plan rozwoju wydziału architektury politechniki wrocławskiej do roku

PLAN ROZWOJU
WYDZIAŁU ARCHITEKTURY
POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ
DO ROKU 2020
WROCŁAW 2012
1
SPIS TREŚCI:
CZ. I. PLAN RAMOWY ROZWOJU WYDZIAŁU ARCHITEKTURY
1. OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA MODELU DOCELOWEGO WYDZIAŁU……...s. 3
2. WIZJA ROZWOJU WYDZIAŁU………………………………………………………s. 3
2.1.
MOCNE STRONY WYDZIAŁU …………………………………..s. 3
2.2.
BARIERY ROZWOJU WYDZIAŁU………………………………s. 4
3. POTENCJAŁ ROZWOJOWY (SZANSE)…...…………………………………………s. 4
4. MISJA WYDZIAŁU…………………………………………………………………….s. 5
5. PLAN ROZWOJU WYDZIAŁU………………………………………………………..s. 5
5.1.
5.2.
5.3.
5.4.
5.5.
5.6.
Model kształcenia…………………………………………………….s. 6
Model studiowania …………………………………………………s. 7
Model badań………………………………………………………….s. 8
Model instytucjonalny…..……………………………………………s. 9
Model wykorzystania zasobów
Model współpracy z otoczeniem i budowa sieci wpływów………...s. 10
6. METODOLOGIA WDRAśANIA PLANU ……………………………………….…s. 11
7. SKŁAD KOMISJI……………………………………………………………………...s. 11
8. ZATWIERDZENIE PLANU…………………………………………………………..s. 11
2
CZ. I. PLAN RAMOWY ROZWOJU WYDZIAŁU ARCHITEKTURY
1.
OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA MODELU DOCELOWEGO WYDZIAŁU
Plan Rozwoju Wydziału Architektury nawiązuje do wizji rozwoju Politechniki Wrocławskiej,
nakreślonej na lata 2007-2015, jako „Uczelni elitarnej, o ugruntowanej pozycji w
Europejskim Obszarze Szkolnictwa WyŜszego”, a przy tym stanowiącej „zaplecze badawcze i
kuźnię kadr dla gospodarki i administracji regionu oraz kraju”. Jest ona osadzona w ponad
sześćdziesięcioletniej tradycji Wydziału, którego kadra oraz absolwenci wywarli znaczący
wpływ na powojenny wizerunek Wrocławia i Dolnego Śląska, na sposób ich odbudowy oraz
planowane kierunki rozwoju.
Plan Rozwoju został sformułowany przez Komisję powołaną przez Radę Wydziału
Architektury, której skład odzwierciedla strukturę modeli sektorowych oraz zawartych w ich
obrębie zadań strategicznych. Punktem wyjścia do prac Komisji stała się próba ustalenia cech
określających toŜsamość Wydziału w kontekście innych wydziałów architektury. Wzięto pod
uwagę uwarunkowania zewnętrzne, jak urynkowienie nauki w obszarze europejskim, jej
konkurencyjność, rolę „produktów markowych” oraz istotne zmiany wynikające z nowej
Ustawy o szkolnictwie wyŜszym i sposobu finansowania badań naukowych.
Wydział Architektury Politechniki Wrocławskiej naleŜy do przodujących ośrodków tego typu
na terenie kraju, z uwagi na długą i bogatą tradycję, duŜą liczbę samodzielnych pracowników
naukowych absolwentów i studentów. Jego toŜsamość określają zarówno silne związki z
miastem i regionem, jak i z zagranicą, poprzez otwarcie na najnowsze tendencje europejskie i
światowe w zakresie kształcenia i badań naukowych.
ToŜsamość Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, w zakresie badań naukowych,
została silnie zdeterminowana przez okres odbudowy Wrocławia i prace konserwatorskie na
rzecz ochrony zabytków i krajobrazów Śląska. Owa „perspektywa śląska” wskazuje na
kierunki współpracy z partnerami z krajów ościennych, których wpływy nawarstwiały się i
przenikały na tym terenie. W szerszym ujęciu jest to jednak perspektywa europejska, łącząca
poszanowanie dziedzictwa z kulturą eksperymentu.
2.
