Rak z nabłonka przejściowego dróg moczowych Cancept

Rak z nabłonka przejściowego dróg moczowych
Rak z nabłonka przejściowego jest najczęstszym
nowotworem dróg moczowych u psów i stanowi 2%
wszystkich nowotworów u tego gatunku zwierząt. Wśród
przyczyn powstawania wymienia się ekspozycję na
herbicydy i insektycydy, predyspozycję rasową u terierów
szkockich, oraz płciową – u samic, szczególnie otyłych.
Najczęściej
zgłaszane
przez
właścicieli
dolegliwości dotyczą oddawania moczu – popuszczanie, krwiomocz, częstomocz. Objawy te są stałe bądź
okresowe - ustępują spontanicznie lub po podaniu leków i antybiotyków, aby po pewnym czasie nawrócić. Może
dochodzić do całkowitej lub częściowej niedrożności dróg moczowych. Rzadziej – bo już w zaawansowanych
stadiach choroby – obserwujemy objawy związane z przerzutami – kłopoty z oddawaniem kału, kulawizny.
W diagnostyce opieramy się na całokształcie obrazu klinicznego choroby i korespondującymi z nią
wynikami badań. Diagnostyka laboratoryjna napotyka pewne trudności. Badanie cytologiczne osadu moczu jest
obciążone ryzykiem błędu, bowiem reaktywne komórki nabłonka mogą być nie do odróżnienia od komórek
zmienionych nowotworowo. W diagnostyce różnicowej należy więc brać pod uwagę też inne nowotwory i
zmiany natury nienowotworowej. Diagnostykę można uzupełnić badaniem na obecność antygenu nowotworu,
pamiętając o dość dużym odsetku wyników fałszywie dodatnich w warunkach krwiomoczu. Można spróbować
pozyskać próbki tkanki przez aspirację cewnikiem urologicznym. Biopsja cienkoigłowa przez powłoki brzuszne
w tym przypadku jest przeciwwskazana, gdyż często skutkuje rozsianiem guza w kanale biopsyjnym. W badaniu
USG zwykle możemy zmianę rozrostową dokładnie obejrzeć oraz zlokalizować względem ujść moczowodów i
cewki moczowej. Niestety guz najczęściej obiera lokalizację w trójkącie pomiędzy tymi strukturami, czyniąc
leczenie operacyjne niemożliwym – w takich przypadkach z pomocą przychodzi chemioterapia onkologiczna.
Piroxicam może być stosowany samodzielnie jako leczenie paliatywne lub w połączeniu z innymi
chemioterapeutykami. Najkorzystniejszym schematem - uwzględniając toksyczność i efekty - jest połączenie
tego leku z Mitoxantronem. Lek podaje się zmieszany z płynem fizjologicznym we wlewie dożylnym - szansa na
uzyskanie remisji wynosi ok. 35%, a średni czas przeżycia leczonych psów 9-10 miesięcy. Toksyczność
Mitoxantronu jest niska - obejmuje zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (przemijające biegunki,
wymioty, spadek/utrata apetytu), lekkie zahamowanie czynności szpiku (zaleca się kontrolować morfologie krwi
10 i 20 dni po podaniu leku), a leczenie rozpocząć od niższej dawki. Może wystąpić przemijające, niebieskie
zabarwienie moczu i białkówek oczu. Między kolejnymi dawkami przerwa wynosi 3 tygodnie (21 dni). Leczenie
powinno składać się z minimum 5 wlewów. Piroxicam może być podawany stale, o ile nie powoduje działań
ubocznych. Alternatywnie do Mitoxantronu używamy Carboplatyny, która w połączeniu z Piroxicamem pozwala
uzyskać podobne efekty lecznicze, obarczone tylko nieznacznie wyższą toksycznością.
Cancept - Jarosław Balcerzak. [email protected]. Tel. 694-065-527