Problematyka odmowy przyłączenia do sieci ciepłowniczej, aspekty

Problematyka odmowy przyłączenia
do sieci ciepłowniczej, aspekty
ekonomiczne i formalne, zapisy
umowy przyłączeniowej
r.pr. Renata Sławińska
Puławy, dnia 11 lutego 2015r.
Art. 7 [Obowiązek zawarcia umowy]
1.Przedsiębiorstwo
energetyczne
zajmujące
się
przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub
energii jest obowiązane do zawarcia umowy
o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się
o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego
traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne
warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw
lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia
warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Jeżeli
przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia
umowy o przyłączenie do sieci, jest obowiązane
niezwłocznie pisemnie powiadomić o odmowie jej
zawarcia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.
[…]
Art. 7 [Obowiązek zawarcia umowy] cd.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 zdanie
pierwsze, nie dotyczy przypadku, gdy ubiegający się
o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci nie ma
tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości,
obiektu lub lokalu, do których paliwa gazowe lub
energia mają być dostarczane.
Określenie, że nałożony został publicznoprawny
obowiązek oznacza, konieczność wykonywania
takich działań, których przedsiębiorstwo
nie podjęłoby lub podjęłoby w innym
zakresie, gdyby kierowało się wyłącznie
własnymi
interesami
handlowymi
(gospodarczymi).
Nałożony na przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące
się przesyłaniem lub dystrybucją paliw lub energii
publicznoprawny
obowiązek
zawarcia
umowy
o przyłączenie nie ma charakteru bezwzględnego.
Z treści art. 7 ust. 1 i 3 Prawa energetycznego wynika,
że obowiązek ten istnieje wówczas, gdy zostaną
spełnione łącznie warunki, do których ustawodawca
zaliczył:
- istnienie warunków technicznych i ekonomicznych
przyłączenia do sieci i dostarczania paliw lub energii,
-spełnianie przez podmiot żądający zawarcia umowy
warunków przyłączenia do sieci i odbioru oraz
- dysponowanie tytułem prawnym do korzystania
z nieruchomości, obiektu lub lokalu, do których paliwa
gazowe lub energia mają być dostarczane.
Obowiązujące przepisy prawa, w szczególności
ustawa prawo energetyczne i Rozporządzenie
Ministra Gospodarki z dnia 15 stycznia 2007 r.
w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania
systemów ciepłowniczych (Dz. U. nr 16 poz. 92,
dalej jako „Rozporządzenie systemowe”) reguluje
jedynie kwestie przyłączenia do sieci ciepłowniczej
źródeł ciepła (§ 6), węzłów cieplnych (§ 7) oraz
przyłączenia do zewnętrznej instalacji odbiorczej
za węzłem grupowym, należącej do przedsiębiorstwa
ciepłowniczego lub dystrybutora ciepła instalacji
w obiekcie odbiorcy (§ 8).
Zgodnie z Rozporządzeniem systemowym:
§ 3.
Przyłączenie do sieci ciepłowniczej następuje
na podstawie umowy o przyłączenie, o której mowa
w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 –
Prawo energetyczne, zwanej dalej „Ustawą”,
i po spełnieniu warunków przyłączenia do tej sieci,
zwanych dalej „warunkami przyłączenia”.
I dalej:
§ 4.
„Podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci
ciepłowniczej, zwany dalej „Wnioskodawcą”, składa
wniosek o określenie warunków przyłączenia
w przedsiębiorstwie ciepłowniczym lub u dystrybutora
ciepła, do którego sieci ubiega się o przyłączenie.”
