więcej… - WordPress.com

Zajęcia logopedyczne w SP6 w Gdyni to 25 minut indywidualnych zajęć, maksymalnie
dostosowanych do potrzeb uczestnika. Na zajęcia uczęszczają dzieci w różnym wieku. Począwszy od
tych, którzy zaczynają swoja przygodę ze szkołą, aż po takie dzieci, które utrwalają nawyk
prawidłowego mówienia.
Po rozpoznaniu nieprawidłowości w mowie dziecka na podstawie własnego kwestionariusza
badania mowy lub za pośrednictwem uzyskanych opinii z innych źródeł, dostosowuję program pracy
do każdego ucznia z osobna.
Droga jaką musi uczeń pokonać by udoskonalić swój warsztat wymowy jest wesoła, pełna
zabawy i przede wszystkim systematyczna.
Współpraca z rodzicami jest tutaj bardzo kluczowa
i stawiana na pierwszym miejscu, gdyż tylko dzięki takiej rzetelnej pracy jesteśmy w stanie szybko
i wspólnie osiągnąć oczekiwane efekty.
Dzieci na zajęciach mają swój zeszyt, w którym zapisujemy szczegółowo etapy naszej pracy
wraz z zadaniami i zaleceniami do pracy w domu, ponieważ terapia logopedyczna obejmuje swoim
zasięgiem całość zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń
procesu porozumiewania się Oddziaływania te mają na celu:
•
Usuwanie zaburzeń mowy,
•
Nauczanie mowy, która się nie wykształciła,
•
Wyrównywanie opóźnień rozwoju mowy,
•
Wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej.
Terapia logopedyczna prowadzona w SP6 w Gdyni opiera się o różne metody. Wybór metody
zawsze jest uwarunkowany rodzajem zaburzenia (dyslalia, dyzartria, jąkanie,) wiekiem i możliwościami
dziecka.
W terapii logopedycznej prowadzonej w naszej szkole skupiamy się głównie na rozwijaniu
u dzieci mowy czynnej i biernej, budowaniu dłuższych wypowiedzi poprawnych gramatycznie,
ćwiczeniu prawidłowych form fleksyjnych, nauce zadawania pytań i udzielaniu adekwatnych
odpowiedzi, ćwiczeniu pamięci słuchowej, rozwijaniu motoryki małej i dużej. Pracujemy również
(i przede wszystkim) nad prawidłowa artykulacją.
Poniżej przedstawiam kilka metod które stosuję w swojej pracy wraz z krótkim opisem ich funkcji.
1.
Ćwiczenia ortofoniczne – są to wszelkiego rodzaju ćwiczenia, które doskonalą funkcjonowanie
mechanizmów mowy. Wśród tej grupy wyróżnia się dwa rodzaje ćwiczeń ortofonicznych:
a. Ćwiczenia wstępne (przygotowujące)- do których zaliczamy:
- ćwiczenia oddechowe– stanowią podstawę dla wszystkich kolejnych ćwiczeń
wspomagających mowę. Mają one na celu zwiększenie pojemności płuc, naukę ekonomicznego
zużywania powietrza w trakcie mówienia, nauczenie różnicowania faz oddechowych (wdech
i wydech) oraz wydłużenie fazy wydechowej (np. pogłębianie wdechu, zwiększanie siły
wydechu, wydłużanie fazy wydechowej, utrwalanie nawyku oddychania torem nosowy podczas
spoczynku przy zamkniętych ustach).
- ćwiczenia fonacyjne- które mają na celu doskonalenie umiejętności kierowania
własnym głosem
- ćwiczenia logorytmiczne (rytmizujące) – są pomocne w pracy nad doskonaleniem
i korekcją mowy, szczególnie dla dzieci, których rozwój psychoruchowy nie przebiega
prawidłowo, takie dzieci cechuje słabe poczucie rytmu i niezborność ruchowa. Ćwiczenia
logorytmiczne realizowane są jako ćwiczenia muzyczno - ruchowe i słowno-ruchowe, a ich
składnikiem wiodącym jest rytm
- ćwiczenia kształcące słuch fonemowy, czyli umiejętność różnicowania dźwięków
mowy, służących do odróżniania znaczeń wyrazów. Zaburzenia słuchu fonemowego utrudniają
lub uniemożliwiają odbiór mowy, zaburzają prawidłowy rozwój wymowy dziecka lub
wywołują zaburzenia wymowy już ukształtowanej, utrudniają nabycie umiejętności pisania lub
zaburzają tę umiejętność już przyswojoną. Najczęściej trudności sprawia różnicowanie głosek
dźwięcznych i bezdźwięcznych. Celem tych ćwiczeń jest- poprzez wielokrotne wymówienie
i wysłuchanie prawidłowego wzorca- doprowadzenie do uświadomienia sobie przez ucznia
różnic pomiędzy głoskami, wyrazami.
