), na której zachodzi
weryfikacja
nr efektu
kształcenia
metoda weryfikacji efektu kształcenia
EK1
Sprawdzian. Praca pisemna dotycząca kultury fizycznej, sportu lub rekreacji dla
osób posiadających całkowite zwolnienie lekarskie z wychowania fizycznego
EK2
Sprawdzian
EK3
Sprawdzian
EK4
Sprawdzian
Jednostka
realizująca:
Studium Wychowania
Fizycznego i Sportu
Osoby prowadzące:
Nauczyciele pracujący w SWFiS
Data opracowania
programu:
31.01.2012
Program opracował(a):
mgr Stanisław Piątkowski
Wydział Elektryczny
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Technologia maszyn energetycznych
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
Założenia i cele
przedmiotu:
Forma
zaliczenia
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
C- 30
Punkty ECTS
3
L- 0
P- 0
Ps- 0
ENS1C300 017
4
S- 0
Mechanika płynów
studenci nabędą umiejętności i kompetencje w zakresie:
stosowania maszyn i urządzeń energetycznych,
analizy technologii konwersji dla prostej instalacji energetycznej i oceny jej osiągów.
-
-
Wykład - zaliczenie na podstawie kolokwium końcowego; ćwiczenia - zaliczenie na podstawie 2 kolokwiów
Wykład: formy energii pierwotnej i przetworzonej. Struktura zasobów energii. Silniki i maszyny robocze –
podstawowe typy, zasady pracy, zakresy zastosowań. Podstawowe technologie przetwarzania energii
Treści
pierwotnej na pracę, ciepło i energię elektryczną: tłokowy silnik spalinowy, technologia parowa, gazowa,
programowe:
gazowo-parowa i ich sprawność. Ćwiczenia: rozwiązywanie zadań dla tłokowych silników spalinowych:
obliczanie sprawności obiegów Otto i Diesla. Obliczenia turbinowego obiegu parowego. Analiza obliczeniowa
obiegu Braytona dla turbiny gazowej. Obliczanie sprawności obiegów parowo-gazowych.
Efekty
kształcenia
EK1
EK2
EK3
opisuje i analizuje działania elementów i systemów energetycznych
gromadzi wiedzę z zakresu podstawowych technologii przetwarzania
energii i metod analizy sprawności konwersji podstawowych
technologii stosowanych w maszynach energetycznych
gromadzi wiedzę po trendach rozwojowych z zakresu wytwarzania i
przetwarzania energii
kształcenia
EN1_W01
EN1_W11
EN1_W18
EK4
wynajduje informacje z literatury, baz danych i innych źródeł i je
interpretuje, formułuje, uzasadnia i wyciąga wnioski dotyczące
konstrukcji układów technologicznych maszyn energetycznych
EN1_U01
EK5
oblicza sprawność konwersji podstawowych technologii stosowanych
w maszynach energetycznych
EN1_U11
EK6
przewiduje wpływ skutków działalności inżyniera-energetyka na
środowisko
EN1_K02
Udział w ćwiczeniach audytoryjnych
15 x 2h =
15 x 2h =
30
30
Przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych
15 x 1h =
15
godzinach)
Udział w wykładach
Wskaźniki
ilościowe
Literatura
podstawowa:
Literatura
uzupełniająca:
nr efektu
kształcenia
Udział w konsultacjach dotyczących wykładu
10
Udział w konsultacjach związanych z ćwiczeniami
5
Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń
10
15
Przygotowanie do zaliczenia wykładu
RAZEM:
115
ECTS
Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego
udziału nauczyciela
69
3,5
Nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze praktycznym
70
3,5
1. Chmielniak, Tadeusz J., Technologie energetyczne, WNT, Warszawa, 2008.
2. Gnutek, Zbigniew, Włodzimierz Kordylewski, Maszynoznawstwo energetyczne: wprowadzenie do energetyki
cieplnej, Wyd.2 uzup. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2003.
3. Michałowski S., Wańkowicz K., Termodynamika procesowa, wyd. 2-gie, WNT, Warszawa, 1999.
1. Tuliszka, Edmund, Teoria maszyn cieplnych, Politechnika Poznańska, Poznań, 1974.
2. Çengel Y. A., Boles M.A.: Termodynamics: An Engineering Approach, McGraw-Hill, New York, 1989.
3. Kakaç S., 1991, Boilers, Evaporators, and Condensers, Wiley&Sons, New York, 1991.
forma zajęć, na której zachodzi
weryfikacja
W, C
EK1
kolokwium zaliczające wykład, sprawozdanie z realizacji zadania domowego
EK2
kolokwium zaliczające wykład
W
EK3
W
EK4
W
EK5
kolokwium zaliczajace ćwiczenia
C
EK6
kolokwium zaliczające ćwiczenia
C
Jednostka
realizująca:
Zakład Techniki Cieplnej i
Chłodnictwa
Osoby prowadzące:
Dr hab. Inż. Teodor Skiepko, prof. nzw. PB, dr
inż.. Michał łukaszuk
Data opracowania
programu:
06.02.2012
Dr hab. Inż. Teodor Skiepko, prof. nzw. PB
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Ścieżka dyplomowania /
dydaktyczna
Nazwa
przedmiotu:
Maszyny elektryczne 1
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
3
C- 0
L- 0
ENS1C300 018
3
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 15
Przedmioty
wprowadzające
S- 0
-
Uzyskanie przez studentów podstawowej wiedzy w zakresie: budowy, zasady działania oraz opisu
matematycznego transformatorów energetycznych oraz maszyn elektrycznych wirujących, pracy generatorowej
maszyn elektrycznych oraz podstawowych zagadnień elektromechanicznego przetwarzania energii.
Założenia i cele Uzyskanie przez studentów umiejętności:
przedmiotu: a) oceny pracy transformatorów, maszyn indukcyjnych, maszyn prądu stałego oraz generatorów
synchronicznych w stanach ustalonych.
b) obliczania wielkości charakteryzujących pracę transformatorów, maszyn prądu stałego, maszyn indukcyjnych
oraz generatorów synchronicznych w wybranych warunkach pracy.
