Formacja Wspólna 2016 – Studium Ewangelii Św. Mateusza K22

Formacja Wspólna 2016 – Studium Ewangelii Św. Mateusza
K22. Rozdział 22 – Bóg wszechwiedzący i ja…
Każde spotkanie z Panem Jezusem w Słowie Bożym poprzedzaj modlitwą do Ducha Świętego.
Proś Go, by On otwierał twoje serce na przyjęcie Jego Słowa i wypełnienie Jego Woli.
Możesz pomodlić się poniższą lub inną modlitwą.
W Imię Jezusa Chrystusa proszę Cię Boże Ojcze o Ducha Świętego:
o Ducha Prawdy, bym poznał(a) Twoją wolę;
o Ducha Miłości, bym umiłował(a) Twoją wolę;
o Ducha Mocy, bym wypełnił(a) Twoją wolę.
Niech Twoje Słowo stwarza mnie na nowo. Amen.
Dzień 1. Bóg zaprasza Cię na ucztę – Mt 22, 1-9
(1) A Jezus znowu w przypowieściach mówił do nich: (2) Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił
ucztę weselną swemu synowi. (3) Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli
przyjść. (4) Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły
i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę! (5) Lecz oni zlekceważyli to i poszli: jeden na
swoje pole, drugi do swego kupiectwa, (6) a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy ich, pozabijali. (7) Na to król
uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić. (8) Wtedy rzekł swoim
sługom: Uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. (9) Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście
na ucztę wszystkich, których spotkacie.
Uczta Jezusa – Eucharystia jest już gotowa i Bóg Ojciec zaprasza Cię na nią. Ta uczta jest źródłem Życia. „Rzekł do nich
Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili
Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. (54) Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go
wskrzeszę w dniu ostatecznym.” (J 6, 53-54) Czy pamiętasz o tym? Jak odpowiadasz na to zaproszenie? Czy wiesz jak
wiele zależy od Twojej odpowiedzi? Zatrzymaj się i pomyśl.
Proś Ducha Świętego o łaskę częstego spożywania uczty niebiańskiej. Proś też o pokarm Słowa Bożego, które uwalnia
od ducha myślenia, jak świat – ducha głupoty i bezmyślności. Przyjdź, Duchu Święty…
Dzień 2. Godni i niegodni; Bóg widzi serce – Mt 22, 10-14
(10) Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się
biesiadnikami. (11) Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka, nie ubranego w strój
weselny. (12) Rzekł do niego: Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego? Lecz on oniemiał. (13) Wtedy
król rzekł sługom: Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie
zębów. (14) Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych.
Czy z miłością i bojaźnią, w pokorze serca przystępujesz do stołu Pańskiego? Czy wyznajesz swój grzech i wierząc
w miłosierdzie Boże przyjmujesz odpuszczenie grzechów w sakramencie pojednania? Czy na początku Mszy Świętej
ze szczerym żalem wyznajesz, że bardzo zgrzeszyłeś myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem? Czy uznajesz swoją
winę i prosisz: „Panie, zmiłuj się nad nami!”, wstawiając się też za innymi? „Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo
pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie,
winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego
kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok [potępienia] sobie spożywa i pije. Dlatego to
właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło.” (1 Kor 11, 26-30).
Poproś Ducha Świętego o światło, aby wskazywał Ci grzechy, z których powinieneś się nawrócić, czerpiąc łaskę
Bożego Miłosierdzia. Proś o serce pokorne i czyste. Przyjdź, Duchu Święty…
Dzień 3. Bogu to, co należy do Boga – Mt 22, 15-22
(15) Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. (16) Posłali więc do Niego swych
uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi
Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. (17) Powiedz nam więc,
jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? (18) Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie
wystawiacie na próbę, obłudnicy? (19) Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara. (20) On ich zapytał:
Czyj jest ten obraz i napis? (21) Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy
do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga. (22) Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.
Otrzymaliśmy od Boga życie, talenty, rozum i serce – zdolność do relacji z innymi ludźmi. Stworzył nas na swój obraz.
Czy wiesz, co powinieneś oddać Bogu? Co już Jemu zawierzyłeś, a czego jeszcze nie? Czy lękasz się w pełni Mu zaufać
i oddać Mu całego siebie? Proś Ducha Świętego o poznanie Boga prawdziwego, godnego zaufania i czci. Proś o dar
trwania w Jego obecności tak, by wszystko, co czynisz oddawało Jemu chwałę. Przyjdź, Duchu Święty…
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
1
Dzień 4. Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej – Mt 22, 23-33
(23) W owym dniu przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli go w ten
sposób: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli kto umrze bezdzietnie, niech jego brat weźmie wdowę po nim i wzbudzi
potomstwo swemu bratu. Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa,
zostawił swoją żonę bratu. (26) Tak samo drugi i trzeci - aż do siódmego. (27) W końcu po wszystkich umarła ta
kobieta. Do którego więc z tych siedmiu należeć będzie przy zmartwychwstaniu? Bo wszyscy ją mieli za żonę. (29)
Jezus im odpowiedział: Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej. (30) Przy zmartwychwstaniu bowiem nie
będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie Boży w niebie. (31) A co do zmartwychwstania
umarłych, nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach: (32) Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba?
Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych. (33) A tłumy, słysząc to, zdumiewały się nad Jego nauką.
Ludzki rozum jest mały i zawodny. Nie obejmuje nawet świata przyrody, a cóż dopiero życia duchowego. Kto nie
przyjmuje Bożej nauki, pozostaje w błędzie. Kto nie wzywa pomocy Bożej, ten nie zna Jego potęgi. Słyszeliśmy, że
Chrystus zmartwychwstał, ale jeśli nie doświadczymy spotkania z Nim w Duchu Świętym, nie nauczymy się
rozpoznawać Jego głosu i rozmawiać z Nim, to wciąż będziemy wątpić.
Proś Ducha Świętego o prawdziwe spotkanie Jezusa na modlitwie i podczas słuchania Słowa. Przyjdź, Duchu Święty…
Dzień 5. Najważniejsze ze Słów Boga – Mt 22, 34-40
(34) Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, (35) a jeden z nich, uczony
w Prawie, zapytał, wystawiając Go na próbę: (36) Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe? (37) On
mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim
umysłem. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie. (39) Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego
bliźniego jak siebie samego. (40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.
Cały Dekalog i wszystkie inne prawa Jezus zamyka w dwóch przykazaniach i czyni je miarą przyjaźni z Nim. „Jeżeli
Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby
z wami był na zawsze - Ducha Prawdy…” (J 14, 15-17). Od tego, czy je wypełniamy, uzależnia obecność Boga w nas.
Poproś Ducha Świętego o natchnienia, aby w konkretnych sytuacjach prawdziwie kierować się miłością: współdziałać
z Bogiem w dziele zbawiania swoich bliźnich. Przebaczać i błogosławić im, przelewając Bożą miłość w ich serca.
Przyjdź, Duchu Święty…
Dzień 6. Kim jest Jezus? – Mt 22, 41-46
(41) Gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus zadał im takie pytanie: (42) Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem?
Odpowiedzieli Mu: Dawida. (43) Wtedy rzekł do nich: Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go
Panem, gdy mówi: (44) Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy
Twoje. (45) Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być tylko jego synem? (46) I żaden z nich nie mógł Mu
odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać.
Uniżenie Boga, przyjęcie ludzkiej postaci, narodzenie jako maleńkie bezbronne dziecko sprawia, że stał się dla nas tak
bardzo zwyczajny – Jezus malusieńki… Zapominamy czasem, że jest Bogiem wszechmogącym, naszym Stwórcą.
Istnieje pokusa umniejszenia Go i uznania tylko za człowieka, zapominania, że jest Bogiem Świętym i niepojętym.
Proś Ducha Świętego o to, by nauczył Cię „pieśni nowej na cześć Pana”. Niech Twoje usta wielbią Pana, który nas
stworzył i zbawił! Niech Twoje serce śpiewa najpiękniejszą pieśń miłości – uwielbiając Boga swego.
„Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze - święte imię Jego! (2) Błogosław, duszo moja, Pana, i nie
zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach! (3) On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe
niemoce, (4) On życie twoje wybawia od zguby, On wieńczy cię łaską i zmiłowaniem, (5) On twoje dni nasyca dobrami:
odnawia się młodość twoja jak orła... (8) Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i bardzo łagodny. (9) Nie
wiedzie sporu do końca i nie płonie gniewem na wieki. (10) Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani
według win naszych nam nie odpłaca. (11) Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, tak można jest Jego łaskawość
dla tych, co się Go boją. (12) Jak jest odległy wschód od zachodu, tak daleko odsuwa od nas nasze występki. (13) Jak
się lituje ojciec nad synami, tak Pan się lituje nad tymi, co się Go boją. (14) Wie On, z czego jesteśmy utworzeni,
pamięta, że jesteśmy prochem. (15) Dni człowieka są jak trawa; kwitnie jak kwiat na polu: (16) ledwie muśnie go
wiatr, a już go nie ma, i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje. (17) A łaskawość Pańska na wieki wobec Jego czcicieli, a
Jego sprawiedliwość nad synami synów, (18) nad tymi, którzy strzegą Jego przymierza i pamiętają, by pełnić Jego
przykazania. (19) Pan w niebie tron swój ustawił, a swoim panowaniem obejmuje wszechświat. (20) Błogosławcie
Pana, wszyscy Jego aniołowie, pełni mocy bohaterowie, wykonujący Jego rozkazy, by słuchać głosu Jego słowa. (21)
Błogosławcie Pana, wszystkie Jego zastępy, słudzy Jego, pełniący Jego wolę! (22) Błogosławcie Pana, wszystkie Jego
dzieła, na każdym miejscu Jego panowania: błogosław, duszo moja, Pana!” (Ps 103).
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
2