WIZJA ROZWOJU WYDZIAŁU W-1
Do utrzymania krajowej i międzynarodowej pozycji Wydziału niezbędne jest
przygotowanie programu działań – nazwanych Planem Rozwoju Wydziału Architektury do
roku 2020, który obejmie opis zadań zawartych w następujących modelach sektorowych:
kształcenia, studiowania, instytucjonalnego, wykorzystania zasobów i współpracy
z otoczeniem, powiązanego z budową sieci wpływów. Zgodnie z tymi załoŜeniami poddano
analizie i wskazano mocne i słabe strony Wydziału.
2.1. MOCNE STRONY WYDZIAŁU
Wśród mocnych stron wyliczyć moŜna:
2.1.1. Kapitał ludzki, na który składają się:
liczne grono, wysoce wyspecjalizowanych, pracowników naukowodydaktycznych, w tym nauczycieli samodzielnych, skupionych w:
instytutach, katedrach i zakładach wydziałowych;
studenci, doktoranci i uczestnicy studiów podyplomowych,
3
wyspecjalizowana grupa pracowników inŜynieryjno-technicznych
zatrudnionych w laboratoriach, jak teŜ fachowa obsługa administracyjnotechniczna.
2.1.2. ZróŜnicowany profil badawczy kadry naukowo-dydaktycznej,
ukierunkowany na róŜne specjalności naukowe od: gospodarki przestrzennej,
poprzez urbanistykę, architekturę, wzornictwo przemysłowe, po ochronę
zabytków.
2.1.3. ZróŜnicowany profil dydaktyczny kadry naukowej, który obejmuje
róŜne skale kształcenia: od regionu poprzez urbanistykę i architekturę do
detalu,
2.1.4. Uprawnienia do nadawania stopni naukowych doktora i doktora
habilitowanego, owocujące od ponad pół wieku licznymi nadanymi stopniami
i tytułami naukowymi.
2.1.5. Renomowana pozycja wśród pokrewnych wydziałów, potwierdzona
przez komisje akredytacyjne.
2.1.6. Bogate zbiory biblioteczne, w tym unikatowe zbiory specjalne
i inwentaryzacje obiektów zabytkowych z terenu Dolnego Śląska.
2.1.7. Nowoczesne zaplecze laboratoryjne i naukowo-badawcze.
2.2. BARIERY ROZWOJU WYDZIAŁU
2.2.1. Brak odpowiedniej jakości i ilości powierzchni uŜytkowej.
2.2.2. Niedostatek nowoczesnej bazy danych na potrzeby dydaktyki oraz prac
badawczych w zakresie architektury i planowania przestrzennego.
2.2.3. Nie w pełni wypracowane formy współpracy z podmiotami
zewnętrznymi.
3.
POTENCJAŁ ROZWOJOWY (SZANSE)
Po zdiagnozowaniu mocnych i słabych stron Wydziału wskazano jego potencjał rozwojowy,
tj.:
3.1. PołoŜenie budynków Wydziału w centrum rewitalizowanej dzielnicy Śródmieście,
w wysokiej klasy obiektach zabytkowych z początku XX wieku, na jednej parceli, która
umoŜliwia utworzenie kampusu o unikalnych walorach architektonicznych.
3.2. Ugruntowana pozycja kształcenia na kierunku Architektura i Urbanistyka.
3.3. Pierwszy w kraju kierunek nauczania w zakresie Gospodarki Przestrzennej i jedyny
tak ściśle związany z praktyką poprzez kadrę naukową.
3.4. Jedyna w kraju specjalność nauczania w zakresie Ochrony Zabytków Architektury,
wsparta własnym dorobkiem badawczym i konserwatorskim, obejmującym badania
zarówno z obszaru Dolnego Śląska, poprzez basen Morza Śródziemnego, aŜ po
Amerykę.
3.5. Pierwsza w kraju specjalność w zakresie innowacyjnej, zrównowaŜonej
architektury i urbanistyki.
3.6. Atrakcyjna oferta kształcenia na Studiach Doktoranckich, prowadzonych na
Wydziale, umoŜliwiająca profesjonalne przygotowanie przyszłych naukowców.
4
3.7. Bogate tradycje szkoły naukowej Habitat i innych cyklicznych konferencji oraz
wydarzeń naukowych.
