Procedura komorniczej zajęcia

Sygn. akt I C 189/14
UZASADNIENIE
W pozwie wniesionym w dniu 16 stycznia 2014 roku (data nadania) strona powodowa (...) S.A. w Ł.
domagała się od strony pozwanej (...) S.A. w R. zwolnienia spod egzekucji przyczepy gastronomicznej (...) koloru
pomarańczowego z dyszlem umożliwiającym jej holowanie, wyposażonej częściowo w metalowe półki, bez kół,
wyszczególnionej pod pozycją numer 1 w protokole zajęcia ruchomości z dnia 10 grudnia 2013 roku zajętej przez
Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu w sprawie o sygn. akt KM (...). Nadto domagała się
zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, iż według informacji pozyskanych od dłużniczki E. D. powódka
jest właścicielem ruchomości, której zwolnienia spod egzekucji się domaga. Informację o dokonanym zajęciu
przedmiotowej przyczepy powódka otrzymała od komornika w dniu 16 grudnia 2013 roku. Przyczepa gastronomiczna
4,0 m linia DeLUX, rok produkcji 2010 wraz z wyposażeniem została zakupiona przez (...) S.A. od dłużniczki E. D.
prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą G. (...) P. K.T.P. (...) w wykonaniu umowy leasingu operacyjnego
nr (...) zawartej w dniu 19 listopada 2010 roku przez powoda z M. P. (1). Za zakupioną przyczepę gastronomiczną
wraz z wyposażeniem (...) S.A. w Ł. zapłacił dłużniczce E. D. kwotę 102.786,22 brutto zgodnie z fakturą VAT nr (...)
z dnia 14 grudnia 2010 r. Według informacji pozyskanych od dłużniczki E. D. zajęta ruchomość stanowi własność
strony powodowej. Przyczepa znajdowała się w posiadaniu dłużniczki E. D., ponieważ przy odbiorze przedmiotu
zakupu w dniu 15 marca 2011 roku działający w imieniu (...) SA korzystający M. P. (1) stwierdził usterki podwozia
przyczepy gastronomicznej o numerze rejestracyjnym (...) i numerze (...), które wymagały dokonania przez dłużniczkę
naprawy. W związku z przedłużającą się naprawą usterek w reklamowanej przyczepie strona powodowa wezwała w
dniu 29 sierpnia 2011 roku E. D. do wydania przyczepy w terminie 3 dni od wezwania pod rygorem odstąpienia od
umowy sprzedaży. W odpowiedzi dłużniczka poinformowała, że przyczepa została zajęta przez Komornika Sądowego
przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu protokołem zajęcia ruchomości z dnia 27 lipca 2011 roku, sygn. akt KM (...).
Dodatkowo w odpowiedzi na wezwanie (...) SA w mailu z dnia 12 września 2011 roku E. D. poinformowała, że w
protokole zajęcia pozycja numer 2 dotyczy przyczepy stanowiącej własność (...) SA. Strona powodowa podkreśliła,
że przy zajęciu tej samej przyczepy w sprawie KM (...)strona pozwana wyraziła zgodę na zwolnienie tej przyczepy
spod egzekucji, natomiast po zajęciu dokonanym w sprawie KM (...)odmówiła zwolnienia zajętej ruchomości spod
egzekucji. Strona powodowa wskazała również, iż zajęta przyczepa jest bez znaków identyfikacyjnych, bowiem w
ramach zgłoszonej reklamacji wymianie uległa rama, na której był wybity poprzedni numer. Nowy numer mógł zostać
nadany dopiero po zakończeniu naprawy. W ocenie powoda zdjęcia wykonane przez powoda po zakupie przyczepy i
zdjęcia wykonane podczas pierwszego z zajęć wskazują, iż jest to ta sama przyczepa tyle, że w stanie niekompletnym
z uwagi na prace naprawcze.
Pozew został zarejestrowany w tutejszym Sądzie pod sygn. akt I C 189/14.
W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów
zastępstwa procesowego w wysokości trzykrotnej stawki minimalnej. Strona pozwana przyznała, iż przedmiotowa
przyczepa była dwukrotnie zajęta na wniosek pozwanej. Pierwszego zajęcia dokonał Komornik Sądowy przy Sądzie
Rejonowym w Oświęcimiu protokołem zajęcia ruchomości z dnia 27 lipca 2011 roku, sygn. akt KM (...). W toku
realizacji w/w zajęcia dłużniczka oświadczyła, iż przyczepa stanowi jej własność, podczas gdy w odniesieniu do
niektórych innych ruchomości wskazywała inne osoby jako właścicieli. Nadto pozwana wskazała, iż w toku zajęcia
w dniu 27 lipca 20111 roku z pomieszczeń zajmowanych przez dłużniczkę E. D. wywiezionych zostało szereg innych
ruchomości, m.in. przyczepa koloru pomarańczowego. Nadto pozwana podniosła, iż okresie od 20 kwietnia 2010
roku do 12 listopada 2010 roku dłużniczka nabyła aż 38 przyczep specjalnych SAM rok produkcji 2010, a w okresie
od 12 kwietnia 2011 roku do 15 czerwca 2011 roku kolejnych 5 przyczep rok produkcji 2011. Przy takiej wielości
przyczep cechy rodzajowe przyczep jak wymiar ramy, kolor czy rok produkcji nie mogą być uznane za wystarczające
dla wykazania prawa własności powódki względem zajętych przyczep, zwłaszcza w sytuacji gdy dokumenty
dołączone do pozwu potwierdzają, że powódce przysługiwał tytuł prawny do konkretnej przyczepy posiadającej
cechy indywidualizujące – cechy identyfikacyjne (nr VIN, nr rej.) oraz konkretną zabudowę, konkretne wyposażenie
wykonane pod konkretne zamówienie ściśle określonego podmiotu, podyktowane charakterem prowadzonej przez ten
podmiot działalności i konkretnymi potrzebami. Strona pozwana zakwestionowała również wiarygodność wyjaśnień
dłużniczki E. D. zawartych w oświadczeniu z dnia 9 stycznia 2014 roku dołączonym do pozwu, podnosząc szereg
szczegółowo opisanych w odpowiedzi na pozew zarzutów.
W ocenie strony pozwanej przyczepa stanowiąca własność powódki posiadająca konkretny numer VIN i konkretną
zabudowę i konkretne wyposażenie w momencie zajęcia komorniczego nie znajdowała się na hali produkcyjnej
zajmowanej przez dłużniczkę lub została z niej wywieziona.
Nadto pozwana podniosła zarzut uchybienia przez powódkę terminowi określonemu w art. 841 § 3 k.p.c.
****
Następnie w dniu 3 kwietnia 2014 roku strona powodowa (...) S.A. w Ł. wniosła kolejny pozew,
w którym domagała się od strony pozwanej (...) S.A. w R. zwolnienia w sprawie egzekucyjnej o sygnaturze akt KM
(...)spod egzekucji niekompletnej przyczepy gastronomicznej o wymiarach 230x400x235 bez osi wyszczególnionej
pod pozycją numer 1 w zawiadomieniu Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu zajętej w sprawie
KM (...). Nadto domagała się zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwu strona powodowa powołała się na te same okoliczności faktyczne, które przytoczyła w pozwie
zarejestrowanym pod sygn. akt I C (...). Dodatkowo wskazała, iż dłużniczka E. D. nie informowała strony powodowej, iż
w trakcie kolejnych postępowań egzekucyjnych, podczas których zajmowane były dwie niekompletne nieoznakowane
przyczepy, że w jednej z nich znajdują się nadal elementy stanowiące własność (...). Dlatego też (...) w toku postępowań
egzekucyjnych występował do wierzycieli z wnioskiem o zwolnienie tylko jednej z przyczep. Natomiast po otrzymaniu
oświadczenia E. D. z dnia 9 stycznia 2014 roku i uzyskaniu od Komornika M. P. (2) informacji o wierzycielach, powód
wystąpił do pozwanego z wezwaniem do dobrowolnego zwolnienia spod egzekucji również niekompletnej przyczepy
gastronomicznej o wymiarach 230x400x235 bez osi.
Pozew został zarejestrowany w tutejszym Sądzie pod sygn. akt I C 211/14.
W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów
zastępstwa procesowego. Strona pozwana podkreśliła, iż w odniesieniu do obu przyczep, których zwolnienia spod
egzekucji powódka się domaga, powódka złożyła te same dokumenty, co świadczy o tym, iż stara się wydobyć spod
egzekucji dwie przyczepy, podczas gdy przedmiotem leasingu była tylko jedna przyczepa. Pozwana podniosła zarzut
utraty przez powódkę roszczenia o zwolnienie przyczepy opisanej w pozwie spod egzekucji z uwagi uchybienia przez
powódkę terminowi zawitemu określonemu w art. 841 § 3 k.p.c. zajęcie przedmiotowej przyczepy utrzymuje się
bowiem nieprzerwanie od 27 lipca 2011 roku , kiedy to została zajęta w sprawie KM (...). Z treści pozwu wynika, iż o
zajęciu przyczepy powódka została powiadomiona przez dłużniczkę, o czym świadczy mail pracownika powódki z dnia
7 września 2011 roku. Wobec tego termin do wniesienia pozwu upłynął dla powódki najpóźniej w dniu 7 października
2011 roku. Pozwana podniosła również, iż stanowisko powódki zawarte w pozwie jest niespójne – z jednej strony
w petitum pozwu wskazuje, iż jej własnością jest przyczepa gastronomiczna z napisem (...), zaś z części wstępnej
uzasadnienia wynika, że własnością powódki są tylko elementy znajdujące się w tej przyczepie. Ponadto pozwana
podniosła te same zarzuty, które szczegółowo opisała w odpowiedzi na pozew w sprawie I C (...).
******
Zarządzeniem z dnia 3 lipca 2014 roku wydanym na podstawie art. 219 k.p.c. sprawę o sygn. akt I C (...)połączono do
wspólnego rozpoznania ze sprawą o sygn. akt I C (...)(k. 107 akt sprawy o sygn. akt I C (...)).
