PLAN PRACY. KÓŁKO PLASTYCZNE Prowadząca: Joanna

PLAN PRACY.
KÓŁKO PLASTYCZNE
Prowadząca: Joanna Klebanowicz.
Sztuka odgrywa istotna rolę w wychowaniu człowieka. Na co dzień wyzwala go
od uległości wobec istniejącej wokół niego rzeczywistości, dzięki czemu pozwala mu
stwarzać
lepszy
i
ciekawszy
świat.
Wycieczka w świat sztuki jest dla człowieka estetycznym przeżyciem i ucieczką od
rzeczywistości. Uczy go widzieć ten świat innymi oczyma. Za każdym razem, gdy wraca z tej
podróży jego doznania i wrażliwość na otaczający świat stają się pełniejsze i bogatsze.
Wyzwalają w człowieku odważniejsze działania.
Wychowanie poprzez kontakt ze sztuką staje się siłą napędową wszelkich realizacji,
radości życia i rozwoju. To ważna sfera przyczyniająca się do ogólnego rozwoju młodego
człowieka, poznawania świata i siebie.
Główne cele działalności kółka plastycznego
 rozwijanie wrażliwości na otaczający nas świat,
 rozbudzanie postaw kreatywnych,
 rozbudzanie plastycznych zainteresowań uczniów.
Zajęcia plastyczne odbywają się w wymiarze 3 godzin tygodniowo .
CELE OPERACYJNE:
Uczeń:









pogłębia swoją wiedzę i umiejętności w zakresie warsztatu plastycznego
potrafi znanymi środkami plastycznymi wykorzystać zdobytą wiedzę i umiejętności w
praktycznym działaniu;
wyrabia wewnętrzną kreatywność i samodzielnie poszukuje nowych środków
plastycznych odważnie je stosując do realizowania tematów;
rozwija pod kierunkiem nauczyciela zainteresowania warsztatem plastycznym i
historią sztuki,
bierze czynny udział we wszelkiego rodzaju konkursach plastycznych;
uczy się rzetelnej i systematycznej pracy wiedząc, że do sukcesu dochodzi się
pracowitością;
potrafi szybko i sprawnie zorganizować sobie warsztat pracy
rozwija wrażliwość estetyczną na otaczający go świat,
bierze czynny udział w zakresie prac dekoratorskich na rzecz szkoły;
METODY PRACY



podające (pogadanka, opowiadanie, opis, wyjaśnienie)
eksponujące (film, pokaz, ekspozycja prac własnych)
praktyczne (ćwiczenia samodzielne, plastyczne działania grupowe )
1

aktywizujące(burza mózgów, drama)
FORMY PRACY



indywidualna;
praca w grupie;
zbiorowa.
STOSOWANE TECHNIKI:





w malarstwie: akwarela, plakatówka, gwasz , lawowanie tuszem np. z akwarelą;
w rysunku: węgiel, ołówek, piórko, patyk;
w grafice: monotypia (odbitka na szkle) lub frotaż
w rzeźbie: glina, masa solna i gipsowa, modelina lub plastelina do małych form np. do
projektu medalu, papier
wycinanki z papieru, tekturki itp
TREŚCI :
1. Poznawanie tajemnic barw oraz sposobów uzyskiwania barw czystych, pochodnych,
złamanych i dopełniających.
2. Określanie różnych nastrojów emocjonalnych i odpowiedniego doboru grupy barw.
3. Doświadczanie nowych technik wyrazu artystycznego -kolaż i frotaż.
4. Przedstawianie nastrojów emocjonalnych, pór roku w szerokiej i wąskiej gamie barw .
5. Doświadczanie technik malowania farbą akwarelową martwej natury, krajobrazu,
portretu.
6. Zapoznanie z krojem pisma plastycznego:
o jednoelementowego;
o dwuelementowego;
7. Projektowanie wzorów tkanin użytkowych z uwzględnieniem symetrii, rytmu i
równowagi kompozycji.
8. Rysowanie martwej natury ze zwróceniem uwagi na walor kreski, proporcje i źródło
światła.
9. Malowanie tych samych motywów martwej natury techniką akwarelową i plakatówki
w celu głębszego poznania właściwości farb i różnic między farbą kryjącą a
niekryjącą.
10 .Zapoznanie z techniką odbitki graficznej –stemple z korka oraz faktury w dziele
malarskim.
11. Projektowanie krótkiego komiksu na temat wg inwencji ucznia, wprowadzenie
pojęcia kreski jako konturu i plamy ostrej w dziele plastycznym.
12. Doświadczanie ekspresji i walorów artystycznych kreski na podstawie martwej natury
lub pejzażu
13 . Wprowadzenie pojęcia perspektywy jako sposobu określania przestrzeni w
kompozycji plastycznej.
14. Ćwiczenia rysunkowe perspektywy –świat bliżej i dalej
2
15. Projektowanie plakatu, doświadczanie możliwości tworzenia obrazu literą lub
ścisłego związku kroju pisma z obrazem.9dla dzieci starszych)
16. Ćwiczenia rysunkowe postaci ludzkiej w szkicownikach, na podstawie atlasu
anatomicznego ze stopniowaniem trudności w kolejności( dla uczniów starszych) :
o układ kostny człowieka;
o układ mięśni, włókien, chrząstek i stawów;
o zbliżenia fragmentów ciała ludzkiego: dłoń, palce kończyn dolnych i górnych,
stopa, oko, nos, ucho.
17. Poznawanie i doświadczanie nowych, ekspresyjnych środków technicznych
wyrażania dynamiki i statyki dzieła plastycznego. Wprowadzenie pojęć:
statyka,dynamika , kontrast kierunków.( uczniowie starsi)
18. Wprowadzenie pojęcia perspektywy powietrznej i malarskiej realizowane techniką
akwareli w plenerze. ( uczniowie starsi)
19. Doświadczanie etapów tworzenia technicznej strony konstrukcji rzeźbiarskiej i
doboru odpowiednich narzędzi do pracy w glinie,plastelinie.
20. Projektowanie wnętrz na cele użytkowe z uwzględnieniem estetyki, higieny,
funkcjonalności i oryginalności indywidualnej ucznia.
21. Stworzenie prezentacji multimedialnej -indywidualnie lub grupowoGALERIA NASZYCH PRAC PLASTYCZNYCH.
PROCEDURY OCENY
Praca poszczególnych uczniów oceniana jest na bieżąco, w formie słownej podczas i po
zakończeniu pracy. Prace wywieszane są również na gazetce szkolnej.
Ważne jest, aby była to ocena raczej pozytywna ze szczególnym wskazaniem tych
elementów, nad którymi uczeń powinien jeszcze popracować. Istotna jest pochwała i
wskazywanie dobrych stron i rozwiązań ucznia np. oryginalność, ciekawa kolorystyka, dobra
kompozycja itp. Dobre rezultaty przynosi informowanie ucznia, co jakiś czas, o jego
postępach.
Jedyną dopuszczalną oceną w formie pisemnej jest udział ucznia w konkursie plastycznym
bez względu na uzyskanie w nim miejsca, wyróżnienia, certyfikatu, listu gratulacyjnego.
Powyższe formy oceny są wystarczające, by motywować uczniów do pracy i zapewniają
bezstresowe uczestnictwo w pracach koła plastycznego.
EWALUACJA
Do przeprowadzenia ewaluacji dobrze jest posłużyć się:



opinią uczestników koła w postacie ankiety badającej stopień zadowolenia
uczestników i ich rodziców z przeprowadzonych zajęć;
analizą osiągnięć grupy i osiągnięć indywidualnych;
dyskusją z grupą w zajęciach podsumowujących: co się udało, a czego nie udało się
zrealizować i dlaczego.
Opracowała: mgr Joanna Klebanowicz.
3