Pozytywizm – August Comte 1798-1857 Według Comte`a filozofia

Pozytywizm – August Comte 1798-1857
Według Comte’a filozofia dotychczasowa nie dysponowała rzetelnymi
metodami poznawczymi, wobec tego jej rezultaty były sprzeczne i
niewiarygodne. Nauki ścisłe i przyrodnicze wyprawcowały metody poznnia,
które należy traktować jako wzorcowe.
Możliwa jest zatem filozofia pozytywna, która będzie:
nawiązywała do metod nauk przyrodniczych (empirycznych),
zajmowała się tym, co można zbadać w sposób ścisły,
badała to, co dostępne poznawczo, a nie zajmowała się spekulacjami,
badała to, co przynosi pożytek,
badało to, co jest pozytywne.
Pozytywny (z łac. positivus, ustanowiony) – względny, nieabsolutny,
ścisły i pewny, użyteczny, organiczny i realny, konstruktywny, obiektywny,
faktyczny.
Comte wyróżnił 3 fazy rozwoju intelektualnego ludzkości, z którymi
powiązane były zmiany społeczno-polityczne:
 teologiczna – wyjaśnienia otaczającego świata przez odwołanie się do sił
nadprzyrodzonych, bóstw lub Boga (fetyszyzm, politeizm, monoteizm),
 metafizyczna - wyjaśnienia otaczającego świata przez odwołanie się do
kategorii pojęciowych przyczyny i skutku, pojmowanych nieempirycznie,
metafizycznie i logicznie,
 pozytywna (naukowa) - wyjaśnienia otaczającego świata przez odwołanie
się do faktów, stałych ich następstw lub współwystępowania, w celu
ustalenia praw, czyli uogólnień empirycznych pozwalających wyjaśniać i
przewidywać fakty.
W filozofii nauki wprowadził klasyfikację nauk ze względu na c\ich malejącą
ogólność i rosnącą złożoność faktów:
malejąca ogólność nauk:
astronomia
fizyka
chemia
biologia
socjologia
rosnąca złożoność faktów:
astronomia
fizyka
chemia
biologia
socjologia
Literatura:
A. Comte, Rozprawa o duchu filozofii pozytywnej ; Rozprawa o całokształcie
pozytywizmu, Warszawa 1973
A. Comte, Metoda pozytywna w szesnastu wykładach, PWN 1961.
B. Skarga, Comte, Wiedza Powszechna 1977.