3.8. Wieloletnie doświadczenia w kształceniu podyplomowym, z zakresu Planowania
Przestrzennego i Architektury Krajobrazu, wspieranych przez atrakcyjną ofertę
naukową – wyjazdowych seminariów zagranicznych poświęconych krajobrazom XX
wieku oraz aspektom zrównowaŜonego rozwoju.
4. MISJA WYDZIAŁU
Misją Wydziału jest prowadzenie działań, które z jednej strony słuŜą kształceniu
i przygotowywaniu osób wyposaŜonych w wiedzę i umiejętności, pełnych kreatywności
i zdolnych do funkcjonowania w zakresie przestrzennych i architektonicznych aspektów
systemu cywilizacyjnego, z drugiej strony polegają na obserwacji, analizie, interpretacji,
przewidywaniu oraz kreowaniu zjawisk, procesów i obiektów tworzących kształt
i organizację środowiska przestrzennego współczesnego społeczeństwa. Realizując
odpowiadające temu zadania Wydział bierze pod uwagę ciągłość przestrzenną i czasową
oraz wartości kulturowe, estetyczne, techniczne i przyrodnicze przestrzeni uznawanej za
dobro wspólne, które słuŜy zarówno naszemu jak i przyszłym pokoleniom.
5. PLAN ROZWOJU WYDZIAŁU ARCHITEKTURY
Plan rozwoju Wydziału Architektury, sformułowany na bazie analizy stanu istniejącego,
obejmuje:
Model kształcenia – budowanie wspólnoty akademickiej zorientowanej na
kreatywność, profesjonalizm oraz pracę zespołową w poczuciu odpowiedzialności
architekta/planisty za jakość środowiska Ŝycia człowieka.
Model studiowania – z uwagi na chłonność rynku pracy – oparty o zasadę
przechodzenia z ilości w jakość, w tym tworzenia innowacyjnych kierunków studiów.
Model badań – ugruntowanie pozycji Wydziału, jako jednego z wiodących ośrodków
naukowych w zakresie architektury, urbanistyki, ochrony zabytków i planowania
przestrzennego, połączone z doskonaleniem metod naukowych.
Model instytucjonalny – unowocześnienie i przystosowanie struktur organizacyjnych,
we wszystkich zakresach, do zmieniających się potrzeb kształcenia, studiowania,
prowadzenia badań i współpracy z gospodarką.
Model wykorzystania zasobów – oparty na racjonalnym wykorzystaniu powierzchni i
zasobów do realizacji zadań Wydziału, wsparty przez informatyzację warsztatu pracy
dydaktycznej, naukowej i projektowej, modernizację pomieszczeń i budynków
Wydziału, budowę pracowni oraz laboratoriów specjalistycznych, umoŜliwiających
uzyskanie najwyŜszych kwalifikacji kadry oraz studentów.
Modele współpracy z otoczeniem, powiązane z budową sieci wpływów – oparte na
zasadzie wspierania procesów wymiany dydaktycznej, naukowej i prac badawczoprojektowych o charakterze interdyscyplinarnym, oferowanie usług outsourcingowych i
twórczy udział w rozwiązywaniu problemów miasta, regionu, kraju oraz szeroko pojętej
wspólnoty europejskiej.
Warunkiem realizacji zadań, wymienionych w modelach sektorowych, jest: ich spójność,
motywacyjny charakter i utoŜsamianie się z potrzebami pracowników i studentów Wydziału
oraz wsparcie ze strony władz Uczelni.
5
5.1. MODEL KSZTAŁCENIA
Na Wydziale Architektury dąŜy się do utrzymania wysokiej jakości kształcenia
akademickiego, ze stopniowym ograniczaniem liczebności grup studenckich oraz
zmniejszaniem godzinowych obciąŜeń dydaktycznych kadry nauczającej. Poprawa jakości
kształcenia wiąŜe się z rozszerzeniem oferty przedmiotów wybieralnych, w tym
artystycznych, dających absolwentom zdolność szybkiego przekwalifikowania się
i podejmowania pracy w róŜnych zawodach. Docelowo przyjęto system organizacji zajęć
w pracowniach studialnych o charakterze open space (bazując na metodach CAD),
wspomaganych przez specjalistyczne laboratoria badawcze. W tym kontekście przyjęto cele
szczegółowe:
5.1.1. Wyznaczenie, osiągnięcie i monitorowanie wysokich standardów
kształcenia we wszystkich formach edukacyjnych oferowanych przez
Wydział, zwieńczone uzyskaniem notyfikacji europejskiej.
