KANABASIS. Tarcza słońca o północy

Teatr Limen
KANABASIS. Tarcza słońca o północy
SPEKTAKL PLENEROWY
KONCEPCJA I REŻYSERIA: SYLWIA HANFFTANIEC: SYLWIA HANFF, GRAŻYNA CHMIELEWSKADESIGN:
MINI WORSZTYNOWICZ „W Shinra o północy głowa słońca jest jasna. [...] Tarcza słońca o
północy.” Zeami, „Zwierciadło Kwiatu”
„Otchłań. Skaczesz w samo
centrum. Opadasz i wznosisz się jednocześnie. Jesteś oszołomiony. Zabierz mnie na kraniec
świata.” Buto-fu Tatsumi Hijikata
Kanabasis to połączenie dwóch słów: katabasis (ruch
zstępujący, zejście do otchłani) i anabasis (ruch wznoszący).
„Zostałem wrzucony [...] do
głębokiej, ciemnej studni. [...] Wszystko wokół mnie oblewa światło. Jestem w samym środku świetlnej
powodzi. Moje oczy nie widzą. Jestem całkowicie oblewany światłem. Jednak cos dostrzegam. Mimo tej
tymczasowej ślepoty, widzę jak coś próbuje przybrać kształt. Coś. Coś obdarzonego życiem. W jasności
to coś unosi się ciemnym cieniem, zupełnie jak w czasie zaćmienia słońca. Jednak nie mogę tego
wyraźnie dostrzec. To coś próbuje się do mnie zbliżyć. Próbuje mnie obdarzyć łaską. Czekam
drżący.” Haruki Murakami „Kronika ptaka nakręcacza.” Sylwia Hanff –
pionierka i najbardziej rozpoznawalna tancerka butoh w Polsce(butoh uczyła się u największych
mistrzów: Ko Murobushiego, DaisukeYashimoto, Carlotty Ikedy, Atsushi Takenouchi, Kana Katsury,
Tadashi Endo), instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, nauczycielka jogi kundalini i medytacji
labiryntu, tancerka-mim; tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych
festiwalach i warsztatach tańca w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii; uczyła się i występowała ze
Studiem Mimów Stefana Niedziałkowskiego w Teatrze na Woli; tańczyła w międzynarodowych projektach
tanecznych; była aktorka zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy przy Teatrze Żydowskim w
Warszawie, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową, a także Teatrem
Powszechnym w Warszawie; współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi; od 2002 r.
prowadzi Teatr LIMEN; mgr filozofii UW.
Grażyna Chmielewska – aktorka – mim,
tancerka. W okresie studiów tańczyła w Zespole Pieśni i Tańca Politechniki Warszawskiej. Zainspirowana
spektaklami Teatru Henryka Tomaszewskiego dotarła do studenckiego
Teatru Pantomimy „Stodoła”. W latach 1982 – 2001 była aktorką Warszawskiego
Teatru
Pantomimy przy Teatrze Żydowskim. Brała udział we wszystkich
premierach tego teatru, a także innych produkcjach telewizyjnych i filmowych. Odbyła staż metodą
Jerzego Grotowskiego, uczestniczyła w instruktorskich warsztatch choreoterapii, improwizacji w
kontakcie i japońskiego tańca butoh. Prowadzi własne warsztaty taneczne z elementami pantomimy. Od
wielu lat praktykuje japoński taniec butoh. Za swojego mistrza uważa jednego z najwybitniejszych
tancerzy butoh Atsushiego Takenouchi, uczestniczyła również w warsztatach Ko Murobushi, Ken Mai i
Imre Thormann.
Moni Worsztynowicz - Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.
Stypendystka Edinburgh College of Art. Absolwentka studiów podyplomowych - „Terapia przez
Sztukę” na Uniwersytecie Wrocławskim. Uprawiane dziedziny sztuki: malarstwo olejne, grafika
artystyczna, ilustracja, ceramika artystyczna. Liczne wystawy indywidualne i zbiorowe w latach 19982014. http://moniworsztynowicz.pl
http://limenbutoh.net
Kreator PDF
Utworzono 8 March, 2017, 15:59