WEJRZYJ W SIEBIE cz. VI

WEJRZYJ W SIEBIE cz. VI
W naszym cyklu chciałabym poświęcić
trochę czasu jednej z podstawowych cech
ludzkiego życia, a mianowicie –
wdzięczności. Ktoś, czytając te słowa może
uśmiechnie się i od razu pomyśli, komu i za
co ma być wdzięcznym, komu i za co ma
dziękować.
Człowiek
bowiem
ma
świadomość,
że
jest
ustawicznie
obdarowywanym przez Boga i ludzi.
W Piśmie Świętym Starego i Nowego
Testamentu czytamy wersety: I bądźcie
wdzięczni… W każdej sytuacji dziękujcie…
Błogosław duszo moja Pana i nie
zapominaj
wszystkich
Jego
dobrodziejstwach… Ktoś kiedyś powiedział,
że wdzięczność jest pamięcią serca. Jest
ona wyrazem szlachetności człowieka.
Błogosławiony Jan Paweł II wielokrotnie
zachęcał – trzeba pamiętać o nieustannej
wdzięczności za ten dar, jakim dla
człowieka jest drugi człowiek. A daru, jakim
jest człowiek dla człowieka doświadczamy
na każdym kroku. Wystarczy pojechać do
szpitala, gdzie zwłaszcza ciężko chorzy
zdani są na nieustanną pomoc lekarzy,
pielęgniarek. Ileż poświęcenia, trudu
i troski możemy doznać od tych ludzi
w białych fartuchach.
Ktoś kiedyś opowiedział
mi epizod ze szpitalnego
życia. Był on jednak jakiś
informujący rodzinę o stanie pacjentki
powiedział, że muszą być przygotowani na
wszystko. Odchodząc zapytał jeszcze – czy
ona (pacjentka) jest przygotowana?...
Rodzina odpowiedziała, że tak... Na twarzy
lekarza można było zauważyć zadowolenie
i ulgę. A na twarzach osób z rodziny? –
wdzięczność
za
uzyskane
informacje
i zatroskanie lekarza nie tylko o stan fizyczny,
ale i duchowy.
Wdzięczność człowieka względem Boga
i ludzi powinna być bezinteresowna i wolna
od pochlebstw. Wyrazem tej wdzięczności
jest serdeczne podziękowanie kierowane
w modlitwie do Boga. Wyrazem wdzięczności
wobec drugiego człowieka jest ciągła
gotowość świadczenia mu dobra. Takiej
postawy uczy nas Pan Jezus w przypowieści
o miłosiernym samarytaninie. Wdzięczność
za doznane dobro zobowiązuje do postawy
czynienia dobra innym – Idź i ty czyń
podobnie. Na zakończenie tych krótkich
refleksji pragnę przytoczyć kilka złotych myśli
o wdzięczności i dziękowaniu:
• Wdzięczność i pszenica rosną tylko na
dobrych glebach
• Jest wiele rzeczy, za które nie można
zapłacić pieniędzmi, jedynie uśmiechem,
uprzejmością i słowem - dziękuję
• Wdzięczni ludzie są jak żyzne pola. Oni
wydają plon dziesięciokrotny
• Wychowanie do wdzięczności jest szczy-
inny,
wyjątkowy
w swym przesłaniu. Na
łóżku leży 87 – letnia
kobieta. Kontakt z nią
jest utrudniony, praktycznie żaden. Rezonans magnetyczny wykazał znaczne uszko
-dzenia mózgu po przebytym wylewie. Lekarz
tem wychowania, ale trzeba wychowywać do bycia wdzięcznymi i bycia wolnymi, do
wdzięczności w wolności
• Dziękując, zaczynamy widzieć życie innymi oczyma
• Jeśli ktoś nie umie dziękować, nie potrafi też kochać
• Bądź wdzięczny za dar najmniejszy, a staniesz się godny otrzymywać większe
• Radość, która przemienia się w dziękuję – jest najlepszą wdzięcznością
• Jesteśmy powołani, aby wyrażać zachwyt i wdzięczność za życie otrzymane w darze
Agnieszka