5.1.2. Zwiększenie
zakresu
wybieralności
przedmiotów,
moŜliwości
indywidualizacji toku studiów oraz rozszerzenie zakresu kształcenia
w języku angielskim.
5.1.3. Utrzymanie dotychczas realizowanych kierunków na I i II stopniu studiów:
Kierunek Architektura i Urbanistyka,
Kierunek Gospodarka Przestrzenna.
5.1.4. Utrzymanie specjalności na II stopniu studiów na Kierunku Architektura
i Urbanistyka:
Specjalność Architektura,
Specjalność Ochrona Zabytków,
Specjalność Urbanistyka.
Wzbogacenie oferty kształcenia na II stopniu studiów na Kierunku
Gospodarka Przestrzenna, w tym przez rozwój specjalności zorientowanych
na modelowania, symulacje i prognozowanie procesów, praktyczną
aplikację zasad: rozwoju zrównowaŜonego, mobilność i dostępność
komunikacyjną.
5.1.5. Tworzenie nowych, innowacyjnych specjalności na I i II stopniu studiów
Kierunku Architektura i Urbanistyka, np.: Ochrona Zabytków, Architektura
ZrównowaŜona, Projektowanie Form Przemysłowych, na potrzeby
innowacyjnej gospodarki itp.
5.1.6. Stworzenie ścieŜek specjalistycznych i interdyscyplinarnych, opartych na
wąskiej i szerokiej wybieralności, ze szczególnym uwzględnieniem ścieŜek
poszukujących nowych, innowacyjnych rozwiązań przy posiłkowaniu się
wiedzą z róŜnych obszarów nauki (wybieralność interdyscyplinarna).
W ramach interdyscyplinarnych form kształcenia przewiduje się
intensyfikację formy warsztatów projektowych, organizowanych wspólnie
ze specjalistami z innych obszarów nauki i praktyki.
5.1.7. Rozwijanie współpracy międzynarodowej w zakresie kształcenia, na
kierunku Architektura i Urbanistyka na I i II stopniu, w wybranych
specjalnościach.
6
5.1.8. Wprowadzanie eksperymentalnych
międzynarodowej.
form
kształcenia
w
ofercie
5.1.9. Podjęcie działań zmierzających do utworzenia jednolitych studiów
magisterskich na Kierunku Architektura i Urbanistyka.
5.1.10. Zwiększanie oferty kształcenia na III stopniu studiów, o dziedziny
stymulujące podejście innowacyjne.
5.1.11. Polityka rekrutacyjna na I, II i III stopień studiów, polegająca na utrzymaniu
właściwego poziomu liczby rekrutowanych studentów, co naleŜeć będzie do
zadań priorytetowych w tym zakresie.
5.1.12. Rozszerzanie oferty kształcenia ustawicznego, popartego wspieraniem
nowych form edukacyjnych (m.in. szkolenia na odległość); wobec
wzrastających wymagań zawodowych i konieczności permanentnego
dokształcania się zakłada się uruchomienie, w ramach tzw. uniwersytetu
drugiego i trzeciego wieku – m.in. dla pracowników samorządów, członków
izb zawodowych itp., w porozumieniu z Izbą Zawodową Architektów RP –
nowych form kształcenia, jak np.: specjalistycznych kursów
krótkoterminowych – w okresach wakacyjnych i weekendowych, studiów
podyplomowych 2-4 semestralnych z zakresu: architektury parametrycznej,
energooszczędnej, ochrony dziedzictwa przemysłowego, rewitalizacji
architektury itp.
5.1.13. Poprawa systemu jakości kształcenia związana z wprowadzaniem nowych
technik oceny procesu dydaktycznego i jego realizacji.
5.1.14. Udoskonalenie organizacji bazy danych oraz materiałów kartograficznych
na potrzeby dydaktyki.
5.1.15. Łączenie teorii z praktyką, poprzez włączanie studentów do prac na rzecz
miasta regionu, poprzez kształtowanie kompetencji społecznych, udziału
w konkursach i opracowaniach interdyscyplinarnych.