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 19 listopada 2010 roku (...) Spółka Akcyjna w Ł. (obecnie (...) S.A. w Ł.) jako finansujący zawarł umowę
leasingu operacyjnego nr (...) z M. P. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą P. (...) M. P. (1) jako
korzystającym.
Przedmiotem leasingu była przyczepa gastronomiczna 4,0 m linia DeLUX, rok produkcji 2010. Przedmiot leasingu
miał zostać nabyty przez finansującego zgodnie ze wskazaniem korzystającego od G. (...) P. K.T.P. (...) z siedzibą
w L. za cenę netto 84.251,00 zł, chyba że w umowie ze sprzedawcą przedmiotu leasingu zaakceptowanej przez
korzystającego strony ustalą inną cenę. Takie dane jak: szczegółowa specyfikacja oraz sprzedawca przedmiotu leasingu
zostały określone w Zamówieniu przedmiotu leasingu (umowie sprzedaży), zaakceptowanym przez korzystającego.
Zamówienie przedmiotu leasingu stanowiło załącznik numer 3 do umowy leasingu.
/ okoliczność bezsporna, a ponadto:
umowa leasingu wraz z załącznikami– k. 26 – 32 , k. 35, k.101-102 akt sprawy I C (...)/
Pod firmą „G. (...) P. K.T.P. (...) z siedzibą w L.” działalność gospodarczą prowadziła E. D..
/okoliczność bezsporna/
W dniu 14 grudnia 2010 roku E. D. wystawiła na rzecz (...) S.A. w Ł. fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę
102.786,22 zł z tytułu sprzedaży przyczepy gastronomicznej 4,0 m linia (...), rok produkcji 2010, Nr rej. (...)-VIN (...).
/ okoliczność bezsporna, a ponadto:
faktura – k. 36 akt sprawy I C(...)/
W stosunku do przyczepy o numerze rejestracyjnym (...) zostało wydane w dniu 22 grudnia 2010 roku pozwolenie
czasowe. W adnotacjach wskazano datę badania technicznego na 12 listopada 2011 r. Wydano również tablicę
rejestracyjną.
/ okoliczność bezsporna, a ponadto:
pozwolenie – k. 37 akt sprawy I C (...)/
W dniu 15 marca 2011 roku został sporządzony protokół odbioru przedmiotu leasingu.
W protokole odbioru wskazano, iż nr seryjny przyczepy to: (...), zaś numer rejestracyjny: (...).
W protokole odbioru wskazano również, iż stwierdzono uszkodzenia, które nie pozwalają na transport do miejsca
przeznaczenia i dokonano reklamacji.
W tym samym dniu został sporządzony protokół reklamacyjny.
W protokole reklamacyjnym wskazano, iż zgłoszenie reklamacyjne dotyczy usterki podwozia przyczepy
gastronomicznej i sprzedawca zobowiązuje się do usunięcia usterki i na czas trwania naprawy wydaje bezpłatnie obiekt
zastępczy.
/ protokół odbioru –k. 33 akt sprawy I C(...);
protokół reklamacyjny – k. 34 akt sprawy I C (...)/
E. D. na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej wynajmowała od strony pozwanej (...) S.A. w R. lokal
produkcyjno-magazynowy w budynku położonym w C. przy ulicy (...). Administratorem tej nieruchomości był W. S..
Pomieszczenie przylegające do magazynu wynajmowanego przez E. D. wynajmowała firma T. (...) S. (...)(...), która
prowadziła tam również działalność gospodarczą. Firmy współpracowały ze sobą.
(...) S.A. w R. wypowiedziała umowę najmu E. D. prowadzącej działalność pod firmą (...), jednak E. D. nie wydała
pomieszczeń i w dalszym ciągu prowadziła w nich działalność gospodarczą. Drzwi zewnętrzne do pomieszczeń
wynajmowanych przez (...) były zamykane, zaś otwierano je wyłącznie na czas wyprowadzania i wprowadzania
pojazdów o dużych gabarytach. Do pomieszczeń wynajmowanych przez E. D. można było przejść od strony
pomieszczeń wynajmowanych przez T. W. przez drzwi wewnętrzne łączące te pomieszczenia.
/zeznania świadka W. S. k. 155v.-156/
W ramach prowadzonej działalności E. D. zajmowała się produkcją pojazdów i przyczep gastronomicznych. W okresie
od marca 2010r. do lipca 2011 roku E. D. wyprodukowała około 50 przyczep, w tym 25 jednakowych przyczep dla
firmy z W., a pozostałe przyczepy były przyczepami na zamówienia klientów indywidualnych. Przyczepy nie były
produkowane masowo. Każda przyczepa była inna. Każda produkowana była na indywidualne zamówienie.
/ zeznania świadka W. S. k. 155v.-156
zeznania E. D. – k. 123-124 v./
W okresie od 20.04.2010 r. do 12.11.2010 E. D. nabyła 38 przyczep specjalnych SAM, następnie w okresie
12.04.2011-15.06.2011 r. kolejnych 5.
/pismo US –k.98-100 akt I C (...)/
W dniu 27 lipca 2011 roku na terenie lokalu produkcyjno-magazynowego w budynku położonym w C. przy ulicy (...)
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu T. P. w sprawie o sygn. akt KM (...) prowadzonej z wniosku
wierzyciela (...) S.A. w R. przeciwko dłużniczce E. D. przeprowadził czynności mające na celu zajęcie ruchomości
znajdujących się we władaniu dłużniczki.
Czynności w sprawie KM (...)były prowadzone w ramach zabezpieczenia roszczenia strony pozwanej względem E. D.
w sprawie o sygn. akt VII GC (...)prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Gliwicach.
W czasie przeprowadzania czynności komorniczych na terenie hal produkcyjnych przy ulicy (...) produkcję prowadziła
zarówno E. D. pod firmą (...) jak i T. W. pod firmą (...).
W pierwszej kolejności komornik wszedł do pomieszczeń zajmowanych przez E. D. przez drzwi wewnętrzne łączące
pomieszczenia (...) prowadzonej przez E. D. z pomieszczeniami T. (...) S. (...) prowadzonej przez T. W.. Drzwi
zewnętrzne do hali wynajmowanej przez E. D. były bowiem zazwyczaj zamknięte, a otwierano je wyłącznie na czas
wprowadzania i wyprowadzania pojazdów o dużych gabarytach.
Następnie komornik udał się do administratora budynku W. S., aby zapoznać się z dokumentacją obiektu i dokładnie
ustalić, które z pomieszczeń zajmowane są przez dłużniczkę. Po okazaniu Komornikowi umowy najmu i planu
pomieszczeń, Komornik wrócił do pomieszczeń zajmowanych przez dłużniczkę. O obecność przy czynnościach
komorniczych został poproszony W. S. jako zarządca obiektu.
Gdy W. S. wraz z Komornikiem przybyli na miejsc, na terenie obiektu znajdowali się: osoba o danych D. J. oraz T.
W. (właściciel T. (...) S. (...)), którzy zamknęli drzwi wewnętrzne łączące pomieszczenia wynajmowane przez (...) z
pomieszczeniami T. (...) S. (...), uniemożliwiając Komornikowi przemieszczenie się do pomieszczeń dłużniczki E. D..
Atmosfera była napięta i nerwowa, wobec czego zarówno Komornik jak i przedstawiciele T. (...) S. (...) wezwali Policję.
Na terenie obiektu zajmowanego przez T. (...)S. (...)Komornik został zamknięty na około pół godziny, a wypuszczono
go dopiero po przyjeździe Policji.
Ostatecznie komornik wykonywał czynności w asyście Policji. Komornik był zmuszony wezwać ślusarza celem
przedostania się do wnętrza pomieszczeń zajmowanych przez D..
W pewnym momencie na miejscu czynności pojawiła się E. D..
Jednocześnie pracownicy (...) i T. (...) S. (...) obecni na miejscu wynosili z hali prefabrykaty, półprodukty znajdujące
się na terenie pomieszczeń zajmowanych przez E. D.. Wypychali i wynosili z hal wszystkie te ruchomości, które były
zdatne do przemieszczania się. Na terenie hali wynajmowanej przez dłużniczkę pozostały ruchomości, których nie
dało się wypchnąć ani wywieźć. Część tych ruchomości wypchnięto na plac znajdujący się pod magazynami, a część
przemieszczono z obiektów wynajmowanych przez (...) do obiektów wynajmowanych przez T. (...)S. (...).
Na plac pod halami zostało wypchniętych kilka przyczep, w tym jedna koloru pomarańczowego, z napisami „O. (...)
t. (...)k. (...)”.
Następnie Komornik dokonał zajęcia przedmiotów wyszczególnionych w protokole zajęcia.
Drzwi do pomieszczeń, w których pozostawiono zajęte ruchomości, zostały zamknięte i zaplombowane.
Ruchomości zostały oddane pod dozór W. S..
Po kilku dniach po zajęciu, przyczepy znajdujące się pod halą, niezajęte przez komornika, zostały wywiezione, w tym
wywieziono przyczepę koloru pomarańczowego.
/protokół zajęcia – k. 25-akt KM (...)
zeznania świadka W. S. k. 155v.-156
dokumentacja fotograficzna – k. 97
zeznania E. D. – k. 123-124 v./
W ramach czynności dokonanych w dniu 27 lipca 2011 roku komornik dokonał zajęcia szeregu ruchomości
znajdujących się we władaniu dłużniczki.
W protokole zajęcia z dnia 27 lipca 2011 roku wpisano:
- pod pozycją numer 1: „przyczepa gastronomiczna o wymiarach 4x2,30 opisana O. (...) T. (...)K. (...), w trakcie
wykańczania, wnętrze puste, kolor pomarańczowy”,
- pod pozycją numer 2: „przyczepa gastronomiczna o wymiarach 4x2,30 wraz z umeblowaniem i okapem,
pomarańczowa, nie wykończona”.
Pod kolejnymi pozycjami (tj. 3-8) ujęto pozostałe przedmioty zajęcia: ramę-podwozie pod przyczepę 4x2,30; ramę pod
przyczepę gastronomiczną 5,5x2,30; ramę pod przyczepę gastronomiczną-trapez wraz z kołami; stoły warsztatowe do
przycinania; stół warsztatowy niski, maszynę drukarską.