Forma zaliczenia
Wykład - egzamin 2 częściowy pisemno- ustny; pracownia specjalistyczna - uczestnictwo i opis zajęć
pokazowych, sprawdzian pisemny;
Podstawy elektromechanicznego przetwarzania energii. Transformatory: budowa, zasada działania,
model matematyczny. Transformatory jedno i trójfazowe. Schemat zastępczy, praca w stanach
ustalonych. Grupy połączeń transformatorów trójfazowych. Zwarcie i bieg jałowy. Maszyny
Treści
asynchroniczne: budowa, zasada działania, model matematyczny. Schemat zastępczy. Stan ustalony
programowe:
symetryczny, zwarcie i bieg jałowy. Praca generatorowa maszyn asynchronicznych. Podstawy
budowy i pracy maszyn prądu stałego. Generatory synchroniczne: budowa i zasada działania.
Turbogeneratory i hydrogeneratory. Współpraca generatorów synchronicznych z siecią sztywną.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
opisuje budowę i wyjaśnia zasadę działania transformatorów i
maszyn elektrycznych wirujących, rozpoznaje i wskazuje
sposób połączeń grupy połączeń transformatorów
trójfazowych
EN1_W12
EK2
interpretuje zachowanie się maszyn wirujących i
transformatorów w różnych warunkach zasilania i obciążenia,
interpretuje zachowanie się generatora synchronicznego przy
pracy samotnej i na siec sztywną
EN1_W12, EN1_U14
EK3
opisuje stan obecny i trendy rozwojowe maszyn elektrycznych
w energetyce
EN1_W18
EK4
kojarzy związki maszyn elektrycznych z innymi obszarami
wiedzy z dyscypliny elektrotechnika
EN1_U01, EN1_U15
EK5
EK6
EK7
godzinach)
EK8
Wskaźniki
ilościowe
Przygotowanie do ćwiczeń
30
15
15
Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń
10
Udział w konsultacjach związanych z pracownią specjalistyczną
5
15
Udział w pracowni specjalistycznej
Przygotowanie do egzaminu i obecność na nim
RAZEM:
90
ECTS
bezpośredniego udziału nauczyciela
55
2
45
1,5
Literatura
podstawowa:
1) Matulewicz W. Maszyny elektryczne, podstawy, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk
2003
2) Mitew E., Maszyny Elektryczne, T1, T2, Wyd. Politechniki Radomskiej, Radom 2005
3) Fleszar J., Śliwińska D., Zadania z maszyn elektrycznych, Wyd. Pol. Świętokrzyskiej, Kielce 2003
4) Hebenstreit J., Gientkowski Z., Maszyny elektryczne w zadaniach. Wyd. Akademii Rolniczotechnicznej, Bydgoszcz 2003
Literatura
uzupełniająca:
1) Tyś Krzysztof, Pomiary w maszynach elektrycznych, Wydawnictwo Politechniki Rzeszowskiej,
Rzeszów 2000
2) Wildi Theodore, Electrical Machines, Drives and Power Systems, Pearson Education, New Jersey
2006
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
egzamin, opis zadań pokazowych, zalicznie pisemne pracowni
egzamin, opis zadań pokazowych, zalicznie pisemne pracowni
egzamin
egzamin
weryfikacja
W, Ps
W, Ps
W
W
Jednostka
realizująca:
Katedra Energoelektroniki i
Napędów Elektrycznych
Osoby prowadzące:
Adam Sołbut
Data opracowania
programu:
15.01.2012
dr inż. Adam Sołbut
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Ścieżka dydaktyczna:
-
Nazwa
przedmiotu:
Prjektowanie Maszyn II
Kod przedmiotu:
ENS1C300 019
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
Założenia i cele
przedmiotu:
obowiązkowy
Semestr:
3
C- 0
L- 0
W- 0
Efekty
kształcenia
P- 15
Ps- 0
2
S- 0
Grafika Inzynierska, Mechanika Techniczna, Pojektowanie Maszyn I
Zapoznanie studentów z budową podstawowych elementów maszyn i ich funkcją w konstrukcjach
mechanicznych i innych. Nauczenie zasad projektowania wybranych części maszyn z
uwzględnieniem stosowania obowiązujących norm.
Wykonanie projektu, obrona projektu
Forma zaliczenia
Treści
programowe:
Punkty ECTS
Tematyka projektów: przekładnia cięgnowa lub zębata
kształcenia
EK1
ma wiedzę w zakresie prowadzenia obliczeń konstrukcyjnych
elementów i zespołów maszyn
EK2
przeprowadza obliczenia niezbędne do doboru
znormalizowanych i katalogowych elementów maszyn
K_U10, K_U14, K_U23
EK3
omawia działanie urządzenia na podstawie schematu
ideowego
K_U09
EK4
potrafi pracować samodzielnie
K_K03
K_W05
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Udział w konsultacjach związanych z projektem
15
12
Realizacja zadań projektowych (w tym przygotowanie prezentacji)
25
Udział w zajęciach projektowych
RAZEM:
52
ECTS
27
1
52
2
Literatura
podstawowa:
1. Osiński Z.: Podstawy konstrukcji maszyn. PWN, W-wa, 2010.
2. Praca zbiorowa pod red. Mazanka E.: Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn.cz1, 2
.Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2005.