5.1.16. Utrzymanie stałego kontaktu z Izbami Zawodowymi poprzez cykliczne
spotkania, takŜe z pracodawcami z Europy, które mogą ułatwiać przepływ
informacji związanych z pracą zawodową architektów i ich potrzebami –
wpływającymi na zakres i jakość kształcenia.
5.1.17. Rozszerzenie współpracy z wybitnymi specjalistami z kraju i z zagranicy
w celu wzbogacenia procesu kształcenia.
5.2.
MODEL STUDIOWANIA
5.2.1. Poprawa warunków studiowania poprzez: zwiększenie dostępu do
infrastruktury dydaktycznej, poszerzenie oferty kształcenia, wprowadzenie
metody e-learningu (utworzenie studia-laboratorium – przystosowanego do
prowadzenia wykładów i ćwiczeń na odległość).
5.2.2. Przystosowanie – uwolnionych w wyniku zastosowania metod elerningowych – powierzchni dydaktycznych do pracy własnej studentów,
a takŜe do: organizacji warsztatów (np. budowy modeli i prototypów),
rozwijania innowacyjnych form pracy w nowocześnie wyposaŜonych
laboratoriach i pracowniach.
7
5.2.3. Stworzenie studentom warunków pracy w systemie 24-godzinnym na
Wydziale (pracownie).
5.2.4. Stworzenie nowoczesnej modelarni wyposaŜonej w drukarki 3D i maszyny
CNC.
5.2.5. Przystosowanie nowych powierzchni do celów dydaktycznych – w obrębie
istniejącej infrastruktury, lub budowa nowego pawilonu naukowodydaktycznego – na terenie Kampusu E.
5.2.6. Zwiększenie uczestnictwa studentów w róŜnego typu opracowaniach:
konkursowych i badawczych realizowanych na Uczelni.
5.2.7. Intensyfikacja działalności studenckiej w zakresie kultury architektonicznej:
przeglądy prac studenckich, pokazy medialne związane z róŜnymi
dziedzinami sztuki (malarstwo, rzeźba, fotografia, film itp.).
5.2.8. Poszerzanie kontaktów z innymi ośrodkami architektury, urbanistyki,
planowania przestrzennego i sztuki poprzez popularyzację wykładów
i spotkań z wybitnymi twórcami.
5.2.9. ZbliŜenie studentów do rzeczywistej twórczości i wyspecjalizowanej
wiedzy poprzez: zacieśnienie relacji mistrz-uczeń, budowanie więzi między
studentami i pracownikami pogłębianej wspólną pracą w zajęciach poza
dydaktycznych
(projektach,
warsztatach,
kołach
naukowych),
w międzynarodowych modułach dydaktycznych oraz w działalności
kulturalnej, jak teŜ poprzez szersze korzystanie z funkcji „visiting profesor”.
5.3.
MODEL BADAŃ
Za istotny aspekt rozwoju prac badawczo-projektowych przyjęto zogniskowanie tematów
wokół zagadnień określających toŜsamość Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej,
co pozwoli na kapitalizację dorobku i wytworzenie własnej marki na europejskim rynku
nauki. Cele szczegółowe wykazują silny związek z celami nakreślonymi w innych modelach
strategicznych:
5.3.1. Prowadzenie badań interdyscyplinarnych i projektów innowacyjnych.
5.3.2. Rozwój teorii w obszarze dyscyplin: architektura i urbanistyka, ochrona
zabytków, gospodarka przestrzenna, planowanie przestrzenne.
5.3.3. Ustalenie kierunków i priorytetów badawczych Wydziału.
5.3.4. Intensyfikacja działań w zakresie krajowych i zagranicznych prac
badawczych i projektowych, związanych z ochroną dziedzictwa
architektury, urbanistyki i krajobrazów Dolnego Śląska.
5.3.5. Kontynuacja i intensyfikacja rozwoju Wrocławskiej Szkoły Badań
i Konserwacji Architektury Antycznej Basenu Morza Śródziemnego oraz
dalsze zacieśnianie współpracy z Centrum Badań Prekolumbijskich
Uniwersytetu Warszawskiego w Cusco.
5.3.6. Rozwój badań w zakresie zrównowaŜonej architektury i urbanistyki.
5.3.7. Utrzymanie wiodącej pozycji w zakresie teoretycznych i operacyjnych
podstaw planowania zagospodarowania przestrzeni oraz wzmacnianie
międzynarodowej wymiany wiedzy w tych dziedzinach.