Protokół został podpisany m.in. przez dłużniczkę E. D..
W protokole zawarto adnotację, iż dłużniczka E. D. wymienia siebie jako właściciela rzeczy wyszczególnionych pod nr
porządkowym protokołu (...), zaś jako właściciela rzeczy opisanej pod nr 7 wskazała T. W., a pod nr 8: D. C..
/protokół zajęcia – k. 25-26 akt KM (...)/
Na terenie pomieszczeń produkcyjno-magazynowych w budynku położonym w C. przy ulicy (...) w momencie zajęcia
komorniczego w dniu 27 lipca 2011 znajdowała się m. in. przyczepa gastronomiczna, którą E. D. wykonywała dla M.
S.. Przyczepa ta nie została zajęta przez komornika, jednak została zamknięta w zaplombowanych przez Komornika
pomieszczeniach. M. S. zwracał się do Komornika o wydanie mu przedmiotowej przyczepy.
/pisma – k.75, 98 akt KM (...)/
W dniu 29 sierpnia 2011 roku B. (...) F. (...) L. (...) wezwał E. D. do wydania przyczepy, będącej przedmiotem umowy
leasingu operacyjnego nr (...), będącej przedmiotem reklamacji.
W dniu 30 sierpnia 2011 roku E. D. poinformowała B. (...) F. (...) L. (...), iż nie jest możliwe spełnienie skierowanego
żądania, gdyż przedmiotowa przyczepa została zajęta przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w
Oświęcimiu protokołem zajęcia ruchomości z dnia 27 lipca 2011 roku do sprawy KM (...).
/ wezwanie – k. 39 akt sprawy I C (...);
pismo dłużniczki – k.40 akt sprawy I C (...)/
W dniu 7 września 2011 roku B. (...) F. (...) L. (...)„w związku z otrzymaniem protokołu zajęcia” zwrócił się do dłużniczki
w formie maila o wskazanie, która pozycja w protokole zajęcia ruchomości z dnia 27 lipca 2011 roku do sprawy KM
(...)jest własnością (...) S.A.
W mailu z dnia 12 września 2011 roku E. D. odpowiedziała, że pozycja numer 2 dotyczy przyczepy B. (...) F. (...) L. (...).
/ okoliczność bezsporna, a ponadto:
korespondencja mailowa – k.41 akt sprawy I C (...)/
W dniu 15 września 2011 roku B. (...) F. (...) L. (...) w sprawie KM (...)wezwał (...) S.A. w R. o zwolnienie spod egzekucji
przyczepy gastronomicznej o wymiarach 4x2,30 wraz z umeblowaniem i okapem, pomarańczowej, niewykończonej
wyszczególnionej pod pozycją numer 2 w protokole zajęcia ruchomości z dnia 27 lipca 2011 roku do sprawy KM(...).
/pismo – k. 44-46 akt sprawy I C (...)oraz k.46-67 akt KM (...)/
W dniu 27 września 2011 roku do akt sprawy KM (...)został złożony wniosek przez (...) S.A. w R. o zwolnienie spod
zajęcia przyczepy gastronomicznej 4,0 m linia DeLUX, rok produkcji 2010 o nr rej. (...) i nr VIN (...), która zgodnie
z oświadczeniem B. (...) F. (...)L. (...)i oświadczeniem dłużniczki miała zostać zajęta pod poz. 2 protokołu zajęcia
ruchomości z dnia 27 lipca 2011 roku.
We wniosku zaznaczono, iż zwolnienie winno nastąpić po uprzednim sprawdzeniu w/w danych. W uzasadnieniu w/w
pisma wierzyciel wskazał, iż wobec faktu, iż w protokole zajęcia nie uwzględniono szczegółowych danych takich jak:
numer seryjny pojazdu, nr rejestracyjny, wierzyciel wnosi o sprawdzenie przez Komornika czy pod poz. 2 protokołu
zajęcia znajduje się w istocie przyczepa o nr rej. (...) i nr VIN (...) i w przypadku potwierdzenia tej okoliczności
przedmiot ten winien zostać zwolniony spod zajęcia.
/dowód: pismo (...) k. 69-70 akt KM (...)/
W dniu 28 września 2011 roku w sprawie KM (...)zostało wydane postanowienie o zwolnieniu spod egzekucji
przyczepy gastronomicznej o wymiarach 4x2,30 wraz z umeblowaniem i okapem, pomarańczowej, niewykończonej
wyszczególnionej pod pozycją numer 2 w protokole zajęcia ruchomości z dnia 27 lipca 2011 roku do sprawy KM (...).
/postanowienie – k. 47 akt sprawy I C (...)oraz k. 73 akt KM (...)/
Przed wydaniem przedmiotowego postanowienia Komornik nie sprawdził czy przyczepa posiada znaki identyfikacyjne
wskazane we wniosku wierzyciela.
/okoliczność bezsporna/
Żadna z zajętych przyczep nie posiadała numerów identyfikacyjnych.
/okoliczność bezsporna/
Pismami z dnia 9 listopada 2011 roku i 9 grudnia 2011 roku B. (...) F. (...)L. (...) zwrócił się do Komornika o wyznaczenie
terminu odbioru przyczepy gastronomicznej zwolnionej spod egzekucji.
/pismo – k. 92 akt KM (...)/
W dniu 1 lutego 2012 roku pomieszczenia zaplombowane przez Komornika zostały odplombowane. Komornik nie
stwierdził śladów naruszeń taśmy. Zajęte ruchomości znajdowały się w stanie bez zmian w stosunku do dnia zajęcia.
Komornik poinformował dozorcę, iż powinien wydać przyczepę M. S. oraz ruchomości zwolnione spod zajęcia osobom
uprawnionym, tj. pomarańczową przyczepę bez napisów – B. (...) F. (...) L. (...).
W czynności odplombowywania pomieszczeń uczestniczyli również przedstawiciele Bankowego Funduszu
Leasingowego, którzy byli zaskoczeni tym, że zajęta przyczepa stanowiąca wedle twierdzeń dłużniczki własność
Bankowego Funduszu Leasingowego nie ma kół ani numeru VIN.
/protokół – k. 104 akt KM (...);
zeznania W. S. – k. 155v.-156/
Przyczepa gastronomiczna o wymiarach 4x2,30 opisana O. (...) T. (...)K. (...), w trakcie wykańczania, wnętrze
puste, kolor pomarańczowy”, opisana pod pozycją numer 1 w protokole zajęcia z dnia 27 lipca 2011 roku miała
usuniętą tabliczkę znamionową i numery identyfikacyjne VIN. Tabliczka została usunięta przez rozwiercenie nitów
nierdzewnych. Czynności usunięcia w/w znaków zostały dokonane przez pracowników E. D. na jej polecenie.
/zeznania E. D. k. 123-124 v./
W związku z tym, że żadna z zajętych przyczep nie posiadała numerów identyfikacyjnych, dozorca zajętych ruchomości
W. S. miał wątpliwości odnośnie tego, komu wydać przyczepę i zawiadomił o tym fakcie stronę pozwaną.
/zeznania W. S. – k. 155v.-156 /
Przeciwko dłużniczce E. D. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu prowadził szereg postępowań
egzekucyjnych.
Jedną ze spraw była sprawa o sygn. akt KM (...)z wniosku wierzyciela (...) Sp. z o.o. w O. przeciwko dłużniczce E. D..
W toku czynności egzekucyjnych w sprawie KM (...)w dniu 2 maja 2012 roku Komornik Sądowy przy Sądzie
Rejonowym w Lublińcu M. P. (2) ustalił i zajął ruchomości znajdujące się pod adresem C. W. D. 125/141, które zostały
opisane protokole zajęcia z dnia 2 maja 2012 roku.
W protokole zajęcia z dnia 2 maja 2012 roku w sprawie KM (...)Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu
ujął następujące przedmioty:
- pod poz. 1: przyczepa gastronomiczna (4x2,30) (...) bez osi, bez kół, kolor pomarańczowy;
- pod poz. 2: przyczepa gastronomiczna (4x 2,30) wyposażona w dyszel, kolor pomarańczowy.
Ponadto w protokole ujęto pod poz. 3-21 m.in. takie rzeczy ruchome jak: podest, 3 ramy podwozia pod przyczepę
gastronomiczną, stół warsztatowy, maszynę drukarską, stojak do rozwijania materiałów, arkusz blachy, drzwi do
przyczepy gastronomicznej itp.
Dłużniczka nie uczestniczyła w w/w czynności.
/protokół – k. 40 -41 akt KM (...)/
Pismem z dnia 25 maja 2012 roku dłużniczce przesłano protokół zajęcia z dnia 2 maja 2012 roku i wezwano ją do
wskazania na piśmie w terminie 7 dni nazwisk i adresów osób, których prawa zostały naruszone w wyniku zajęcia.
W dniu 12 czerwca 2012 roku dłużniczka stawiła się u komornika, potwierdzając otrzymanie zawiadomienia o zajęciu
ruchomości przy ulicy w C. przy ulicy (...) z dnia 2 maja 2012 roku. Wskazała, że ruchomość wpisana do protokołu
zajęcia z dnia 2 maja 2012 roku pod pozycją 2 stanowi własność B. (...) F. (...)L. (...)w Ł., zaś ruchomość opisana
pod poz. 8 stanowi własność E. C.. Pozostałe ruchomości stanowiły wg oświadczenia dłużniczki wyłączną własność
dłużniczki.
/pismo – k. 46 akt KM (...)
protokół – k. 48 akt KM (...)/
W piśmie z dnia 13 czerwca 2012 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu zawiadomił B. (...)
F. (...) L. (...)w Ł., że w toku postępowania egzekucyjnego zajęto znajdującą się pod adresem C. przy ulicy (...)
ruchomość - przyczepa gastronomiczna (4x 2,30) wyposażona w dyszel, kolor pomarańczowy (ruchomość w trakcie
produkcji z przeznaczeniem na przyczepę gastronomiczną), brak numerów znamionowych, brak tablicy rejestracyjnej.
