Teleradioterapia w przerzutach do mózgu
Transkrypt
Teleradioterapia w przerzutach do mózgu
chirurg.pl Teleradioterapia w przerzutach do mózgu Większość przerzutów do mózgu pochodzi z nowotworów płuc (4050%), piersi (15-25%), czerniaka (5-20%) oraz nerek(5-10%). Przerzuty do OUN zwykle lokalizują się w półkulach mózgowych - około 80% przypadków, w móżdżku w 15% lub w pniu mózgu u 5% pacjentów [1]. Mediana przeżycia nie leczonych pacjentów może wynosić jedynie 1-2 miesiące [2-4]. Po radioterapii wzrost długości życia szacuje się na około 3 do 6 miesięcy [4- 6]. Przypadki przerzutów do mózgu są notowane coraz częściej na przestrzeni ubiegłej dekady i jest to być może paradoksalnie efekt dobrej skuteczności terapii farmakologicznej nowotworów lekami nie przekraczającymi bariery krew - mózg. Jako rezultat wzrostu przeżywalności pacjentów poddawanych chemioterapii, przerzuty do OUN maja szanse stać się symptomatyczne[7-8]. Teleradioterapia mózgu jest tradycyjnym, standardowym leczeniem pacjentów wz przerzutami do mózgu juz od lat 50 - tych XX wieku. Udowodniono, ze teleradioterapia mózgu efektywnie poprawia stan neurologiczny pacjentów oraz ich funkcjonowanie z minimalną korelacja śmiertelności. I tak na przykład rak piersi jest jednym ze złośliwych guzów który często przerzuca się do mózgu [9]. Kiedy potwierdzą się podejrzenia istnienia przerzutów w mózgu, rokowanie jest zwykle niepomyślne [10,11]. W jednym z badan kohortowych ogólny wskaźnik przeżycia jednego roku od diagnozy wynosi 33% z medianą 6,4 miesiąca [12]. Poprzedni Ci sami badacze donosili, ze spośród 270 pacjentów poddanych teleradioterapii z powodu przerzutów do OUN Nowoczesnym sposobem radioterapii przerzutów do OUN jest radioterapia stereotaktyczna. Radioterapia stereotaktyczna przerzutów do mózgu rozwinęła się po 1975 r., gdy po raz pierwszy w Karolinska Hospital, przy użyciu urządzeń typu Gammaknife precyzyjnie zogniskowano na guz wiązki promieniowania fotonowego [13]. Pozwoliło to na bezpieczne podanie wysokiej dawki promieniowania w trakcie pojedynczego seansu terapeutycznego. Od tego czasu nastąpił gwałtowny rozwój technik obrazowania, trójwymiarowego planowania leczenia, napromieniania z wykorzystaniem mikrokolimatorów wielolistkowych oraz złożonych systemów weryfikacji precyzji napromieniania i unieruchomienia chorego. Dzięki zastosowaniu tych osiągnięć możliwe stało się precyzyjne modelowanie wiązki promieniowania, a przez to napromienianie guza wysokimi dawkami, z jednoczesnym zaoszczędzeniem zdrowych tkanek zlokalizowanych w jego sąsiedztwie. Wysoki odsetek wyleczeń miejscowych, jaki uzyskano przy zastosowaniu tej formy leczenia oraz dobra tolerancja sprawiły, że zaczęto poszukiwać metod napromieniania, pozwalających na osiągnięcie podobnych efektów w leczeniu guzów położonych pozaczaszkowo. Powyższe przesłanki doprowadziły do prób zastosowania radioterapii stereotaktycznej w obrębie płuc, wątroby oraz kości [14-17] Najczęściej podawana jest dawka całkowita 20-30 Gy w 2-3 frakcjach [14, 18, 19]. The Radiation Therapy Oncology Group (RTOG) przeprowadziła ewaluacje wielu różnych schematów napromieniania, lecz mediana przeżycia pacjentów wydaje się być niezależna od dawki oraz schematu terapii [20-23]. W badaniu Viani et all.[12] Całkowita dawka promieniowania nie była statystycznie istotnym czynnikiem rokowniczym całkowitej śmiertelności chorych. Postępowanie chirurgiczne jest ważnym modulatorem dla pacjentów z pojedynczym przerzutem w OUN , © 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone. str. 1/2 chirurg.pl szczególnie jeśli czynniki prognostyczne są dobre, a choroba jest kontrolowana w sposób systemowy [24,25]. Badanie to wykazało, ze pacjenci poddani resekcji tkanki mózgowej poprzedzonej teleradioterapią mieli ogólnie mniejsza śmiertelność (p "Standardowo reżim leczenia zawiera wszystkie dawki promieniowania sprawdzone we wcześniejszych badaniach RTOG i jest zależny od różnorodnych czynników takich jak: ciężkość objawów z OUN, rozległość choroby nowotworowej oraz preferencje lekarza prowadzącego." W niedawnej publikacji the Radiation Enhancing Allosteric Compound for Hypoxic Brain Metastases (REACH) [26] zbadano hipotezę, że dodanie efaproxiral do teleradioterapii OUN z suplementacją tlenu powinno poprawić przeżycie pacjentów w stosunku do tych, którzy otrzymują jedynie teleradioterapię z suplementacją tlenu. Wyniki tego badania dowodzą, że efaproxiral może poprawiać odpowiedz na teleradioterapię oraz wydłużać czas przeżycia pacjentów z p5rzerzutami do mózgu, zwłaszcza przerzutami raka piersi. Ponadto, w trzeciej fazie tego badania, wynik w skali Karnowskiego, liczba przerzutów pozaczaszkowych oraz płeć miały największą statystyczną wartość w multiwariacyjnej analizie. W badaniu Viani et all. inne analizowane czynniki (wiek, chemioterapia, dawki schemat ich frakcjonowania) nie były związane z żadnym korzystnym rezultatem w przeżyciu pacjentów. Większość pacjentów, którzy są systematycznie kontrolowani pod względem postępu terapii lokalnej wznowy guza, umiera z powodu progresji choroby zlokalizowanej pozaczaszkowo, podczas gdy przyczyna śmierci jest najczęściej spowodowana chorobą OUN u pacjentów z nawracającymi przerzutami do mózgu. Nie istnieje obecnie żaden konsensus dotyczący optymalnego schematu napromieniania dla pacjentów z przerzutami do mózgu. Standardowo reżim leczenia zawiera wszystkie dawki promieniowania sprawdzone we wcześniejszych badaniach RTOG i jest zależny od różnorodnych czynników takich jak: ciężkość objawów z OUN, rozległość choroby nowotworowej oraz preferencje lekarza prowadzącego. © 2000-2017 Activeweb Medical Solutions. Wszelkie prawa zastrzeżone. str. 2/2