3. Legutko St.: Podstawy eksploatacji maszyn, Wyd. Politechniki Poznańskiej, 1999.
Literatura
uzupełniająca:
1. Reimpel J., Betzler J.: Podstawy konstrukcji, Wyd. Kom. i Łączn., W-wa 2001.
2. Osiński Z., Wróbel J.: Teoria konstrukcji maszyn. PWN, Warszawa, 1995.
3. Oleksiuk W.: Konstrukcja przyrządów i urządzeń precyzyjnych. WNT, Warszawa, 1996.
4. Wróbel J.: Technika komputerowa dla mechaników. Warszawa, PWN 1994.
5. Bassin M.G., Brodsky S.M.,Wolkoff H.: Statics and strength of materials.McGRAW-HILL BOOK
COMPANY, 1969.
nr efektu
kształcenia
weryfikacja
EK1
dokumentacja projektu
EK2
EK3
EK4
dyskusja w zakresie konsekwencji prawnych w przypadku popełnionych błędów
Jednostka
realizująca:
WM, KBiEM
Osoby prowadzące:
dr inż.. G. Mieczkowski
Data opracowania
programu:
15.02..2012 r
dr inż.. G. Mieczkowski
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Termodynamika techniczna 1
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
3
C- 30
L- 15
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
Przedmioty
wprowadzające
ENS1C300 020
4
S- 0
matematyka, fizyka
Założenia i cele
przedmiotu:
Przekazanie podstawowej wiedzy z zakresu termodynamiki technicznej, a w szczególności zapoznanie
studentów z makroskopowym, quasi-statycznym modelem opisu procesów termodynamicznych w technice i
przyrodzie. Wykształcenie umiejętności dokonywania analiz ilościowych przemian termodynamicznych oraz
identyfikacji najistotniejszych czynników warunkujących racjonalne gospodarowanie energią.
Forma zaliczenia
Wykład - egzamin pisemny; ćwiczenia - dwa sprawdziany; laboratorium - ocena sprawozdań oraz sprawdziany
przygotowania do ćwiczeń.
Treści
programowe:
Termodynamika techniczna – pojęcia podstawowe. I Zasada Termodynamiki dla układów zamkniętych i
otwartych. Podstawowe zasady formułowania równań bilansowych. Model gazu doskonałego i jego przemiany. II
Zasada Termodynamiki – konsekwencje i interpretacje. Pojęcia entropii i egzergii. Stosowane miary wydajności
urządzeń cieplnych. Termodynamika pary wodnej oraz gazów wilgotnych. Modele rzeczywistych czynników
termodynamicznych. Podstawy opisu przepływu czynników ściśliwych. Wiadomości ogólne z zakresu silników i
urządzeń cieplnych.
Efekty kształcenia
kształcenia
EK1
wymienia i rozpoznaje formy konwersji energii w łańcuchu przemian
energetycznych
EK2
formułuje makroskopowy opis procesów termodynamicznych
EN1_W13
EK3
wykonuje podstawowe pomiary wielkości fizycznych i oszacowuje
wartości parametrów termodynamicznych (również funkcji stanu)
EN1_U08
EK4
określa sprawność podstawowych urządzeń cieplnych i
energetycznych
EN1_U11
EK5
poprawnie formułuje fundamentalne bilanse masowe i energetyczne
EN1_U13
EK6
identyfikuje pozatechniczne skutki działalności inżyniera energetyka
EN1_K02
EN1_W11, EN1_W14
Bilans nakładu pracy studenta (w godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
Przygotowanie do egzaminu + zdawanie egzaminu
Udział w ćwiczeniach audytoryjnych
Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych
Udział w zajęciach laboratoryjnych
Samodzielne przygotowanie do zajęć laboratoryjnych
Wykonywanie sprawozdań laboratoryjnych
15 x 2h
10h + 3h
30
13
30
10
15
10
7
Udział w konsultacjach związanych z ćwiczeniami audytoryjnymi oraz z
zajęciami laboraoryjnymi
3
RAZEM:
118
ECTS
78
3
75
3
Literatura
podstawowa:
1. Staniszewski Bogumił Termodynamika techniczna. PWN, Warszawa 1986.
2. Yunus A. Cengel, Michael A. Boles Thermodynamics, An Engineering Approach, Fourth Edition,
McGraw-Hill, New York 2002.
3. Szargut Jan, Termodynamika techniczna. Wydaw. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2005
4. Wiśniewski Stefan, Termodynamika techniczna. WNT, Warszawa 2005.
5. Cieśliński Janusz i inni (pod red. Wiesława Pudlika) Termodynamika - zadania i przykłady
obliczeniowe. Politechnika Gdańska, Gdańsk 2000.
Literatura
uzupełniająca:
1. Marecki Jacek, Podstawy przemian energetycznych. WNT, Warszawa 2008.
2. Fodemski Tadeusz R. (i inni), pod red. T.R.Fodemskiego Pomiary cieplne, Cz.1 Podstawowe
pomiary cieplne, Cz.2 Badania cieplne maszyn i urządzeń. Wyd. 3, WNT, Warszawa 2001.
3. Wark,K.,Jr. Thermodynamics. Fifth Edition, McGraw-Hill Book Comp., Singapore 1989.
4. Szargut Jan, Guzik Antoni, Henryk Górniak Programowany zbiór zadań z termodynamiki
technicznej. Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 1986.
5. Banaszek Jerzy (i inni) Termodynamika: przykłady i zadania. Oficyna wydawnicza Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 1998.
nr efektu
kształcenia
forma zajęć (jeśli jest więcej
niż jedna), na której zachodzi
weryfikacja
EK1
egzamin pisemny,
W
EK2
egzamin pisemny, kolokwia zaliczające ćwiczenia audytoryjne
C
EK3
sprawozdanie z ćwiczenia, obserwacja na zajęciach laboratoryjnych
L
EK4
egzamin pisemny, kolokwia zaliczające ćwiczenia audytoryjne
EK5
kolokwia zaliczające ćwiczenia audytoryjne
EK6
obserwacja pracy na zajęciach
Jednostka
realizująca:
Chłodnictwa WM PB
Osoby prowadzące:
dr inż.. Józef Gościk
Data opracowania
programu:
10.02.2012
dr inż.. Józef Gościk
W, C
C
W,C,L
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Metody wytwarzania energii
elektrycznej
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
Semestr:
3
C- 0
L- 0
W - 30
ENS1C300 021
2
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
S- 0
-
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie studentów z procesami wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach
konwencjonalnych, jądrowych, turbogazowych a także w elektrociepłowniach i odnawialnych źródłach
energii. Nauczenie podstawowych obiegów Rankine'a w wybranych typach elektrowni. Zapoznanie z
oddziaływaniem wybranych rodzajów źródeł energii elektrycznej na otaczające je środowisko.