- ćwiczenia usprawniające motorykę narządów mowy- ten rodzaj metody
realizowany jest w formie zabawy z wykorzystaniem różnorodnych opowiadań logopedycznych
b.
Ćwiczenia artykulacyjne - które utrwalają poprawną wymowę głosek. Artykulacja jest
kształtowaniem dźwięków za pomocą języka, zębów, żuchwy, warg i podniebienia w celu uzyskania
określonych i zrozumiałych słów. Jest to szereg ćwiczeń służących do wypracowania wyrazistej
artykulacji głosek
2.
Metoda wyjaśniania położenia narządów mowy - polega na objaśnianiu jak ułożyć artykulatory,
np. aby uzyskać prawidłowe brzmienie głoski, np. w przypadku głoski [sz] należy unieść język do góry,
wysunąć zaokrąglone wargi do przodu i wypuścić powietrze przez zbliżone zęby.
3.
Kontrola wzrokowa (metoda wzrokowa) - polega na demonstrowaniu przed lustrem układu języka
i warg podczas wymawiania głoski, dziecko obserwując stara się naśladować ruch artykulatorów.
4.
Metoda przekształceń artykulacyjnych- polega na wymawianiu prawidłowej głoski,
równocześnie wykonując z góry ustalone ruchy narządów artykulacyjnych, prowadzi to do uzyskania
nowej, wcześniej źle realizowanej głoski
5.
Metoda mechaniczna- polega na używaniu urządzeń wspomagających dla uzyskania czysto
brzmiących głosek np. szpatułek, nitek dentystycznych, łyżek, wibratora logopedycznego
6.
Ćwiczenia autokontroli słuchowej– służą do kształtowania umiejętności odróżniania (przez
pacjenta) słuchem własnych wadliwych wymówień od wymówień prawidłowych. Ćwiczenia te
przyśpieszają efekty terapii logopedycznej. Istotą tych ćwiczeń jest uświadomienie różnic
w wymówieniach prawidłowych i nieprawidłowych danej głoski. W realizacji tego zadania
wykorzystuje się magnetofon, dyktafon w celu nagrywania i porównywania mowy dziecka i logopedy
7.
Ćwiczenia kinestezji artykulacyjnej–kinestezja artykulacyjna jest to czucie ułożenia narządów
mowy właściwego poszczególnym głoskom. Ćwiczenie kinestezji artykulacyjnej polega na
wielokrotnych powtórzeniach danych głosek, w celu osiągnięcia pełnego automatyzmu we właściwym
układaniu narządów mowy dla konkretnej głoski, a także automatyzmu w sprawnym przechodzeniu od
jednej artykulacji do drugiej.
8.
Metoda dotyku i czucia skórnego- polega na uczulaniu miejsc artykulacji, dotykaniu dłonią
szyi(aby wyczuć wibracje wiązadeł głosowych w krtani), dotykaniu skrzydełek nosa (chcąc wyczuć
napięcie i delikatną wibrację podczas artykulacji głosek nosowych- m, n), czuciu skórnym na dłoni (co
pozwala wyczuć stopień zbliżenia narządów mowy, szerokości szczeliny, siły wypływu strumienia
powietrza, czy ustnego lub nosowego toru jego wypływu).
Jak widać powyżej pracy jest mnóstwo, ale dzieci chętnie w niej uczestniczą, co widać i słychać
już nawet po 3 miesiącach ćwiczeń pod warunkiem, że praca jest kontynuowana również w domu.
To jest naprawdę bardzo ważne w terapii jakiegokolwiek zaburzenia. Warto wiedzieć, że jest gro wad,
z których dzieci nie wyrastają (np. niektóre rodzaje rotacyzmu, seplenienie międzyzębowe czy mowa
bezdźwięczna). Im dłużej rodzic zwleka z terapią, tym bardziej utrwala nieprawidłowy nawyk mówienia
i tym trudniej wtedy o szybkie efekty terapii logopedycznej.
Zapraszamy na zajęcia!
Warto J