Ćwiczenia z ANALIZY NUMERYCZNEJ (L)
Transkrypt
Ćwiczenia z ANALIZY NUMERYCZNEJ (L)
http://www.ii.uni.wroc.pl/~pwo/An/an-L-lista-11.pdf Ćwiczenia z ANALIZY NUMERYCZNEJ (L) Lista nr 11 17 grudnia 2015 r. Zajęcia 13 stycznia 2016 r. Zaliczenie listy od 6 pkt. L11.1. 1 punkt Uzasadnij proces ortogonalizacji Grama-Schmidta. L11.2. 1 punkt Niech {P0 , P1 . . . , PN } będzie układem wielomianów ortogonalnych względem iloczynu skalarnego h·, ·iN . Udowodnij, że dla 0 ≤ n ≤ N wielomiany P0 , P1 , . . . , Pn tworzą bazę przestrzeni Πn . L11.3. 1 punkt Niech Pk (1 ≤ k ≤ N ) będzie k-tym wielomianem ortogonalnym względem iloczynu skalarnego h·, ·iN . Pokaż, że dla dowolnego wielomianu w ∈ Πk−1 jest hw, Pk iN = 0 L11.4. 2 punkty Udowodnij, że wielomiany Czebyszewa T0 , T1 , . . . , Tr (r ∈ N) są ortogonalne względem iloczynu skalarnego postaci hf, gi := r X p(uk )f (uk )g(uk ), k=0 gdzie uk := cos kπ r (k = 0, 1, . . . , r) oraz ( p(uk ) := 1 2 (k = 0, r), 1 (1 < k < r). L11.5. 1 punkt Niech {Pk } będzie ciągiem wielomianów ortogonalnych względem iloczynu skaP larnego hf, giN := N k=0 f (xk )g(xk ), gdzie x0 , x1 , . . . , xN są parami różnymi punktami. Ustalmy x ∈ R oraz liczbę naturalną n < N . Ile i jakich operacji arytmetycznych należy wykonać, aby obliczyć wartości P0 (x), P1 (x), . . . , Pn (x)? L11.6. 1 punkt Niech {Pk } będzie ciągiem wielomianów określonych w następujący sposób: ( P0 (x) = 1, P1 (x) = x − c1 , Pk (x) = (x − ck )Pk−1 (x) − dk Pk−2 (x) (k = 2, 3, . . .), gdzie ck , dk są danymi stałymi. Udowodnij, że następujący algorytm Clenshawa: Bm+2 := Bm+1 := 0, Bk := ak + (x − ck+1 )Bk+1 − dk+2 Bk+2 (k = m, m − 1, . . . , 0), wynik := B0 , P oblicza wartość sumy m k=0 ak Pk (x). Jak wykorzystać powyższy algorytm do obliczenia wartości Pm (x)? L11.7. 1 punkt Dwoma poznanymi na wykładzie sposobami zbuduj wielomiany P0 , P1 , P2 ortogonalne na zbiorze D4 = {x0 , x1 , x2 , x3 , x4 }, gdzie xj := −2 + j (j = 0, 1, 2, 3, 4). L11.8. 1 punkt Funkcja h przyjmuje w punktach xj := −2 + j (j = 0, 1, 2, 3, 4) odpowiednio wartości 2, 1, 1, 1, 2. Wykorzystując wynik poprzedniego zadania, wyznacz takie stałe a, b, c, aby wyrażenie 4 X [ax2j + bxj + c − h(xj )]2 j=0 przyjmowało najmniejszą możliwą wartość. (–) Paweł Woźny 2