Forma zaliczenia
Zaliczenie pisemne
Treści
programowe:
Obiegi Rankine’a z międzystopniowym przegrzewem pary oraz regeneracyjnym podgrzewem wody
zasilającej. Sterowanie procesami w zakładach wytwórczych energii elektrycznej. Zasilanie potrzeb
własnych elektrowni. Elektrociepłownie zawodowe i przemysłowe. Budowa oraz zasada działania
elektrowni jądrowych, turbogazowych oraz elektrowni wodnych. Niekonwencjonalne źródła energii.
Wpływ źródeł energii elektrycznej na środowisko.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
ma podstawową wiedzę w zakresie oddziaływania wybranych
typów elektrowni na środowisko
EN1_W14
EK2
zna budowę i zasadę działania elektrowni jądrowych
EN1_W15
EK3
opisuje podstawowe procesy związane z wytwarzaniem
energii elektrycznej
EN1_W18
EK4
ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych z
zakresu wytwarzania energii elektrycznej
EN1_W18
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
30
Udział w konsultacjach związanych z wykładem
5
15
Przygotowanie do zaliczenia
RAZEM:
50
ECTS
35
1,5
0
0
Literatura
podstawowa:
1. Laudyn D., Pawlik M., Strzelczyń F.: Elektrownie. WTN, Warszawa, 2007.
2. Pawlik : Elektrownie. WNT, Warszawa, 2010.
3. Marecki J.: Podstawy przemian energetycznych. WNT, Warszawa, 2008.
4. Lubośny Z.: Farmy wiatrowe w systemie elektroenergetycznym. WNT, Warszawa, 2009.
Literatura
uzupełniająca:
1. Jezierski, G.: Energia jądrowa wczoraj i dziś. WNT, Warszawa, 2006
2. Marecki J.: Gospodarka skojarzona cieplno – energetyczna. WNT, Warszawa, 1991.
3. Wood J.: Local energy : distributed generation of heat and power. London: Institution of
Engineering and Technology, 2008.
4. Lewandowski W.M.: Proekologiczne źródła energii odnawialnej. WNT, Warszawa, 2010.
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
Jednostka
realizująca:
Data opracowania
programu:
weryfikacja
W
W
W
W
Zakład Elektroenergetyki
Osoby prowadzące:
dr inż. Helena Rusak, dr inż. Grzegorz
Hołdyński, dr inż. Zbigniew Skibko, dr inż.
Marcin A. Sulkowski
26.01.2012
dr inż. Zbigniew Skibko
Nazwa programu
kształcenia (kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa przedmiotu:
Elektronika
Kod przedmiotu:
Rodzaj przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W - 15
Semestr:
3
C- 0
L- 30
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
ENS1C300 022
4
S- 0
Przedmioty
wprowadzające:
poznanie zjawisk fizycznych w nowoczesnych elementach elektronicznych małej i dużej mocy,
Założenia i cele wykształcenie umiejętności analizy oraz stosowania elementów półprzewodnikowych mocy i
przedmiotu:
układów elektronicznych w energoelektronice, a także prowadzenia badań eksperymentalnych,
obsługi aparatury i przygotowania raportów technicznych.
Egzamin pisemny, możliwość ustnej poprawy oceny.
W laboratorium jest oceniane indywidualnie przygotowanie teoretyczne, sposób prowadzenia
badań oraz zespołowe przygotowanie zadania domowego i dyskusja podsumowująca wyniki badań
Forma zaliczenia:
zawarte w sprawozdaniu. Warunkiem otrzymania pozytywnej oceny jest wykonanie i zaliczenie
wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych.
Treści
programowe:
Wykład
Złącze p-n. Rodzaje diod i ich zastosowania. Wybrane elementy optoelektroniczne. Charakterystyki
ogniw PV. Tranzystory bipolarne i unipolarne. Podzespoły mikroelektroniczne i układy scalone.
Wzmacniacze operacyjne, parametry, ujemne i dodatnie sprzężenie zwrotne oraz wybrane układy
pracy. Komparatory. Modulacja impulsowa. Współczesne półprzewodnikowe przyrządy mocy.
Praca ciągła i dwustanowa elementów energoelektronicznych. Sprawność energetyczna.
Minimalizacja strat łączeniowych. Sterowniki obwodów wejściowych elementów mocy. Stabilizatory
ciągłe i impulsowe jako izolowane źródła napięcia zasilającego. Parametry i podstawowe rodzaje
cyfrowych układów scalonych. Współpraca układów cyfrowych i analogowych. Przetworniki A/C i
C/A.
Laboratorium.
Charakterystyki statyczne i dynamiczne diod, tranzystorów bipolarnych, unipolarnych i elementów
optoelektronicznych, wzmacniacz różnicowy, wzmacniacze operacyjne w układach liniowych i
nieliniowych, układy formowania impulsów, układy czasowe, sterowniki i optoizolacja w układach
sterowania tranzystorami mocy, straty mocy tranzystora MOSFET w zakresie pracy aktywnej i
dwustanowej, trójkońcówkowe stabilizatory liniowe i stabilizatory impulsowe jako izolowane źródła
napięcia zasilającego, bramki cyfrowe, przetworniki A/C i C/A, wybrane układy scalone.