art. 7a Prawa energetycznego:
„Przyłączane do sieci urządzenia, instalacje i sieci
podmiotów ubiegających się o przyłączenie muszą
spełniać wymagania techniczne i eksploatacyjne
zapewniające:
1) bezpieczeństwo funkcjonowania (…) sieci
ciepłowniczej oraz współpracujących z tą siecią
urządzeń lub instalacji służących do wytwarzania lub
odbioru
ciepła,
zwanych
dalej
"systemem
ciepłowniczym";
2) zabezpieczenie (…) systemu ciepłowniczego przed
uszkodzeniami spowodowanymi niewłaściwą pracą
przyłączonych urządzeń, instalacji i sieci;
3) zabezpieczenie przyłączonych urządzeń, instalacji
i sieci przed uszkodzeniami w przypadku awarii
lub
wprowadzenia
ograniczeń
w
poborze
lub dostarczaniu paliw gazowych lub energii;
4) dotrzymanie w miejscu przyłączenia urządzeń,
instalacji i sieci parametrów jakościowych paliw
gazowych i energii;
5) spełnianie wymagań w zakresie ochrony
środowiska, określonych w odrębnych przepisach;
6) możliwość dokonywania pomiarów wielkości
i parametrów niezbędnych do prowadzenia ruchu
sieci oraz rozliczeń za pobrane paliwa lub energię”.
„Przedsiębiorstwo energetyczne może zasadnie
odmówić przyłączenia podmiotu do sieci, jeśli
podmiot ten nie spełnia warunków, o których mowa
w art. 7a ust. 1 i 2 PrEnerg. Obok przepisów
o charakterze administracyjnym, dotyczących zasad
działania urządzeń współpracujących z siecią, ogólny
zakaz ingerowania w działanie sieci przez odbiorcę
można wyprowadzić z zasad prawa cywilnego.
Nie ulega wątpliwości, iż działania lub zaniechania
odbiorcy nie mogą prowadzić do zakłóceń
w działaniu sieci, bo w konsekwencji mogłoby
prowadzić to do zakłóceń u innych odbiorców, a w
skrajnych wypadkach do zagrożenia życia, zdrowia
lub mienia bądź zniszczenia mienia w większym
rozmiarze” [por. Marzena Czarnecka, Tomasz
Ogłódek, Prawo energetyczne. Komentarz].
Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3) Rozporządzenia
systemowego „Podział podmiotów na grupy
przyłączeniowe jest dokonywany w zależności
od rodzaju należących do tych podmiotów obiektów
przyłączanych
do
sieci,
z
uwzględnieniem
następujących kryteriów: […]
3)
rodzajów
i
parametrów
technicznych
przyłączanych sieci ciepłowniczych należących
do innych przedsiębiorstw energetycznych, […].”
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8.03.2006r. sygn.
akt III CZP 105/05:
„W sytuacji, w której do sieci należącej
do określonego przedsiębiorstwa podłączona
zostaje
sieć
należąca
do
innego
przedsiębiorstwa,
dokonane
połączenie
pozostaje
bez
wpływu
na
własność
przyłączonych instalacji, ponieważ obie sieci
są składnikiem odrębnych przedsiębiorstw;
ustalenia wymaga jedynie przebieg granicy
między obu sieciami.”
Zgodnie z art. 7 ust. 1 zd. 1 Prawa energetycznego
przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
przesyłaniem lub dystrybucją m.in. energii cieplnej
„jest obowiązane do zawarcia umowy
o przyłączenie do sieci z podmiotami
ubiegającymi się o przyłączenie do sieci na zasadzie
równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją
techniczne
i
ekonomiczne
warunki
przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw
lub energii, a żądający zawarcia umowy
spełnia warunki przyłączenia do sieci
i odbioru”.
Z kolei, art. 7 ust. 3 Prawa energetycznego stanowi,
iż obowiązek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 zdanie
1 Prawa energetycznego nie dotyczy przypadku,
gdy ubiegający się o zawarcie umowy o przyłączenie
do sieci nie ma tytułu prawnego do korzystania
z nieruchomości, obiektu lub lokalu, do których
energia ma być dostarczana.
Ustawodawca rozróżnił przesłankę technicznych
warunków przyłączenia i przesłankę technicznych
warunków dostarczania energii. Może się zdarzyć,
że istnieją techniczne warunki przyłączenia, brak jest
natomiast warunków dostarczania.
