Ekumenizm powrotu czy nawrócenia?

Ekumenizm powrotu czy nawrócenia?
Nadesłał marost
Od ekumenizmu "powrotu" do ekumenizmu "nawrócenia" ("wspólnej drogi") (moje notatki z katechez
Bractwa Sw Piotra) Jeśli "ekumenizm powrotu"(oryg.franc. "oecuménisme de retour") jest nieustanna
praktyką Kościoła, to dlatego, że takie zachowanie dyktują mu święte księgi.
Według Nowego Testamentu herezja jest oddaleniem się daleko od prawdy, jest więc separacją
względem Chrystusa, który jest Prawdą:
"Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski (...)
Biegliście dobrze, któż wam przeszkodził być posłusznymi w prawdzie?"(Gal5,4 i 7).
Czyż dla katolików nie jest zatem obowiązkiem i gestem miłości sprowadzenie zagubionej owieczki do
Prawdy?:
"Bracia moi, jeśli kto spośród was zboczy od prawdy, a ktoś go nawróci, niech wie, że ten, kto nawróci
grzesznika z błędnej drogi jego, wybawi duszę jego od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów (Jak 5,19).
Taki jest zatem prawdziwy ekumenizm: sprowadzić zagubionego do owczarni, którą jest Kościół katolicki
- depozytariusz Objawienia i Arka zbawienia.
Oto dlaczego Pius XI, w swojej encyklice Mortalius animos o ekumeniźmie (6.02.1928)
potępił wszystkie poczynania ekumeniczne nie polegające na działaniach na rzecz powrotu dysydentów:
" Jasną rzeczą więc jest, Czcigodni Bracia, dlaczego Stolica Apostolska swym wiernym nigdy nie
pozwalała, by brali udział w zjazdach niekatolickich. Pracy nad jednością chrześcijan nie wolno popierać
inaczej, jak tylko działaniem w tym duchu, by odszczepieńcy powrócili na łono jedynego, prawdziwego
Kościoła Chrystusowego, od którego kiedyś, niestety, odpadli. Powtarzamy, by powrócili do jednego
Kościoła Chrystusa który jest dla wszystkich widoczny i po wsze czasy, z woli Swego Założyciela,
pozostanie takim, jakim go On dla zbawienia wszystkich ludzi ustanowił."
"Ekumenizm powrotu" praktykowany i doskonalony przez papieży podczas pierwszej połowy XXw
przyniósł obfite owoce.
Tylko w Europie - w Anglii 121793 anglikanów nawróconych na katolicyzm w latach 1920 do 1930, w
Niemczech ok.10 000 rocznie. Równocześnie katolicyzm odradzał się w krajach w których już nie istniał
jak w Danii czy Norwegii (D.Rops, Un combat pour Dieu, tome 12-1 L'histoire de L'Eglise du Christe, Paris
1967, s.118 do 126).
Aktualne tendencje ekumenizmu
Kardynał W.Kasper. Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan oświadcza
otwarcie:
"Stara koncepcja "ekumenizmu powrotu" została obecnie zastąpiona przez ekumenizm "wspólnej drogi"
która prowadzi chrześcijan do wspólnoty eklezjalnej rozumianej jako jedność w różnorodności pojednanej
(dosł: unité dans la diversité réconciliée) (W.Kasper, La documentation catholique N°22220
du20/02/2000).
O co tu chodzi? - Otóż od tej pory nawracanie się heretyków czy schizmatyków nie jest już ani konieczne
ani oczekiwane:
"Ekumenizm nie wymaga wyrzeczenia się naszej własnej tradycji wiary. Żaden Kościół nie może tego
wymagać" (W.Kasper tamże).
"Nie możemy wyrzucić za burtę tego co wiodło nas i wskazywało drogę do dnia dzisiejszego. Co
pozwoliło przeżyć naszym przodkom w okolicznościach często trudnych. Nie możemy też oczekiwać tego
od naszych braci i sióstr w protestantyzmie i prawosławiu. Ani my ani oni nie możemy stać się
niewiernymi" (La dokumentation catholique N° 2298 z 21/09/2003).
Nowy ekumenizm polega zatem na wykreowaniu i realizacji "przyszłego modelu jedności poszerzonej"
(W.Kasper. La dokumentation catholique N° 2298 z 21/09/2003).
Pozyskanie widzialnej jedności w zakresie wiary, sakramentów i urzędu w konsekwencji pozwoliłoby na
http://m-ostrowski.com - STAT VERITAS
Powered by Mambo
Generated: 8 March, 2017, 17:55
danie tym trzem fundamentom jedności "jakiejś formy duchowości odnowionej" (tamże).
Tak więc na naszych oczach redefiniuje się wiarę, sakramenty, urzędy. Opracowuje się nowe definicje
zdolne objąć różne koncepcje charakterystyczne dla poszczególnych wyznań chrześcijańskich, tak aby
żadne z nich nie musiało wyrzec się własnej specyfiki. Kościół Chrystusowy stanie sie wówczas jednostką
globalną ogarniającą poszczególne wyznania chrześcijańskie.
Taki właśnie Kościół został zdefiniowany w niedawnym posłaniu Wielkanocnym podpisanym
wspólnie przez przedstawicieli Kościołów chrześcijańskich z regionu Paryża. Ze strony Katolickiej posłanie
podpisał kardynał i 11 biskupów: "Zjednoczeni w jego (Chrystusa) Ciele, tworzymy Kościół, który wbrew
swoim słabościom jest dzięki działaniu Łaski Bożej znakiem Jego obecności w świecie (...).
Konkluzja:
Jaką zatem przyjąć postawę wobec nowego ekumenizmu? - Nieufność i odrzucenie bez wahania.
Na katolików czyha jeszcze inna forma dewiacji: odrzucanie autorytetów, które publikując nieprecyzyjne
teksty nie przyczyniły się do powstrzymania rozprzestrzeniającej się rewolucji w Kościele lub jej
napiętnowanie.
Koniecznością chwili obecnej dla katolików jest ponowna lektura tych tekstów w świetle katolickiej
tradycji (dla przykładu "subsistit in"????).
http://m-ostrowski.com - STAT VERITAS
Powered by Mambo
Generated: 8 March, 2017, 17:55