Efekty
kształcenia
Odniesienie do
kierunkowych efektów
kształcenia
EN1_W09
EK2
przeprowadza, zgodnie z założeniami, obliczenia wstępne i projektowe
badanych układów, wykonuje pomiary i eksperymenty dokumentując wyniki w
protokole, wyciąga wnioski i udziela odpowiedzi na postawione pytania
problemowe z wykonanego zadania inżynierskiego;
EN1_U07
EK3
planuje, konfiguruje i przeprowadza pomiary, za pomocą profesjonalnej
elektronicznej aparatury pomiarowej, podstawowych parametrów układów
elektronicznych i energoelektronicznych, przyrządów i obwodów
pomiarowych, sygnalizacyjnych, sterowania, monitorowania i innych,
wchodzących w skład urządzeń elektrycznych i energetycznych, dokonuje
interpretacji wyników i wyciąga stosowne wnioski;
EN1_U16
EK4
przeprowadza, posługując się analitycznymi metodami opisu układów
liniowych i nieliniowych, modelami elementów i makromodelami bloków
funkcjonalnych lub specjalizowanym programem symulacyjnym, analizę i
ocenę pracy układów elektronicznych, wchodzących w skład urządzeń
elektrycznych i energetycznych;
EN1_U17
EK5
potrafi połączyć, uruchomić oraz przebadać wybrane zespoły funkcjonalne
składające się z elementów dyskretnych, układów analogowych i cyfrowych,
będące częścią składową urządzenia
EN1_U21
EK6
przeprowadza dekompozycję układu elektronicznego na makromodele,
stosuje analityczne lub symulacyjne metody projektowania uproszczonych
układów wchodzących w skład danego systemu.
EN1_U23
Bilans nakładu pracy studenta
(w godzinach)
EK1
interpretuje działanie, definiuje parametry, własności statyczne i dynamiczne
diod, ogniw PV, tranzystorów bipolarnych oraz unipolarnych małej i dużej
mocy, układów ze wzmacniaczami operacyjnymi, komparatorów, układów
cyfrowych, przetworników A/C i C/A, stabilizatorów ciągłych i impulsowych, w
tym ma wiedzę niezbędną do zrozumienia działania przekształtników
energoelektronicznych stosowanych w odnawialnych źródłach energii;
15
Przygotowanie do zaliczenia i obecność na nim
17
Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych
30
Przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych
15 x 2h =
30
Opracowanie sprawozdań z laboratorium lub wykonanie zadań domowych
(prac domowych)
5 x 3h =
15
Udział w konsultacjach związanych z laboratorium
5
RAZEM:
112
Wskaźniki ilościowe
ECTS
52
2
80
3
Literatura
podstawowa:
1. Filipkowski A.: Układy elektroniczne analogowe i cyfrowe. WNT, Warszawa, 2006.
2. Nowak M., Barlik R.: Poradnik inżyniera energoelektronika. WNT, Warszwa, 1998.
3. Tietze U., Schenk Ch.: Układy półprzewodnikowe. WNT, Warszwa, 2009.
4. Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki. Cz. I i II. WKiŁ, Warszawa, 2006.
5. Instrukcje laboratoryjne KAiE http://we.pb.edu.pl/~kaie/kaie-md/KAiEMDhome.htm.
Literatura
uzupełniająca:
1. Klugmann-Radziemska E.: Fotowoltaika w teorii i praktyce. btc, Legionowo, 2010.
2. Rusek M., Pasierbinski J.: Elementy i układy elektroniczne. WNT, Warszawa, 2006.
3. Sedra A.S.., Smith K.C.: Microelectronic Circuits. Oxford University Press New York ; Oxford,
2004.
4. Praca zbiorowa pod redakcja A. Filipkowskiego. Elementy i układy elektroniczne. Projekt i
laboratorium. WPW, Warszawa 1998.
5. Kalinowski B.: Ćwiczenia laboratoryjne z Elektroniki 2. PW, Warszawa 2000.
nr efektu
kształcenia
forma zajęć (jeśli jest
więcej niż jedna), na
której zachodzi
weryfikacja
W
EK1
Egzamin pisemny i ustny.
EK2
Ocena obliczeń wstępnych i projektowych wykonanych w domu zgodnie z
podanymi założeniami oraz sprawozdania zawierającego wyniki badań oraz
wnioski ze zrealizowanego zadania.
L
EK3
Ocena indywidualna aktywności na laboratorium, ocena zespołu w zależności
od ilości zrealizowanych zadań.
L
EK4
Zadanie domowe wymaga obliczeń rachunkowych lub symulacyjnych, ocena
poziomu przygotowania do zajęć.
L
EK5
Ocena indywidualna aktywności na zajęciach, ocena zespołu w zależności
od ilości zrealizowanych zadań.
L
EK6
Ocena obliczeń rachunkowych lub symulacji projektowanych makromodeli
wchodzących w skład większych systemów.
L
Jednostka
realizująca:
Katedra
Automatyki i Elektroniki
Osoby prowadzące:
Jakub Dawidziuk, Andrzej Karpiuk, Wojciech
Wojtkowski
Data opracowania
programu:
30.01.2012
Program opracował:
dr hab. inż. Jakub Dawidziuk, prof. PB
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Automatyka
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
C- 0
Przedmioty
wprowadzające
3
L- 30
ENS1C300 023
4
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
S- 0
matematyka
Założenia i cele
przedmiotu:
Zapoznanie studentów ze strukturą, zadaniami oraz podstawowymi metodami analizy i syntezy
prostego układu regulacji automatycznej
Forma zaliczenia
Wykład - zaliczenie w formie pisemnej.
Laboratorium - zaliczenie na podstawie sprawozdań, ustne zaliczenie końcowe.
Treści
programowe:
Metody opisu dynamiki układów liniowych stacjonarnych. Struktura, elementy składowe i zadanie układu
regulacji automatycznej. Pojęcia i kryteria stabilności układów liniowych. Wskaźniki oceny jakości
regulacji - kryteria czasowe i częstotliwościowe. Rola regulatora PID i jego charakterystyki. Metody
eksperymentalne i analityczne doboru nastaw regulatorów PID. Regulatory dyskretne PID. Układy
regulacji dwustawnej. Korekcja przebiegów czasowych przy regulacji dwustawnej w typowych układach
automatyki przemysłowej.
Efekty kształcenia Student, który zaliczył przedmiot:
Odniesienie do kierunkowych
efektów kształcenia
EK1
ma elementarną wiedzę w zakresie metod analizy prostego układu
regulacji automatycznej i jego elementów składowych
EN1_W16
EK2
ocenia jakość regulacji i ma elementarną wiedzę w zakresie
podstawowych metod korekcji działania układu regulacji.