8
5.3.8. Tworzenie e-bazy zasobów bibliotecznych oraz archiwaliów w celu ich
udostępniania, a takŜe wymiany międzynarodowej.
5.3.9. Upowszechnienie publikacji
prowadzonych na Wydziale.
elektronicznych
z
zakresu
badań
5.3.10. Podniesienie rangi czasopisma „Architectus”, m.in. w róŜnego rodzaju
punktacjach i rankingach.
5.3.11. Wymiana wiedzy i jej upowszechnianie w ramach międzynarodowych
i krajowych konferencji naukowych, seminariów i warsztatów.
5.3.12. Formowanie młodego pokolenia badaczy poprzez rozwijanie studiów
doktoranckich, prowadzenie grantów i prac badawczych z ich udziałem.
5.4.
MODEL INSTYTUCJONALNY
Struktura organizacyjna Wydziału pozostaje w strukturze organizacyjnej Uczelni, a reguły jej
transformacji – wynikające ze zmieniającego się prawa i uwarunkowań otoczenia – mają
prowadzić do poprawy jakości kształcenia i pracy naukowej, poprzez:
5.4.1. Podział zadań między pracowników akademickich i pracowników wsparcia,
mający na celu oddzielenie funkcji merytorycznych od proceduralnych,
poprzez jasno określone zakresy obowiązków.
5.4.2. Realizację motywacyjnych modeli awansów i karier, dostosowanych do
krajowych uwarunkowań prawnych.
5.4.3. Zachowanie ciągłości w kształtowaniu młodych pokoleń naukowców
i partycypacji doktorantów oraz studentów w dydaktyce, badaniach
naukowych, a takŜe w strukturach organizacyjnych.
5.4.4. Tworzenie platform eksperckich, zespołów
wspomagających realizację badań naukowych.
interdyscyplinarnych,
5.4.5. Stworzenie fundacji na rzecz rozwoju Wydziału.
5.5.
MODEL WYKORZYSTANIA ZASOBÓW
W celu usunięcia powierzchniowych barier rozwoju Wydziału proponuje się:
5.5.1. Działania oparte na modernizacji i rewitalizacji istniejącej infrastruktury
budowlanej oraz terenów Kampusu E, tj.:
Modernizację istniejącej substancji kubaturowej (budynki E1, E3, E5, T4).
Elastyczny sposób uŜytkowania przestrzeni wydziałowych.
Dbanie o wizerunkowe
wydziałowych.
aspekty
zagospodarowania
przestrzeni
Wykształcenie wielofunkcyjnej przestrzeni społecznej Kampusu E poprzez
kompleksowe zagospodarowanie terenu – „Zielony Kampus”.
5.5.2. Działania oparte na rozbudowie Kampusu E w sposób odpowiadający
najnowszym standardom technicznym, poprzez:
9
Realizację nowych inwestycji związanych z bazą dydaktyczną, naukową
i zapleczem technicznym w strefach określonych na załączniku graficznym
nr 1.
Utworzenie Regionalnego Centrum Innowacji (Dolnośląskie Innowacyjne
Centrum Architektury).
5.5.3. Działania związane z urynkowieniem bazy laboratoryjnej i dydaktycznej
Wydziału, poprzez:
Rozszerzenie oferty usług badawczych, tworzenie platform eksperckich
poprzez szeroką informację o umiejętnościach i kompetencjach (profile
internetowe).
Rozwój laboratoriów Technologii Konserwatorskich W-1 i Laboratorium
Skanowania 3D, poprzez doposaŜenie i akredytację.
5.6. MODEL WSPÓŁPRACY
WPŁYWÓW
Z
OTOCZENIEM
I
BUDOWA
SIECI
Potrzeba współpracy wewnętrznej i zewnętrznej wynika zarówno z uspołecznienia procesu
projektowania/planowania, jak i konieczności współpracy w zespołach o charakterze
interdyscyplinarnym, takŜe w zakresie kształcenia. Ponadto w Zjednoczonej Europie zachodzi
potrzeba wymiany studentów i kadry naukowej w celu podnoszenia kwalifikacji,
nawiązywania kontaktów i wspólnego rozwiązywania problemów badawczych.
