Wielki Post - Parafia św. Andrzeja Boboli

Wielki Post
We środę 5 marca rozpoczęliśmy Wieki i Święty Post. W Środę Popielcową na
znak, że chcemy ten okres przeznaczony na nawrócenie i poprawę życia, z pełną
świadomością pochylamy głowy, aby otrzymać szczyptę poświęconego popiołu i
usłyszeć wezwanie: Nawracajcie się i wierzcie Ewangelii.
Słowo Boże czytane w liturgii Mszalnej tego okresu, wzywa nas do zerwania
grzechem, oczyszczenia się i rozpoczęcia życie na nowo, z Bogiem. Gdy myślimy o
Wielkim Poście, najczęściej myślimy o nabożeństwach pokutnych, pasyjnych, jak
Gorzkie Żale, Droga Krzyżowa lub także o indywidualnym i wspólnotowym odmawianiu
różańca św. części trzeciej bolesnej. Słowa Boże, nabożeństwa pasyjne i różaniec
dopomogą nam lepiej rozpoznać wielką miłość Chrystusa, który poprzez cierpienia,
okrutną śmierć na krzyżu, okazał nam, jak bardzo nas umiłował, poświecił swoje
życie dla naszego zbawienia. Uświadomienie sobie tej prawdy winno pobudzić nas
do UMIŁOWANIA naszego Pana i Zbawiciela.
Słyszymy obecnie coraz częściej, że Bóg jest Miłosierny, że chce nam nasze
winy przebaczyć. Na to miłosierdzie musimy jednak zasłużyć nie tylko obietnicą
poprawy i modlitwą, ale zmieniając sposób naszego postępowania. Bóg postanowił
zniszczyć bezbożne miasto Niniwę. Jednak, gdy zobaczył, ze mieszkańcy tego
miasta rozpoczęli pokutę, okazał miłosierdzie i cofnął karę.
Czas Wielkiego Postu to czas pokuty. Od najdawniejszych czasów uważano Post
za akt pokuty. Stąd powstała tradycja i przepis Kościoła, że w pewne dni roku i
tygodnia należy pościć. My zaś rozumiemy to, że w te dni nie wolno spożywać
pokarmy mięsne. Tak, dobrze ale nie do końca jest w tym prawda. Post należy
odróżniać od wstrzemięźliwości. Wstrzemięźliwość jest tylko jednym z elementów
postu.
Polsce obowiązuje przykazanie, że we wszystkie piątki roku należy powstrzymać
się od spożywania pokarmów mięsnych to jest wstrzemięźliwość, co my nazywamy
postem. Natomiast prawdziwy post polega na ograniczeniu się do spożycia tylko
jednego pełnego posiłku w ciągu dnia. Te nasze wyrzeczenia, post i
wstrzemięźliwość są podejmowane nie tylko by być posłusznym nakazom Kościoła,
ale na pragnieniu choć w części naśladowania Chrystusa, który także pościł, a
nawet aż 40 dni i nocy.
Kiedyś młody student z Jordanii, wyzwania mahometańskiego udowadniał, że post
w religii mahometańskiej ma większą wartość, gdyż nakazuje, aby powstałe
oszczędności z zachowania postu, były przeznaczone na pomoc dla ubogich. Jest
znana w kościele tak zwana Jałmużna Postna ale powstaje ona nie z oszczędności z
odżywiania się, ale z ofiar za uzyskaną dyspensę zwolnienie z postu. Nasze zaś
wydatki na odżywienie się w dni postu i wstrzemięźliwości są większe niż w dni
wolne od postu, pokarmy są droższe, a my chcemy dobrze i smacznie zjeść. Tu
właśnie mijamy się z ideą postu i wstrzemięźliwością. Chodzi bowiem nie tylko o
zachowania prawa, ale o ducha prawdziwej pokuty.
Już na początek Wielkiego Postu. Kościół w Liturgii czytając Ewangelię według
św. Mateusza, przypomną naukę Chrystusa Pana o tym jak należy wykonywać dobre
uczynki, by było ona zasługujące i miłe Bogu.
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 8 March, 2017, 16:09
Na pierwszym miejscu stawia Chrystus Pan potrzebę niesienia pomocy bliźniemu.
Poucza jednak, by te uczynki nie były przez nas zmarnowane, byśmy nie czynili
licząc na wzgląd ludzki, na pochwalę dla siebie. Zalecą, aby ofiara wsparcia
była dokonywana w skrytości. Obecny człowiek jest uwrażliwiony na swoja godność.
Słowo przyjmować jałmużnę lub żyć z jałmużny są obraźliwe. Używajmy i to
jest łatwiejsze do przyjęcia wyrażenie otrzymuje zasiłek, lub otrzymuje
pomoc mniej mają w sobie zabarwienia upokorzenia, ale świadczą o dobroci serca
i intencji ofiarodawcy.
Znana jest w kościele tak zwana Jałmużna Postna. Skarbonka z tym napisem jest
przeznaczona do składania ofiar dla potrzebujących pomocy materialnej, jak
również do składanie ofiar w związku otrzymaną dyspensą, od zachowań przepisów
postnych.
Jako drugi uczynek zasługujący na drogę w Bogu jest modlitwa. Wielki Post
jest czasem modlitwy osobistej, rodzinnej i we wspólnocie kościoła. Do nas także
odnoszą się upomnienia Chrystusa: Czuwajcie i módlcie się. Kościół stwarza
wiele możliwości, poza Eucharystią, do wspólnej modlitwy: Droga Krzyżowa,
Gorzkie Żale, Różaniec. Dniami wspólnej modlitwy są także dni rekolekcji
parafialnych. Pan Jezus poucza nas, by nasza modlitwa była prawdziwym spotkaniem
z Bogiem. Ojciec, który widzi w skrytości, odda tobie.
Wreszcie jako trzeci uczynek pokutny jest post. Praktyka postu nie może być
manifestacją naszej wierności przepisom kościoła, ale przyjęta w duchu pokuty w
którym to choć w części, naśladujemy Chrystusa, który pościł przez 40 dni i
nocy. Naśladowania kogoś w dobrem, jest także aktem miłości. Naśladując
Chrystusa okazujemy mu naszą miłość.
Dobrze pobożnie przeżyty post przyniesie nam wiele pożytku, Pomaga nam w
opanowaniu naszych złych skłonności i rozwijaniu cnót. W prefacji na Wielki
Post, wyznajemy: Ty przez post cielesny, ośmieszasz wady, podnosisz ducha,
udzielasz cnoty i nagrody:. Praktyki Wielkiego postu przyjęte przez Boga jako
ofiara poskramiają naszą pychę, otwierają serca na potrzeby biednych. Spiesząc
im z pomocą, naśladujmy Twoją dobroć.
Prośmy więc z całym Kościołem: Panie nasz Boże, daj nam przez święty post
rozpocząć okres pokuty, aby nasze wyrzeczenia umocniły nas do walki ze złym
duchem.
Ks. Stefan Girstun
http://www.abobola.aplus.pl - Parafia św. Andrzeja Boboli M. w Białymstoku
Powered by Mambo
Generated: 8 March, 2017, 16:09