A.Walaszek i W. Pyzioł, Obowiązek zawarcia umowy
o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej –
węzłowe zagadnienia prawne (PUG 2006, nr 12 str. 5)
wskazali, że:
„techniczne
warunki
dostarczania
różnią
się
od technicznych warunków przyłączenia tym, że o ile
prawidłowo zaprojektowane i wykonane przyłącze daje
teoretycznie możliwość pobierania z sieci energii,
to jednak rozpoczęcie poboru przez nowo przyłączony
podmiot może skutkować pogorszeniem pracy sieci.”
Jeżeli istnieją warunki techniczne konieczna
jest analiza budowy lub rozbudowy sieci
celem zawarcia umowy przyłączeniowej
zgodnie z wnioskiem odbiorcy. Zatem,
de facto, przesłanka natury technicznej
będzie
się
sprowadzała
do
analizy
ekonomicznej opłacalności przyłączenia.
Art. 7 ust. 5 Prawa energetycznego:
„5. Przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się
przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub
energii jest obowiązane zapewnić realizację
i finansowanie budowy i rozbudowy sieci, w tym na
potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się
o przyłączenie, na warunkach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust.
1-4, 7 i 8 i art. 46 oraz w założeniach lub planach,
o których mowa w art. 19 i 20”.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11.04.2012r. sygn. akt III SK
33/11 wskazał, że przepis art. 7 ust. 5 Prawa
energetycznego nakładający na niektóre przedsiębiorstwa
energetyczne obowiązek rozbudowy sieci oraz finansowania
rozbudowy sieci na potrzeby przyłączenia różnych
podmiotów, nie ma charakteru bezwzględnego i aktualizuje
się na określonych w tym przepisie warunkach. Obowiązek
ten spoczywa na przedsiębiorstwie energetycznym tylko
i wyłącznie w zakresie wynikającym z przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie art. 9 oraz art. 46
Prawa energetycznego oraz w zakresie wynikającym
z założeń lub planów, o których mowa w art. 19 i 20 tej
ustawy. W sytuacji kiedy takich planów brak lub też
rozbudowa sieci nie jest ujęta w założeniach oraz planach, o
których mowa w art. 19 i 20 Prawa energetycznego, brak
jest podstaw aby odwoływać się do planów z art. 16 Prawa
energetycznego. Zdaniem Sądu Najwyższego przepis art. 7
ust. 5 ustawy nie odwołuje się w swej treści do planów
z art. 16.
O
istnieniu
ekonomicznych
warunków
przyłączenia do sieci i dostarczania paliw
gazowych bądź energii można ogólnie mówić
wówczas, gdy przyłączenie do sieci oraz –
następnie – dostarczanie paliw gazowych
bądź energii jest dla przedsiębiorstwa
energetycznego „opłacalne”.
Przesłanką istnienia obowiązku zawarcia
umowy o przyłączenie do sieci jest spełnienie
przez podmiot żądający zawarcia umowy
„warunków przyłączenia do sieci i odbioru”.
Uwaga: Warunki, o których mowa, nie muszą być
spełnione w momencie składania wniosku
o przyłączenie do sieci.
Jednym z elementów postępowania w sprawie
przyłączenia do sieci ciepłowniczej jest opłata
za przyłączenie (art. 7 ust. 8 Prawa energetycznego).
W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne
odmówi przyłączenia do sieci z powodu braku
warunków ekonomicznych, za przyłączenie
do sieci przedsiębiorstwo to może ustalić opłatę
w wysokości uzgodnionej z podmiotem
ubiegającym się o przyłączenie do sieci
w umowie o przyłączenie do sieci (art. 7 ust. 9
Prawa energetycznego).