Ruchomość wpisana została do protokołu zajęcia w sprawach KM (...), KM (...)i KM (...)z dnia 2 maja 2012 roku pod
poz. 2.
/pismo – k. 55 akt KM (...)/
W sprawie KM (...)wierzyciel M. (...) E. (...) S. (...) w O. wniósł:
- pismem z dnia 4 lipca 2012 roku o zwolnienie spod egzekucji przyczepy gastronomicznej (4x 2,30) wyposażonej w
dyszel, kolor pomarańczowy;
- pismem z dnia 7 kwietnia 2014 roku o zwolnienie spod egzekucji niekompletnej przyczepy gastronomicznej o
wymiarach 230x400x235 bez osi, opisanej pod poz. 1 w protokole zajęcia ruchomości z dnia 2 maja 2012 roku.
Wobec powyższego postanowieniem z dnia 10 lipca 2012 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu
umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone z ruchomości: przyczepy gastronomicznej (4x 2,30) wyposażonej
w dyszel, kolor pomarańczowy wpisanej do protokołu zajęcia ruchomości z dnia 2 maja 2012 roku pod poz. 2,
zaś postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2014 roku umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone z ruchomości:
niekompletnej przyczepy gastronomicznej o wymiarach 230x400x235 bez osi.
/pisma – k. 62 i k. 154 akt KM(...);
postanowienia – k. 67 i 158 akt KM (...)/
Na wniosek wierzyciela G. (...) K. (...) P. (...) –. (...) S. (...) z. (...).we W. sprawie egzekucyjnej KM (...)przeciwko
E. D. postanowieniem z dnia 10 lipca 2012 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu umorzył
postępowanie egzekucyjne prowadzone z ruchomości: przyczepy gastronomicznej (4x 2,30) wyposażonej w dyszel,
kolor pomarańczowy wpisanej do protokołu zajęcia ruchomości z dnia 2 maja 2012 roku pod poz. 2, zaś
postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2014 roku umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone z ruchomości:
niekompletnej przyczepy gastronomicznej o wymiarach 230x400x235 bez osi.
/postanowienia – k. 39 i 118 akt KM (...)/
Ruchomości opisane w protokole zajęcia z dnia 2 maja 2012 roku w sprawie KM (...)zajęte były również do sprawy KM
(...)z wniosku S. (...) H. (...) „. (...) w L. oraz do sprawy KM (...)z wniosku H. (...) W. (...) L. (...) P. (...) S. (...) S. (...)w R..
Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2013 roku postępowanie egzekucyjne w sprawie KM (...)zostało umorzone.
Postanowieniem z dnia 30 września 2013 roku postępowanie egzekucyjne w sprawie KM(...)zostało umorzone.
/postanowienie – k. 79 akt KM (...)/
Z wniosku wierzyciela K. (...) N. (...) S. (...) A. (...)w R. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu prowadzi
sprawę egzekucyjną o sygn. akt KM (...).
Sprawa powyższa stanowi kontynuację sprawy o sygn. akt KM (...)prowadzonej uprzednio przez Komornika Sądowego
przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu.
Postępowanie egzekucyjne w sprawie KM (...)(poprzednio: KM (...)) jest prowadzone na podstawie wyroku wydanego
w sprawie o sygn. akt VII GC (...)prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Gliwicach i dotyczy tego samego roszczenia,
którego dotyczyło postępowanie zabezpieczające KM (...).
Wobec powyższego w sprawie o sygn. akt KM (...)Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu wydał
postanowienie z dnia 9 sierpnia 2012 roku, w którym utrzymał w mocy wszystkie czynności dokonane w sprawie KM
(...), w szczególności zajęcie ruchomości i postanowił prowadzić dalej postępowanie egzekucyjne ze składników mienia
objętych zajęciem w postępowaniu zabezpieczającym KM (...).
W ramach prowadzonego postępowania KM (...)Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu wydał
postanowienie z dnia 23 lipca 2013 roku, mocą którego zajął do sprawy KM (...)ruchomości dłużniczki E. D. wpisane
po pozycją 1 oraz 3-21 w protokole zajęcia ruchomości z dnia 2 maja 2012 roku w aktach sprawy KM (...) . Komornik
wskazał, że ponowne zajęcie zostało dokonane na podstawie art. 851 k.p.c. Pozwana otrzymała postanowienie w dniu
6 sierpnia 2013 roku, a D. w dniu 25 lipca 2013 roku.
/dowód: postanowienie – k. 34 akt komorniczych o sygn. KM (...)
postanowienie - k. 21 akt KM (...)dołączonych do akt KM (...)/
W dniu 10 grudnia 2013 roku Komornik M. P. (2) w toku czynności egzekucyjnych w sprawie KM (...)prowadzonych na
terenie nieruchomości położonej w C. przy ul. (...) zajął przyczepę gastronomiczną T. (...)koloru pomarańczowego. W
protokole zajęcia opisano przyczepę w następujący sposób: przyczepa gastronomiczna T. (...)koloru pomarańczowego
z dyszlem umożliwiającym jej holowanie, ruchomość częściowo wyposażona częściowo w metalowe półki, przyczepa
dwuosiowa, zamontowano dotychczas jedną oś, bez kół. Wartość szacunkową przyczepy określono na 21.500 zł.
Dłużniczka była nieobecna podczas zajęcia.
W dniu 10 grudnia 2013 roku Komornik sporządził zawiadomienie o zajęciu ruchomości, które skierował do strony
powodowej, strony pozwanej oraz dłużniczki E. D.. Strona powodowa otrzymała zawiadomienie w dniu 16 grudnia
2014 roku. W zawiadomieniu wskazano, iż zajęta w dniu 10 grudnia 2013 roku ruchomość to nieukończona przyczepa
gastronomiczna z logo firmy (...), na ruchomości nie ustalono numerów rejestracyjnych i VIN.
/protokół zajęcia – k. 69 akt komorniczych o sygn. KM (...);
zawiadomienie wraz z dowodami doręczenia – k. 70- 73 akt komorniczych o sygn. KM (...)/
W dniu 19 grudnia 2013 roku w kancelarii komornika stawiła się dłużniczka, która oświadczyła, iż właścicielem
przyczepy zajętej 10 grudnia 2013 roku jest (...) w Ł.. Oświadczyła, że zajęta przyczepa była w toku produkcji i miała
stanowić realizację reklamacji z tytułu dostarczonej uprzednio innej przyczepy, która posiadała wadę konstrukcyjną.
W dniu 27 grudnia 2013 roku do komornika wpłynęło pismo powoda o zwolnienie przedmiotu zajętego przez
komornika w dniu 10 grudnia 2013 roku.
/protokół –k. 78 akt komorniczych o sygn. KM (...); /
W dniu 9 stycznia 2014 roku dłużniczka sporządziła pismo adresowane doP. (...) L. (...) S. (...) w Ł., w którym
oświadczyła, że przyczepa zajęta przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu, a później
zwolniona spod zajęcia stanowi własność P. (...) L. (...)S. (...) w Ł.. Wskazała, że przyczepa została wykonana na
zlecenie M. P. (1) na podstawie faktury sprzedaży, była koloru pomarańczowego i miała numer VIN (...). W związku ze
zgłoszoną reklamacją dotyczącą wadliwie wykonanej ramy nośnej przyczepy okazało się - w czasie przeprowadzonej
ekspertyzy przez rzeczoznawcę – że ze względów mających wpływ na ingerencję w konstrukcję nośną przyczepy należy
wykonać nowy produkt o tych samych parametrach. W związku z tym przed przystąpieniem do budowy drugiego
identycznego obiektu niezbędnym było zdemontowanie tabliczki znamionowej i usunięcie numeru seryjnego VIN z
ramy przyczepy, co zostało uczynione. Dłużniczka poinformowała również stronę powodową, że w toku czynności
Komornika z O. zostały zabezpieczone obydwie przyczepy, tj. przyczepa zareklamowana, z usuniętym numerem VIN
i nowo produkowana w ramach reklamacji.
/ okoliczność bezsporna, a ponadto:
pismo dłużniczki – k.42-43/
W piśmie opatrzonym datą 22 stycznia 2014 roku (...) S.A. w Ł. zwrócił się do komornika, wskazując, iż w związku
z otrzymaną od dłużniczki informacją, iż oprócz przyczepy gastronomicznej TP-SYSTEM koloru pomarańczowego z
dyszlem umożliwiającym jej holowanie, częściowo wyposażonej w metalowe półki, bez kół zajętej w trakcie egzekucji w
sprawie KM (...)została zajęta również druga niekompletna przyczepa, która składa się także ze stanowiących własność
(...) S.A. w Ł. elementów takich jak:
- klapa przednia z osprzętem;
- drzwi wejściowe z osprzętem;
- zabudowa wewnętrzna wykonana z nierdzewni
wnosi o udzielenie informacji w jakich sprawach egzekucyjnych została zajęta druga niekompletna przyczepa.
(...) S.A. w Ł. wyjaśnił, że niekompletna przyczepa zajęta do sprawy KM (...)powstawała w firmie (...) w ramach
procedury reklamacyjnej. W pomieszczeniach wynajmowanych przez E. D. znajdowała się też bryła przyczepy
zwróconej, w której znajdują się elementy składowe (prawidłowo wykonane), których to elementów dłużniczka nie
zdążyła przełożyć do bryły przyczepy powstałej w trakcie wykonywanej naprawy.
W odpowiedzi na powyższe pismo komornik pismem z dnia 3 lutego 2014 roku (doręczonym w dniu 3 marca 2014
roku) zawiadomił stronę powodową (...) S.A. w Ł., iż organ egzekucyjny zajął 2 przyczepy gastronomiczne:
1. przyczepę gastronomiczną 230x400x235 bez osi;
2. przyczepę gastronomiczną z osią;
Komornik wyjaśnił, że przyczepa gastronomiczna 230x400x235 bez osi została zajęta w sprawach KM (...), KM (...)i
KM (...), zaś przyczepa numer 2 (tj. przyczepa z osią) została zajęta do sprawy KM (...).