EN1_W16
EK3
opisuje sposób postępowania przy doborze nastaw regulatorów w układzie
regulacji automatycznej
EN1_W16
EK4
konfiguruje elementy sprzętowe i programowe systemu sterowania,
uwzględniając zasady ich współpracy
EN1_U21
EK5
planuje przeprowadza symulację oraz pomiary charakterystyk układów
regulacji
EN1_U21
EK6
nastawia regulator PID i stosuje go w układzie regulacji automatycznej.
EN1_U21
EK7
stosuje zasady BHP
EN1_U18
EK8
potrafi pracować w zespole
EN1_K04
Bilans nakładu pracy studenta
(w godzinach)
Udział w konsultacjach związanych z wykładem
Przygotowanie do zaliczenia wykładu
Udział w ćwiczeniach laboratoryjnych
Przygotowanie do ćwiczeń laboratoryjnych
Opracowanie sprawozdań z laboratorium
Udział w konsultacjach związanych z laboratorium
30
5
10
30
12
24
2
12x1h
12x2h
RAZEM:
Wskaźniki
ilościowe
113
ECTS
67
2,5
68
2,5
Literatura
podstawowa:
1. Jędrzykiewicz Z.: Teoria sterowania układów jednowymiarowych. Uczelniane Wydawnictwa NaukowoDydaktyczne AGH, Kraków 2007.
2. Kaczorek T., Dzieliński A., Dąbrowski W., Łopatka R.: Podstawy teorii sterowania. WNT, Warszawa
2005.
3. Gessing R.: Podstawy automatyki. Wydawnictwa Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001.
4. Gosiewski Z., Siemieniako F.: Automatyka. T.1, Modelowanie i analiza układów. Wyd. PB, Białystok
2006.
5. Prajs Z.: Podstawy automatyki w zadaniach. Uklady liniowe ciągłe, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Białostockiej, Białystok, 2010.
Literatura
uzupełniająca:
1. Ogata K.: Modern control engineering. Prentice-Hall, 2002.
2. Materiały do wykładu, strony www KAiE WE PB.
3. Zestaw instrukcji laboratoryjnych do przedmiotu Automatyka.
nr efektu
kształcenia
forma zajęć (jeśli jest więcej niż jedna),
na której zachodzi weryfikacja
EK1
zaliczenie wykładu
W
EK2
zaliczenie wykładu
W
EK3
zaliczenie wykładu
W
EK4
sprawozdanie z ćwiczenia lab., ustne zaliczenie końcowe
L
EK5
L
EK6
L
EK7
sprawozdanie z ćwiczenia lab., obserwacja pracy na zajęciach
L
EK8
L
Jednostka
realizująca:
Katedra
Automatyki i Elektroniki
Osoby prowadzące:
Mikołaj Busłowicz, Zbigniew Prajs,
Mirosław Swiercz, Andrzej Ruszewski,
Rafał Kociszewski, Łukasz Sajewski,
Wojciech Trzasko
Data opracowania
programu:
2.02.2012
Program opracował:
dr inż. Zbigniew Prajs
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Paliwa i spalanie
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
W - 30
Semestr:
C- 15
Punkty ECTS
3
L- 15
P- 0
Ps- 0
ENS1C300 024
4
S- 0
Termodynamika techniczna 1
Celem przedmiotu jest wyposażenie absolwenta w wiedzę umożliwiającą rozumienie mechanizmu spalania
paliw i interpretację zjawisk, pojęć, wymagań oraz technologii w zakresie ich użytkowania energetycznego.
Założenia i cele
Studenci nabędą umiejętności i kompetencje w zakresie oceny energetycznej wartości paliw, metodologii
przedmiotu:
obliczania procesów spalania, technologii spalania oraz badań doświadczalnych technicznych i
eksploatacyjnych własności paliw.
Forma
zaliczenia
Wykład - egzamin pisemny; ćwiczenia - zaliczenie na podstawie kolokwium; laboratorium - zaliczenie
sprawozdań i kolokwium końcowego.
Wykład
Własności paliw. Paliwa stałe, ciekłe i gazowe, biomasa palna, odpady. Podstawowe parametry użytkowe
paliw. Własności kopalnych paliw stałych, stałej biomasy palnej, paliw i biopaliw ciekłych, paliw gazowych.
Dobór paliwa. Proces spalania. Analiza stechiometryczna procesu spalania. Adiabatyczna i rzeczywista
temperatura spalania. . Entalpia spalin. Bilans masowy i energetyczny spalania. Straty spalania i ich
wyznaczanie. Spalanie biomasy. Kontrola spalania. Gaszenie. Spalarnie odpadów komunalnych i spalarnie
spalanie odpadów niebezpiecznych.
Ćwiczenia
Treści
Obliczenia stechiometrycznych procesów spalania zupełnego paliw stałych, ciekłych i gazowych. Obliczenia
programowe:
dla spalania niezupełnego. Obliczenia temperatur spalania. Bilansowanie procesów spalania. Wyznaczanie
strat.
Laboratorium
Pomiar ciepła spalania i wartości opałowej gazu. Pomiar ciepła spalania i wartości opałowej paliw stałych.
Analiza spalin z kotła gazowego. Analiza spalin z kotła olejowego. Pomiar zawartości wilgoci w paliwach.
