Rytualne obmycie – a nie higiena czystości

Kazanie z 10-go lutego 1999 r.
Rytualne obmycie – a nie higiena czystości
Wczoraj słyszeliśmy dyskusję Chrystusa z faryzeuszami i uczonymi w Piśmie, którzy zarzucili, że
apostołowie nie zachowują "tradycji starszych".
Chrystus wykazał im, że wspomniana tradycja wprowadzona przez ludzi, w niektórych wypadkach
udaremnia prawo Boże.
Dziś Pan Jezus zwraca się do rzeszy, która zgromadziła się przy Nim i była świadkiem wczorajszej
dyskusji.
Zwracając się do ludzi prostych, wytłumaczył im co decyduje o postawie moralnej człowieka.
Mistrz odwołał się do wnętrza człowieka, mówiąc obrazowo, że to co wchodzi do nas z zewnątrz
nie plami, ale to co z nas wychodzi: "co wychodzi z człowieka, czyni człowieka nieczystym".
We wnątrzu rodzą się wszelkiego rodzaju myśli, zamiary, które nazywamy grzechem, złem
moralnym.
W ten sposób Chrystus zwraca uwagę na sumienie człowieka, które jest głosem wewnętrznym
naszego rozumu.
Papież Pius XII m.in. powiedział:
"Gdyby człowiek chciał zrzucić z siebie ciężar głosu sumienia, nie zdołałby tego uczynić;
sumienie bez względu na to, czy się je uzna czy odrzuci – będzie mu towarzyszyć przez
całą drogę życia; razem z nim, z tym świadkiem prawdomównym i nie dającym się
przekupić, stanie człowiek przed sądem Bożym" (przemówienie z 23.3.1952 r.).
Sumienie – głos naszego rozumu, u ludzi ochrzczonych "sumienie chrześcijańskie", jest to światło,
jakie na życie ludzkie rzuca Ewangelia.
Winniśmy pamiętać o tym, że w każdym człowieku jest głos wewnętrzny i że sumienie, prawidłowo
ukształtowane powinno stać się siłą kierującą całym moralnym życiem człowieka.
My na 1 – szym miejscu uwzględniamy sumienie "pouczynkowe" , odzywające się w postaci tzw.
wyrzutów sumienia.
Zapominamy o tym, że znacznie ważniejszą rolę spełnia sumienie "przeduczynkowe", a więc ocena
jaką powinniśmy stosować przed wykonaniem czynności.
To jest istotne i od tego zależy dobro lub zło moralne.
Trzeba podjąć wiele wysiłków, ażeby prawidłowo ukszałtować swoje sumienie.
Amen.
1/1