/pismo –k. 104;
odpowiedź na pismo –k. 120/
W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd zważył, co następuje:
Obydwa powództwa wniesione przez stronę powodową nie zasługiwały na uwzględnienie.
Strona powodowa wystąpiła na podstawie art. 841 k.p.c. z powództwem ekscydencyjnym (interwencyjnym),
wskazując że jej prawa jako osoby trzeciej zostały naruszone wskutek skierowania egzekucji do dwóch przyczep
gastronomicznych. Powodowa spółka wskazała, że zajęte ruchomości w postaci dwóch przyczep gastronomicznych
stanowią jej własność.
Zgodne z treścią art. 841 § 1 k.p.c. osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od
egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. W myśl § 3 powołanego przepisu powództwo można
wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany
w przepisach odrębnych. Wskazać należy, że powództwo o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji stanowi
środek merytorycznej obrony osoby trzeciej, której prawa zostały przez egzekucję naruszone.
W niniejszej sprawie powódka dowodziła, że dokonano zajęcia przyczep stanowiących jej własność, jednak w ocenie
Sądu powódka nie udowodniła zasadności swojego roszczenia, nie wykazując należycie tytułu własności co do zajętych
ruchomości.
Okolicznością bezsporną między stronami niniejszego postępowania był fakt, iż żadna z dwóch przyczep
gastronomicznych będących przedmiotem niniejszego postępowania nie miała numerów znamionowych ani tablicy
rejestracyjnej. Z uwagi na powyższe komornicy w toku postępowań egzekucyjnych oraz strony w toku niniejszego
postępowania oznaczały każdą z zajętych przyczep w sposób opisowy.
Przed przystąpieniem do rozważań prawnych wypada zatem – tytułem uporządkowania - wskazać, że:
I. w pozwie zarejestrowanym pierwotnie pod sygnaturą I C (...)powódka domagała się zwolnienia
spod egzekucji przyczepy gastronomicznej (...) koloru pomarańczowego z dyszlem umożliwiającym jej holowanie,
wyposażonej częściowo w metalowe półki, bez kół, wyszczególnionej pod pozycją numer 1 w protokole zajęcia
ruchomości z dnia 10 grudnia 2013 roku zajętej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu w
sprawie o sygn. akt KM (...).
W protokole zajęcia z dnia 27 lipca 2011 roku w sprawie KM (...)przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w Oświęcimiu T. P. przyczepa ta była wpisana pod pozycją 2 i opisano ją jako „przyczepa gastronomiczna o wymiarach
4x2,30 wraz z umeblowaniem i okapem, pomarańczowa, nie wykończona”.
W toku niniejszego postępowania strona powodowa określała tę przyczepę jako przyczepę w toku produkcji,
przyczepę, która była odbudowywana przez E. D. w ramach procedury reklamacyjnej.
W toku czynności egzekucyjnych w sprawie KM (...)Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu w protokole
zajęcia z dnia 2 maja 2012 roku ujął tę przyczepę pod poz. 2: opisując ją: przyczepa gastronomiczna (4x 2,30)
wyposażona w dyszel, kolor pomarańczowy.
Przyczepa nie miała żadnych napisów.
W chwili zamknięcia rozprawy w niniejszej sprawie w/w przyczepa była zajęta wyłącznie do sprawy KM
(...)prowadzonej z wniosku strony pozwanej i ujęta w protokole zajęcia ruchomości z dnia 10 grudnia 2013 roku.
II. W pozwie zarejestrowanym pierwotnie pod sygnaturą I C (...)powódka domagała się zwolnienia spod
egzekucji niekompletnej przyczepy gastronomicznej o wymiarach 230x400x235 bez osi wyszczególnionej pod pozycją
numer 1 w zawiadomieniu Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu zajętej w sprawie KM (...).
W protokole zajęcia z dnia 27 lipca 2011 roku w sprawie KM (...)sporządzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie
Rejonowym w Oświęcimiu T. P. przyczepa ta była wpisana pod pozycją 1 i opisana jako: „przyczepa gastronomiczna
o wymiarach 4x2,30 opisana O. (...) T. (...) K. (...), w trakcie wykańczania, wnętrze puste, kolor pomarańczowy”.
W toku niniejszego postępowania strona powodowa wskazywała, iż była to przyczepa wydana pierwotnie M. P. (1),
która posiadała wadę konstrukcyjną.
W toku czynności egzekucyjnych w sprawie KM (...)Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu opisał w/
w przyczepę w protokole zajęcia z dnia 2 maja 2012 roku pod poz. 1 jako: przyczepa gastronomiczna (4x2,30) (...)
bez osi, bez kół, kolor pomarańczowy.
W chwili zamykania rozprawy w niniejszej sprawie w/w przyczepa była zajęta wyłącznie do sprawy KM (...).
Ponieważ w żądaniu pozwu w sprawie pierwotnie zarejestrowanej pod sygn. I C (...)powódka opisując przyczepę,
której zwolnienia spod egzekucji się domagała, odniosła się do zawiadomienia Komornika z dnia 3 lutego 2014 roku
kierowanego do powódki, a zatem do pisma o charakterze informacyjnym, Sąd w sentencji wyroku opisał powyższą
przyczepę odnosząc się do dokumentów urzędowych znajdujących się w aktach KM (...)jakimi są: protokół zajęcia
ruchomości oraz czynności procesowej komornika jaką jest zaznaczenie kolejnego zajęcia w protokole pierwszego
zajęcia.
Wobec powyższego w sentencji wyroku – zamiast opisywać w/w przyczepę jako „niekompletna przyczepa
gastronomiczna o wymiarach 230x400x235 bez osi wyszczególniona pod pozycją numer 1 w zawiadomieniu
Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu zajętej w sprawie KM (...)” - wskazano, iż jest to „przyczepa
gastronomiczna zajęta w sprawie KM (...)prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w
Lublińcu w dniu 23 lipca 2013 roku poprzez zaznaczenie kolejnego zajęcia w protokole pierwszego zajęcia z dnia 2
maja 2012 roku sporządzonym w sprawie KM (...)prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym
w Lublińcu, w którym przyczepa ta opisana jest pod pozycją 1”.
Między stronami niniejszego postępowania niekwestionowany był fakt, że przyczepy gastronomiczne zajęte do
sprawy KM (...), których zwolnienia spod egzekucji domagała się powódka w niniejszej sprawie, pozbawione były
jakichkolwiek znaków identyfikacyjnych (jak np. numer VIN czy numer rejestracyjny).
Bezsporny był również fakt, iż strona powodowa zawarła umowę leasingu operacyjnego nr (...) z M. P. (1) prowadzącym
działalność gospodarczą pod nazwą P. (...) M. P. (1) (jako korzystającym), a przedmiotem leasingu była przyczepa
gastronomiczna 4,0 m linia DeLUX, rok produkcji 2010 nr rej. (...) i nr VIN (...).
Nie budziło też jakichkolwiek wątpliwości stron, że prawo własności przyczepy, o której mowa w w/w umowie leasingu
przysługuje stronie powodowej pomimo, iż przyczepa nie została objęta w posiadanie przez stronę powodową.
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności „rzeczy co
do tożsamości oznaczonej” przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że
strony inaczej postanowiły (art. 155 § 1 k.c.). Nie ulega wątpliwości, że w takim wypadku przeniesienie własności
następuje solo consensu, z mocy umowy zobowiązująco-rozporządzającej, z chwilą jej zawarcia. Istotne jest oczywiście
określenie pojęcia rzeczy oznaczonych co do tożsamości. Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej
i Administracyjnej z dnia 30 grudnia 1988 r., III CZP 48/88 , OSNC1989/ 3/ 36, dotyczącej rękojmi i gwarancji
stwierdził, iż „rzeczy oznaczone co do tożsamości to rzeczy niezastępowalne, a zwłaszcza rzeczy wyprodukowane
specjalnie dla określonego zindywidualizowanego kontrahenta, charakteryzujące się swoistymi właściwościami.
Natomiast rzeczy nowe, produkowane seryjnie, masowo, różniące się tylko pewnymi cechami zewnętrznymi lub
zestawem akcesoriów, są rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Podstawowym kryterium pozwalającym na
rozróżnienie tych dwóch kategorii rzeczy jest zastępowalność lub niezastępowalność rzeczy, a nie ich identyfikacja.
Nie nadaje rzeczy charakteru rzeczy oznaczonej co do tożsamości oznaczenie jej samej lub jej zespołów i elementów
numerami lub określonymi symbolami. Dlatego też samochód produkowany seryjnie należy zaliczyć do rzeczy
oznaczonych tylko co do gatunku. Nie ma bowiem znaczenia to, że nadwozie czy silnik są zindywidualizowane
określonymi cechami czy numerami. Rzecz nie staje się rzeczą określoną co do tożsamości przez sam fakt wyboru
rzeczy przez kupującego.” W doktrynie stanowczo odrzucono stosowanie tego poglądu w zakresie mechanizmu
(modelu) przeniesienia własności (art. 155 k.c.), przyjmując, że pojazd indywidualnie wybrany z całej, szerokiej partii
sprzedawanych pojazdów jest rzeczą określoną co do tożsamości, a jego własność przechodzi na kupującego solo
consensu, z mocy umowy zobowiązująco-rozporządzającej, z chwilą jej zawarcia (art. 155 § 1 k.c.) ( por. E.Gniewek Kodeks cywilny. Komentarz, Zakamycze, 2001).
Przyczepa gastronomiczna wyprodukowana przez dłużniczkę E. D. i sprzedana stronie powodowej wyprodukowana
została specjalnie dla określonego zindywidualizowanego kontrahenta M. P. (1), charakteryzowała się swoistymi
właściwościami, oznaczona została zindywidualizowanymi numerami, dlatego nie można mieć wątpliwości, że w
wyniku zawarcia umowy sprzedaży strona powodowa nabyła prawo własności przyczepy gastronomicznej 4,0 m linia
DeLUX, rok produkcji 2010 nr rej. (...) i nr VIN (...) już w chwili zawarcia umowy, pomimo braku wydania tej rzeczy
w posiadanie.
