Opis do ćwiczenia 3

Ćwiczenie 3:
Cel ćwiczenia:
Zapoznanie się z elementami protokołu PROFIBUS DP, sterownikiem
DIGITRIC P i konwerterem komunikacji ADAM.
Przebieg ćwiczenia:
1. Uruchomienie programu komputera nadrzędnego.
2. Ustawienia portu i opcji komunikacji.
3. Wysłanie przykładowych komunikatów, obserwacja otrzymanych
odpowiedzi.
4. Budowanie własnych ramek.
Ad. 1.
Okna programu:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Prędkość transmisji
Liczba bitów danych
Kontrola parzystości
Ilość bitów stopu
Odstępy między znakami w komunikacie
Ustawienie parametrów portu
Adres komputera (ramki zawierające inny adres nie będą wyświetlane w
oknie odpowiedzi –13)
8. Margines odstępu między wysyłanymi znakami, po przekroczeniu którego
zapala się informacja (9) o wystąpieniu przekroczenia czasu
9. Informacja na temat przekroczenia dopuszczalnego czasu
10.Numer portu
11.Okno komunikatów do wysłania
12.Numer komunikatu do wysłania
13.Okno odebranych komunikatów
14.Wysyła komunikat z wiersza o numerze podanym w 12, aktywowany po
ustawieniu parametrów portu
15.Zaznaczone, zapisuje informacje o komunikatach na dysk
16.Aktywuje / de aktywuje okno śledzenia portu
17.Czas pomiędzy wysłaniem ostatniego znaku komunikatu a nadejściem
pierwszego znaku odpowiedzi
18.Informacja o braku odpowiedzi na wysłany komunikat
19.Zapisz zawartość okna B do pliku
20.Okno, w którym znajdują się wszystkie znaki wysyłane i odebrane z portu
21.Czyści zawartość okna B
22.Liczba znaków wysłanych do portu
23.Liczba znaków odebranych z portu
24.Zerowanie D
25.Zerowanie E
Ad. 2.
Po uruchomieniu programu w pierwszej kolejności naleŜy ustawić parametry
transmisji. SłuŜy do tego grupa kontrolek w lewym górnym rogu okna (numery
10, 1-4). Następnie wciskamy przycisk Ustaw. Od tej pory jest aktywny
przycisk Wyślij. Uwaga! Po zmianie np. numeru portu naleŜy ponownie wcisnąć
Ustaw, bez tego program działa na ustawieniach sprzed ostatniego ustawienia
parametrów.
Parametry (nr 5, 7, 8) mogą być zmieniane i są aktywne bez konieczności
uŜycia klawisza Ustaw.
Ad. 3.
Wysłanie przykładowego komunikatu przebiega w następujących etapach:
a) Ustawienie parametrów portu i innych opcji.
b) Wpisanie treści komunikatu w polach okna komunikatów do wysłania
(11) lub teŜ z menu podręcznego wybrać jeden z dostępnych.
c) Wciśniecie przycisku Wyślij.
d) Jeśli operacja się powiedzie (tzn. wszystkie parametry były poprawne i
komunikat o właściwej treści oraz Adres komputera jest zgodny z tym w
ramce) powinna pojawić się odpowiedź w oknie odebranych
komunikatów (13). Odpowiedź pojawia się w wierszu o tym samym
numerze jak komunikat wysłany. Jeśli wystąpił błąd i nie nadeszła
odpowiedź w czasie 1 sekundy pojawi się stosowa informacja (18).
Ad. 4.
Istnieje moŜliwość pisania własnych ramek komunikatów. Na temat rodzaju
ramek moŜna znaleźć w Dodatku. Zasada ich wysyłania jest taka sama jak w
punkcie poprzednim. Sumy kontrolnej nie trzeba liczyć samemu, ale wystarczy
wpisać znak ‘=’ w polu, w którym ma się ona znajdować.
Uwagi:
Dostępne skróty klawiszowe:
Wklejenie przykładowego komunikatu do wysłania – prawy klawisz myszy;
Usuwanie wpisanego komunikatu – Ctrl+Delete;
Wstawianie nowego wiersza – Insert;
Obliczanie sumy kontrolnej dla komunikatu – ustawić kursor w Ŝądanym polu
wpisując „=”;
Wyczyszczenie pola komunikatów odebranych – prawy przycisk myszy –>
wyczyść;
W programie istnieje moŜliwość ciągłego zapisywania raportu z wykonanych
operacji do pliku tekstowego. Aby aktywować tą opcję naleŜy wcisnąć przycisk
Raportowanie oraz podać nazwę pliku, w którym mają być zapisywane dane.
Zapisywanie do pliku trwa do momentu wyciśnięcia tego przycisku.
Dodatek
Ramki w protokole PROFIBUS.
W PROFIBUS istnieją trzy podstawowe rodzaje ramek:
- Telegramy wywołania i potwierdzenia ze stałą długością pola
informacyjnego bez danych:
SD1
DA
S.A.
FC
FCS
ED
L
Gdzie:
SD1 – bajt startu o kodzie 10H
DA – adres docelowy
SA – adres źródła
FC – bajt sterujący
FCS – bajt kontrolny
ED – bajt końca o kodzie 16H
L – liczba bajtów w FCS
- Telegramy wywołania i potwierdzenia ze stałą długością pola
informacyjnego z danymi:
SD3 DA S.A. FC
D
D
D
D
D
D
D
D
FCS ED
L
Gdzie:
SD3 – bajt startu o kodzie A2H
D – dane
L – liczba bajtów w FCS = 11
- Telegramy wywołania i potwierdzenia ze stałą długością pola
informacyjnego z zmienną długością danych:
SD2
LE
Ler
SD2
DA
SA
L
FC
D
Gdzie:
SD2 – bajt startu o kodzie 68H
LE – długość jednostki (liczba wszystkich ramek minus 6)
LEr – długość jednostki, powtórzona
D – dane (1-74)
L – liczba bajtów w FCS = 11
Przykładowe ramki:
Wszystkie wartości w postaci szesnastkowej.
FCS
ED
Test komunikacji:
10
66
E6
01
4D
16
śądanie powtórzenia ostatniego komunikatu:
10
66
E6
12
5E
16
Zatrzymanie DIGITRIC-a:
A2 66 E6 0F 58
00
00
00
00
00
00
00
B3
16
Wznowienie pracy przez Digitrica:
A2 66 E6 0F 58 01 00
00
00
00
00
00
B4
16
Suma kontrolna:
Sumę kontrolną FCS jest bardzo łatwo policzyć. Jest to zwykła suma
arytmetyczna z tą róŜnicą, Ŝe do ramki wstawiany jest tylko najmłodszy bajt
sumy. Najlepiej liczy się ją dla liczb w postaci szesnastkowej.
Przykład:
E4
43
12
3D
+ 90
206
Zostawiamy najmłodszą część a resztę odrzucamy, czyli w naszym przypadku
suma wynosi 06hex.