Pomiar temperatury zapłonu paliw stałych ciekłych i gazowych.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
opisuje i analizuje działania elementów i systemów energetycznych
EN1_W01
EK2
ma wiedzę z zakresu termodynamiki technicznej
EN1_W13
EK3
ma wiedzę w zakresie odziaływania energetyki na środowisko
naturalne i w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przy
urządzeniach energetycznych
EN1_W14
EK4
ma wiedzę z zakresu procesu spalania oraz technologii użytkowania
energetycznego paliw
EN1_W19
analizuje procesy spalania i ocenia technologie spalania
EN_U13
EK6
zna zasady projektowania podstawowych urządzeń i instalacji
energetycznych
EN_U14
EK7
przewiduje wpływ skutków działalności inżyniera-energetyka na
środowisko
EN1_K02
godzinach)
EK5
Wskaźniki
ilościowe
Literatura
podstawowa:
Literatura
uzupełniająca:
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
EK5
EK6
EK7
15 x 2h =
15 x 2h =
Udział w ćwiczeniach audytoryjnych + laboratoryjnych
30
30
20
10
5
Przygotowanie do ćwiczeń audytoryjnych i laboratoryjnych
Opracowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych
Udział w konsultacjach związanych z ćwiczeniami audytoryjnymi i laboratorium
10
Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych i laboratoryjnych
15
Przygotowanie do egzaminu
RAZEM:
120
ECTS
65
2,5
75
3
1. Spalanie i paliwa. Red. Kordylewski W., Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej, 2005.
2. Kowalewicz A.: Podstawy procesów spalania. WNT, 2000.
3. Dobski T. Combustion gases in modern technologies,: furnaces - HiTAC gas engines boilers: the method of
lowering CO2 emission by increasing processes efficiency Poznań, Publishing House of Poznan University of
Technology, 2009.
4. Szkarowski A., Spalanie gazów, Wydaw. Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, Koszalin, 2009.
5. Domański M., [i in.]., Drewno jako materiał energetyczny, Wydaw. SGGW, Warszawa, 2007.
1. Jarosiński J., Techniki czystego spalania. WNT, 1996.
2. Wójcicki S., Spalanie, WNT, W-wa 1969.
3. Spalding D. B., Combustion and Mass Transfer, A textbook with Multiple-Choice Exercises for Engineering
Students, Pergamon Press, 1979.
4. Baczewski K., Kałdoński, Paliwa do silników o zapłonie samoczynnym, Wyd.2 uaktual., Warszawa, Wydaw.
Komunikacji i Łączności, 2008.
weryfikacja
egzamin pisemny
egzamin pisemny
egzamin pisemny
egzamin pisemny
kolokwium zaliczające ćwiczenia audytoryjne i laboratoryjne, zaliczenie sprawozdań z
ćwiczeń laboratoryjnych
kolokwium zaliczające ćwiczenia audytoryjne
kolokwium zaliczające ćwiczenia audytoryjne
W
W
W
W
C, L
C
C
Jednostka
realizująca:
Chłodnictwa
Osoby prowadzące:
Data opracowania
programu:
06.02.2012
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Język angielski 2
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
Semestr:
3
C- 30
L- 0
W- 0
ENS1C300 101
2
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
S- 0
Język angielski 1
Doskonalenie znajomości gramatyki języka angielskiego. Poznanie zasobu słownictwa języka
Założenia i cele angielskiego umożliwiającego rozumienie dyskusji związanej ze studiowanym kierunkiem.
przedmiotu: Umiejętność komunikacji w określonych typowych sytuacjach. Umiejętność interpretacji
podstawowych informacji z literatury obcojęzycznej dotyczącej studiowanego kierunku.
Forma zaliczenia
Ocena na podstawie sprawdzianów pisemnych, prac domowych ustnych i pisemnych, dyskusji na
zajęciach.
Tematyka: systemy kontrolujące, procedury, problemy, instrukcje.
Gramatyka :
strona
bierna
czasu
Cont.
Present
,
spójniki
kontrastujące
,
zdania
z
zaimkami
względnymi
( nie Treści
programowe: definiujące).
Funkcje: wyrażanie
prawdopodobieństwa, udzielanie instrukcji, streszczanie , używanie łączników.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
ma ogólną wiedzę o gramatyce języka angielskiego
EN1_W23
EK2
ma zasób słownictwa umożliwiający uczestniczenie w
dyskusji na proste tematy związane ze studiowanym
kierunkiem
EN1_W23
EK3
posługuje się językiem angielskim w stopniu
wystarczającym do porozumiewania się w określonych
sytuacjach
EN1_W23, EN1_U02
EK4
potrafi pozyskiwać i interpretować podstawowe
informacje z literatury technicznej w języku angielskim
EN1_U01
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
30
5
20
Udział w zajęciach
Wykonanie prac domowych
RAZEM:
55
ECTS
35
1,5
55
2
Literatura
podstawowa:
1. David Bonamy, Technical English 4, Pearson Longman, 2011.
2. Jacky Newbrook, Judith Wilson, Richard Acklam FCE GOLD, Pearson Longman, 2008
Literatura
uzupełniająca:
1. Artykuły o tematyce zgodnej z kierunkiem studiów.
2. Virginia Evans, FCE Practice Exam Papers , Express Publishing, 2008
,3. Wielki Słownik Naukowo Techniczny angielsko-polski/polsko angielski, Wydawnictwo NaukowoTechniczne,2006
4. Wielki Słownik Angielsko-Polski/Polsko-Angielski ,PWN,2002
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
weryfikacja
sprawdzian pisemny, pisemne prace domowe
sprawdzenie prac domowych ustnych, dyskusja na zajęciach
sprawdzenie prac domowych pisemnych i ustnych, dyskusja na zajęciach
C
C
C
C
Jednostka
realizująca:
Studium Języków Obcych
Osoby prowadzące:
zespół języka angielskiego SJO
Data opracowania
programu:
26.01.2012
mgr Janusz Rożek
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Język niemiecki 2
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
Semestr:
3
C- 30
L- 0
W- 0
ENS1C300 106
2
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
S- 0
Język niemiecki 1
Doskonalenie znajomości gramatyki języka niemieckiego. Poznanie zasobu słownictwa języka
Założenia i cele niemieckiego umożliwiającego rozumienie dyskusji związanej ze studiowanym kierunkiem.
przedmiotu: Umiejętność komunikacji w określonych typowych sytuacjach. Umiejętność interpretacji
podstawowych informacji z literatury obcojęzycznej dotyczącej studiowanego kierunku.