Spór stron w niniejszym postępowaniu koncentrował się natomiast wokół kwestii czy zajęte przyczepy, a raczej –
czy którakolwiek z zajętych przyczep - jest tą samą przyczepą gastronomiczną, która była przedmiotem w/w umowy
leasingu.
Strona powodowa – opierając się w zasadzie wyłącznie na informacjach pozyskanych od dłużniczki E. D. – wskazywała,
iż zajęta przyczepa gastronomiczna (4x2,30) z napisem (...) (tj. przyczepa bez osi, bez kół, kolor pomarańczowy)
jest przyczepą, która została wydana przez E. D. M. P. (1), a następnie naprawiana przez dłużniczkę w ramach
reklamacji, zaś druga zajęta przyczepa, tj. przyczepa bez napisów, o wymiarach 4x2,30 wraz z umeblowaniem i
okapem, pomarańczowa, nie wykończona, wyposażona w dyszel jest nową przyczepą, wykonywaną przez dłużniczkę
w ramach procedury reklamacyjnej. W toku niniejszego postępowania strona powodowa prezentowała stanowisko
zgodnie z którym obydwie przyczepy stanowią jej własność, jako że wykonywane były w ramach realizacji umowy
leasingu operacyjnego nr (...) zawartego przez powódkę z M. P. (1), a następnie w ramach realizacji uprawnień
reklamacyjnych.
W toku niniejszego postępowania prawo własności do w/w przyczep strona powodowa próbowała wykazać za pomocą
umowy leasingu, faktury, zeznań E. D. oraz dokumentacji fotograficznej.
Zaprezentowany przez powódkę materiał dowodowy okazał się jednak w ocenie Sądu niewystarczający na
poparcie twierdzeń powódki odnośnie własności przedmiotowych przyczep gastronomicznych. Tymczasem ciężar
przeprowadzenia dowodu co do tych okoliczności na niej spoczywał.
Cechy identyfikacyjne przyczepy będącej przedmiotem umowy leasingu wynikały wprost z dołączonych do pozwu
dokumentów związanych z zawarciem i wykonaniem umowy leasingu. Z dokumentów tych wynika, że przedmiotem
leasingu, nabytym przez finansującego, była przyczepa gastronomiczna 4,0 m linia DeLUX, rok produkcji 2010 nr
rej. (...) i nr VIN (...).
Strona pozwana w toku całego niniejszego postępowania konsekwentnie i kategorycznie kwestionowała fakt, jakoby
którakolwiek z przyczep zajętych u dłużniczki była tą samą przyczepą, która była przedmiotem w/w umowy leasingu.
W tym miejscu należy wskazać, iż stanowisko strony pozwanej było konsekwentne nie tylko w toku niniejszego
postępowania, ale również w toku postępowania egzekucyjnego. Strona powodowa zarzucała wprawdzie stronie
pozwanej niekonsekwencję, wskazując, iż przy zajęciu tej samej przyczepy w sprawie KM (...)strona pozwana wyraziła
zgodę na zwolnienie zajętej przyczepy spod egzekucji, natomiast po zajęciu dokonanym w sprawie KM (...)odmówiła
zwolnienia zajętej ruchomości spod egzekucji. Należy jednak zauważyć, że istotnie w toku sprawy KM (...)w dniu 27
września 2011 roku został złożony wniosek strony pozwanej o zwolnienie spod zajęcia przyczepy gastronomicznej
4,0 m linia DeLUX, rok produkcji 2010 o nr rej. (...) i nr VIN (...), która zgodnie z oświadczeniem B. (...) F. (...) L.
(...) i oświadczeniem dłużniczki miała zostać zajęta pod poz. 2 protokołu zajęcia ruchomości z dnia 27 lipca 2011
roku. Jednak we wniosku zaznaczono wyraźnie, iż zwolnienie winno nastąpić po uprzednim sprawdzeniu w/w danych
identyfikujących przyczepę. W uzasadnieniu w/w pisma wierzyciel wniósł o sprawdzenie przez Komornika czy pod
poz. 2 protokołu zajęcia znajduje się w istocie przyczepa o nr rej. (...) i nr VIN (...) i wskazał, że dopiero w przypadku
potwierdzenia tej okoliczności przedmiot ten winien zostać zwolniony spod zajęcia. Pomimo takiego zastrzeżenia,
numery identyfikacyjne nie zostały sprawdzone przez Komornika, który bez poczynienia stosownych ustaleń, wydał
postanowienie o zwolnieniu spod egzekucji przyczepy gastronomicznej o wymiarach 4x2,30 wraz z umeblowaniem i
okapem, pomarańczowej, niewykończonej wyszczególnionej pod pozycją numer 2 w protokole zajęcia ruchomości z
dnia 27 lipca 2011 roku do sprawy KM (...).
Zatem już w toku postępowania egzekucyjnego strona pozwana wskazywała, iż nie domaga się zajęcia przyczepy ściśle
zindywidualizowanej, o nr rej. (...) i nr VIN (...).
Ponieważ żadna z zajętych przyczep nie miała tablicy rejestracyjnej, tablicy znamionowej ani numerów
identyfikacyjnych VIN, rzeczą powoda w niniejszym postępowaniu było zatem wykazanie, że zajęta przyczepa
gastronomiczna jest to ta sama rzecz, której własność nabyła strona powodowa jako finansujący od E. D. w wykonaniu
umowy leasingu.
Ciężar dowodu, że w stosunku do zajętych ruchomości nie powinna toczyć się egzekucja, gdyż stanowią własność
osoby trzeciej - powodowej spółki, spoczywa na powodzie i to z surowymi rygorami, dotyczącymi prekluzji procesowej,
wynikającymi z art. 843 § 3 k.p.c. Do powódki zatem należało wykazanie – i to w sposób niebudzący najmniejszych
wątpliwości - że jest właścicielem spornych ruchomości podlegających ochronie w trybie powództwa ekscydencyjnego.
Tylko wówczas prowadzona egzekucja komornicza mogłaby naruszać jej prawa, co uzasadniałoby udzielenie ochrony
na podstawie art. 841 § 1 k.p.c.
W ocenie Sądu należy podzielić pogląd pozwanej, iż powódka nie wykazała w niniejszym postępowaniu tytułu własność
co do zajętych ruchomości.
Jak już wskazano wyżej w zasadzie jedynym dowodem zaoferowanym przez powódkę mającym wykazać, że przyczepy
zajęte przez komornika są tą samą przyczepą, która została wyprodukowana w ramach realizacji umowy leasingu
nr (...), były pozaprocesowe pisemne oświadczenia dłużniczki E. D. i jej zeznania złożone w niniejszej sprawie w
charakterze świadka.
Skoro zeznania świadka E. D. miały być w zasadzie jedynym dowodem wskazującym na fakt, iż zajęta przyczepa (bądź
zajęte przyczepy) stanowią własność powódki, gdyż zostały wykonane dla powódki w ramach umowy leasingowej,
dowód ten wymagał szczegółowej i wnikliwej analizy.
W ocenie Sądu zeznania świadka E. D. oceniane zwłaszcza w kontekście postawy i czynności podejmowanych przez
dłużniczkę w ramach postępowań egzekucyjnych budzą szereg wątpliwości, powodujących, iż świadkowi należy
odmówić wiarygodności w zakresie twierdzeń, że zajęte przyczepy są tą samą przyczepą, o której mowa w umowie
leasingu i fakturze VAT nr (...).
I. Przede wszystkim zasadnicze wątpliwości budzi już sam fakt, iż przyczepa wyprodukowana przez dłużniczkę
E. D. była obarczona wadą konstrukcyjną uniemożliwiającą jej transport i powodującą konieczność wykonania
nowego produktu o tych samych parametrach. Potrzeba wymiany ramy nośnej nowowyprodukowanej przyczepy budzi
poważne wątpliwości, skoro przyczepa została dopuszczona do ruchu na podstawie przeprowadzonych pozytywnych
badań technicznych, w oparciu o które zostało wydane pozwolenie czasowe. Kolejne badanie techniczne przyczepy
miało być przeprowadzone w dniu 12 listopada 2011 roku. Z zeznań E. D. wynika, iż pomiędzy dokonywaniem badań
technicznych a wydawaniem przyczepy M. P. (1) stan przyczepy nie uległ żadnym zmianom, nie prowadzano względem
przyczepy żadnych czynności typu naprawy, modyfikacje, nie ingerowano w stan tej przyczepy. Dlatego stwierdzenie
przez M. P. (1) poważnej wady konstrukcyjnej przyczepy w momencie odbioru, która nie została stwierdzona w
trakcie badań technicznych, budzi wątpliwości, tym bardziej, że nie dołączono do akt sprawy żadnych dokumentów,
które uwiarygodniałyby twierdzenia dłużniczki, iż istniała konieczność wymiany ramy nośnej przyczepy. Tymczasem
wystarczyło na tę okoliczność przedłożyć dokumenty dotyczące procedury reklamacyjnej, która podejmowana była
przez E. D. względem producenta ramy nośnej, (że taka procedura była prowadzona - to wynika z zeznań dłużniczki).
Ponadto z zeznań E. D. wynika, że została przeprowadzona ekspertyza przez rzeczoznawcę ze stacji diagnostycznej z
W. na okoliczność wadliwości ramy nośnej przyczepy. Wskazana ekspertyza również nie została złożona do akt sprawy.
Poddaje to w wątpliwość prawdziwość twierdzeń dłużniczki E. D. odnośnie rzeczywistego wystąpienia tak istotnej
wady konstrukcyjnej jaka rzekomo wystąpiła w niniejszej sprawie.
II. Kolejną zasadniczą wątpliwość Sądu budzi argumentacja dłużniczki E. D. odnośnie usuwania cech
identyfikacyjnych z przyczepy gastronomicznej, będącej przedmiotem procedury reklamacyjnej. Świadek E. D.
nie wyjaśniła w sposób logiczny i przekonywujący z jakich przyczyn z zajętej przyczepy gastronomicznej zostały
usunięte znaki identyfikacyjne. Jak słusznie wskazał pozwany w odpowiedzi na pozew, czynności polegające
na usuwaniu znaków identyfikacyjnych (jak np. numerów umieszczonych na silniku, nadwoziu i podwoziu) są
zabronione przepisami karnymi. Ponadto dłużniczka nie mogła samodzielnie zdemontować ramy nośnej przyczepy
bez zachowania stosownej procedury wycofywania z eksploatacji, demontażu u przewidzianego przez ustawodawcę
właściwego przedsiębiorcy i wyrejestrowania pojazdu przez właściciela pojazdu.