Art. 7b. 1. Podmiot posiadający tytuł prawny
do korzystania z obiektu, który nie jest przyłączony
do sieci ciepłowniczej lub wyposażony w indywidualne
źródło ciepła, oraz w którym przewidywana szczytowa
moc cieplna instalacji i urządzeń do ogrzewania tego
obiektu wynosi nie mniej niż 50 kW, zlokalizowanego
na terenie, na którym istnieją techniczne warunki
dostarczania ciepła z sieci ciepłowniczej, w której nie
mniej niż 75% ciepła w skali roku kalendarzowego
stanowi ciepło wytwarzane w odnawialnych źródłach
energii, ciepło użytkowe w kogeneracji lub ciepło
odpadowe z instalacji przemysłowych, ma obowiązek
zapewnić efektywne energetycznie wykorzystanie
lokalnych zasobów paliw i energii przez:
1) wyposażenie obiektu w indywidualne odnawialne
źródło
ciepła,
źródło
ciepła
użytkowego
w kogeneracji lub źródło ciepła odpadowego
z instalacji przemysłowych, albo
2) przyłączenie obiektu do sieci ciepłowniczej
— chyba, że przedsiębiorstwo energetyczne
zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła
odmówiło wydania warunków przyłączenia do sieci
albo dostarczanie ciepła do tego obiektu z sieci
ciepłowniczej lub z indywidualnego odnawialnego
źródła
ciepła,
źródła
ciepła
użytkowego
w kogeneracji lub źródła ciepła odpadowego
z instalacji przemysłowych zapewnia mniejszą
efektywność
energetyczną,
aniżeli z innego
indywidualnego źródła ciepła, które może być
wykorzystane do dostarczania ciepła do tego obiektu.
2. Obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
nie stosuje się, jeżeli ceny ciepła stosowane przez
przedsiębiorstwo
energetyczne
zajmujące
się
wytwarzaniem ciepła i dostarczające ciepło do sieci,
o której mowa w ust. 1, są równe lub wyższe
od obowiązującej średniej ceny sprzedaży ciepła,
o której mowa w art. 23 ust. 2 pkt 18 lit. c, dla źródła
ciepła zużywającego tego samego rodzaju paliwo.
3. Efektywność energetyczną dostarczania ciepła,
o której mowa w ust. 1, określa się na podstawie
audytu, o którym mowa w art. 28 ust. 3 ustawy
z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności
energetycznej.
Kolejnym warunkiem niezbędnym do stwierdzenia
istnienia
publicznoprawnego
obowiązku
przedsiębiorstwa energetycznego zawarcia umowy
o przyłączenie do sieci, stanowiącym subiektywną
przesłankę
merytoryczną
jest
potwierdzenie
spełnienia
możliwości
odbioru
energii
przez
urządzenia, sieci lub instalacje należące do podmiotu
ubiegającego się o przyłączenie. Wydane przez
przedsiębiorstwo warunki przyłączenia określają
aspekty
techniczne
przyłączenia
stosownie
do okoliczności konkretnego przypadku przy czym
ze względu na bezpieczeństwo sieci i niezawodność
dostaw prawo do ich kształtowania należy
do przedsiębiorstwa.
Warunki
przyłączenia
wydawane
są
przez
przedsiębiorstwo energetyczne po rozpatrzeniu
wniosku podmiotu ubiegającego się o przyłączenie.
Warunki te określają aspekty techniczne przyłączenia
stosownie do okoliczności konkretnego przypadku
przy czym, ze względu na bezpieczeństwo sieci
i niezawodność dostaw, prawo do ich kształtowania
należy
do
przedsiębiorstwa
energetycznego.
W okresie ważności warunki przyłączenia stanowią
warunkowe
zobowiązanie
przedsiębiorstwa
energetycznego do zawarcia umowy o przyłączenie
do sieci ciepłowniczej.
Przesłanką negatywną obowiązku zawarcia
umowy o przyłączenie do sieci jest brak tytułu
prawnego do korzystania z nieruchomości,
obiektu lub lokalu, do których paliwa gazowe lub
energia mają być dostarczane (art. 7 ust. 3 Prawa
energetycznego).
Jak wskazał Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku
z dnia 20.03.2014 r. sygn. akt XVII AmE 81/12:
„Sformułowane w art.7 ust. 3 pojęcie tytułu prawnego
powinno być interpretowane szeroko jako własność lub
współwłasność, ograniczone prawo rzeczowe, a także
jako prawo wynikające ze stosunków zobowiązaniowych
tj. umów cywilnoprawnych, takich jak umowa dzierżawy,
najmu, podnajmu czy użyczenia. Z przedstawionych przez
pozwanego przy odpowiedzi na odwołanie dowodów
wynika, że zainteresowany był stroną umów dzierżawy
zawartych w sierpniu 2008 r. i czerwcu 2011r. co jest
wystarczającym dowodem do uznania, iż posiadał tytuł
prawny, o którym mowa w powołanym przepisie.