W zakresie współpracy z otoczeniem i wzmocnienia pozycji Wydziału istotną rolę będą
odgrywać następujące rozwiązania:
5.6.1. Zacieśnienie
współpracy
międzywydziałowej,
międzyuczelnianej
i międzynarodowej w ramach prac badawczych i dydaktycznych.
5.6.2. Kontynuowanie działań w ramach dotychczasowej współpracy
międzynarodowej (m.in.: prac w basenie Morza Śródziemnego, z ośrodkami
niemieckimi, szwedzkimi, meksykańskimi).
5.6.3. Zacieśnienie współpracy z ośrodkami kultury i nauki z regionalnymi
ośrodkami nauki w celu realizacji projektów badawczych (m.in. nad
dziedzictwem Wrocławia i Śląska).
5.6.4. Rozwijanie współpracy międzynarodowej, m.in. w ramach Centrum
Naukowego (Research Centre for Sustainable Built Environment) – RoSE,
utworzonego przez Wydział, w celu szerszej wymiany kadry oraz
inicjowania badań naukowych i realizacji projektów.
5.6.5. Tworzenie, działanie i rozwijanie działalności w ramach międzynarodowych
sieci i programów naukowych oraz dydaktycznych.
5.6.6. Rozwijanie i inicjowanie współpracy z innymi ośrodkami akademickimi
i naukowymi w regionie, w Polsce i za granicą, ze zwróceniem szczególnej
uwagi na historyczne obszary kulturowe związane z Wrocławiem
i z Wydziałem Architektury.
5.6.7. Współpraca z firmami i przedsiębiorstwami regionu, Polski i zagranicy.
5.6.8. Współudział w regionalnym systemie innowacyjnym.
10
5.6.9. Stworzenie platform
stosowanych.
transferu
i
komercjalizacji
wyników
badań
5.6.10. Kształtowanie wizerunku Wydziału poprzez: popularyzację osiągnięć,
działania eksperckie, Internet, wydawnictwa, wystawy, konferencje.
5.6.11. Stworzenie pracowni projektowych łączących dydaktykę z obsługą
projektów zlecanych przez gospodarkę i z promocją problematyki
architektoniczno-krajobrazowej.
5.6.12. Utrzymywanie sieci kontaktów z absolwentami Wydziału, poprzez
monitorowanie ich karier i stworzenie platformy społecznościowozawodowej.
6. METODOLOGIA WDRAśANIA PLANU
Po zatwierdzeniu Planu zostaną powołane: Wydziałowa Komisja zajmująca się
monitoringiem realizacji i aktualizacją Planu oraz zespoły przygotowujące realizację
szczegółowych zadań Planu.
7. SKŁAD KOMISJI
Plan Rozwoju Wydziału Architektury został opracowany przez Komisję w składzie:
Prof. dr hab. inŜ. arch. ElŜbieta Trocka-Leszczyńska, prof. zw. PWr.
Prof. dr hab. inŜ. arch. Tadeusz Zipser, prof. zw. PWr.
Prof. dr hab. inŜ. arch. Wanda Kononowicz
Prof. dr hab. inŜ. arch. Jacek Suchodolski
Dr hab. inŜ. arch. Wojciech Brzezowski, prof. PWr.
Dr hab. inŜ. arch. Alina Drapella-Hermansdorfer, prof. PWr.
Dr hab. inŜ. arch. Barbara Gronostajska, prof. PWr.
Dr hab. inŜ. arch. Marzanna Jagiełło, prof. PWr.
Dr hab. inŜ. arch. Jacek Kościuk, prof. PWr.
Dr hab. inŜ. arch. Leszek Maluga, prof. PWr.
Dr hab. inŜ. arch. Robert Masztalski, prof. PWr.
Dr hab. inŜ. arch. ElŜbieta Przesmycka, prof. PWr.
Dr hab. Krzysztof Skwara
Dr inŜ. arch. Bogusław Wowrzeczka
Dr inŜ. arch. Jan Zamasz
8. ZATWIERDZENIE PLANU
Plan Rozwoju Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej do Roku 2020 został
zatwierdzony uchwałą Rady Wydziału Architektury nr 55/6/2012 w dniu 28 marca 2012 r.
11