III. Dalsze wątpliwości związane są z tym, iż przy pierwszym zajęciu przedmiotowych przyczep w sprawie
KM (...)dłużniczka nie wskazała strony powodowej jako właściciela żadnej z zajętych przyczep. Do protokołu
sporządzonego przez komornika dłużniczka oświadczyła wprost, iż przyczepy stanowią jej własność. Dopiero na
dalszym etapie postępowania zaczęła wskazywać (...) jako właściciela jednej z przyczep. Wprawdzie w czasie
przesłuchania w charakterze świadka na rozprawie tłumaczyła takie zachowanie zaskoczeniem, zeznając: „W moim
odczuciu jako przedsiębiorcy wszystko co znajdowało się na terenie hali było moją własnością. Również co do
samochodów powierzonych mi przez innych klientów oświadczałam, że jestem ich właścicielem.”, to jednak zeznania
tej treści nie polegają na prawdzie, albowiem do wskazanego wyżej protokołu zajęcia E. D. od razu podała
komornikowi, że ruchomość pod numerem 7 należy do T. W., a pod nr 8 – do D. C.. Co więcej te same przyczepy były
przedmiotem zajęcia 2 maja 2012 roku (KM (...)) i w tej sprawie dłużniczka oświadczyła już komornikowi, że jedynie
przyczepa wpisana pod poz. 2 stanowi własność B. (...) F. (...) L. (...).
W niniejszej sprawie występuje jeszcze szereg innych okoliczności, które poddają w wątpliwość twierdzenia E. D.
jakoby którakolwiek z przyczep zajętych przez komornika była tą samą przyczepą, o której mowa w umowie leasingu
i fakturze VAT (...).
I. W ramach prowadzonej działalności E. D. zajmowała się produkcją pojazdów i przyczep gastronomicznych. W
okresie od marca 2010r. do lipca 2011 roku E. D. wyprodukowała około 50 przyczep, w tym 25 jednakowych przyczep
dla firmy z W., a pozostałe przyczepy były przyczepami na zamówienia klientów indywidualnych. Przyczepy były
produkowane na indywidualne zamówienie. W niniejszej sprawie brak jakikolwiek innych cech – poza numerem VIN
i numerem rejestracyjnym – które pozwoliłyby w jakikolwiek inny sposób zindywidualizować przyczepę, która została
wyprodukowana przez E. D. w ramach umowy leasingu operacyjnego nr (...). Z żadnego dokumentu nie wynika, że
przyczepa dla M. P. (1) miała mieć napis „O. (...) t. (...)k. (...)” czy też, że miała to być przyczepa koloru pomarańczowego
– w tym zakresie można opierać się wyłącznie na twierdzeniach E. D.. Wprawdzie do pozwu powódka dołączyła
zdjęcie pomarańczowej przyczepy z czerwca 2011 roku (czyli wykonane przed pierwszym zajęciem komorniczym),
jednak nie wiadomo czy na zdjęciu widnieje przyczepa będąca przedmiotem leasingu, skoro przedstawiciel strony
powodowej, który przyjechał oglądać przyczepę, nie sprawdził jej numerów identyfikacyjnych, a oparł się wyłącznie na
twierdzeniach E. D., że jest to właśnie ta przyczepa, o której mowa w umowie leasingu. W tym zakresie przedstawiciel
strony powodowej nie dołożył należytej staranności jakiej należało wymagać w takiej sytuacji; brak więc pewności, że
przyczepa okazana stronie powodowej przez E. D. i sfotografowana przez stronę powodową była tą samą przyczepą,
o której mowa w umowie leasingu.
II. Nawet gdyby przyjąć, że przyczepa wyprodukowana w ramach przedmiotowej umowy leasingu miała być
pomarańczowa, to należy zauważyć, że z pomieszczeń zajmowanych przez dłużniczkę w czasie pierwszego zajęcia
komorniczego wywożono szereg ruchomości, w tym pomarańczową przyczepę gastronomiczną. Sama E. D. zeznała,
że M. P. (1) dostarczył jej jedną przyczepę do remontu, którą również oklejała na pomarańczowo. E. D. zeznała, że w
chwili zajęcia komorniczego przyczepa wyremontowana dla M. P. (1) z napisami „o. (...) t. (...)k. (...)” łudząco podobna
do tej, która została wykonana w ramach umowy leasingu, znajdowała się przed halą produkcyjną i kilka dni po zajęciu
komorniczym została wywieziona. Nie można zatem wykluczyć, że to właśnie przyczepa koloru pomarańczowego,
która została wywieziona z terenu zajmowanego przez powódkę była przyczepą stanowiącą własność strony
powodowej. Należy zauważyć, że sama dłużniczka przyznała w czasie przesłuchania w charakterze świadka, że w czasie
wykonywania przez komornika czynności komorniczych z pomieszczeń przez nią wynajmowanych wywożono szereg
ruchomości w celu uchronienia ich przed zajęciem.
III. Z zeznań przedstawiciela strony powodowej J. K. wynika, iż przebieg wykonywania umowy leasingu przez
M. P. (1) budził również pewne wątpliwości i to nawet u przedstawicieli strony powodowej. Strona powodowa
była zaniepokojona faktem, iż w odróżnieniu od innych leasingobiorców M. P. (1) przez dłuższy czas po zawarciu
umowy leasingu nie odbiera przedmiotu leasingu od dostawcy. J. K. opisując przebieg współpracy z M. P. (1) i E.
D. zeznawał „Pan P. i pani D. zaczęli nam opowiadać jakieś dziwne rzeczy”. Również wykonywanie czynności przez
E. D. w ramach procedury reklamacyjnej z niezrozumiałych powodów było przesuwane w czasie, mimo interwencji
strony powodowej, co również wywoływało niepokój strony powodowej. Mimo tych wątpliwości strona powodowa
nie dołożyła należytej staranności w sprawdzeniu, czy okazana przez E. D. podczas oględzin przyczepa jest tą samą
przyczepą, o której mowa w umowie leasingu i fakturze numer (...). Wystarczyło w tym zakresie sprawdzić numer
VIN, czego jednak przedstawiciel powoda nie uczynił, co wynika jednoznacznie z zeznań J. K.. Swoje przeświadczenie,
że okazana przyczepa stanowi własność powoda przedstawiciel powoda budował wyłącznie na zapewnieniach E. D..
Przedstawiciel strony powodowej J. K. zeznał również w toku niniejszej sprawy, że nie wie czy na etapie zawarcia
umowy z M. P. (1) ktoś oglądał przedmiot umowy leasingu. Dla strony powodowej dowodem istnienia przyczepy był
wyłącznie dowód rejestracyjny. Nie została sprawdzona tabliczka znamionowa ani wyposażenie przyczepy pod kątem
jego zgodności z zawartą umową. W tej sytuacji dokumentacja fotograficzna przyczepy złożona przez stronę powodową
do pozwu również nie może zostać uznana za wiarygodny dowód, skoro – jak wynika z zeznań J. K. – nie można mieć
pewności, iż przedstawia ona przyczepę stanowiącą przedmiot umowy leasingu dołączonej do pozwu i faktury numer
(...).
Na marginesie wypada jeszcze wskazać, że gdyby nawet hipotetycznie przyjąć za wiarygodne zeznania E. D. – czego
jednak Sąd nie uczynił- i uznać, że przyczepa z napisem (...) jest rzeczywiście tą samą przyczepą, o której mowa w
fakturze numer (...), to uznać należałoby, że w tej sytuacji ewentualnie tylko co do tej przyczepy strona powodowa
mogłaby zgłaszać w niniejszym postępowaniu ewentualne roszczenia w związku z zawartą umową sprzedaży. Strona
powodowa nie wskazała natomiast w jakiej okoliczności upatruje swojego prawa własności co do drugiej przyczepy,
dopiero produkowanej przez E. D., będącej zupełnie nowym produktem, budowanym od podstaw, wprawdzie o
identycznych parametrach jak przyczepa wskazana w fakturze numer (...), jednak będącym tylko takim samym, a nie
tym samym produktem.
Reasumując, dokonując porównania opisów przyczepy zakupionej przez powodową spółkę od E. D. na podstawie
umowy leasingu i faktury VAT nr (...) z opisem zajętych ruchomości przedstawionych w protokołach zajęć
komorniczych nie można jednoznacznie stwierdzić, że którakolwiek z przyczep, to ta sama, która została zakupiona
przez powodową spółkę.
To na właścicielu tych rzeczy ciąży obowiązek wykazania, że rzeczy, co do których toczy się egzekucja, stanowią jego
własności. Zgodnie z art. 841 § 1 k.p.c. osoba trzecia może w drodze powództwa żądać zwolnienia zajętego przedmiotu
od egzekucji, jeżeli skierowanie do niego egzekucji narusza jej prawa. W powództwie tym, tak jak w każdym innym
należy przytoczyć dowody na poparcie swoich twierdzeń, co wynika z ogólnej zasady prawa cywilnego, zgodnie z którą
ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).
W tej sytuacji, wobec nieudowodnienia przez powódkę prawa własności do którejkolwiek z zajętych przyczep, obydwa
powództwa należało oddalić.
Ponadto, niezależnie od powyższego, stwierdzić należało, iż odnośnie przyczepy opisanej w protokole zajęcia z dnia 27
lipca 2011 roku w sprawie KM (...)sporządzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu
T. P. pod pozycją 1, opisanej jako: „przyczepa gastronomiczna o wymiarach 4x2,30 opisana O. (...) T. (...) K. (...), w
trakcie wykańczania, wnętrze puste, kolor pomarańczowy” należało uznać, że w tym zakresie powódka nie tylko nie
wykazała należycie swojego prawa własności, ale również uchybiła terminowi wniesienia pozwu.
