Lumax 540 i 740 VR-T DX - jednojamowe

Lumax 540 i 740 VR-T DX - jednojamowe kardiowertery-defibrylatory z możliwością
identyfikacji i diagnostyki przedsionkowych zaburzeń rytmu serca, co wpływa na
redukcję nieadekwatnych wyładowań ICD.
Tachyarytmie nadkomorowe są jedną z najczęstszych przyczyn nieadekwatnych
interwencji implantowanych kardiowerterów-defibrylatorów (ICD), co w przypadku
wyładowań wysokoenergetycznych jest bolesne dla pacjenta i znacząco obniża jego
jakość życia. Jednym ze sposobów na poprawę skuteczności różnicowania
komorowych i nadkomorowych zaburzeń rytmu jest możliwość uzyskania sygnału
wewnętrzsercowej aktywacji bezpośrednio z przedsionka i komory, co dotychczas
było możliwe do uzyskania z dwujamowych ICD (ICD-DR).
Z powodu potencjalnych powikłań jakie niesie za sobą wszczepienie więcej niż jednej
elektrody, implantacja ICD-DR jest uzasadniona w przypadkach występowania
dodatkowo wskazań do stymulacji serca przedsionkowej lub przedsionkowokomorowej.
Najczęstszą tachyarytmią przedsionkową wywołująca mylna diagnozę, a w
konsekwencji interwencję ICD, jest migotanie przedsionków (AF). Okazuje się, że u
ponad 13% pacjentów z ICD występuje AF, choć sami chorzy negują występowanie
tej arytmii bo nie zawsze jest ona przez nich odczuwana. Rozwiązaniem
pozwalającym
na
poprawę
skuteczności
diagnostycznych
i
prawidłowego
różnicowania nadkomorowych i komorowych tachyarytmii przy zachowaniu korzyści z
zastosowania jednej elektrody defibrylującej jest koncepcja stosowana wcześniej w
stymulatorach
i
elektrodach
typu
VDD
z
biegunami
detekcji
sygnału
przedsionkowego znajdującymi się na przebiegu elektrody w okolicy prawego
przedsionka. Wcześniejsze próby kliniczne z podobnym rozwiązaniem (rejestr
ADAMO, Włochy, 2005) były prowadzone przed laty z zastosowaniem elektrody
Kainox A+ (Biotronik), która była elektrodą o większej średnicy (10,5F) i znacznie
sztywniejszą od obecnie stosowanych. Elektrodą dedykowaną do rejestracji sygnału
przedsionkowego w układzie jednojamowego ICD jest Linoxsmart S DX, która zbiera
sygnał IEGM z obszaru prawego przedsionka za pomocą dwóch pierścieni
zainstalowanych na elektrodzie defibrylującej i „pływających” w świetle prawego
przedsionka.
Dzięki
takiemu
rozwiązaniu
mamy
możliwość
analizy
zapisu
komorowego IEGM, przedsionkowego IEGM oraz kanału tzw. „farfield” – zapisu
najbardziej
zbliżonego do powierzchniowego EKG.
Pomimo dodatkowych
elementów, jakimi są bieguny detekcji sygnału przedsionkowego, Linoxsmart S DX
jest elektrodą o średnicy zbliżonej do klasycznej elektrody defibrylującej Linox S
(7,8F) i co ważne niemal jednakowej na całej swojej długości – co jest szczególnie
ważne w przypadku konieczności jej ekstrakcji. Także sztywność elektrody
Linoxsmart S DX nie różni się od elektrody Linox S, dzięki czemu nie powinno być
odczuwalnej różnicy podczas implantacji tych elektrod dla operatora, który wcześniej
miał doświadczenie z elektrodami Linox S [2]. Najistotniejszym momentem
implantacji elektrody dla zapewnienia najlepszej detekcji sygnału przedsionkowego
jest właściwe położenie pierścieni – najlepsze wartości sygnału przedsionkowego
zazwyczaj uzyskuje się wówczas, gdy te pierścienie znajdują się na poziomie ujścia
żyły głównej górnej do prawego przedsionka (górna 1/3 prawego przedsionka) i nie
dotykają do wsierdzia. Należy uwzględnić fakt, że pomiary śródoperacyjne
wykonywane są w pozycji leżącej pacjenta, zaś przy pionizacji chorego, elektroda
Linoxsmart S DX może ulegać wyprostowaniu co może zaowocować przesunięciem
się biegunów detekcji do żyły głównej górnej i znacznym zmniejszeniem się
rozpoznawania sygnału przedsionkowego.
Należy pamiętać, że podczas występowania tachyarytmii przedsionkowych, a
zwłaszcza AF, amplituda sygnału przedsionkowego istotnie zmniejsza się, co może
wpływać na skuteczność jego detekcji przez ICD – to kolejny argument za
precyzyjnym wyborem położenia biegunów detekcji względem prawego przedsionka
podczas wszczepienia. Do różnicowania nadkomorowych i komorowych zaburzeń
rytmu ICD-VR DX wykorzystuje algorytm SMART dotychczas stosowany w
dwujamowych urządzeniach firmy BIOTRONIK. Efektywność różnicowania jest
znacznie
większa
niż
przy
zastosowaniu
dotychczasowych
kryteriów
charakterystycznych dla jednojamowych ICD takich jak „onset” i „stability” - skutkuje
to zmniejszonym odsetkiem nieadekwatnych wyładowań.
Wyniki wstępnych doświadczeń dotyczących adekwatności i trafności różnicowania
przedsionkowych i komorowych arytmii są bardzo zachęcające – odsetek
prawidłowej detekcji sygnału przedsionkowego określany jest na ponad 91%
niezależnie od pozycji ciała podczas ponad 6-miesięcznej obserwacji [3].
Wydaje się, że obecnie stosowane ICD Lumax 540 i 740 VR-T DX będą
skuteczniejsze w rozpoznawaniu sygnału przedsionkowego dzięki 5-krotnemu
wzmocnieniu
pobudzeń
przedsionkowych,
podczas
gdy
wykorzystywany w rejestrze ADAMO) miał wzmocnienie 4-krotne.
Lexos
A+
(ICD
Istotną korzyścią ze stosowania ICD z rodziny Lumax VR-T DX jest możliwość
monitorowania pacjenta za pomocą transmisji bezprzewodowych w sieci Home
Monitoring, co poza niemal natychmiastową informacją o wystąpieniu komorowych i
co ważne nadkomorowych zaburzeń rytmu może służyć ocenie prowadzonego
leczenia antyarytmicznego.
gniazda (porty) głowicy Lumaxa 540 i 740 DR-T i VR-T DX
Lumax VR-T DX Longevity Estimates
Pacing Support
Device
Shocks
0%
15%
50%
100%
per year
540 VR-
4
8.3
8.1
7.6
7.1
T DX
8
6.8
6.6
6.4
6.0
12
5.8
5.7
5.4
5.2
Artur Oręziak, Warszawa
1. Curnis A, Botto G, Toselli T et al. on behalf of the ADAMO Registry group
Single AV defibrillation lead in single chamber ICD assures same specificity of
dual chamber devices. Europace 2005;7;suppl;48
2. Bänsch D, Schneider R, Akin I, Nienaber CA. A New Single Chamber
Implantable Defibrillator with Atrial Sensing: A Practical Demonstration of
Sensing and Ease of Implantation, J Vis Exp 2012;60,e3750.
http://www.jove.com/video/3750/
3. Safak E, Schmitz D, Konorza T et al. Assessment of atrial sensing quality in
ICD patients with a floating atrial dipole ICD lead (interim results). Europace
2011,abstrakt