Do zawarcia umowy o przyłączenie nie jest też zgodnie
z przyjętym w orzecznictwie stanowiskiem, wymagane
fizyczne istnienie przyłączanego obiektu (por. wyrok SA
w Warszawie z dnia 31 stycznia 2013 r., VI ACa
1066/12)”.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 zdanie 2 Prawa
energetycznego „Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne
odmówi zawarcia umowy o przyłączenie
do sieci, jest obowiązane niezwłocznie
pisemnie powiadomić o odmowie jej zawarcia
Prezesa
Urzędu
Regulacji
Energetyki
i zainteresowany podmiot, podając przyczyny
odmowy.”
Wydanie
przez
przedsiębiorstwo
energetyczne
warunków przyłączenia do sieci oraz przedłożenie
projektu umowy o przyłączenie do sieci nie oznacza,
że istnieją techniczne i ekonomiczne warunki
przyłączenia do sieci w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy
z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawa energetycznego
(tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 ze zm.).
Zgodnie z art. 7 ust. 8i w/w ustawy dokument warunki przyłączenia stanowi jedynie warunkowe
zobowiązanie
przedsiębiorstwa
energetycznego
do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci
elektroenergetycznej. Oznacza to, że po wydaniu tego
dokumentu konieczne jest późniejsze badanie
i weryfikacja przesłanek z art. 7 ust. 1 ww. ustawy.
„Umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać
co najmniej postanowienia określające: termin realizacji
przyłączenia, wysokość opłaty za przyłączenie, miejsce
rozgraniczenia
własności
sieci
przedsiębiorstwa
energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres
robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania
dotyczące lokalizacji układu pomiarowo-rozliczeniowego
i jego parametrów, harmonogram przyłączenia, warunki
udostępnienia
przedsiębiorstwu
energetycznemu
nieruchomości należącej do podmiotu przyłączanego w celu
budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji
przyłączenia, przewidywany termin zawarcia umowy,
na podstawie której nastąpi dostarczanie paliw gazowych
lub energii, ilości paliw gazowych lub energii
przewidzianych
do
odbioru,
moc
przyłączeniową,
odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków
umowy, a w szczególności za opóźnienie terminu realizacji
prac w stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres
obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania.”
Określenie każdej ze stron umowy przyłączeniowej
powinno zawierać następujące dane: pełna nazwa wraz
z formą prawną przedsiębiorstwa (w przypadku osoby
fizycznej: imię i nazwisko), siedziba przedsiębiorstwa
(w przypadku osoby fizycznej: adres zamieszkania),
numer
wpisu
do
właściwego
rejestru
wraz
z oznaczeniem sądu rejestrowego, w którym
przechowywane
są
akta
przedsiębiorstwa,
w odniesieniu do osób prawnych działających w formie
spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki
akcyjnej:
wysokość
kapitału
zakładowego
(w przypadku spółki akcyjnej – również wysokość
kapitału wpłaconego), nr NIP, osoby działające
w imieniu i na rzecz strony przy podpisaniu umowy
przyłączeniowej.
Oznacza ustalony przez strony i wskazany w umowie
termin, w którym przyłączenie powinno być wykonane.
Wskazanie terminu (rozumianego jako konkretna
chwila) może być tak ścisłe, że wiadomo kiedy
nadejdzie (wskazanie daty lub określonego święta),
ale może polegać także na powołaniu się na pewne
zdarzenie które z pewnością nastąpi lecz nie wiadomo
kiedy (np. miesiąc od otrzymania dokumentacji
projektowej). W umowie o przyłączenie do sieci termin
realizacji przyłączenia powinien być ustalony tak aby
uwzględniał czas potrzebny na wykonanie przyłącza
(w tym wykonanie projektu, uzyskanie wszystkich
pozwoleń, zgód, decyzji). W praktyce, możliwe
i uzasadnione jest ustalanie terminów poszczególnych
etapów liczonych od konkretnego zdarzenia (od dnia
realizacji innych postanowień umowy).