Niekwestionowanym w literaturze pozostaje, że powództwo interwencyjne może być wniesione w terminie miesiąca
od dnia, w którym osoba trzecia dowiedziała się o naruszeniu jej praw w wyniku prowadzonej egzekucji. Jest to termin
materialnoprawny zastrzeżony do wytoczenia powództwa. Ma charakter terminu prekluzyjnego i w związku z tym nie
może zostać przywrócony. W efekcie charakter tego terminu powoduje, że roszczenie, które nie będzie dochodzone w
jego trakcie wygasa i nie może być już dochodzone. Wniesienie powództwa interwencyjnego po jego upływie stanowi
podstawę jego oddalenia. Okoliczność tą Sąd bierze pod uwagę zawsze z urzędu, bez potrzeby podnoszenia przez stronę
jakiegokolwiek zarzutu. Istotne dla oceny zachowania terminu wniesienia powództwa jest interpretacja ustawowego
zwrotu „dowiedzenia się”. Pojęcie to należy rozumieć jako każdą czynność, w wyniku której powód powziął wiarygodną
informację o zajęciu przedmiotu egzekucji. Pojęcie dowiedzenia się nie jest tożsame znaczeniowo z zawiadomieniem
o zajęciu. Gdyby ustawodawca przywiązywał wagę do formalnego aktu zawiadomienia jako początku biegu terminu
wyznaczonego na złożenie powództwa to wyraźnie zapisałby to w ustawie (wyrok SN z 16.12.2007 r. sygn. akt V
CSK 275/2007, LexPolonica nr 2794800). Dla rozpoczęcia biegu miesięcznego terminu do wniesienia powództwa
przeciwegzekucyjnego miarodajna jest data rzeczywistego dowiedzenia się przez powoda o naruszeniu jego prawa.
Odnośnie wyżej wskazanej przyczepy z napisem O. (...) T. (...) K. (...) w ramach prowadzonego postępowania KM
(...)Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu wydał postanowienie z dnia 23 lipca 2013 roku, mocą
którego zajął do sprawy KM (...)ruchomości dłużniczki E. D. wpisane po pozycją 1 oraz 3-21 w protokole zajęcia
ruchomości z dnia 2 maja 2012 roku w aktach sprawy KM (...). W uzasadnieniu wskazano, iż ponowne zajęcie zostało
dokonane na podstawie art. 851 k.p.c.
Zgodnie z art. 851 k.p.c. jeżeli zajęte już ruchomości mają być zajęte na zaspokojenie innej jeszcze wierzytelności,
komornik dokona nowego zajęcia przez zaznaczenie go w protokole pierwszego zajęcia. Wierzyciel może żądać, aby
komornik sprawdził ruchomości, zajęte na podstawie protokołu; sprawdzenie to komornik stwierdzi w tym protokole.
Jak wskazują komentatorzy (por. Marcin Uliasz, Komentarz do art.851 Kodeksu postępowania cywilnego, lex) przepis
ten nie ma zastosowania w razie zajęcia tej samej rzeczy w postępowaniach prowadzonych przeciwko różnym osobom
- np. właścicielowi rzeczy i osobie trzeciej, u której rzecz się znajduje.
Uproszczone zajęcie nie jest dopuszczalne również wtedy, gdy egzekucja została skierowana do ruchomości zajętej
już na wniosek tego samego wierzyciela w ramach wykonania tytułu zabezpieczenia (np. postanowienia o udzieleniu
zabezpieczenia) wydanego na rzecz tego samego wierzyciela i dotyczącego tego samego roszczenia w znaczeniu
materialnoprawnym. W takim przypadku komornik, wszczynając egzekucję, nie ponawia już zajęcia, ale przystępuje
do dalszych czynności egzekucyjnych (E. Wengerek, Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne..., t. 2, s. 24; H.
Pietrzkowski (w:) Kodeks..., t. 4, red. T. Ereciński, s. 230).
Zajęcie ruchomości może bowiem stanowić formę zabezpieczenia roszczenia. Zajęcie to pozostaje skuteczne w
postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym w oparciu o tytuł wykonawczy zasądzający roszczenie zabezpieczone przez
zajęcie ruchomości i w postępowaniu egzekucyjnym komornik podejmuje jedynie dalsze czynności egzekucyjne.
Oznacza to, że przy złożeniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego z wnioskiem o przeprowadzenie dalszych
czynności egzekucyjnych komornik nie dokonuje ani zajęcia ruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, ani nie
zaznacza nowego zajęcia w protokole zajęcia sporządzonym wcześniej w oparciu o tytuł zabezpieczający.
W świetle powyższego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu nie powinien był zatem wydawać
postanowienia z dnia 23 lipca 2013 roku, mocą którego zajął do sprawy KM (...)ruchomości dłużniczki E. D. wpisane
pod pozycją 1 oraz 3-21 w protokole zajęcia ruchomości z dnia 2 maja 2012 roku w aktach sprawy KM (...), albowiem
ruchomości te były zajęte już w ramach postępowania zabezpieczającego o sygn. KM (...).
Sprawa o sygn. akt KM (...)przed Komornikiem przy Sądzie Rejonowym w Lublińcu stanowiła kontynuację sprawy
o sygn. akt KM (...) prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu. Z kolei w
sprawie o sygn. akt KM (...)Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu wydał postanowienie z dnia 9
sierpnia 2012 roku, w którym utrzymał w mocy wszystkie czynności dokonane w sprawie KM (...), w szczególności
zajęcie ruchomości i postanowił prowadzić dalej postępowanie egzekucyjne ze składników mienia objętych zajęciem w
postępowaniu zabezpieczającym KM(...). Oznacza to, że w sprawie o sygn. akt KM (...)komornik nie mógł dokonywać
ponownego zajęcia, gdyż w mocy utrzymały się skutki zajęcia ruchomości dokonanego w dniu 27 lipca 2011 roku w
ramach postępowania zabezpieczającego KM (...). Postępowanie zabezpieczające KM (...)było prowadzone z wniosku
tego samego wierzyciela, tj. strony pozwanej i w celu realizacji tego samego roszczenia materialnoprawnego co
następnie postępowanie egzekucyjne w sprawie KM (...)– tj. roszczenia materialnoprawnego w sprawie o sygn. akt
VII GC (...)prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Gliwicach.
Innymi słowy, w sprawie egzekucyjnej KM (...)strona pozwana prowadziła egzekucję w oparciu o tytuł wykonawczy
zasądzający roszczenie zabezpieczone przez zajęcie dokonane w sprawie KM (...).
Skoro zajęcie w/w przyczepy w ramach postępowania zabezpieczającego nastąpiło w protokole zajęcia z dnia 27 lipca
2011 roku w sprawie KM (...)sporządzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Oświęcimiu T.
P. (gdzie przyczepa ta była wpisana pod pozycją 1 i opisana jako: „przyczepa gastronomiczna o wymiarach 4x2,30
opisana O. (...) T. (...)K. (...), w trakcie wykańczania, wnętrze puste, kolor pomarańczowy”) i zajęcie to nigdy nie zostało
uchylone, to termin do wniesienia powództwa należało liczyć od dnia kiedy strona powodowa dowiedziała się o ww.
zajęciu. Miało to miejsce najpóźniej w dniu 7 września 2011 roku (co wynika z dołączonego przez powódkę do pozwu
maila z dnia 7 września 2011 roku, w którym wyraźnie wskazano: „w związku z otrzymaniem protokołu zajęcia”) i od
tego dnia należało liczyć dla strony powodowej miesięczny termin do wniesienia powództwa. Okoliczność, iż powódka
na skutek błędnych informacji przekazywanych jej przez dłużniczkę E. D. nie zdawała sobie sprawy, iż przedmiotem
w/w zajęcia jest być może przyczepa wykonywana w ramach leasingu niczego nie zmienia. Termin z art. 841 § 3 k.p.c.
ze swojej istoty nie podlega przerwaniu i biegnie niezależnie od niemożliwości przypisania winy za jego uchybienie
osobie legitymowanej do wytoczenia powództwa.
Inaczej sprawa miała się z drugą przyczepą (tj. przyczepą bez napisu K. (...)). Przyczepa ta wprawdzie również została
zajęta w toku postępowania zabezpieczającego KM (...), jednak postanowieniem z dnia 28 września 2011 roku w
sprawie KM (...)na wniosek strony pozwanej zwolniono tę przyczepę spod egzekucji. Okoliczność, że komornik wbrew
żądaniu strony pozwanej nie sprawdził danych identyfikacyjnych przyczepy przed wydaniem w/w postanowienia nie
ma znaczenia, albowiem postanowienie komornika nie zostało zaskarżone i uprawomocniło się. Zatem ta przyczepa
została skutecznie zajęta do sprawy KM (...)protokołem zajęcia ruchomości z dnia 10 grudnia 2013 roku. Strona
powodowa otrzymała zawiadomienie o przedmiotowym zajęciu w dniu 16 grudnia 2014 roku. Pozew w sprawie I C
(...)został wniesiony w dniu 16 stycznia 2014 roku, a zatem w ustawowym terminie.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie I sentencji.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w zw. z art. 98 § 3 k.p.c.
Strona powodowa przegrała proces w całości i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu jest zobowiązana
do poniesienia całości celowych kosztów pozwanej. Na zasądzoną kwotę składają się: wynagrodzenie pełnomocnika
procesowego pozwanej w kwocie 2400 złotych za każdą z połączonych spraw oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa
w kwocie 17 złotych (również za każdą z połączonych spraw).
Wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej ustalono stosownie do wartości przedmiotu sporu na podstawie § 6 pkt. 5
w zw. z § 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustawionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.).
Brak było podstaw do przyznania pozwanej wynagrodzenia radcowskiego powyżej stawki minimalnej.
W tym miejscu należy podkreślić, że sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania na mocy art. 219 k.p.c. a
zatem było to jedynie techniczne połączenie usprawniające postępowanie, więc na rzecz pozwanej należało zasądzić
zwrot kosztów zastępstwa procesowego w każdej z połączonych a wygranych przez nią spraw.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.