Forma zaliczenia
zajęciach.
Zakres tematyczny (sytuacje językowe): realizacja zamówień i zleceń, defekty i szkody, kryteria
decyzji, alternatywne sposoby zachowań, rozwiązywanie problemów.
Treści
Zagadnienia gramatyczno-syntaktyczne: strona bierna procesu, czasy gramatyczne, zdania
programowe:
okolicznikowe czasu (bevor, nachdem) i sposobu (indem), zaimki osobowe i względne, przyimki
czasowe, zdania główne i poboczne.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
ma ogólną wiedzę o gramatyce języka niemieckiego
EN1_W23
EK2
kierunkiem
EN1_W23
EK3
posługuje się językiem niemieckim w stopniu
sytuacjach
EN1_W23, EN1_U02
EK4
informacje z literatury technicznej w języku niemieckim
EN1_U01
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
30
5
20
RAZEM:
55
ECTS
35
1,5
55
2
Literatura
podstawowa:
1. Dr. Norbert Becker, Dr. Jörg Braunert: Alltag, Beruf & Co. 5, Hueber Verlag, 2011
2. Ch. Kuhn, R.M. Niemann, B. Winzer-Kiontke: studio d - Die Mittelstufe B2, Cornelsen Verlag 2010
3. Dorothea Levy-Hillerich: Mit Deutsch in Europa studieren arbeiten leben, Goethe Institut, 2004
Literatura
uzupełniająca:
1. Wioletta Omelianiuk, Halina Ostapczuk: Sach- und Fachtexte auf Deutsch, Teil 2, Politechnika
Białostocka, Białystok, 2010
2. Renate Wagner: Grammatiktraining Mittelstufe, Verlag für Deutsch, 1997
3. Słownik techniczny niemiecko-polski i polsko-niemiecki, PWN, 2010
4. Materiały własne prowadzącego (adaptowane i opracowane teksty z literatury fachowej oraz z
Internetu)
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
weryfikacja
C
C
C
C
Jednostka
realizująca:
Osoby prowadzące:
zespół języka niemieckiego SJO
Data opracowania
programu:
26.01.2012
mgr Wioletta Omelianiuk
Nazwa programu
kształcenia
(kierunku)
Energetyka
Specjalność:
Przedmiot wspólny
Nazwa
przedmiotu:
Język rosyjski 2
Kod przedmiotu:
Rodzaj
przedmiotu:
Liczba godzin w
semestrze:
Przedmioty
wprowadzające
obowiązkowy
Semestr:
3
C- 30
L- 0
W- 0
ENS1C300 109
2
Punkty ECTS
P- 0
Ps- 0
S- 0
Język rosyjski 1
Doskonalenie znajomości gramatyki języka rosyjskiego. Poznanie zasobu słownictwa języka
Założenia i cele rosyjskiego umożliwiającego rozumienie dyskusji związanej ze studiowanym kierunkiem. Umiejętność
przedmiotu: komunikacji w określonych typowych sytuacjach. Umiejętność interpretacji podstawowych informacji z
literatury obcojęzycznej dotyczącej studiowanego kierunku.
Forma zaliczenia
zajęciach.
Treści
programowe:
Zakres tematyczny: Charakterystyka człowieka. Uczucia w stosunkach międzyludzkich. Mieszkanie.
Dom marzeń. Sposoby poszukiwania pracy. CV. Zwyczaje świąteczne. Leksyka specjalistyczna.
Zagadnienia gramatyczne: Formy liczby mnogiej rzeczowników. Stopniowanie nieregularne
przymiotników. Przysłówki. Spójniki zdań podrzędnie złożonych.
Efekty
kształcenia
kształcenia
EK1
ma ogólną wiedzę o gramatyce języka rosyjskiego
EN1_W23
EK2
kierunkiem
EN1_W23
EK3
posługuje się językiem rosyjskim w stopniu
sytuacjach
EN1_W23, EN1_U02
EK4
informacje z literatury technicznej w języku rosyjskim
EN1_U01
godzinach)
Wskaźniki
ilościowe
30
5
20
RAZEM:
55
ECTS
35
1,5
55
2
Literatura
podstawowa:
1. Granatowska H., Danecka I., Как дела ? 3. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2007.
2. Granatowska H., Danecka I., Как дела ? 3. Zeszyt ćwiczeń. Wydawnictwo Szkolne PWN,
Warszawa 2004.
3. Chwatow S., Hajczuk R., Русский язык в бизнесе. Wyd. WSiP, Warszawa 2000. 4.Cieplicka
M.,Torzewska W.: Русский язык. Kompendium tematyczno-leksykalne 1. Wagros, Poznań, 2007.
5. Pado A.: Start.ru 2. WSiP, Warszawa, 2006.
6. Milczarek W., Język rosyjski od A do Z. Repetytorium. Wyd. KRAM, Warszawa 2007.
Literatura
uzupełniająca:
1. Kowalska N., Samek D.: Praktyczna gramatyka języka rosyjskiego. REA, Warszawa, 2004. 2.
Materiały z rosyjskojęzycznych portali internetowych, prasy i książek.
3.
Samek D.: Rozmówki polsko-rosyjskie. REA, Warszawa, 2009.
4.
Słownik naukowo-techniczny rosyjsko-polski. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1999.
nr efektu
kształcenia
EK1
EK2
EK3
EK4
weryfikacja
C
C
C
C
Jednostka
realizująca:
Osoby prowadzące:
zespół języka rosyjskiego SJO
Data opracowania
programu:
29.02.2012
mgr Irena Kamińska

EN1_K03, EN1_K04 Energetyka EN1_K05 EN1_U18 EN1_K02

Transkrypt

Podobne dokumenty

Electric Light Orchestra

Podstawy prawa

Elo Melo czapka chustka 392

Utwórz pdf

AGENDA Agriculture and NATURA 2000 in Poland. Venue: Kraskow

Nn Zachodniopomorski Oddział Wojewódzki

Utwórz pdf

TiR1 Język angielski 2