Zasady ustalania opłaty za przyłączenie do sieci
określa art. 7 ust. 8 prawa energetycznego oraz
przepisy wykonawcze – rozporządzenie taryfowe.
Jeżeli
przedsiębiorstwo
energetyczne
odmówi
przyłączenia do sieci z powodu braku warunków
ekonomicznych to, w umowie przyłączeniowej, może
ustalić opłatę za przyłączenie do sieci w wysokości
uzgodnionej
z
podmiotem
ubiegającym
się
o przyłączenie (art. 7 ust. 9 Prawa energetycznego).
Wyjątek od zasady dotyczącej pobierania opłaty za
przyłączenie został wprowadzony w tymże art. 7 ust. 11
Prawa energetycznego: „W przypadku o którym mowa
w art. 7b ust. 1 nie pobiera się opłaty za przyłączenie
do sieci”.
Art. 7b. [Wykorzystywanie zasobów lokalnych]
1. Podmiot posiadający tytuł prawny do korzystania
z obiektu, który nie jest przyłączony do sieci ciepłowniczej
lub wyposażony w indywidualne źródło ciepła, oraz
w którym przewidywana szczytowa moc cieplna instalacji
i urządzeń do ogrzewania tego obiektu wynosi nie mniej niż
50 kW, zlokalizowanego na terenie, na którym istnieją
techniczne warunki dostarczania ciepła z sieci ciepłowniczej,
w której nie mniej niż 75% ciepła w skali roku
kalendarzowego
stanowi
ciepło
wytwarzane
w odnawialnych źródłach energii, ciepło użytkowe
w kogeneracji lub ciepło odpadowe z instalacji
przemysłowych, ma obowiązek zapewnić efektywne
energetycznie wykorzystanie lokalnych zasobów paliw
i energii przez:
1) wyposażenie obiektu w indywidualne odnawialne
źródło
ciepła,
źródło
ciepła
użytkowego
w kogeneracji lub źródło ciepła odpadowego
z instalacji przemysłowych, albo
2) przyłączenie obiektu do sieci ciepłowniczej
- chyba, że przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące
się przesyłaniem lub dystrybucją ciepła odmówiło
wydania warunków przyłączenia do sieci albo
dostarczanie ciepła do tego obiektu z sieci
ciepłowniczej lub z indywidualnego odnawialnego
źródła ciepła, źródła ciepła użytkowego w kogeneracji
lub
źródła
ciepła
odpadowego
z
instalacji
przemysłowych zapewnia mniejszą efektywność
energetyczną, aniżeli z innego indywidualnego źródła
ciepła, które może być wykorzystane do dostarczania
ciepła do tego obiektu.
Ustawą z dnia 11.04.2008 r. o zmianie ustawy –
Kodeks cywilny oraz niektórych ustaw, która weszła
w życie z dniem 3 sierpnia 2008 r. zostały
wprowadzone
zmiany
do
kodeksu
cywilnego
polegające m.in. na uregulowaniu służebności przesyłu
(dodano art. 3051 – 3054 KC). Do służebności
przesyłu, w sprawach nieuregulowanych stosuje się
odpowiednio
przepisu
dotyczące
służebności
gruntowych.
Zgodnie z art. 3051 KC „Nieruchomość można obciążyć
na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub
którego własność stanowią urządzenia, o których
mowa w art. 49 § 1, prawem polegającym na tym, że
przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie
z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem
tych urządzeń (służebność przesyłu)”.
CWW Kancelaria Prawnicza Sp.k.
ul. Włodkowica 10/11 (III p.)
50-072 Wrocław
tel.: (+48-71) 780 76 00
faks: (+48-71) 780 76 01
e-mail: [email protected]
www.cww.pl
Dziękuję za uwagę !